Naród

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 12 wrzesień 2016

Odsłony: 2372

Ocena użytkowników: 5 / 5

 Szymborska pisała też wiersze wymierzone w katolicyzm. Jeden z nich – „Budowa nowej plebanii”, opowiada, jak księża cynicznie zastraszają ludzi, by wyciągnąć z nich gotówkę.
Poetka sugerowała również, że Polska jest krajem antysemitów, których stać „na wiele”

---

Przypominamy - 18 stycznia 2011

dr Stanisław Krajski

Warto przypomnieć o ścisłych związkach noblistki ze stalinizmem, o jej służbie dla tego zbrodniczego ustroju, o tym, że nigdy w sposób wyraźny, wbrew zresztą temu, co napisano w uzasadnieniu werdyktu nagrody…

 Dawno temu, w latach pięćdziesiątych, Wisława Szymborska uległa socrealistycznemu zniewoleniu umysłów.

Poetka nie odcięła się od dwóch pierwszych wydanych w 1952 i 1954 tomików, nie potępiła stalinizmu i nie wyraziła skruchy z powodu swojego dla niego poparcia, jak również nigdy nie próbowała zadośćuczynić negatywnym owocom swojej politycznej działalności.
(ZLP w sprawie procesu księży z Kurii krakowskiej).

Nie powiedziałbym złego słowa o Szymborskiej, gdyby zadośćuczyniła za swoją przeszłość. A jak ona postąpiła? Raczej ukrywała się w prywatności. Wiadomo, że w czerwcu 1992 r., w czasie „nocy teczek”, wsparła Michnika, gdy ten atakował lustrację przeprowadzaną przez premiera Olszewskiego, pomagając w obaleniu jego rządu. Michnik, po obrzuceniu obraźliwymi epitetami zwolenników lustracji, napisał wtedy: „Ale czasem język polityki okazuje się nazbyt suchy i płaski. Wtedy przemawia literatura. Wisława Szymborska Wielka Dama Polskiej Literatury przesłała nam swój nowy wiersz. Niechaj jego przesłanie będzie i naszym głosem w sporze z nikczemnością i nienawiścią”.

Czytaj więcej: Sponiewierany Orzeł Biały kolejny raz, czyli Szymborska Wisława

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 31 sierpień 2016

Odsłony: 2484

Ocena użytkowników: 5 / 5

Czy możliwe, by mówił to sam (z) siebie, on z Matką Boską na piersi?

„Mało tego – przedstawiciele religii, to wasze wystąpienia to powodują. To z Kościoła najgorsze, niebezpieczne rzeczy wychodzą. Nie możemy, ludzie wiary, na to pozwolić. Dlatego nie pozwolimy, jeszcze chwilę i nie pozwolimy”

Czytaj więcej: Lech Wałęsa pilnie wymaga kontaktu z egzorcystą

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 22 sierpień 2016

Odsłony: 2278

Ocena użytkowników: 5 / 5

Robert Wyrostkiewicz Warszawska Gazeta 19 – 25 sierpnia 2016 r.

Kiedyś bez cenzury o św. Maksymilianie i jego Rycerstwie Niepokalanej „puszczał” teksty Sławomir Cenckiewicz, dzisiaj znany historyk, a wówczas redaktor naczelny dwumiesięcznika „Zawsze Wierni”. Kilka mocnych publikacji popełnił w latach 90. dr Stanisław Krajski, który opisywał poglądy o. Kolbego dotyczące antykatolickiej aktywności Żydów i masonów. O świętym, którego rocznica śmierci upłynęła 14 sierpnia, oraz o jego podobno kontrowersyjnym dziele przypominają od lat tzw. łowcy antysemitów (m.in. w amerykańskiej prasie wielkonakładowej).

Kolbe był również w jakiejś mierze twórcą „Rycerza Niepokalanej” i „Małego Dziennika”, a więc pism, które symbolizują ciemny i obskurancki nurt polskiego katolicyzmu, pism prymitywnych krzewiących religijną nietolerancję i etniczną nienawiść – powiedział z kolei w wywiadzie dla „Polityki” Adam Michnik alias Szechter, ojciec założyciel „Gazety Wyborczej”. Problem w tym, że zakonnika z Niepokalanowa, takiego jakim zapamiętali go świadkowie historii i jakiego odnajdujemy w jego własnych pismach, na próżno szukać w popularnych biografiach dostępnych dzisiaj w Niepokalanowie czy tym bardziej w lewackiej bibule antykolbiańskiej.

Św. Maksymilian był za swoje ideały, drogę życia i radykalne, katolickie i endeckie poglądy prześladowany już za życia. Jego olbrzymie dzieło, nieznające równych sobie w nowoczesnym świecie, po wojnie zostało zakłamane, modlitwy zmienione, pisma zreinterpretowane, a statuty Rycerstwa zliberalizowane. Dzisiaj św. Maksymilian jest dostosowywany do wymogów XXI w., ale przez to nieprawdziwy.

Czytaj więcej: Przekłamany pogromca masonerii. O św. Maksymilianie.

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 30 lipiec 2016

Odsłony: 2257

Ocena użytkowników: 5 / 5

Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię. Nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię (Jr 1,5). To są słowa Pana Boga skierowane przez proroka Jeremiasza do każdego z nas… Nikt z nas na tym świecie nie pojawia się przypadkowo. Każdy człowiek ma do wykonania zadanie w dziele Bożego zbawienia. Zabicie dziecka to wielka ingerencja człowieka w ten Boży plan.

Tymczasem na całym świecie w ciągu ostatniego półwiecza dokonano od 1,5 mld do 2 mld zabiegów przerwania ciąży. W naszym kraju w 2007 roku próbowano zapisać w Konstytucji prawną ochronę życia ludzkiego od poczęcia, ale projekt ten nie został zaaprobowany przez Sejm. Prawodawcy dopuszczają więc aborcję, a w innych krajach także eutanazję. Zatem gdy prawo jest niegodziwe, nie ma mowy o porządku moralnym i rozwoju społeczeństwa.

W naszej Ojczyźnie nadal więc można legalnie niszczyć życie nienarodzonych, bezbronnych istot. Dlaczego? Bo być może ta bezbronna istota urodzi się chora? Bo być może zagrozi ona życiu matki? A tak naprawdę największe spustoszenie w życiu przyszłej matki czyni właśnie okrutne i niegodziwe pozbycie się rozwijającego się w niej nowego życia. Aborcja jest bowiem brutalną ingerencją w naturalne funkcjonowanie kobiecego organizmu. Jest głębokim, niezmiernie poważnym okaleczeniem kobiety – fizycznym, psychicznym i duchowym.

Dlaczego kobiety decydują się na aborcję?

Czytaj więcej: Maria Bienkiewicz - Nie zabijaj – wybierz życie!