Cathy Ashton przyszła na świat 20 marca 1956r w małej wiosce Upholland w hrabstwie Lancashire, malowniczej okolicy w pobliżu Lake District. Upholland leży 10 mil od siostrzanej miejscowości Downholland i obie zawdzięczaja swe nazwy normańskiej rodzinie de Holland, która przybyła w te strony wraz Wilhelmem Zdobywcą. Obie wioski należały do de Hollandów aż do 1534 roku, czyli do owego pamiętnego roku, kiedy Henryk VIII masowo odbierał posiadłości katolikom oraz likwidował kościoły i zakony. Cathy od najmłodszych lat otrzymywała staranne wykształcenie. Najpierw pobierała nauki w Upholland Grammar School sławiącej się tym, że istnieje od 1661 roku. 50 lat temu rodzinna wioska okazała się za mała dla sławnej szkoły i wtedy przeniosła się ona do Wigan koło Manchesteru, zmieniła nazwę na Winstanley College i należy teraz do dziesięciu nalepszych szkół Zjednoczonego Królestwa pod względem wyników nauczania.Po maturze Cathy studiowała ekonomię na uniwersytecie w przemysłowym Bedford, a zaraz po studiach została administratorką w organizacji o nazwie Campaign For Nuclear Disarmament. O CND w tamtych czasach było bardzo głośno. A było głośno dlatego, że CND brała pieniądze od służb specjalnych Związku Radzieckiego i miała w swych szeregach wielu płatnych agentów tych służb. W ten sposób zaczęła sie kariera polityczna Cathy. Większość brytyjskich polityków rozpoczyna karierę od zapisania się na listę kandydatów w wyborach lokalnych i pokazania, że potrafią zyskać pokaźne poparcie wyborców. Ale Cathy nigdy nie stawała w żadnych wyborach. W czasie swej pracy w CND wyszła za mąż za Petera Kellera, znanego prezentera telewizyjnego o lewicowych poglądach. Od 1983 do 2002 roku wykonywała różne prace w administracji rządowej. W 1998r, kiedy sprawowała funkcję szefa państwowej służby zdrowia w hrabstwie Herefordshire, Tony Blair uczynił ją Baronessą i członkiem Izby Lordów. W 2006 roku Lady Ashton otrzymała poważną funkcję Podsekretarza Stanu w Mnisterstwie Sprawiedliwości, a więc najwyższą funkcję rządową, jaką w Brytanii można sprawować bez mandatu wyborców.
Ambicje Lady Ashton jednak sięgały wyżej. Ale jak można wspiąć się w polityce wyżej nie otrzymując ani jednego głosu żadnego elektoratu? Jest to oczywiście możliwe. W 2007 nowy premier Gordon Brown uczynił ją przewodni czącą Izby Lordów. Jako lider Izby Lordów została nie tylko formalnym członkiem Gabinetu, ale przede wszystkim była odpowiedzialna za proces ratyfikacji Traktatu Lizbońskiego w wyższej izbie Parlamentu, czyli tam, gdzie Labourzyści nie mieli przewagi i gdzie Traktat mógłby zostać ewentualnie odrzucony na gruncie konstytucyjnym.
Czy można zajść jeszcze wyżej bez wygrania wyborów? Można, chociaż już nie Brytanii. W pażdzierniku 2008r Gordon Brown mianował Lady Ashton Komisarzem Unii Europejskiej w Brukseli wycofując stamtąd Petera Mandelsona. Aby obejść zakaz Komisji sprawowania innego urzędu politycznego równolegle z komisarską funkcją, Lady Ashton wzięła 'leave of absence' z Izby Lordów. Był to zabieg formalny polegający na rezygnacji z miejsca w Izbie, ale nie z bycia jej członkiem.
Okazuje się, że to wszystko nic. W tak rozwiniętej demokracji, jak Unia Europejska, można wszak zajść dowolnie daleko bez wyborczego mandatu. W ostatnich tygodniach trwały bardzo głośne w mediach przepychanki miedzy Brytanią i Niemcami o to, kto obejmie nowe, utworzone na mocy Traktatu Lizbońskiego stanowsko Prezydenta Unii. Rząd brytyjski był przekonany, że dostanie je Tony Blair. Wszak tak nakazywała elementarna sprawiedliwość. Kto tyle zrobił dla Unii, co rządy Tony'ego Blaira i Gordona Browna? Kto przepchnął Traktat Lizboński tam, gdzie było natrudniej? Tam, gdzie opór społeczeństwa był największy? Brownowi udało się przecież nie tylko nie dopuścić do referendum, ale jeszcze spacyfikować Izbę Lordów. Niestety wszystko na nic. Sygnały płynące do Londynu z biura Kanclerz Niemiec można lapidarnie podsumować kilkoma słowami: - po moim trupie. Gordon Brown poddał się po otrzymaniu telefonu od liderów partii socjalistycznych Europejskiego Parlamentu, że w zamian za wycofanie kandydatury Blaira z prezydentury zgadzają się na obsadzenie przez Brytanię stanowiska Wysokiego Reprezentanta Komisji Europejskiej do Spraw Zagranicznych i Bezpieczeństwa . Wkrótce potem ogłoszono, że to drugie, co do ważności, nowe stanowisko w Unii obejmie Lady Catherine Margaret Ashton, Baroness Ashton of Upholland.
Tomasz J Kaźmierski
Za: http://tjkazmierski.salon24.pl/
