Iwo Cyprian Pogonowski
Koniec euro w 2011 roku jest obecnie wspominany w dyskusjach ekonomistów w związku z kryzysem w Europie, gdzie waluta ta kontrolowana przez Centralny Bank Niemiec ma niby reprezentować wszystkie gospodarki unii monetarnej bez jednoczesnej władzy centralnej nad gospodarką każdego państwa członkowskiego. Sama inicjatywa stworzenia waluty euro miała dać Niemcom silną pozycję w gospodarce światowej.
Faktycznie dla Niemiec pokonanych w 1945 roku, Zimna Wojna USA przeciwko Związkowi Sowieckiemu była ”bonanzą” ekonomiczną i ratunkiem od zemsty Żydów za ludobójstwo dokonane głównie na tzw. Żydach Wschodnich, o których, asymilujący się w Niemczech Żydzi rozpowszechniali negatywne opinie, w celu nie dopuszczania do ich imigracji do Niemiec.
W 1944 roku w USA był sporządzony plan, który miał na celu uniemożliwienie Niemcom odbudowę ich potęgi po nadchodzącej klęsce w 1945 roku. Autorem tego planu był Żyd, były (52. z kolei) minister skarbu USA, przy rządzie prezydenta Roosevelta, Henryk Morgenthau Jr. (1891-1967). Stworzył on tak zwany „Plan Morgentau’a”, który to plan miał na celu stworzenie z Niemiec kraju pasterskiego i zniszczenie Niemiec jako potęgi przemysłowej, począwszy od permanentnego podziału na Północne i Południowe Niemcy oraz strefę międzynarodową, jak też tereny przyłączone do Francji, Polski i Związku Sowieckiego.
Perspektywa dążenia do dominacji świata przez Niemcy nie miała sensu po kapitulacji w 1945, ale pomoc USA w odbudowaniu Niemiec pozwoliła na plany budowy Unii Europejskiej i strefy euro, waluty kontrolowanej przez bank centralny Niemiec. Dominacja gospodarcza Europy przez Niemcy za pomocą euro okazała się bardzo trudna i kosztowna, jak wykazała tak zwana „tragedia grecka”, po której grożą podobne tragedie Irlandii, Portugalii, Hiszpanii i Włoch. Wielu uważa, że Polska bardzo skorzystała dzięki temu, że jak dotąd nie została przyjęta do strefy monetarnej euro. Natomiast słyszy się o ugrupowaniach greckich i ich nawoływania do wyjścia Grecji ze strefy euro.
Głównym problemem euro jest brak sił politycznych władz centralnych do kontrolowania gospodarek poszczególnych członków przez bank centralny Niemiec. Fakt, że euro stał się walutą konkurencyjną wobec dolara i mógłby spełniać rolę światowej waluty rezerwowej powoduje akcje przeciwko euro ze strony (głównie żydowskiej) elity finansowej USA. Niedawno w wywiadzie telewizyjnym, były minister skarbu USA nazwiskiem Baker powiedział, że gdyby dolar stracił pozycję waluty rezerwowej, to USA było by takim samym bankrutem jak Grecja.
Sytuacja międzynarodowa waluty euro powoduje, że ekonomiści w Nowym Jorku otwarcie wyrażają wątpliwości czy euro dotrwa do końca roku 2012? Ostatnio w piśmie „The New York Review of Books”, oficjalnie z 13 października 2011, ukazał się artykuł pod tytułem: „Czy Euro ma Przyszłość?” („Does Euro Have Hale Future?”) napisany przez George’a Sorosa, Żyda węgierskirgo urodzonego pod nazwiskiem Gyorgy Schwartz w roku 1930.
Soros jest spekulantem walutowym na wielką skalę, który zarobił ponad 25 miliardów dolarów i w Polsce jest znany ze stworzenia wpływowej Fundacji Batorego w ramach jego interwencji polityczno-charytatywnych w wysokości 7 miliardów dolarów. Sąd w Paryżu skazał Sorosa w roku 2002 na 2,3 miliony dolarów grzywny za nielegalne transakcje, tak zwane „insider trading”.
Soros uważa, że Niemcy jako główny wierzyciel w strefie euro, obecnie decydują o przyszłości gospodarczej Unii Europejskiej. Twierdzi on, że trzeba być przygotowanym na opuszczenie strefy euro przez Grecję, Portugalię i Irlandię. Żeby uniknąć katastrofy finansowej trzeba zabezpieczyć depozyty w bankach pod nadzorem centralnego banku UE, który to bank miałby prawo nakładać podatki i pożyczać pieniądze w strefie euro.
Załamanie się wartości euro według Sorosa grozi kryzysem nie do opanowania przez rząd niemiecki. Obecnie wyjście Grecji i Portugalii ze strefy euro, Soros uważa za konieczne, żeby gospodarki tych państw mogły funkcjonować. Według Sorosa, upadek gospodarczy Grecji i Portugalii obecnie jest w stanie spowodować załamanie się globalnego systemu bankowego i bardzo ciężki kryzys światowy.
