[ONI to robią nie tylko "badają"... A tych stron w dokumencie jest ponad 51 MD]
www.mswia.gov.pl/download.php?s=1&id=4589
Aleksandra Gliszczyńska
Katarzyna Sękowska-Kozłowska
Roman Wieruszewski
Monitorowanie treści rasistowskich, ksenofobicznych i
antysemickich w polskiej prasie
Raport przygotowany na zlecenie MSWiA
Poznańskie Centrum Praw Człowieka Instytutu Nauk Prawnych PAN, Poznań 2007
Struktura raportu:
Część I
Założenia metodologiczne
1. Cel i podstawy przyjętych założeń……………………………… .. str. 5
2. Rekonstrukcja roboczych definicji………………………………… str. 9
Część II
Raport cząstkowy
1. Informacja na temat źródeł………………………………………… str. 14
2. Wybrane cytaty wraz z komentarzem……………………………... str. 16
3. Wstępne wnioski………………………………………………………str. 45
4. Rekomendacje…………………………………………………..…… str. 51
Wprowadzenie
Celem monitorowania wybranych publikacji i wydawnictw ukazujących się w
Polsce pod kątem występujących w nich treści rasistowskich, ksenofobicznych i
antysemickich jest określenie skali i postaci tego zjawiska w Polsce.
Monitorowanie treści rasistowskich, ksenofobicznych i antysemickich stanowi
jednocześnie realizację jednego z zadań wyznaczonych do przeprowadzenia
m.in. przez MSWiA w Krajowym Programie Przeciwdziałania Dyskryminacji
Rasowej, Ksenofobii i Związanej z Nimi Nietolerancji, jak również zaleceń
zawartych w szeregu dokumentów międzynarodowych. Obowiązek
monitorowania treści będących przedmiotem raportu zawarty jest m. in. w
Deklaracji i Planie Działania Światowej Konferencji przeciwko Rasizmowi,
Dyskryminacji Rasowej, Ksenofobii i Pokrewnym Formom Nietolerancji1 oraz w
większości zaleceń dotyczących ogólnej polityki Europejskiej Komisji przeciwko
Rasizmowi i Nietolerancji (ECRI), będącej organem Rady Europy.2
Raport wpisuje się również w powszechnie przyjęte dziś wśród wspólnoty
międzynarodowej przekonanie, iż wszelkie przejawy rasizmu, ksenofobii i
antysemityzmu stanowią naruszenie zasad wolności i demokracji, a zwalczanie
tych negatywnych zjawisk jest integralnym elementem systemu ochrony i
promocji fundamentalnych praw człowieka.
1 Światowa Konferencja przeciwko Rasizmowi, Dyskryminacji Rasowej, Ksenofobii i Pokrewnym
Formom Nietolerancji odbyła się w Durbanie, w Republice Południowej Afryki, w dniach 31 sierpnia –
7 września 2001 r., http://www.un.org/WCAR/.
2 Teksty dziewięciu z jedenastu przyjętych dotychczas zaleceń dotyczących polityki ogólnej ECRI
opublikowane zostały w języku polskim w Biuletynie Biura Informacji Rady Europy, nr 4/2005.
Prezentowany raport składa się z dwóch głównych części. Pierwsza część
zawiera założenia metodologiczne, na których opierali się autorzy raportu
podczas monitorowania i klasyfikowania wybranych treści. Sformułowanie
założeń metodologicznych było elementem niezwykle istotnym ze względu na
konieczność uzyskania rzetelnych rezultatów i przedstawienia wniosków, było
również właściwe ze względu na brak wiążących prawnie definicji treści
rasistowskich, ksenofobicznych i antysemickich. Drugą, zasadniczą część stanowi
cząstkowy raport z pierwszej fazy monitoringu, trwającej od 16 listopada 2007 r.
do 15 grudnia 2007 r. W raporcie cząstkowym zawarto:
a) informacje na temat źródeł - wybranych tytułów prasowych, z których
pochodzą zakwalifikowane przez autorów jako materiał badawczy treści
(informacje na temat wydawcy, nakładu, redakcji oraz miejsca zakupu
danego tytułu) wraz z uzasadnieniem dokonanego wyboru źródeł;
b) wybrane cytaty zawierające treści rasistowskie, ksenofobiczne i antysemickie,
wraz z krótkim komentarzem ukazującym kontekst użytych sformułowań, jak
również podstawy zakwalifikowania ich do danej kategorii w odniesieniu do
przyjętych założeń metodologicznych. Treści zostały sklasyfikowane z
zachowaniem podziału na tytuły prasowe, w których zostały opublikowane;
c) wnioski cząstkowe – wstępne z monitoringu, wraz ze wskazaniem w zakresie
konieczności prowadzenia dalszych analiz i monitorowania. Dodatkowo,
wymienione zostały tytuły publikacji książkowych, które zdaniem autorów
raportu, powinny zostać poddane szczegółowej analizie pod względem
występujących w nich treści rasistowskich, ksenofobicznych i antysemickich,
wraz z uzasadnieniem dokonanego wyboru tytułów.
Część I
Założenia metodologiczne
1. Cel i podstawy przyjętych założeń
Przedstawiając zarys kryteriów przyjętych na potrzeby niniejszego badania
należy wyjść od podstawowego założenia, iż wolność wyrażania poglądów
gwarantowana przez art. 54 Konstytucji RP nie jest wolnością absolutną. Zarówno na
gruncie międzynarodowych standardów praw człowieka, jak i ustawodawstw
krajowych, nie budzi wątpliwości zasadność wyłączenia spod „parasola ochronnego”
zasady wolności słowa wypowiedzi o charakterze rasistowskim, ksenofobicznym i
antysemickim3. Co więcej, na państwach ciąży obowiązek penalizacji czynów
polegających na propagowaniu poglądów tej treści oraz ścigania ich sprawców. W
Zaleceniu nr 1 dotyczącym ogólnej polityki Europejskiej Komisji przeciwko
Rasizmowi i Nietolerancji czytamy, iż:
„w zgodzie ze zobowiązaniami podjętymi przez państwo na podstawie stosownych
instrumentów międzynarodowych, a w szczególności z artykułem 10 i 11
Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka, ustne, pisemne, audiowizualne
wypowiedzi, a także inne formy ekspresji włączając media elektroniczne,
podżegające do nienawiści, dyskryminacji czy przemocy wobec rasowych,
etnicznych czy religijnych grup lub przeciwko ich członkom, na podstawie tego, że
przynależą oni do takiej grupy, są prawnie sklasyfikowane jako przestępstwa karne,
3 Europejski Trybunał Praw Człowieka wielokrotnie odrzucał skargi osób głoszących treści
rasistowskie, ksenofobiczne bądź antysemickie, które powoływały się na zawartą w art. 10
Europejskiej Konwencji Praw Człowieka zasadę wolności słowa stwierdzając, że treści te są jawnie
sprzeczne z art. 17 Konwencji, który stanowi, iż: „Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie może
być interpretowane jako przyznanie jakiemukolwiek państwu, grupie lub osobie prawa do podjęcia
działań lub dokonania aktu zmierzającego do zniweczenia praw i wolności wymienionych w niniejszej
konwencji albo ich ograniczenia w większym stopniu, niż to przewiduje konwencja”. (Zob. m. in.
decyzje Trybunału w sprawach: X v. RFN, skarga nr 9235/81; Herwig Nachtmann v. Austria, skarga nr
36773/97; Hans-Jürgen WITZSCH v. Niemcy, skarga nr 41448/98; Mark Anthony NORWOOD v.
Wielka Brytania, skarga nr 23131/03 ). Również Komitet Praw Człowieka ONZ uznaje, iż poglądy i
wypowiedzi popierające nienawiść rasową, nie korzystają z ochrony wolności słowa przyznanej w art.
19 Międzynarodowego Paktu Praw Osobistych i Politycznych (Por. sprawa J.R.T. i Partia W.G. v.
Kanada, skarga nr 104/1981, uznana za niedopuszczalną 6 kwietnia 1983 r.)
które mogą także obejmować produkcję, dystrybucję i przechowywanie w celu
dystrybucji tych materiałów”.4
Polskie prawo karne w dużej mierze realizuje przedstawione powyżej
założenia, formułując w Kodeksie karnym następujące definicje przestępstw :
„Kto publicznie propaguje faszystowski lub inny totalitarny ustrój państwa lub
nawołuje do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych,
wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość, podlega grzywnie, karze
[............] Poczytaj, Kotku, w dokumencie, by Cię nie zadziwiły rezultaty... MD]
Za: Strona Mirosława Dakowskiego
Za: http://dakowski.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=1396&Itemid=138438434263
