Tu o sprawiedliwość Kamienie wołają.
Tu spryt się nagradza, A wyszydza prawość.
Tu depcze się prawdę i krzyżuje świętość.
Tu kpi się z proroków, Patriotów i mędrców.
Tu dużo się krzyczy, a robi niewiele.
Tu wyznaje się Boga jedynie w kościele.
Tu podcina się skrzydła Wielkim Ideałom.
Tu życie poświęcić to jeszcze za mało!
Tu honor, wstyd, Dumę odesłano w baśnie.
A cóż to za kraj jest? A to Polska właśnie!
Tu spryt się nagradza, A wyszydza prawość.
Tu depcze się prawdę i krzyżuje świętość.
Tu kpi się z proroków, Patriotów i mędrców.
Tu dużo się krzyczy, a robi niewiele.
Tu wyznaje się Boga jedynie w kościele.
Tu podcina się skrzydła Wielkim Ideałom.
Tu życie poświęcić to jeszcze za mało!
Tu honor, wstyd, Dumę odesłano w baśnie.
A cóż to za kraj jest? A to Polska właśnie!
Gdzie chory czas
Kiedy zrozumiałam,
że wybrali kłamstwo,
że prawa Boże zlekceważyli!
że uczynili z Ojczyzny
brudne targowisko ! -
chciałam uciec!
pobiec w inny świat! -
ukryć wstyd,
że tak skarłowacieli...
Ale nie ma szczęśliwych wysp
ani łatwych dróg tu,
gdzie mak wciąż krew przypomina,
las - katyńską zbrodnię,
gdzie krąg mrocznych dni
nie chce się zatrzymać!
gdzie musi się wypalić
chory czas...
Tu, trzeba przejść
przez ciemną dolinę
i odgrzebywać prawdę
i osuszać bagno...
Tu, trzeba poruszać struny serc
aż odpowiedzą nutą czysto - polską!
Tu, trzeba kruszyć skorupy sumień
aby wyzwolone mogły dotknąć Nieba.
Z tomiku Teresy Paryny: "Dotknąć nieba..."
Za: http://archidiecezja.lodz.pl/opatrznosc/6inne.php?p=mysli
Nadesłał: Polska
