W związku z minioną, 2 stycznia br., 76 rocznicą śmierci Romana Dmowskiego, wielkiego Polaka i jednoczyciela Narodu, twórcy obozu narodowego-demokratycznego (tzn. „wszechpolskiego”) i sternika polskiej polityki, wychowawcy pokoleń Polaków, architekta polskiej niepodległości i europejskiego porządku politycznego, oddajemy Jemu należny hołd i dziękczynienie.Wskazujemy jednocześnie na wielostronny realizm Dmowskiego, na te filary, cechy Jego działalności, które odegrały fundamentalną rolę w skutecznym wykonaniu zamierzonego i wielkiego celu – odbudowaniu Państwa Polskiego.
Realizm geopolityczny, który z jednej strony odrzucał brak wiary w polskie siły i uległość wobec jednego z zaborców (Austrii), bądź romantyzm i „bicie głową w mur” przez kontynuację ideologii powstańczej we współpracy z dwoma zaborcami (Prusami i Austrią) przeciwko jednemu (Rosji), a z drugiej strony przypominał o „królewskim szczepie piastowym” i kazał powracać do korzeni polskości: Pomorza, Wielkopolski i Śląska, aby na ich fundamencie odbudować „wielką” Polskę. Tylko Polska „wielka”, tzn. zjednoczona z ziem trzech zaborów, mogła, i może, być autentycznie niepodległa i suwerenna.
Realizm społeczny, który kazał pokonywać bariery postawione Polakom, zarówno przez kordony zaborców, jak przez ugrupowania klasowe działające wśród Polaków i ich dzielące: konserwatystów i socjalistów, oraz rozpoczął proces łączenia Rodaków wszystkich dzielnic i wszystkich stanów, skąd pochodzi nazwa: „obóz wszechpolski”. Polacy zjednoczeni wokół autentycznie narodowych celów, jak uczy historia, są zdolni do wielkich, chwalebnych i zwycięskich czynów.
Realizm antropologiczny, który przypominał i utrwalał wśród Polaków właściwą hierarchię władz człowieka, gdzie jego wola, uczucia i emocje muszą być podporządkowane ocenie rozumu, a wszystkie decyzje, zwłaszcza te najważniejsze, dotyczące przyszłości Ojczyzny, muszą być poddane gruntownej i trzeźwej analizie, opartej na rozsądnych, roztropnych i wyważonych argumentach. Niech patriotyzm tryumfu, oparty na rozumie i odpowiedzialności, wypiera z polskiej rzeczywistości patriotyzm klęski, oparty na romantyzmie, emocjach i obcych podszeptach.
Realizm czasu, miejsca i okoliczności, który nakazuje realizować, albo wspierać, politykę narodową w konkretnych i zmiennych uwarunkowaniach, bez szkodliwego popadania w ahistoryczne formuły oderwane od społecznej i geopolitycznej rzeczywistości. Idea narodowa nie jest sztywnym zapisem reguł z przeszłości, ale żywym, twórczym i ciągle aktualnym zadaniem do realizacji w zmieniającej się rzeczywistości - tej Romana Dmowskiego, tej dzisiejszej i tej optymistycznie patrzącej w przyszłość Polski.
Realizm aksjologiczny, który przypominał i ugruntowywał wśród Polaków fundamentalną rolę wartości chrześcijańskich w życiu narodowym i państwowym. Dobro Polski wymaga budowania przyszłości w oparciu o trwałe i pewne zasady etyki katolickiej. Jak pisał Dmowski: „katolicyzm nie jest dodatkiem do polskości, ale stanowi jej istotę”.
Gorąco pragniemy, aby powyższe zasady sformułowane na bazie wielkich dokonań Romana Dmowskiego i Narodowej Demokracji w przeszłości, stały się zarazem najlepszymi i najszczerszymi życzeniami kierowanymi pod adresem wszystkich Polaków i naszej Ojczyzny na progu Nowego Roku 2015, oraz zadaniem w codziennej i konsekwentnej pracy dla Polski.
Zarząd Główny Ligi Polskich Rodzin
Warszawa, 10 stycznia 2015 r.
Nadesłał: Ryszard
