Naród

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 24 listopad 2009

Odsłony: 2038

Na dźwięk słowa „patriotyzm” w wielu z nas budzą się prawidłowe skojarzenia. Większość najczęściej trafnie tłumaczy to pojęcie jako miłość, szacunek do ojczyzny. Problem pojawia się, gdy trzeba zastanowić się nad sposobem wyrażania patriotyzmu w życiu codziennym. Patriotyzm to rzecz piękna, ale to wcale nie znaczy, że łatwa. To z jednej strony duma z przynależności do narodu, nie tylko do ludzi, ale także do kraju z jego krajobrazem, historią, tradycją. Każdy z nas ma zapisane jakieś miejsce na ziemi, ale to miejsce staje się naszą ojczyzną poprzez przywiązanie, miłość, poczucie odpowiedzialności.
Pytanie, czym jest patriotyzm, zadałam uczniom jednego z wrocławskich liceów. Wszyscy mówili o miłości do ojczyzny i szacunku, ale także o postawie, którą należy przyjąć. Jedna z uczennic trafnie zauważyła, że same gesty nie wystarczą – wywieszeniu flagi musi towarzyszyć świadomość. Patriotyzm nie jest bezmyślnym powtarzaniem pewnych wyuczonych zachowań, patriotyzm wyrasta z ogromnej miłości do ojczyzny, a ta pociąga za sobą odpowiednie gesty.
Kochać czy wyjeżdżać?
Ogromną miłość do ojczyzny zawsze było widać u Jana Pawła II. W pamięci każdego pozostaje Ojciec Święty, który zawsze po przylocie do Polski całował ziemię. Wielu szokował ten gest, może dlatego, że nie jesteśmy przyzwyczajeni do manifestowania swoich uczuć patriotycznych. Ale każdy był pod wrażeniem ogromnej miłości Papieża do ojczystej ziemi. Gest Ojca Świętego kłóci się z coraz częstszymi postawami Polaków mieszkających poza granicami kraju. Na forach internetowych można znaleźć wiele słów żalu do Polski.

Czytaj więcej: „Ojczyzna” – brzmi dumnie?

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 23 listopad 2009

Odsłony: 2131

Ziemia polska ma być ziemią żywych, a nie umarłych.
Dlatego rodzina polska musi rodzić żywe dzieci nie trupy.
Jaka jest rodzina domowa, taka też będzie rodzina ojczysta – naród.
Jeżeli rodzina domowa będzie rodzić żywych, to i naród będzie żył;
jeśli rodzina domowa uszanuje dziecię, będzie uszanowany w tej Ojczyźnie człowiek.
Jeśli nie będą umieli uszanować maleńkiego życia, które rodzi się w komórce ogniska domowego, nie uszanują i życia obywateli, bo mordować nauczą się już w rodzinie.

Czytaj więcej: BROŃCIE ŻYCIA NARODU!

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 21 listopad 2009

Odsłony: 2309

Jednym z ciekawszych doświadczeń związanych z użytkowaniem Internetu są wirtualne rozmowy z różnymi tolerancjonistami. Łatka konserwatysty sprawia, że człowiek stoi zazwyczaj na straconej pozycji. Wiadomo – jak „konserwa”, to automatycznie nietolerancja, brak dialogiczności, zapędy inkwizytorskie i konkwistadorskie w jednym.
Po drugiej stronie zaś stoją “aniołki wcielone”, “różne ateisty”, “racjonalisty”, lewicowcy świadomi i podświadomi oraz różni nałogowi powtarzacze medialnych sloganów. Łączy ich jedno: bezgraniczne umiłowanie ludzkości, które to umiłowanie aż bucha, gdy stukają w klawiaturę. Historia zna te typy ludzkie: dać im tylko trochę prochu, a oni już będą wiedzieli, jak zaprowadzić "tolerancję”.
Są tolerancyjni dlatego nie chcą krzyża w klasach szkolnych; są dialogiczni, dlatego chcą by moje dzieci uczyły się edukacji seksualnej itp., itd. Nie zauważają (lub nie chcą zauważyć), że pod pozorem ich “walki” kryje się określony światopogląd. Wszystkie bowiem poglądy wyrażane w ważnych kwestiach społecznych oparte są na konkretnej filozofii, a gdy nie są, to stają się tylko “swobodną impresją wolnego intelektu” (czytaj: bełkotem).

Czytaj więcej: Cynizm tolerancjonistów

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 14 listopad 2009

Odsłony: 2382

Wielka człowieczeństwa Boskiego Matko i Panno!
Ja, Jan Kazimierz, Twego Syna, Króla królów i Pana mojego, i Twoim zmiłowaniem się król, do Twych Najświętszych stóp przychodząc, tę oto konfederacyję czynię: Ciebie za Patronkę moją i państwa mego Królową dzisiaj obieram. Mnie, Królestwo moje Polskie, Wielkie Księstwo Litewskie, Ruskie, Pruskie, Mazowieckie, Żmudzkie, Inflanckie i Czernihowskie, wojsko obojga narodów i pospólstwo wszystko Twojej osobliwej opiece i obronie polecam, Twojej pomocy i miłosierdzia w teraźniejszym utrapieniu królestwa mego przeciwko nieprzyjaciołom pokornie żebrzę...

A że wielkimi Twymi dobrodziejstwy zniewolony przymuszony jestem z narodem polskim do nowego i gorącego Tobie służenia obowiązku, obiecuję Tobie, moim, ministrów, senatorów, szlachty i pospólstwa imieniem, Synowi Twemu Jezusowi Chrystusowi, Zbawicielowi naszemu, cześć i chwałę przez wszystkie krainy Królestwa Polskiego rozszerzać, czynić wolą, że gdy za zlitowaniem Syna Twego otrzymam wiktoryę nad Szwedem, będę się starał, aby rocznica w państwie mym odprawiała się solennie do skończenia świata rozpamiętywaniem łaski Boskiej i Twojej, Panno Przeczysta!

Czytaj więcej: Śluby Jana Kazimierza