1. Zarys wizji Polski i Europy wg. Rządu Polskiego na Emigracji
W 1944r. Rząd Polski na Emigracji próbował się ustosunkować do wizji Polski i Europy po II wojnie światowej.
W szczególności nie znane były wszystkie decyzje odnośnie przyszłości Europy, w tym przyszłości Europy Srodkowej i Południowo-Wschodniej. Niemniej w protokółach z posiedzeń Rządu Polskiego na Emigracji w 1944r. można było odczytać następujący pogląd:
„ Przykładając wielką wagę do sprawy organizacji Europy Srodkowej i Południowo-Wschodniej , Rząd Polski na Emigracji zdecydowanie przeciwstawiał się koncepcji Pan-Europy, bo Pan-Europa stanowiłaby prosta drogę do ponownych intryg i odegrania się Niemiec. Pan-Europa w formie federacji , obejmującej wszystkie państwa Europy, dałaby Polsce tylko złudzenie, nic innego, a Niemcom umożliwiłaby intrygowanie tak, jak intrygowali w przeszłości.
Niekorzystna dla polskich interesów byłaby również Federacja Atlantycka, obejmująca Stany Zjednoczone, Wielką Brytanię oraz zachodnią i północną Europę. Federacja taka oznaczałaby w praktyce odwrócenie się narodów anglo-saskich od Europy Srodkowej i Południowo-Wschodniej tzn. byłaby to woda na młyn albo niemiecki albo sowiecki”.
2. Polska w okresie PRL ( lata 1945-1989)
Zgodnie z decyzjami państw- zwycięzców w II wojnie światowej (USA, Anglia, ZSRR) Polska ze zmienionymi granicami została wbrew interesowi Polaków przekazana w 1945r. jako Polska Republika Ludowa pod wpływy ZSRR.
Polska w wyniku II wojny światowej wyłoniła się jako inne państwo, zarówno pod względem terytorium, jak i ludnościowym, ekonomicznym, społecznym , a także politycznym.
Polska obejmująca w roku 1939 – 389.720 km2 powierzchni od momentu wybuchu II wojny światowej przeszła przez dwie zmiany terytorialne:
Pierwsza zmiana – w wyniku tajnego porozumienia Ribbentrop-Mołotow, z 23 sierpnia 1939r. Polska została podzielona między Niemcy i ZSRR, w tym około 52% terytorium Polski z około 13 milionami ludności przeszło w ręce ZSRR, a około 48% terytorium Polski z około 23 milionami ludności dostało się w ręce Niemiec narodowo-socjalistycznych.
Druga zmiana terytorium Polski nastąpiła w wyniku kolejnych porozumień trzech mocarstw (ZSRR, USA, Wielkiej Brytanii) w Teheranie 1 grudnia 1943r., w Jałcie na Krymie 4-11 lutego 1945r. i w Poczdamie koło Berlina 2 sierpnia 1945r.
Postanowiono tam, że ZSRR nie odda już ziem zabranych Polsce 17 września 1939r. ( w wyniku porozumienia Ribbentrop – Mołotow) z wyjątkiem Białegostoku, Lomży i Ostrołęki,
Natomiast obszar Polski zostanie zwiększony kosztem zabrania Niemcom tych ziem , które kiedyś należały do Polski.
Ostatecznie powierzchnia Polski po II wojnie światowej , nawet po zmianach terytorialnych
zmniejszyła się o około 1/3 i wyniosła 310 tys. km2. Ponadto granica zachodnia terytorium Polski przesunęła się na zachód o około 100km.
Polska miała w 1939r. 35-36 milionów obywateli, a w roku 1945 – 23 miliony.
Zmniejszenie liczby ludności Polski dokonało się w dwojaki sposób:
1) przez wymordowanie wielu obywateli polskich,
2) przez pozostawienie części obywateli polskich sprzed 1939r. w ZSRR i nie pozwolenie im na przesiedlenie się na nowe terytorium Polski.
Analizując sytuację Polski w latach 1945-1989 trzeba stwierdzić, ze w roku 1945 Polska o zmniejszonym terytorium i zmniejszonej liczbie ludności oraz olbrzymich stratach materialnych , głównie w miastach, pod rządami władzy , podlegającej dyrektywom Moskwy, rozpoczęła powolną , ale skuteczna działalność , zmierzającą do odbudowy kraju. Powoli , mimo terroru politycznego, rozpoczęto odbudowę z różnym przyśpieszeniem wszystkich strategicznych sektorów gospodarczych państwa, do których można zaliczyć:
1) rolnictwo, leśnictwo i gospodarkę rolno-leśną,
2) energetykę i górnictwo,
3) hutnictwo, budownictwo i przemysł materiałów budowlanych,
4) gospodarkę morską i śródlądową,
5) przemysł elektromaszynowy,
6) transport i ekologię,
7) kulturę, edukację , naukę i innowacyjność narodową,
8) służbę zdrowia i opiekę społeczną,
9) prognozowanie i systemy informatyczne,
10) bankowość i systemy finansowe,
11) stosunki międzynarodowe i kontakty zagraniczne,
12) bezpieczeństwo narodowe.
Oczywiście podstawowym problemem pozostał w tym okresie problem kształtowania tych sektorów strategicznych pod kątem globalnych interesów Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (RWPG), w szczególności interesów Związku Socjalistycznych Sowieckich Republik.
Najbardziej ograniczone były bezpośrednie wpływy władz PRL –u na takie sektory strategiczne, jak :
a) prognozowanie i systemy informatyczne,
b) bankowość i systemy finansowe,
c) stosunki międzynarodowe i kontakty zagraniczne,
d) bezpieczeństwo narodowe.
Większość dyrektyw , dotyczących działalności tych sektorów pochodziło z ZSRR.
Natomiast pozostałe sektory strategiczne zostały rozbudowane w Polsce i przez Polaków i osiągnęły znaczące efekty ekonomiczno-gospodarcze, a nawet społeczne.
3. Europa w okresie 1945-1989
Pierwsze działania w kierunku tworzenia Wspólnoty Europejskiej związane są z rokiem 1948, w którym Belgia, Holandia, Luksemburg, Francja i Wielka Brytania podpisały w Brukseli traktat, dotyczący współpracy w sprawach : gospodarczych, społecznych, kulturalnych oraz wspólnej obrony.
W tymże roku utworzona została organizacja Europejskiej Współpracy Gospodarczej (EWG), która przekształciła się w roku 1960 w Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD).
W roku 1951 podpisano w Paryżu Traktat o powołaniu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali ( tzw. Traktat Paryski). Podpisały go : Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Niemcy i Włochy.
Na konferencji w Paryżu w 1954r. zmodyfikowano Traktat Brukselski. Przystąpiły do niego Włochy i RFN. Powołał on do życia Unię Zachodnio-Europejską (UZE).
W roku 1957 powołano w Rzymie Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG) i Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (EUROATOM). Traktaty podpisały : Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Niemcy i Włochy. W Sztokholmie z inicjatywy Wielkiej Brytanii została podpisana konwencja o utworzeniu Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA). Podpisały ją : Austria, Irlandia, Norwegia, Portugalia, Szwajcaria, Szwecja i Wielka Brytania.
W 1965r. podpisany został przez państwa członkowskie traktat o ujednoliceniu struktury instytucjonalnej trzech Wspólnot tzw. traktat fuzyjny.
Ministrowie Spraw Zagranicznych państw członkowskich ustalili w 1970 r. zakres, formy i zasady współpracy w sprawach zagranicznych (Europejska Wspólnota Polityczna).
W roku 1973 do wspólnot przystąpiły : Wielka Brytania, Dania oraz Irlandia.
W tymże roku utworzono Europejski Fundusz Współpracy Walutowej.
Pierwsze bezpośrednie wybory do Parlamentu Europejskiego odbyły się w 1979r.
W roku 1981 do Wspólnot Europejskich przystępuje Grecja.
Komisja Europejska w roku 1985 opublikowała tzw. „Białą Księgę” o urzeczywistnieniu Rynku Wewnętrznego do roku 1992.
W tymże roku podpisano tzw. Układy z Schengen.
Hiszpania i Portugalia przystąpiły do Wspólnot Europejskich w roku 1986.
4. Europa i Polska w okresie 1989- 2010
W 1991r. Polska została przyjęta do Rady Europy. Od tego momentu zaczęła sukcesywnie tracić co roku pewien procent swojej suwerenności . Następowało to zarówno przed akcesja Polski do UE czyli do roku 2003, jak i po roku 2003 aż do roku 2010.
W 1991 r. Rada Europejska na posiedzeniu w Maastricht (Holandia) rozwiązała najważniejsze problemy, dotyczące przygotowywanego Traktatu o Unii Europejskiej. W 1992r. podpisano Traktat o Unii Europejskiej w Maastricht.
Oficjalne otwarcie Jednolitego Rynku Europejskiego nastąpiło w 1993r. W tymże roku Rada Europejska na posiedzeniu w Kopenhadze określiła kryteria przystąpienia państw do Unii Europejskiej oraz porozumienie o utworzeniu Europejskiego Obszaru Gospodarczego.
Wszedł również w życie Traktat o Unii europejskiej podpisany w Maastricht.
W 1995r. do Wspólnoty Europejskiej przystępują : Austria, Finlandia i Szwecja.
W tymże roku państwa członkowskie Unii Europejskiej podpisują umowę o powołaniu EUROPOLu.
W Turynie odbyła się w 1997r. Konferencja Międzynarodowa państw Unii Europejskiej, mająca na celu reformę Unii.
Uzgodniono zmiany postanowień Traktatu z Maastricht i podpisano w Amsterdamie traktat, reformujący Unię Europejską ( tzw. Traktat Amsterdamski).
Jaki wniosek generalny wynika z treści Traktatów z Maastricht i Amsterdamu?
Treść Traktatów z Maastricht i Amsterdamu świadczy o drobiazgowej kontroli władz Unii Europejskiej nad działaniami państw narodowych, przede wszystkim w takich dziedzinach, jak gospodarka i finanse. W związku z tym stopień suwerenności państw narodowych jest w świetle tych Traktatów znikomy, a możliwość rozwijania: narodowej kultury, , narodowej polityki żywnościowej, narodowej polityki naukowej, narodowej polityki ekologicznej, narodowej polityki demograficznej itp. jest marginalna, w szczególności , że kryterium dobra wspólnego według litery Traktatów jest subiektywna. O dobru Wspólnoty będą decydowały przeważające wkłady kapitałowe (akcyjne) do Europejskiego Banku Centralnego takich państw, jak : Niemcy, Anglia i Francja. Traktaty z Maastricht i Amsterdamu są więc Traktatami zapewniającymi dominacje dobra wspólnego wyżej wymienionych państw, które to dobro opiera się na pojęciu dobra konsumenta w Unii Europejskiej, w tym także w pozostałych państwach Unii.
Stąd też nie może dziwić nikogo fakt, że w Traktatach z Maastricht i Amsterdamu nie ma pojęcia dobra rodziny w państwie narodowym, a nawet dobra rodziny w Unii Europejskiej jako takiej.
Już od 1991r. Unia Europejska przedstawiła określone warunki zarówno przygotowania Polski do wejścia do UE ( w latach 1991-2003), jak i ostatecznego wejścia w struktury UE w roku 2003 z perspektywą na dalsze lata już jako członka UE. Wymagania były jednoznaczne: przyjęcie kolejnych składników dorobku prawnego UE , niezależnie od tego, czy były to działania korzystne, neutralne czy niszczące dla gospodarki polskiej, państwa polskiego i przede wszystkim społeczeństwa polskiego. A następnie uwzględniając przyszłe potencjalne korzyści dla poszczególnych osób, grup i mafii w Polsce, przygotować kadry kolaborantów polskich, którzy za pieniądze unijne przecierałyby drogę do akcesji czy aneksji Polski przez UE w 2003r.
Nie można tu pominąć zarówno kolaborantów politycznych, gospodarczych, naukowych i intelektualnych, na czele z pseudonaukowcami przygotowującymi przejście od pseudoekonomii socjalistycznej do pseudoekonomii kapitalistycznej. W szeregach tych kolaborantów większość stanowili ludzie świeccy, ale nie brakowało także duchownych. Jeśli chodzi o polityków , to była to cała tęcza od tzw. „lewicy” i „prawicy”, poprzez różne koterie „ solidarnościowe”, „ zliberalizowanych kombatantów” , „zregionizowanych samorządowców „ itp.
Od 1991r. co roku Polska traciła jakiś procent suwerenności bytu państwowego.. Aktualnie jesteśmy po 12 latach przygotowań do włączenia się w system UE i po 6 latach bytności wewnątrz UE. W tym czasie dorobek prawny UE poszerzył się o Traktaty z Maastricht, Amsterdamu i Nicei a od 1 grudnia 2009r.z Lizbony, które tę naszą suwerenność bytu państwowego zmniejszyły. Do 2003r. można oszacować zmniejszenie tej suwerenności o około 50%, a do stycznia 2010r. o około dalsze 40% czyli w roku 2010 mamy jedynie około 10% tej suwerenności.
Wniosek generalny dotyczący lat 1990-2003 można ująć następująco:
Kontynuacja głównych kierunków transformacji w tych latach doprowadziła do wyraźnego osłabienia potencjału większości sektorów strategicznych państwa polskiego z wyjątkiem
sektora „ bankowości i systemów finansowych”.( w 1999r. kontrola zagraniczna banków wyniosła 65%, a w roku 2001 aż 75%), oznacza to, że właśnie transformacja , wynikająca z dyrektyw Komisji Europejskiej doprowadziła do tak dramatycznej sytuacji , zagrażającej szeroko rozumianemu rozwojowi Polski.
W tym czasie doszło do poważnego pogorszenia sytuacji gospodarczej w największym państwie unijnym tzn. w Niemczech, gdzie liczba bezrobotnych osiągnęła w 2002r. prawie 5 milionów osób, a pracujących w niepełnym wymiarze godzin prawie 9 milionów osób, co razem stanowiło około 35% wszystkich potencjalnych pracowników. W związku z tym zaczęto mówić , ze Niemcy zmierzają w kierunku Argentyny, która przeżywała katastrofę gospodarczą. W nawiązaniu do sytuacji niemieckiej sytuacja Polski w 2003r. stała się jeszcze bliższa sytuacji Argentyny. Może to właśnie też przyczyniło się do nieodpowiedzialnego głosowania niektórych Polaków w referendum unijnym.
W okresie przedreferendalnym (2002 i 2003r.) udało mi się opublikować dwie książki pt
„ Informacje i dezinformacje o Eurazji , Unii Europejskiej i Polsce” oraz „ UE-technokratyczna dyktatura”, w których przedstawiłem podstawowe problemy, związane z modelem bardziej skutecznym Korei Południowej i bardziej niedojrzałym Unii Europejskiej, przy czym skorzystałem z doświadczeń Austriaków z akcesji Austrii recenzując książkę pt „ Zukunft Osterreich - Anschluss und die Folgen” ( Przyszłość Austrii – Przyłączenie i jego następstwa), wydanej w 1998r. w Salzburgu i opracowanej przez 17 autorów różnej specjalności.
Przy okazji perturbacji w referendum w Irlandii w sprawie Traktatu z Nicei (dwa podejścia) zwróciłem uwagę Irlandczyków na ingerencję Pana Adama Michnika, redaktora naczelnego Gazety Wyborczej oraz Federacji Polskich Stowarzyszeń Katolickich pod nazwą : „ Forum Swiętego Wojciecha”, które w liście do Irlandczyków błagało na kolanach: „ Liczymy na Waszą Solidarność. Na kilka dni przed oddaniem głosu w ramach referendum nt. Traktatu Nicejskiego - zwracamy się do Was o świadectwo solidarności i braterstwa. Zapisy Traktatu bezpośrednio nas dotyczą. Polska i inne kraje Europy Srodkowo-Wschodniej mogą dziś dołączyć do wspólnoty europejskich narodów. Nie zamykajcie nam drzwi do rodziny narodów Europy!!!”
W 2003r. odbywa się w klimacie manipulacji i jednostronnej agitacji referendum w sprawie wejścia Polski do struktur Unii Europejskiej. Olbrzymie pieniądze unijne zasilają te kręgi polskie, które nie widzą żadnych zagrożeń , związanych z wchłonięciem Polski przez Unię Europejską (określoną przez niektórych niemieckich i austriackich socjologów jako technokratycznego faszyzmu) , a jedynie korzyści.
W tym działaniu w sposób wyrazisty pojawiły się wątki filogermanizmu i filosemityzmu oraz w zakamuflowanej formie antypolonizmu.
Zbliża się czas, w którym Niemcy uznają, ze trzeba przyjąć Konstytucję dla Europy (2003r.) lub Traktat tworzący Konstytucję Unii Europejskiej (2005r.) , opracowany przez pogrobowców Rewolucji Francuskiej..
Kręgi Kościoła katolickiego uparcie trzymały się oceny jej z punktu widzenia braku w preambule „invocatio Dei” i „korzeni chrześcijańskich” bez sięgnięcia do wnętrza Konstytucji , które zawierało „wersety szatańskie” w postaci zwalczania Karty Praw Rodziny Stolicy Apostolskiej i normalnych rodzin oraz suwerennych narodów, a także promowanie lesbijek, homoseksualistów i euroregionów. Bardziej wyraźne stanowisko Kościoła katolickiego stanowiłoby realne wsparcie dla tendencji filopolonizmu, który pokrywałby się z autentycznym filokatolicyzmem.
I nagle w ramach 2 referendów Francuzi i Holendrzy odrzucają Traktat Konstytucyjny , ale z zupełnie innych politycznych powodów. Polacy kolejny już raz ulegają presji kręgów filosemickich i filogermańskich nie decydując się na referendum ani w Parlamencie R.P.ani poprzez społeczną formę narodowego referendum. Argumentem była potrzeba poczekania na nową formę konstytucji, chociaż powody potencjalnego odrzucenia Konstytucji UE przez Polaków - katolików mogłyby być zupełnie inne , służące konsolidacji kręgów katolicko-patriotycznych.
Trzeba jeszcze zwrócić uwagę, że porównując zapisy Traktatu z Amsterdamu (1997r.) i Konstytucji UE (2005r.) dotyczących tzw. dyskryminacji , to pierwszy mówił o możliwości podjęcia działań zwalczających dyskryminację ze względu na religię lub orientacje seksualną lub inne powody, zaś drugi mówił , że tzw. dyskryminacja bazująca na religii lub orientacji seksualnej lub na innych powodach, powinna być zakazana ( wyraźnie zaostrzona forma)..
Widząc trudności z przyjęciem UE w dotychczasowej formie, Pani Angela Merkel, Kanclerz RFN zaproponowała nową formę Traktatu Reformującego Unię Europejską zamiast Konstytucji UE, co sugerowałoby , aby zatwierdzić Traktat nie w ramach referendów, ale w zakresie władz państwowych .
I w tym miejscu ówczesne władze polskie , Pan Prof. Lech Kaczyński , Prezydent R.P. i Pani Anna Fatyga, Minister spraw Zagranicznych R.P. w Rządzie PiS-u Jarosława Kaczyńskiego podjęły decyzję i zobowiązanie o charakterze antypolonizmu ( 21 i 22 czerwca 2007r. w Brukseli), zmierzające w stronę Traktatu, otwierającego drogę do IMPERIUM EUROPA.
Społeczeństwo polskie uzyskało w ten sposób sygnał, że:
1) Nie pozna pełnego tekstu Traktatu Konstytucyjnego UE.
2) Nie uzyska szczegółowej informacji na temat przebiegu negocjacji międzypaństwowych w Brukseli w dniach 21-22 czerwca 2007r.
3) Nie uzyska informacji o zestawie zobowiązań polskich władz w tym względzie.
Te fakty poza innymi formami antypolonizmu w okresie skróconych rządów PiS-u zawierały zapowiedź oddania władzy w nadchodzących wyborach parlamentarnych ukartowanych wspólnie z PO, przy czym w nowym Parlamencie R.P.i Rządzie R.P. pewne akcenty filosemityzmu i antypolonizmu miały być zastąpione przez wyraźniejsze akcenty filogermanizmu i antypolonizmu,
Wypunktujmy więc elementy antypolonizmu charakterystyczne dla odchodzących w październiku 2007r. władz PiS-u:
1) Wykorzystanie polskich żołnierzy do akcji militarnych w Afganistanie i Iraku oraz rozszerzenie tych akcji.
2) Zgoda na budowę amerykańskiej tarczy antyrakietowej w Polsce skierowanej w rzeczywistości przeciwko Rosji i Chinom , a nie przeciwko Korei Północnej i Iranowi.
3) Brak dostatecznej ochrony 12 polskich sektorów strategicznych przed sprywatyzowaniem.
4) Pośrednie uczestniczenie władz w tzw. „operacji Wielgus” przy wykorzystaniu Instytutu Pamięci Narodowej (IPN) do bezprzykładnej ingerencji w kompetencje Kościoła katolickiego oraz nieetyczne i nieludzkie niszczenie na oczach całej Polski, Europy i całego świata tego kandydata jako kapłana, biskupa i Polaka.
5) Polityka awansowa i odznaczeniowa Pana Prof. Lecha Kaczyńskiego , Prezydenta R.P. , sympatyzującego pośrednio rodzinnie i merytorycznie z PiS-em, polegająca na uwzględnieniu od niechcenia odchodzących kręgów kombatanckich oraz intensywnie dotycząca członków Komitetu Obrony Robotników ( KOR-u).
6) W polityce w stosunku do władz Izraela i diaspory żydowskiej w USA i Polsce władze polskie wykazywały się wysoką formą filosemityzmu.
7) Problematyka walki z korupcją , która stała się szyldem wiodącym PiS-u, ale jednocześnie można to było poczytać jako ukłon w stronę państwa quasi-policyjnego [znacząca rola Centralnego Biura Antykorupcyjnego (CBA)]. Można jednak ten system kojarzyć nie tylko z „seksaferą Samoobrony R.P.”, „operacją korupcyjną wicepremiera Leppera” oraz „aferalną sprawą służby zdrowia”(skorumpowani lekarze w kajdankach), ale także obudzić „demony przeszłości Dzierżyńskiego, Jagody i Berii”
8) Realizacja zobowiązania Jarosława Kaczyńskiego , przedstawionego na spotkaniu w Fundacji Batorego w 2005r. w sprawie ograniczenia, wycięcia i możliwie zniszczenia wszelkich „przystawek”, które utrudniały dotąd tworzenie dwóch dużych partii na polskiej scenie politycznej - PiS-u i PO.
Dla przychodzącej do władzy PO w październiku 2007r. można było prognozować następujące elementy antypolonizmu:
1) Blokowanie za wszelką cenę referendum w Polsce odnośnie Traktatu Reformującego UE zwanego następnie Traktatem z Lizbony.
2) Blokowanie za wszelką cenę interwencji Polski przy zagrożeniu jej interesów w UE.
3) Przyśpieszenie procesów prywatyzacji wszelkich sektorów strategicznych w Polsce.
4) Zdecydowanie przyśpieszenie transformacji polskiego rolnictwa w rolnictwo przemysłowe i nowe zasoby leśne na gruzach chłopskiej gospodarki rolnej według wskazówek specjalistów niemieckich ( jeszcze z lat 1997-1999).
W październiku 2008r. Parlament R.P. funkcjonował już z dominującą frakcją antypolonizmu, powstałą w wyniku głosowania w dniach 1 i 2 kwietnia 2008r. nad upoważnieniem Prezydenta R.P. do ratyfikacji Traktatu z Lizbony. Frakcję tę stworzyli Parlamentarzyści R.P. z PO, PiS-u, PSL-u i LiD-u, co otworzyło drogę do powstania IMPERIUM EUROPA na gruzach członkowskich państw narodowych Unii Europejskiej , w tym Polski.
Tego faktu nie zmieniła decyzja narodu irlandzkiego , który w dniu 12 czerwca 2008r. odrzucił Traktat z Lizbony w ogólnonarodowym referendum.
Doprowadzono do ponownego antydemokratycznego referendum w Irlandii, które w 2009r. poparło Traktat z Lizbony. Ostatecznie wszystkie przeszkody do zatwierdzenia Traktatu z Lizbony usunięto poprzez podpisy Prezydenta R.P. i Prezydenta Republiki Czeskiej.
Traktat z Lizbony wszedł w życie w dniu 1 grudnia 2009r.
W tym miejscu trzeba przypomnieć wszystkie konsekwencje tego Traktatu.:
1) Brak nawiązania do „invocatio Dei” i „ korzeni chrześcijańskich” oraz poparcie dla „cywilizacji śmierci”.
2) Skuteczne zwalczanie Karty Praw Rodziny Stolicy Apostolskiej (1983r.) , jak też samych normalnych rodzin przy ochronie jednocześnie kręgów o nienormalnej orientacji seksualnej.
3) Przy współpracy z Trybunałem Sprawiedliwości coraz głębsze ograniczanie i marginalizowanie dorobku prawnego państw narodowych będących członkami UE lub kandydującymi na członka UE.
4) Dalsza realizacja niszczenia lub przynajmniej osłabiania warstwy chłopskiej i gospodarstw chłopskich, preferując pozornie zdrowszą , ale przede wszystkim tańszą „żywność przemysłową”.
5) Mimo szumnych deklaracji dalsze zwalczanie kultur narodowych i sprzyjanie w aplikacji pogarszaniu stanu naturalnego środowiska narodów ( niesłychanie rozbudowany transport tirowy).
6) Nie zważając na prawa narodów dalsze podważanie chrześcijańskich podstaw edukacji i wychowania narodowego gwałcąc sumienia rodziców i wychowawców.
7) Uczestnictwo w sposób ciągły w terroryzmie bezrobocia, biedy i bezdomności.
8) Sprzyjanie powstawaniu IMPERIUM EUROPA, zapoczątkowanego przez imperium germańsko-frankońskie dyskryminując słabsze państwa członkowskie i kandydackie oraz przygotowując je do roli prowincji tego imperium.
9) Odbierając coraz intensywniej i w coraz większym zakresie członkom i kandydatom pozostające nikłe szczątki suwerenności w podejmowaniu decyzji odnośnie narodowych polityk : kulturalnej, edukacyjnej, naukowej, innowacyjnej, ekonomicznej, ekologicznej, żywnościowej, przemysłowej, morskiej, energetycznej, budowlanej, transportowej, prognozowania, w ochronie zdrowia i opieki społecznej, finansowej, zagranicznej i bezpieczeństwa.
10) Wejście na drogę ku technokratycznej dyktaturze, odchodząc od podstaw demokratycznych ( przez nieumiejętnie ukrywany strach przed referendami ogólnonarodowymi nad tym traktatem i przy świadomym łamaniu nawet własnych praw związanych np. z Kartą Praw Podstawowych, forsując niszczący normalne rodziny zredukowany dekalog – swobodę przepływu osób, usług, kapitałów i towarów)..
Wniosek generalny:
Wizja Polski i Europy jest w XXI wieku wyjątkowo niejasna, a wirtualnemu odzyskaniu niepodległości towarzyszy rzeczywista sprzedaż tej niepodległości za nędzne pseudo- wartości błazeńskiego wegetowania przy akompaniamencie szatańskiej hiperorkiestry.
Zbigniew Dmochowski
Komentarz administrator15
Żyłem i żyję w Polsce już niemało lat i z moich obserwacji, doświadczeń życiowych oraz obcowania z ludźmi i zdarzeniami wynika, że:
Okupacja rosyjska ( niektórzy mówią sowiecka od słowa советская (radziecka) definitywnie skończyła się w 1056r. w wyniku masowych wystąpień ludności oraz powstałego fermentu we władzach partyjno rządowych.
Zarzucono wówczas Rokossowskiemu, że wojska rosyjskie stacjonujące pod Warszawą wyszły z koszar i maszerują na Warszawę.
Jak głosiła ówczesna plotka doszło do ostrej wymiany zdań podczas której Konstanty Rokossowski wyciągnął pistolet i strzelił do generała Roli Żymirskiego. Kula miała odbić się od blatu stołu i jedynie lekko ranić Żymirskiego.
Czy było prawdą o marszu wojsk rosyjskich na Warszawę, czy tylko wymysłem mającym zaognić sytuację pomiędzy Rokossowskim i pozostałymi generałami tego nie da się dziś z całą pewnością powiedzieć. Bo jak pokazały zdarzenia węgierskie rosyjskie wojska, gdy dostawały rozkaz to go wypełniały. ( w przypadku Węgier zajęły Budapeszt) tymczasem Warszawa ich nie zobaczyła.
Rokosowski przestał być ministrem obrony i naczelnym dowódcą, wyjechał z Polski, a jego miejsce zajął Marian Spychalski ( polski Żyd) władzę polityczną w tym czasie objął Władysław Gomułka, premierem pozostawał Cyrankiewicz)
Do Polski musiał się pofatygować sam I Sekretarz KPZR Chruszczow, ten sam, który bronił Stalingrady i tańczył kozaczoka przed Stalinem. (Minister Śiwiec miał jeszcze gorzej, bo na polecenie Kwaśnieskiego musiał całować ziemię niby i niczym Jan Paweł II )
Kolejna plotka tamtych czasów głosiła, że Gomułka jako że był hardy i twardy w karku zaraz na lotnisku witając Chruszczowa gdy usłyszał od tamtego słowa – No chcesz się popróbować? Miał odpowiedzieć, - Jak trzeba będzie to się popróbujemy.
Później już było lepiej więc by do końca sprawę załagodzić pojechali do Łańska pod Olsztynem na Warmii i Mazurach na polowanie na dziki i jelenie. Tu towarzysz Chruszczow miał szczęście bo o mało nie doszło do zamachu na jego osobę. A było to tak.
Gdy w Warszawie i podobno w innych miastach także trwały demonstracje, o czym można było usłyszeć z zagłuszanej Wolnej Europy przez radio. Mój brat i co starsi koledzy z podwórka i okolicznych domów, nocą wybrali się zdobyć milicyjne magazyny z bronią zlokalizowany za miastem przy drodze na Wadąg. Na Wadąg ( wioska pod Olsztynem ) chodziliśmy się kąpać w rzece każdego lata. Ja że byłem za mały tym razem zostałem pominięty. Plan starszych chłopaków był prosty, przeleść przez ogrodzenie, co dla dzieciarni nie jest nigdy problemem, podejść strażnika od tyłu, rzucić mu się na szyję, obalić na ziemię, zabrać karabin i klucze, związać, wybić w magazynie szyby, albo wyważyć drzwi, gdyby strażnik nie miał kluczy i dobrać się do uzbrojenia.
Plan w pierwszej części się udał. Ogrodzenie zostało sforsowane, ale okazało się, że na placu przed barakami magazynów stały czołgi, kręcili się uzbrojeni żołnierze i trzeba było się wycofać.
Inaczej było w Łańsku.
Tu któryś z kolegów miał pistolet, który ściągnął ojcu milicjantowi, czy oficerowi wojska.
Las łański był także ogrodzony, dwa metry siatki w górę i trzy rzędy drutu kolczastego.
Był dzień, dość rano, a ja wyjątkowo czujny nie dałem się bratu wywieść w pole. Chciano mi wlać po mordzie jak się nie odczepię, ale brat stanął w mojej obronie. Ponad to umiałem szybko biegać, więc na leśnej drodze też mi nie uciekli. W końcu zapadła decyzja, że będę stał na straży, gdy oni przelezą przez płot. Nie wiedziałem po co to robią, czując jednak że może być strasznie, zgodziłem się czekać i stać na warcie.
Po pewnym czasie posłyszałem trzask strzałów karabinowych, ostre ale dosyć odległe.
Kucnąłem przy samym ogrodzeniu, niezgodnie z wcześniejszą instrukcją, żebym padł plackiem na ziemię, gdyby coś się działo, lub gdyby ktoś szedł, i czekałem wpatrując się w las za siatką, a tu nagle cwałuje olbrzymi dzik, za nim drugi, pierwszy dzik wpadł na siatkę odbił się od niej pobiegł w bok tuż przy mnie, tyle że nie po tej samej stronie siatki przy której kucałem. Zrobiło się naprawdę strasznie. Dzik mnie widział, a ja czułem się tak jak stratowany.
Ile to trwało nie wiem, otrzeźwiałem dopiero gdy brat złapał mnie za kark i kazał uciekać. Wszyscy uciekali tylko dziki biegały za siatką jak szalone, w tą i z powrotem. Jeszcze zdążyłem zauważyć i sarny i jelenie też spłoszone i rozbiegane.
Dopiero gdy chłopaki ochłonęli, zaczęły się opowieści o szalonej ucieczce przed watahami olbrzymich, rozjuszonych dzików. Każdy był bohaterem, każdy miał jakąś przygodę. Gdyby miasto oddalone było o dodatkowe dwa trzy kilometry pewnie usłyszałbym, że jeden z drugim galopowali na dziku. Dopiero już na ulicach miasta właściciel ,,pożyczonego” od ojca pistoletu spostrzegł z przerażeniem, że go nie ma.
W tym dniu zginał jeden pistolet, ale polska odzyskała pełnię niepodległości. Rosja pozostała sojusznikiem, a jej wpływ na polską politykę gospodarczą i wewnętrzną, a także w dużej mierze na politykę zagraniczną został ograniczony do minimum.
Co by się stało, gdyby Gomułka nie dogadał się z Chruszczowem?
Proste, wjechałyby rosyjskie czołgi, gdyby tego nie zrobiły, mielibyśmy czołgi niemieckie i utracone ziemie zachodnie i północne. Taka wówczas była sytuacja polityczna i napięcie wschód zachód. Bylibyśmy państwem w granicach Księstwa Warszawskiego, lub jeszcze mniejszym, dosłownie Łódź, Warszawa, Lublin, Zamość, Sandomierz, może także Kraków.
Gomułka dogadał się i dostał zapewne wszystko co chciał. Chruszczow dodał jeszcze od siebie w prezencie Pałac Kultury i Nauki zwany imieniem Józefa Stalina
W rezultacie gospodarstwa indywidualne były niezagrożone, kościół chrzcił i bierzmował, rzemieślnik i prywaciarz budował warsztaty i szklarnie i zarabiał krocie, robotnik miał coraz wyższe zarobki. Przemysł się rozrastał. Były braki, ale przedwojenna nędza zniknęła.
Ale apetyt rośnie w miarę jedzenia, a ochota do pracy już mniej.
Rząd zaczął kumać się z zachodem, brać kredyty, kupować technologie.
Można powiedzieć, że z czasem wyszło to nam bokiem i octem na półkach sklepowych. Później już było coraz gorzej. ,,stowarzyszenie z UE, restrukturyzacje - likwidacje zakładów i fabryk, bankructwa, złodziejstwa majątku narodowego, zwolnienia, bezrobocie, emigracja, gigantyczne zadłużanie państwa, wyzbywanie się suwerenności, urzędniczy but Brukseli i samowola łże elit.
To one, te właśnie elity, z KOR-u i z GW których Gomuła nie zdołał pogonić z Polski do Izraela, piszą i krzyczą o sowieckiej okupacji i o komunizmie, który dla polaków skończyła się w 1956, dla Rosjan zaczął się kończyć XX Zjeździe KPZR, a dla Chin wraz ze śmiercią Mao Tse Tunga i Bandą Czworga, a dla żydów dopiero po okrągłym stole.
Za wikipedią:
Konstanty Ksawerowicz[1] Rokossowski, ros. Константин Ксаверьевич [Константинович[1]] Рокоссовский (ur. 21 grudnia 1896 w Warszawie, zm. 3 sierpnia 1968 w Moskwie) – polski i radziecki dowódca wojskowy, Marszałek Polski oraz Marszałek Związku Radzieckiego, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego, poseł na Sejm PRL I kadencji, wicepremier PRL (1952–1956), minister obrony narodowej PRL (1949–1956), wiceminister obrony narodowej ZSRR (1958–1962), deputowany do Rady Najwyższej ZSRR II, V, VI i VII kadencji.
Do artykułu.
Literatura
1. Wizja Polski i Europy po II wojnie światowej wg. Rządu Polskiego na Emigracji . Protokóły z posiedzeń Rządu Polskiego na Emigracji w 1944r.
2. Z. Dmochowski 11 listopada/1-2 kwietnia / 10 października, materiał e-mailowy, 1 listopada 2009r.
3. Pamięć Wyzwanie dla nowoczesnej Europy, Red. R. Traba, Wydawnictwo borussia, Olsztyn 2008r.
4. Z. Dmochowski Recenzja książki z p. 3, 2009r.
5. Z. Dmochowski Informacje i dezinformacje o Eurazji, Unii Europejskiej i Polsce, POW
6. Z. Dmochowski Unia Europejska – technokratyczna dyktatura, Inicjatywa Wydawnicza <ad astra>, Warszawa 2003r.
7. Z. Dmochowski Dwie polskie Konstytucje i Traktat z Lizbony, Dokumentacja internetowa, Warszawa 2008r.
8. Z. Dmochowski Sumienie, Rodzina, Prawda, Dokumentacja internetowa, Warszawa 2008r.
9. Z. Dmochowski Losy Polski i Polaków w latach 1939-2008, Dokumentacja internetowa, Warszawa 2008r.
10. Z. Dmochowski Anty- i filopolonizm, cz. I,II,III, IV, Dokumentacja internetowa, Warszawa 2008r.
11. Z. Dmochowski Anty- i filopolonizm , cz. V, VI, Dokumentacja internetowa, Warszawa 2009r.
12. W. Bojarski Gospodarka i Państwo dla Społeczeństwa, Oficyna Wydawnicza Warszawskiej Szkoły Zarządzania Szkoły Wyższej, 2009r.
13. Z. Dmochowski Recenzja książki z p. 12
14. Z. Dmochowski Analiza polskich kontaktów z UE
Za: http://wiernipolsce.streemo.pl/Community/ForumTopic.aspx?ForumTopicId=8775
