Znowu w "ObWiePolaku" mieliśmy rację. Jeszcze wczoraj pisałem, że Prezydent Lech Kaczyński postraszy, pogrozi a potem zrobi "jak należy". Długo nam czekać nie kazał.
Na stronie internetowej Prezydenta można przeczytać notatkę o rozmowie Lecha Kaczyńskiego z Prezydentem Francji Nicolasem Sarkozy'm.
W rozmowie tej głowa Państwa Polskiego zapowiedziała, że nasz kraj nie będzie przeszkodą w ratyfikacji Traktatu Lizbońskiego.
Jak widać brat Jarosława Traktatem gra na dwa fronty. Z jednej strony stara się zjednać dla siebie antyunijny elektorat nieistniejącej LPR i część takiego samego elektoratu nieboszczki Samoobrony. Wcześniejszymi zapowiedziami starał się również ugłaskać ojca dyrektora Tadeusza Rydzyka. A z drugiej strony pokornie wykonuje to co od niego wymagają liberałowie.
Szczerze mówiąc w tej całej sprawie bardziej szczery jest Donald Tusk, który jest zwolennikiem ratyfikacji Traktatu i wcale nie udaje panny, która "i chciałaby i boi się".
Kadencja Lecha Kaczyńskiego ma to do siebie, że jest o jedną za długa.
Nie można oszukiwać "ciemnego ludu" który jak wiadomo "wszystko kupi", że jest się przeciwko czemuś co się samemu uzgadniało i za czym ostatecznie się opowie. Lech Kaczyński przypomina mi partię Unie Pracy. Gdy przedstawiciele tej partii zasiadali w Parlamencie to zawsze na mównicy krytykowali różne SLDowskie projekty ustaw po czym głosowali tak jak chciało SLD.
Nie miałem i nie mam żadnych złudzeń co do Lecha Kaczyńskiego. Miałem jednak malutką i cichutką nadzieję, że przynajmniej w tej jednej sprawie zachowa się jak mężczyzna. Zwłaszcza, że sytuację miał znacznie ułatwioną dzięki wynikowi irlandzkiego referendum. Trzymałem nawet potajemnie kciuki, żeby "nie pękł".
Lecha Kaczyńskiego szanuję jako głowę naszego Państwa, jednak jako człowieka nie chciałbym już więcej widzieć na tym stanowisku. Mogę Prezydentowi tylko przypomnieć, że bycie "za a nawet przeciw" nikomu jeszcze na dobre nie wyszło.
Krzysztof Kocur
