Pamięć Walka i Męczeństwo

Szczegóły

Kategoria: Pamięć Walka i Męczeństwo

Opublikowano: 12 maj 2009

Odsłony: 10201

LECH KAROL NEYMAN urodził się 7.02.1908r. w Poznaniu. Pięć miesięcy później, 25.07.1908r. we Lwowie urodził się STANISŁAW KASZNICA. Obaj jako poddani państw zaborczych, jeden - Rzeszy Niemieckiej, drugi Cesarstwa Austro-Wegierskiego.

    Naukę w szkole gimnazjalnej rozpoczęli już w wolnej, niepodległej Polsce. Obaj w Poznaniu. Lech - w Gimnazjum im. Marii Magdaleny, do którego uczęszczał w latach 1918-1926, Stanisław - w Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w latach 1920-1927.

    W latach 1926-1933 obaj studiowali na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego, otrzymując dyplom i tytuł magistra prawa. W okresie studiów byli członkami: Polskiej Korporacji Akademickiej Helionia (Neyman był jej prezesem w 1933r., Kasznica w 1938r.), Bratniej Pomocy oraz Związku Akademickiego Młodzież Wszechpolska. Obaj działali w tajnej organizacji akademickiej "Orzeł Biały", w Obozie Wielkiej Polski (OWP) i Obozie Narodowo-Radykalnym (ONR).

    W latach 1931-1932 Neyman służył w Szkole Podchorążych Rezerwy w Jarocinie, którą ukończył w stopniu plutonowego piechoty. Odbył praktykę w 57 Pułku Piechoty. W 1938 r. został porucznikiem. Kasznica odbył służbę wojskową w latach 1931-1932 w Szkole Podchorążych Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim, a następnie w 7 Wielkopolskim Dywizjonie Art. Konnej w Poznaniu. W latach 1934-1939 Neyman był aplikantem w Oddziale Prokuratutry Generalnej w Poznaniu. W okresie międzywojennym należał do działaczy sportowych poznańskiego środowiska akademickiego. Był m.in. założycielem w Puszczykowie k. Poznania wielosekcyjnego klubu sportowego "Huragan", członkiem sekcji tenisowej AZS Poznań, działał także w Zarządzie AZS Poznań, będąc w latach 1930-1931 jego pierwszym wiceprezesem. Kasznica po studiach podjął pracę w kancelarii adwokackiej Ignacego Weinfelda w Warszawie, gdzie uzyskał aplikację. Następnie pracował jako radca prawny w Gnieźnie, by na początku 1939r. powrócić do Warszawy.

Czytaj więcej: 61 Rocznica mordu dokonanego na ostatnich przywódcach NSZ Lecha Neymana i Stanisława Kasznicy

Szczegóły

Kategoria: Pamięć Walka i Męczeństwo

Opublikowano: 11 maj 2009

Odsłony: 9668

Ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski

Bezradne postępowanie (a raczej brak jakiegokowiek postępowania) szefa MSZ Radka Sikorskiego daje takie a nie inne efekty. Uwaga: dywizja SS nigdy oficjalnie nie nosiła nazwy "Hałyczyna" a jedynie "Galizien".

Tablica w Tarnopolu

Tablica ku czci żołnierzy podległej Waffen SS jednostki zawiśnie na domu przy ulicy. Wojakiw Dywiziji "Hałyczyna" (Żołnierzy Dywizji "Hałyczyna"). Taką decyzję podjęła rada miejska w Tarnopolu na wniosek Mychajła Hołowki z ultranacjonalistycznej partii Swoboda. Kilka dni wcześniej miejscowa rada obwodowa zaapelowała z kolei do prezydenta Wiktora Juszczenki o uznanie żołnierzy dywizji za bojowników o wolność Ukrainy.

Działania tarnopolskich władz oprotestowali Rosjanie. "To bluźnierstwo, podobnie jak i inne zmierzające do heroizacji nazizmu działania ukraińskich władz" - powiedział przedstawiciel Moskwy przy ONZ Ilia Rogaczow. "Oni zabijali sowieckich żołnierzy, partyzantów we Francji i Jugosławii, ludność cywilną w Polsce, dusili antyfaszystowskie powstanie na Słowacji, rozstrzeliwali Żydów i komunistów na Ukrainie" - punktował Rogaczow zarzuty wobec Hałyczyny, która w czasie procesu w Norymberdze została uznana za jednostkę zbrodniczą.

Czytaj więcej: Honory dla zbrodniarzy z SS Galizien w Tarnopolu

Szczegóły

Kategoria: Pamięć Walka i Męczeństwo

Opublikowano: 11 maj 2009

Odsłony: 8669

ODSŁONIĘCIE POMNIKA kpt. "USKOKA"
w LUBARTOWIE

60 lat temu, 21 maja 1949 r. otoczony przez obławę UB rozerwał się granatem ostatni dowódca oddziałów partyzanckich Okręgu Lubelskiego WiN
kpt. Zdzisław Broński ps. "Uskok"

Z racji tej smutnej rocznicy, w dniu 17 maja 2009 r., o godz. 11:00 w Lubartowie nastąpi odsłonięcie i poświęcenie pomnika w hołdzie kpt. Zdzisławowi Brońskiemu "Uskokowi" oraz poległym, pomordowanym i zmarłym żołnierzom AK i WiN, NSZ, BCh.

Czytaj więcej: ODSŁONIĘCIE POMNIKA kpt. "USKOKA"

Szczegóły

Kategoria: Pamięć Walka i Męczeństwo

Opublikowano: 10 maj 2009

Odsłony: 12816

Irena Sendlerowa, właściwie Irena Sendler, z domu Krzyżanowska (ur. 15 lutego 1910 w Warszawie, zm. 12 maja 2008 tamże) – polska katolicka działaczka społeczna, Sprawiedliwa wśród Narodów Świata.

 Życiorys

Jej ojciec, Stanisław Krzyżanowski, był lekarzem, którego pacjentami było wielu ubogich Żydów. Swoje dzieciństwo ze względu na stan zdrowia spędziła w Otwocku, który miał status uzdrowiska. W latach międzywojennych mieszkanka Tarczyna. W czasie wojny pracowała dla miejskiego ośrodka pomocy społecznej.

Zaczęła pomagać Żydom długo przed powstaniem getta warszawskiego. W grudniu 1942 świeżo utworzona Rada Pomocy Żydom "Żegota" mianowała ją szefową wydziału dziecięcego. Jako pracownik ośrodka pomocy społecznej miała przepustkę do getta, gdzie nosiła Gwiazdę Dawida jako znak solidarności z Żydami oraz jako sposób na ukrycie się pośród społeczności getta. Współpracowała z polską organizacją pomocową działającą pod niemieckim nadzorem i zorganizowała przemycanie dzieci żydowskich z getta, umieszczając je w przybranych rodzinach, domach dziecka i u sióstr katolickich w Warszawie, Turkowicach i Chotomowie.

Aresztowana w 1943 przez Gestapo, była torturowana i skazana na śmierć. "Żegota" zdołała ją uratować, przekupując niemieckich strażników. W ukryciu pracowała dalej nad ocaleniem żydowskich dzieci – uratowała ok. 2500 dzieci. (1)

Czytaj więcej: W ramach edukacji o Holocauście tego powinni uczyć !