Turcja złożyła podanie o członkostwo w Unii Europejskiej 14 kwietnia 1987 i jest oficjalnie uznana w jako „pełny” kandydat na członka UE od 12 grudnia, 1999. Francja i Austria oficjalnie zastrzegły, że decyzję o członkostwie Turcji w UE powezmą na podstawie referendum ogólno państwowego, co nie rokuje dobrze dla sprawy przyjęcia Turcji do UE. Pertraktacje o członkostwo Turcji w UE zostały oficjalnie zatrzymane w grudniu 2006 roku i teoretycznie najwcześniej w 2013 roku Turcja mogłaby wejść do UE, gdyby nie wyżej wymieniony opór Francji i innych państw. Agencja CNN.com donosi 12 października, 2009 że Turcja skreśliła udział Izraela w planowanych manewrach NATO z powodu zbrodni niedawno popełnianych przez siły Izraela na terenie Gazy. USA w solidarności z Izraelem odłożyło te manewry nazwane „Anatolia Eagle.” Natomiast minister spraw zagranicznych Turcji powiedział, że stosunki Turcji z Izraelem poprawią się, kiedy sytuacja na terenie Gazy ulegnie poprawie, czego skrajni syjoniści rządzący w Izraelu nie chcą pozwolić.
Najwyraźniej bliska przyjaźń Izraela z Turcją należy do przeszłości. Na razie tureckie statki-cysterny nadal dostarczają wodę do Izraela, cierpiącego na brak wody od powstania tego państwa w 1948 roku. W styczniu 2009 premier Turcji Tayyip Erdogan opuścił spotkanie w Światowym Forum Ekonomicznym w Szwajcarji, w Davos, na znak protestu przeciwko zbrodniom Izraela na terenie Gazy. Erdogan oskarżył publicznie prezydenta Izraela Szymona Peres’a, o mordownie dzieci arabskich na terenie Gazy. Był to „pierwszy policzek” wymierzony Izraelowi przez Turcję.
„Drugi policzek” wymierzony Izraelowi przez Turcję miał miejsce w dniu 13go października, 2009, kiedy minister obrony Syrii, generał Ali Nabab oświadczył, że wspólne manewry sił lądowych Syrii i Turcji rozpoczęte 27go kwietnia 2009 wkrótce będą kontynuowane na znacznie większą skalę.
Oświadczenie generała Habab’a miało miejsce w czasie ceremonii ogłoszenia strefy wolnocłowej Syrii i Turcji oraz ruchu bez-wizowego na terenie obydwóch tych państw. Stało się to w obecności ministrów spraw zagranicznych Turcji i Syrii, Ahmed’a Davutoglu i Walid’a Musalem’a.
Jednocześnie Izrael wstrzymał dostawy do Turcji 10 latających robotów typu „Heron,” wartości 180,000 dolarów. Premier Turcji, Erdogan, nadal publicznie oskarża Izrael o „mordowanie dzieci palestyńskich i posługiwanie się nielegalnymi bombami fosforowymi” w czasie ataku Izraela na teren Gazy.
Premier Erdogan ostro krytykuje Izrael za nieludzkie postępowanie na terenie Gazy, które na długą metę według Erdogan’a doprowadzi do samobójstwa Izraela jako państwo. Erdogan mówi, że wcześnie czy później, Bóg karze tych, którzy popełniają zbrodnie przeciwko niewinnym dzieciom. Erdogan określił atak Izraela na teren Gazy jako „bestialswo” i zbrodnię przeciwko ludzkości. Premier Erdogan odrzucił propozycję wizyty w Ankarze ministra spraw zagranicznych Izraela pani Tzipi Livani.
Premier Erdogan odwiedził Rosję w maju 2009 i stwierdził, że Rosja i Turcja są odpowiedzialne za pokojowe rozwiązywanie problemów na Kaukazie. Ideologia pan-tureckich powiązań w regionie Bliskiego Wschodu naturalnie nie jest popierana przez Rosję. Natomiast presja USA i UE na Iran powoduje starania Teheranu o poparcie Rosji i Chin.
Iran ma wspólny interes z Rosją i Chinami w ograniczaniu wpływów USA w Azji Centralnej. Na tej podstawie Iran otrzymał w 2006 propozycję przystąpienie jako członek do Shanghai Cooperation Organization (SCO), w której oficjalnymi językami są chiński i Rosyjski, Powiązanie z SCO daje Iranowi najważniejsze powiązania dyplomatyczne od rewolucji w 1979 przeciwko Szachowi zdominowanemu przez USA i Izrael.
Obecnie lotnictwo oraz transport lotniczy Iranu używa sprzętu rosyjskiego, podczas gdy USA i UE stosują sankcje karne przeciwko Iranowi. Dzieje się to głównie na korzyść Izraela i na niekorzyść Unii Europejskiej, która traci możliwość importu paliwa z Iranu po cenach konkurencyjnych z Rosją. Handel Rosji z Iranem przekracza rocznie miliard dolarów, ale pomoc Rosji w uruchomieniu elektrowni nuklearnej w Bushehr w Iranie jest od dwudziestu lat opóźniana przez Rosjan jako ustępstwo wobec USA.
Ostatnio stosunki USA-Izrael nieco oziębły i widzi się dyskusję „czy czek wystawiony in blanco Izraelowi przez USA na brutalne ujarzmianie Palestyńczyków i najazdy na Liban, staje się przedawniony?” Gazety w Izraelu publikują artykułu pod takimi tytułami jak: „Koszmarem Izraela jest możliwość straty monopolu nuklearnego na Bliskim Wschodzie.” Najwyraźniej oś USA-Izrael słabnie w miarę jak Waszymgton stara się o pokój między Arabami i Żydami w Palestynie.
Iwo Cyprian Pogonowski
www.pogonowski.com
