Modernizm – o. prof. J.P.M. van der Ploeg OP

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 09 styczeń 2019

Odsłony: 79

Gdy studiowaliśmy teologię między 1927 a 1934 rokiem, uczyliśmy się o herezji modernizmu, która w czasach Leona XIII podniosła głowę, a przez świętego papieża Piusa X została osądzona i wyklęta. Nie była to herezja jak inne, odrzucająca tylko jedną prawdę wiary, ale ‘zbiór wszystkich herezji’, jak to nazwał Pius X w 1907 roku (“omnium haereseon collectum”, encyklika Pascendi Dominici Gregis, nr 86). ‘Gdyby ktoś zadał sobie trud zebrania wszystkich błędnych twierdzeń, wymierzonych przeciw wierze, i wyciśnięcie z nich niejako soków i krwi – zapewne nie mogły tego dokładniej uczynić, niż moderniści. Owszem oni dalej jeszcze poszli: nie tylko religii katolickiej grożą ruiną, lecz, jak to już zaznaczyliśmy, grożą ruiną wszelkiej religii.’ (Pascendi, numery 86 i 87). Jest to negatywna ocena wyrażona w sposób bardzo jasny.

Św. Pius X pierwszy raz użył słowa modernizm w zdaniu, gdzie potępia tę herezję. Samo w sobie słowo to jest neutralne: modernizm = coś, co jest nowe. W kontekście nurtu filozoficznego znaczy to: nowoczesny, to znaczy dzisiejszy, z naszych czasów. Wiadomo, że Luter używał już tego słowa na określenie filozofii nominalizmu, będącej prekursorką wielu nowoczesnych systemów. Słowo ‘modernizm’ używane na określenie poglądów, użyte w kontekście chrześcijaństwa z jego niezmienną wiarą, instytucjami i wartościami, brzmi dla wierzącego niepokojąco. W 1871 34-letni wówczas Abraham Kuyper nazwał tym słowem liberalny holenderski protestantyzm ( Modernizm…. Na gruncie chrześcijańskim, 1871). Belgijski ekonomista Périn napisał w 1881 roku o modernizmie w Kościele, i od tego czasu termin ten był używany coraz częściej na określenie błędnego kierunku myśli w Kościele. Biskupi północnych Włoch używali tego słowa we wspólnych pismach pasterskich od 1905 roku, a papież Pius X w 1907 roku oficjalnie wprowadził ten termin do słownictwa kościelnego.

Historia modernizmu

Czytaj więcej: Modernizm – o. prof. J.P.M. van der Ploeg OP

Maksymilian Kolbe w walce z syjonizmem i masonerią

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 08 styczeń 2019

Odsłony: 72

Na dzień urodzin św. Maksymiliana Marię Kolbego

Właściwa osoba na nasze czasy powszechnego zakłamania

14 sierpnia, dzień przed uroczystością Wniebowzięcia NMP, Kościół wspomina św. Maksymiliana Marię Kolbego (urodzonego w Zduńskiej Woli 8 stycznia 1894 i umęczonego w Auschwitz 14 sierpnia 1941), kapłana i polskiego franciszkanina, ogłoszonego świętym w 1982 r. przez papieża Jana Pawła II. Maksymilian jest znany z tego, że ofiarował swe życie za ojca rodziny w obozie koncentracyjnym Auschwitz. Pragnąc pociągnąć wszystkich ludzi do miłości Boga, ten franciszkanin (prawdziwy mąż Boży), wypełniając pierwszy warunek misji Kościoła, jakim jest naśladowanie Chrystusa, prawdziwego misjonarza Ojca, zrobił tak jak On: uniżył się i ogołocił ze wszystkiego dla miłości bliźniego.

Ojciec Maksymilian przeciwko kulturze Antychrysta

Maksymilian – bez wątpienia jedna z najbardziej fascynujących postaci XX wieku – daje wyrazisty przykład życia wyzwalającego ludzkość, na wzór Jezusa Chrystusa, z bezbożnej kultury, pozbawionej duchowości i człowieczeństwa. Jest postacią, którą trzeba odkryć i naśladować w tych czasach powszechnego zakłamania. W tych mrocznych czasach, używanie pieniędzy i wojny (przybierające formy zaplanowanego i zręcznie zamaskowanego ludobójstwa), połączone z różnymi formami ucisku, mającymi swe źródło w nieustannej propagandzie medialnej (zaprojektowanej w kierunku antychrześcijańskim), ostatecznie są akceptowane jako fakty oczywiste i prawie “normalne”. Bez wątpienia można powiedzieć, że polski kapłan w tym sensie jest niezwykle aktualny: dał (i nadal daje) odpowiedź pełną miłosierdzia (odpowiedź samego Boga) światu tonącemu w mrokach i cieniu śmierci. I to w trudnym czasie, naznaczonym stopniem sekularyzacji już wtedy – blisko dwóch wojen światowych – dość zaawansowanym.

Czytaj więcej: Maksymilian Kolbe w walce z syjonizmem i masonerią

Jak kania dżdżu Polska potrzebuje dzisiaj znaczącej, prawdziwie prawicowej, narodowej, młodej formacji politycznej

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 08 styczeń 2019

Odsłony: 66

Przestałem już wierzyć, że Prawo i Sprawiedliwość stać na odwagę, której spora część polskich patriotów od tej formacji oczekiwała. Jej odwaga już się wyczerpała, czego naocznie jesteśmy dzisiaj świadkami. Od 2005 r. zawsze głosowałem na partię Jarosława Kaczyńskiego, ale też nigdy nie byłem PiS-owskim żołnierzem z klapkami na oczach.

Ostatnia ekspresowa nowelizacja ustawy o Sądzie Najwyższym to moim zdaniem nie tylko kapitulacja, ale rozpaczliwa rejterada ekipy rządzącej. Choćby nie wiem jak tę kapitulację chcieć usprawiedliwić i wytłumaczyć prawicowemu elektoratowi, to dla każdego obiektywnego obserwatora serial pod tytułem Reforma sądownictwa zakończył się totalną porażką.

Można by jeszcze próbować zrozumieć polityków PiS, gdyby rzeczywiście chodziło o jakiś merytoryczny, typowo prawniczy spór, ale przecież wszyscy, łącznie z Jarosławem Kaczyńskim, wiedzą doskonale, że w tym wszystkim wcale nie chodzi o żadne niezawisłe sądownictwo, gdyż w istocie jest to typowa i niestety przegrana ideologiczna walna bitwa.

Czytaj więcej: Jak kania dżdżu Polska potrzebuje dzisiaj znaczącej, prawdziwie prawicowej, narodowej, młodej...

Dr Dariusz Ratajczak: Jak Adolf Izrael budował

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 08 styczeń 2019

Odsłony: 73

Gdy Adolf Hitler doszedł do władzy w Niemczech w roku 1933, stosunki niemiecko-żydowskie (a znaczy to także: niemiecko-amerykańskie, niemiecko-angielskie) gwałtownie się pogorszyły. Hitler bynajmniej nie krył swojego antysemityzmu. Jego celem ostatecznym było wypędzenie Żydów z Rzeszy, dlatego też maksymalnie utrudniał im codzienną egzystencję w rządzonym przez siebie państwie.[1]

Pomijając antyżydowskie bojkoty, wybijanie szyb w sklepach, wybiórcze fizyczne maltretowanie niewinnych ludzi (co nie zawsze było po myśli czynników oficjalnych), prawną „zachętą” do emigracji stały się rasistowskie (w rozumieniu hitlerowców – Żydzi przecież nie są osobną rasą) Ustawy Norymberskie wzorowane na ustawach obowiązujących w kilkudziesięciu stanach USA. Z drugiej strony oliwy do ognia dolewało światowe żydostwo, postulując gospodarczą i finansową wojnę z Niemcami, organizując marsze protestacyjne, bojkoty niemieckich towarów, inspirując wreszcie zamachy na drugo – i trzeciorzędne figury hitlerowskiego reżimu (zamordowanie przywódcy NSDAP w Szwajcarii – Wilhelma Gustloffa, śmiertelne ranienie sekretarza ambasady niemieckiej w Paryżu Ernsta von Ratha, którego zresztą trudno byłoby podejrzewać o zoologiczną nienawiść do Żydów).

Czytaj więcej: Dr Dariusz Ratajczak: Jak Adolf Izrael budował