Nocna zmiana – czy nocna zdrada? - cz. 1
To nie IV RP, to kontynuacja umów „okrągłego stołu”!
Idź również do: http://www.propolonia.pl/blog-read.php?bid=142&pid=2488
Nie sposób prawidłowo rozeznać i rozumieć dzisiejszą rzeczywistość w Polsce bez poznania tego, co się faktycznie wydarzyło w roku 1991 i 1992. Skrzętnie omija się publiczną rzetelną analizę faktycznego stanu rzeczy z tego okresu czasu - zastępując ją mitami i wygodnymi dla wszystkich rządzących opowiadaniami. To w tych latach – 1991, 1992 - nastąpiło faktyczne pojmanie Polski w nową niewolę i to za zgodą i współdziałaniem również tych, którzy mienią się jedynymi zbawcami Narodu Polskiego. Niech nie zniechęcają czytelnika podawane na początku artykułu suche fakty konieczne dla twórczej refleksji – dla dalszych własnych poszukiwań prawdy - po przeczytaniu całości tekstu, w którym m.in. cytowane są ze stenogramów sejmowych wypowiedzi posłów oddające dramatyzm tamtego okresu czasu.
Zabójczym dla Polski i Narodu Polskiego owocem „okrągłego stołu”, przy którym zasiadła władza komunistyczna z tzw. opozycją głównie wywodzącą się z KOR (bez znaczenia jest tutaj to, kto z KOR w jakiej tam roli występował i w jakie stroił się szatki – i stroi się nadal), stał się UKŁAD EUROPEJSKI ustanawiający stowarzyszenie między Rzeczypospolitą Polską, z jednej strony, a Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z drugiej strony, sporządzony w Brukseli dnia 16 grudnia 1991 r. (Dz. U. z dnia 27 stycznia 1994 r., Nr 11, poz. 38).
http://www.cie.gov.pl/HLP/files.nsf/0/B2A4F6D0D2C08ACFC1256E7B0049ED16/$file/ue.pdf - (oficjalna strona Centrum Informacji Europejskiej – pobranie bezpieczne)
O 4 i 5 czerwca 1992 r., kiedy to odwołano Jana Olszewskiego z funkcji Premiera RP, krążą opowieści – nakręcono (ponoć ukrytą kamerą) nawet film „Nocna zmiana”. Opowiadało się i opowiada nadal tak, aby zbić na tym wydarzeniu jak największy kapitał polityczny i to ponoć w interesie Narodu Polskiego – wyrywając zdarzenia z tych dni z całego szerokiego kontekstu innych wcześniejszych i późniejszych zdarzeń. Ks. prof. Waldemar Chrostowski - http://o.dialogu.z.zydami.patrz.pl tak kwituje taki stan rzeczy: „Nie liczy się to co się wydarzyło, ważne jest to jak się to opowiada”.
Aby jednak odkryć i zrozumieć co się faktycznie wydarzyło w dniach 4-6 czerwca 1992 r. podczas 17 posiedzenia Sejmu 1 kadencji (stenogramy: http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/017/10171000.htm ; http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/017/10172000.htm ; http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/017/10173000.htm )
należy sięgnąć do 15 posiedzenia Sejmu RP 1-wszej kadencji z dnia 21-23 maja 1992 r. (stenogramy: http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151000.htm ; http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10152000.htm ; http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10153000.htm ) podczas którego odbyło się pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o ratyfikacji Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Rzeczypospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi sporządzonego w Brukseli dnia 16 grudnia 1991 r. (druk nr 220) i Minister Spraw Zagranicznych Krzysztof Skubiszewski (minister Rządu Jana Olszewskiego, a wcześniej również minister Rządu Jana Krzysztofa Bieleckiego) zwrócił się w imieniu Rządu RP o wyrażenie przez Sejm zgody na ratyfikację tego Układu.
Jan Olszewski objął funkcję Premiera RP 6.XII.1991 r. (pełnił ją do 5. VI.1992 r.) - http://www.kprm.gov.pl/795_789.htm (patrz również: http://www.kprm.gov.pl/795_786.htm ) - i publicznie twierdzi on, że nie ma nic wspólnego z tym Układem Europejskim - nawet nic o nim nie wiedział i że on by tego Układu nigdy nie podpisał. Podpisanie układu nastąpiło 16 grudnia 1991 r. – gdy Premierem RP był już Jan Olszewski (parafowano go 22 listopada 1991 r. - gdy Premierem RP był jeszcze Jan Krzysztof Bielecki). Pierwsze posiedzenie Sejmu pierwszej kadencji – było trzydniowe (25.11.1991; 26.11.1991; 05.12.1991). W bazie sejmowej danych są stenogramy z pierwszych 2-ch dni, tj. z 25.11.1991r. - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/001/10011000.htm i 26.11.1991r. - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/001/10012000.htm
Natomiast w bazie tej brak jest stenogramu z dnia 05 grudnia 1991r., kiedy to powoływano Jana Olszewskiego na Prezesa Rady Ministrów. Dlaczego?
Oficjalne działania na rzecz powstania tego Układu Europejskiego prowadzone były co najmniej od września 1988 r., kiedy to „Polska i EWG nawiązują stosunki dyplomatyczne. Rozpoczynają się negocjacje w sprawie umowy o handlu oraz współpracy gospodarczej” - http://www.rcie.zgora.pl/tematy/kalendarium.html . W tym czasie równolegle do tego trwają przygotowania do rozpoczęcia ustaleń „okrągłego stołu”. Na spotkaniu w Magdalence 27 stycznia 1989 r. przyjęto wszystkie zasadnicze rozwiązania ustrojowe i polityczne, które w swojej istocie zostały niezmienione i wieńczyły porozumienia Okrągłego Stołu. Potem następowały kolejne kroki wiodące do Układu Europejskiego z 16.12.1991 r.
Układem tym powołano do życia niekonstytucyjne ciało w postaci Rady Stowarzyszenia z uprawnieniami władczymi nad Rządem RP [art. 102 do 107 (art. 39 – 42) Układu], co dawało gwarancję, że Polska i Naród Polski nie wymknie się spod kontroli planistów światowych i nie pójdzie własną drogą ku suwerenności i niepodległości. O tym co się szykuje i co się uszykowało dla Polski i Narodu Polskiego wiedziała wówczas bardzo wąska grupa wtajemniczonych osób. Jednocześnie propagandziści wtłaczali w głowy Polaków, że Polska odzyskała wolność, suwerenność i niepodległość – i tak to trwa po dzień dzisiejszy. Kłamstwo powtarzane miliony razy stało się dogmatem prawdy.
Aby Układ ten mógł wejść w życie koniecznym było wyrażenie zgody przez Sejm RP na jego ratyfikację przez Prezydenta RP Lecha Wałęsę, bo tak nakazywało ówcześnie obowiązujące prawo. Cały problem tkwił jednak w tym, że ogół parlamentarzystów nic o tym Układzie nie wiedziało. Większe przecieki o jego istnieniu nastąpiły po 1 marca 1992 r., kiedy to boczną furtką (metodą faktów dokonanych – za pomocą umowy przejściowej) weszły w życie przepisy Układu dotyczące handlu.
Reakcja Sejmu na ten Układ była wielką niewiadomą, a mogło się to też zakończyć odrzuceniem przez Sejm tego Układu z bardzo przykrymi konsekwencjami dla jego „polskich” twórców. W tej sytuacji za wszelką cenę musiała nastąpić zgoda Sejmu RP na ratyfikację Układu Europejskiego z dn. 16.12.1991 r. I tak się też stało.
21 maja 1992 r. - Debata Sejmu nad Układem Europejskim okazała się bardzo burzliwą i nastąpiło wyraźne podzielenie Sejmu na zwolenników oraz przeciwników tego Układu.
W swym wystąpieniu Minister Spraw Zagranicznych Krzysztof Skubiszewski - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151009.htm - m.in. powiedział:
„ Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Przedstawiam Wysokiej Izbie Układ Europejski ustanawiający stowarzyszenie między Rzeczypospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi podpisany w Brukseli 16 grudnia 1991r. Rząd wnosi o wyrażenie zgody przez Sejm na ratyfikację układu przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.”, a kończąc m.in. stwierdza:
„Korzyści płynące ze stowarzyszenia i ewentualnego przyszłego członkostwa są dla Polski szansą historyczną.” „Wchodząc do tej europejskiej rodziny, czego pierwszym etapem jest stowarzyszenie, zapewniamy Polsce, mimo kosztów, które poniesiemy, stabilną i pomyślną przyszłość oraz korzyści wieloletnie i wielokrotnie przekraczające koszty. Osiągnięty kompromis jest dobry dla Polski, dla Wspólnoty i dla całej Europy.”
Po czym mówi: „Rozumiem, że teraz rozpocznie się bardzo ważna debata. Nie będę jednak w niej uczestniczył, ponieważ wyjeżdżam za granicę i dzisiaj nie da się tego pogodzić” i opuszcza salę sejmową - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151010.htm
Sejm podjął debatę pod nieobecność Premiera i Ministra Spraw Zagranicznych. Ograniczono czas wystąpień: w imieniu klubów na 15 minut, a pozostałych wystąpień poselskich na 5 minut.
Wystąpienie Krzysztofa Skubiszewskiego, jak i sam Układ Europejski spotkał się z ostrą krytyką znacznej części kół poselskich oraz znacznej części posłów.
Fragmenty z niektórych wystąpień poselskich.
Poseł Leszek Moczulski (KPN - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151022.htm ):
„Rząd przedstawił nam projekt, spodziewając się, że będziemy w znacznej mierze akceptować go w ciemno. A jest to zbyt ważna rzecz, żeby ją w ciemno akceptować.” „Rząd w sposób nie przygotowany przedstawił ten dokument do ratyfikacji; tak nie przygotowany, że nawet niektórzy ministrowie rządu nie zdają sobie sprawy z konsekwencji tego dokumentu.”
Poseł Henryk Goryszewski (ZChN - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151026.htm ):
„Kraj tej wielkości, co moja ojczyzna, musi znaleźć miejsce wśród wielkich, w tym świecie wilków, w którym wilcze prawa obowiązują. Szukając jednak tego miejsca, a to poszukiwanie wymaga zawsze rezygnacji, nie wolno zdradzać wartości stanowiących o tożsamości narodowej. Naród, który byłby gotów zdradzić te wartości, które decydują o tym, czym jest i czym był, zasługuje na taką samą pogardę, jak człowiek, który jest gotów zaprzeczyć sobie, wysługiwać się możniejszym, silniejszym, bogatszym dla osiągnięcia przyziemnych korzyści. Ale naród i jego przywódcy nie mogą się również kierować żadnymi urojeniami ani urojeniami o własnej wszechmocy, ani urojeniami o rzekomych korzyściach płynących z takiego czy innego układu, ponieważ za urojenia polityków płaci naród, rzadko zaś oni sami.” „I w tym miejscu muszę powiedzieć, że byłem zbulwersowany tym, co mówił pan minister Skubiszewski. Wydaje mi się, że nadszedł czas, żeby nie owijać w bawełnę i nie rysować różowych wizji tego traktatu.” „ Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ten traktat jest rzeczywiście asymetryczny, tylko, o dziwo, i to jest opinia jednego z angielskich ekspertów, asymetryczny na korzyść strony silniejszej.” „Potrzeba twardości i wytyczenia strategicznego celu polskiej polityki zagranicznej, a właściwie polskiej polityki. Tym celem strategicznym nie może być żaden mit zjednoczonej Europy.”
Poseł Stanisław Kalemba (PSL - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151025.htm ):
„Nie dopuścimy do tego, by polskie elity znalazły się w Europie Zachodniej, a reszta społeczeństwa w Azji i Afryce.” „Wysoki Sejmie! Klub Parlamentarny PSL za nie do przyjęcia uważa praktykę podpisywania traktatów i umów międzynarodowych pod stołem. Układ Europejski podpisany 16 grudnia ub. r. wszedł w życie, w pewnych fragmentach, od 1 marca br., a jego treść dotarła do posłów, pod dużymi naciskami, dopiero w maju, więc pół roku po jego podpisaniu.”
Poseł Wojciech Arkuszewski (NSZZ „S”- http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151029.htm ):
„Traktat ma 300 stron, a ku mojemu ubolewaniu, otrzymaliśmy go parę tygodni temu, nie zaś w grudniu, kiedy już był dostępny w języku polskim. Będzie szansa wyjaśnienia tych wątpliwości w trakcie debaty w komisjach, która, podejrzewam, będzie długa, burzliwa i szczegółowa.”
Poseł Jan Zylber (PPPP - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151033.htm ):
„Po pierwsze, wynik naszej debaty wcale nie jest przesądzony.”
„Bądźmy poważni, bo to jest sprawa wyjątkowo poważna. I dlatego, po drugie, dajmy naszej komisji czas przynajmniej do września. Z czasu tego skorzystajmy, by, po trzecie, zobowiązać administrację państwową do wszechstronnego poinformowania społeczeństwa o pozytywnych, ale i o negatywnych skutkach naszego stowarzyszenia ze Wspólnotami. A jeśli zobaczymy, że konieczne jest referendum, to zgódźmy się i na to rozwiązanie.”
Poseł Kazimierz Chełstowski (Partia X - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151040.htm ):
„Zanim dojdziemy do Wspólnoty Europejskiej, kraj nasz zostanie zalany towarami zachodnioeuropejskimi, a rolnictwo poniesie klęskę, gdy zaleją Polskę dotowane produkty rolne.”
Poseł Zenon Witt (PSL - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151048.htm ):
„Zagwarantowana w umowie o stowarzyszeniu możliwość wykupu i dzierżawy gruntów rolnych i lasów powinna zostać zweryfikowana i dostosowana do ustawodawstwa obecnie funkcjonującego w Polsce.”
Poseł Jacek Soska (PSL - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151052.htm ):
„W naszej historii po raz drugi zdarza się bowiem, że o losie polskiego chłopa rolnika decyduje się bez jego faktycznego udziału. Wypowiadam to w pełni świadom wagi moich słów. Nie wiem, czy tekst układu o stowarzyszeniu był konsultowany z przedstawicielami wszystkich gałęzi gospodarki narodowej, ale z głównymi przedstawicielami polskiej wsi nie był.” „Układ płodzony1 był w zaciszu ministerialnych gabinetów pod protekcją Ministerstwa Spraw Zagranicznych i ministra Skubiszewskiego. O tym, że sprawa była poufna, świadczy fakt dwukrotnego spotkania premiera Jana Krzysztofa Bieleckiego z Komisją Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej Sejmu X kadencji, kiedy odmówiono posłom przedstawienia konkretnych zakresów pracy nad tym dokumentem.”
Dopiero 2 tygodnie temu dostarczono posłom odpowiednie materiały. Moim zdaniem celowo przeciągano sprawę ratyfikowania i dyskusji na ten temat, ażeby 1 marca weszły w życie postanowienia układu o obniżeniu stawek celnych, i jak zwykle stawia się Sejm i prezydenta przed faktem dokonanym.”
Poseł Aleksander Małachowski (SP - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151055.htm ):
„Konfrontacja może skończyć się naszą kolejną klęską. Trzeba to dzisiaj oficjalnie i uczciwie powiedzieć społeczeństwu.” „Skutki układu mogą być zabójcze przede wszystkim dla rolnictwa, szczególnie tego, które gospodaruje na złych gruntach uprawnych. W Europie Zachodniej, właśnie w konsekwencji istnienia EWG, zalesiono ponad 2 mln. ha złych gruntów, a wiele milionów ludzi musiało porzucić pracę w rolnictwie. Czeka nas dokładnie to samo. Co to znaczy? Na sporych obszarach przestanie się uprawiać grunty niskiej klasy. Wielu ludzi będzie musiało zmienić zawody i znaleźć inną pracę. Wieś stanie się tylko terenem zamieszkania tych ludzi. Zagrożone są także bardzo poważnie różne gałęzie przemysłu, na przykład górnictwo, o czym tu już mówiono.”
„... w rzeczywistości traktat został zawarty zanim Izba poselska mogła się wypowiedzieć, zanim został jej przedstawiony pełny rachunek strat i zysków, którego zresztą do tej pory nie znamy.” „W rzeczywistości układ ten przyniesie wpierw pot i łzy, a dopiero potem może poprawić nasz los, w zależności od tego, jak potrafimy sprostać temu historycznemu wyzwaniu.”
Poseł Zygmunt Mogiła-Lisowski: (ZChN - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151070.htm ):
„Nie idźmy do EWG z zamkniętymi oczyma”
Poseł Andrzej Tadeusz Mazurkiewicz (KPN - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151071.htm ):
„Im więcej się czyta tych przepisów, tym więcej rodzi się pytań, na które nie ma odpowiedzi.”
„Na podstawie tych pytań rodzą się we mnie pewnego rodzaju wątpliwości, czy nadszedł już ten czas, czy musimy dążyć za wszelką cenę do wejścia do tzw. Europy, czy ten czas już w tej chwili nadszedł.” „Otóż pewni ludzie biegają z tym traktatem i krzyczą: 1 eureka, eureka! Proszę państwa, oby to polskie wejście do Europy nie skończyło się na radosnych okrzykach, w sytuacji gdy goli i weseli będziemy biegać po europejskim rynku.”
Poseł Wojciech Kwiatkowski (SP - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151072.htm ):
„Nie może to być wchodzenie do Europy za każdą cenę, na zasadach sprzecznych z interesami polskiej gospodarki, a nawet, nie zawaham się użyć tego słowa, z polską racją stanu.” „Nie wolno nam w tej fundamentalnej sprawie podjąć decyzji bez szczegółowego zbadania następstw ratyfikacji. Po bardzo nawet pobieżnej analizie układu i załączników do niego nasuwa się wiele wątpliwości.” „Uważam, że Sejm, a za jego pośrednictwem i społeczeństwo mają prawo znać pełną prawdę o kosztach stowarzyszenia. Musimy koszty te ocenić i zastanowić się nad nimi. Droga do Europy nie może być drogą za wszelką cenę. Za cenę ruiny polskiego przemysłu, polskiego rolnictwa, za cenę potencjalnego pięcio-milionowego bezrobocia.”
Poseł Marek Markiewicz (NSZZ „S” - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151079.htm ):
„Ten układ, z którego tekstem zapoznaliśmy się dopiero 10 dni temu, w istocie rzeczy jest zakończeniem okresu złudzeń co do intencji Zachodu”
„Nie jest bowiem wielką tajemnicą, że i Rada Ministrów nie znała tekstu układu w momencie jego podpisania.” „Już najwyższy czas, by powiedzieć całej masie ludzi, jakie konsekwencje to przyniesie za 5 lat, że to nie jest tak, że można ratować jeden czy drugi zakład.”
Poseł Bogumiła Boba (ZChN - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151077.htm ):
„Nie spieszmy się do sytuacji, w której nie będziemy decydować o sobie.”
„Nie bójmy się także wyzwania wolności ekonomicznej. Nie jesteśmy skazani tylko i wyłącznie na jedną drogę.” „Kiedy mówi się, że nie ma żadnego innego wyjścia z sytuacji, ja wtedy uważam, że należy się jeszcze nad tym zastanowić, a wówczas bardzo często znajduje się wyjście.”
Poseł Wojciech Mojzesowicz (PSL - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151082.htm ):
„Uważam, że dyskutowanie nad sprawą, która stała się sprawą publiczną, szczególnie poza granicami Polski, uwłacza naszemu parlamentowi. O tak poważnych kwestiach nowo wybrany parlament decyduje post factum. Co niektórzy panowie mówią, że praktycznie nie ma już nad czym dyskutować, bo już się stało. Czy zdają sobie sprawę z tego, co podpisali, co zrobili i jakie błędy popełnili w tym wszystkim? Czy mieli prawo zajść tak daleko ze zobowiązaniami Polski wynikającymi z tego układu?” „Jest to jedna z najpoważniejszych decyzji, która została już praktycznie sfinalizowana.”
„Uważam, że nie powinniśmy decydować w tak poważnych sprawach bez uświadomienia społeczeństwu, co je czeka. Nie wolno nawet temu demokratycznie wybranemu parlamentowi podejmować tak poważnych decyzji bez przedstawienia sprawy, nie pytając o to społeczeństwa. A tym bardziej nie wolno podejmować decyzji bardzo małej grupie ludzi myślącej tylko i wyłącznie o swoich interesach.”
Poseł Ryszard Czarnecki (ZChN - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151083.htm) :
„Wydaje mi się, że nasza debata potoczyła się w nie najlepszym kierunku. Powstaje wrażenie, jakoby nasz Sejm podzielił się na tych, którzy opowiadają się za wejściem Polski do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i na tych, którzy są temu procesowi przeciwni. Wydaje mi się, że tak nie jest. ... Na jakich warunkach, na jakich zasadach ma następować ta integracja? I to podzieliło dzisiaj tę salę.”
Poseł Andrzej Potocki (UD - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151085.htm) :
„I istotnie, muszę powiedzieć, że ta debata, jej przebieg i słowa padające z tej trybuny, źle wróżą przyszłości państwa polskiego.”
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Iwo Byczewski (http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151089.htm ):
„Renegocjacja tego układu jest rzeczywiście niemożliwa.” „Trzeba albo całość przyjąć, albo całość odrzucić i rozpocząć zupełnie nowe negocjacje, w zupełnie nowych warunkach.” „Wysoka Izbo! Naturalnie można dyskutować szczegóły układu o stowarzyszeniu, można i trzeba się spierać o tempo i sposoby zbliżenia się Polski do Wspólnot, do pełnego członkostwa włącznie. Nie sposób jednak, w naszym przekonaniu, kwestionować zasady podstawowej: dzisiaj stowarzyszenie, później, możliwie jak najszybciej, pełne uczestnictwo. Kwestionując tę zasadę stalibyśmy się wyjątkowym państwem w Europie, jedynym, które rezygnuje ze współpracy ze Wspólnotami, z udziału w integracji europejskiej.”
„Byłoby rzeczą niedobrą, sprzeczną z interesem naszego kraju, gdybyśmy nie chcieli włączyć się do tego procesu, gdybyśmy nie chcieli skorzystać z owoców odniesionego przed trzema laty zwycięstwa.”
Na tym posiedzeniu Sejmu w obronie podpisanego Układu Europejskiego m.in. wystąpili:
- w imieniu Klubu Unii Demokratycznej: Piotr Nowina-Konopka - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151014.htm ,
- w imieniu Klubu Sojuszu Lewicy Demokratycznej: Józef Oleksy - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151015.htm ,
- w imieniu Klubu Kongres Liberalno-Demokratyczny: Krzysztof Bielecki, który wnosił o jak najszybszą ratyfikację układu oraz o zgłoszenie wniosku o pełne członkostwo po zakończeniu procedury ratyfikacyjnej - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151028.htm ,
- w imieniu Klubu Porozumienie Ludowe: Wiesław Janowski - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151031.htm ,
- w imieniu Klubu Stronnictwo Ludowo Chrześcijańskie: Tadeusz Kowalczyk - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151032.htm ,
- w imieniu Klubu Mniejszości Niemieckiej: Georg Brylka - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151034.htm ,
- w imieniu Klubu Porozumienie Centrum (w składzie m.in.: Lech Kaczyński i Jarosław Kaczyński): ciąg dalszy (cz. 2) na: http://www.propolonia.pl/blog-read.php?bid=142&pid=2492
Za: http://www.propolonia.pl/blog-read.php?bid=142&pid=2491
Nocna zmiana – czy nocna zdrada? - cz. 2
Część 1 - na: http://www.propolonia.pl/blog-read.php?bid=142&pid=2491
To nie IV RP, to kontynuacja umów „okrągłego stołu”!
Idź również do: http://www.propolonia.pl/blog-read.php?bid=142&pid=2488
Niech nie zniechęcają czytelnika podawane na początku artykułu suche fakty konieczne dla twórczej refleksji – dla dalszych własnych poszukiwań prawdy - po przeczytaniu całości tekstu, w którym m.in. cytowane są ze stenogramów sejmowych wypowiedzi posłów oddające dramatyzm tamtego okresu czasu.
Ciąg dalszy wpisu ze strony: http://www.propolonia.pl/blog-read.php?bid=142&pid=2491
...................
- w imieniu Klubu Porozumienie Centrum (w składzie m.in.: Lech Kaczyński i Jarosław Kaczyński): Marcin Przybyłowicz - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10151027.htm , który m.in. powiedział:
„Kolejny krok na drodze do integracji naszego kraju ze zjednoczoną Europą należy teraz do nas. Będzie nim z pewnością ratyfikacja układu. Przez ten akt Polska odzyska realną szansę zajęcia historycznego miejsca pośród narodów Europy, miejsca, które nie jest nam przez nikogo darowane, ale które możemy łatwo utracić w wyniku własnego zaniechania.” „Układ postanawia, że Rada Stowarzyszenia będzie miała pełne kompetencje w każdej sprawie, jaką strony układu zechcą przedstawić. Rada Stowarzyszenia będzie funkcjonowała według regulaminu przez nią ustalonego. Regulamin ten będzie zatem miał zasadnicze znaczenie, zwłaszcza w odniesieniu do trybu rozpatrywania konkretnych spraw. Podobną rolę może odegrać ten regulamin w odniesieniu do konsultacji politycznych.” – dając tym samym dowód na w pełni świadome działanie.
Z łatwością można zauważyć, że w tej samej orkiestrze grali:
SLD, UD, KLD, PL, SLCh i PC,
a obecnie w 2006 r. podzielili się na; lewicę, liberałów i tzw. prawicę.
Ostatecznie w dniu 22.05.1992 r. Sejm skierował Układ Europejski do Komisji: Spraw Zagranicznych; Stosunków Gospodarczych z Zagranicą i Gospodarki Morskiej; Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej; Komisji Ustawodawczej; Polityki Gospodarczej, Budżetu i Finansów - większością 169 głosów, przeciwko 102, przy 29 posłach wstrzymujących się od głosu - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/015/10152000.htm . Następne posiedzenie Sejmu wyznaczono na dzień 28.05.1992 r.
Przebieg dyskusji w Sejmie nad Układem Europejskim, wysuwane żądania rzetelnego poinformowania społeczeństwa, a nawet przeprowadzenia nad Układem referendum, żądanie wnikliwych analiz i solidnych debat w komisjach, a także wynik głosowania w Sejmie (głosowało 290 posłów, przy 170 nieobecnych), musiało bardzo mocno zaniepokoić „twórców” tego Układu Europejskiego.
W takiej to oto scenerii
– znienacka, w sposób nagły -
weszła do gry karta lustracyjna.
28 maja 1992 r. - 16 posiedzenie Sejmu – (stenogram: http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/016/10161000.htm )
Zaraz na początku posiedzenia usłużny Korwin Mikke (Unia Polityki Realnej) zgłasza wniosek o „uzupełnienie porządku dziennego o przegłosowanie, tzn. przyjęcie projektu uchwały zobowiązującej ministra spraw wewnętrznych do podania pełnej informacji na temat urzędników państwowych od szczebla wojewody wzwyż, a także senatorów, posłów, sędziów i adwokatów będących współpracownikami Służby Bezpieczeństwa w latach 1945-1992.” i kontynuując Korwin Mikke dalej mówi:
„Tu jest wniosek podpisany na razie przez 19 posłów. Sądzę, że podpisałoby go wiele więcej posłów, tylko robiliśmy to w sposób nagły.” - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/016/10161001.htm . Nie wyjaśnia on co było powodem takiego nagłego (znienacka) działania.
Po wprowadzaniu tego wniosku w pkt. 2 do porządku obrad Sejmu oraz po jego doprecyzowaniu przez Andrzeja Sielańczyka (UPR) zostaje przyjęta przez Sejm (za – 186; przeciw – 15; wstrzymujących się – 32; przy 227 nieobecnych) uchwała w brzmieniu:
„Niniejszym zobowiązuje się ministra spraw wewnętrznych do podania do dnia 6 czerwca 1992 r. pełnej informacji na temat urzędników państwowych od szczebla wojewody wzwyż, a także senatorów, posłów; do dwóch miesięcy sędziów, prokuratorów, adwokatów oraz do 6 miesięcy radnych gmin i członków zarządów gmin będących współpracownikami UB i SB w latach 1945-1990.” - Następne posiedzenie Sejmu wyznaczono na dzień 4,5 i 6 czerwca 1992 r.
W oparciu o tę uchwałę do gry wprowadzany jest teraz Antoni Macierewicz – Minister Spraw Wewnętrznych. Wszystkie media i wszyscy wokół będą teraz mówili przez następne tygodnie tylko o tej uchwale i liście agentów sporządzonej przez Antoniego Macierewicza.
4.06.1992 r. - 17 posiedzenie Sejmu RP – (stenogram: http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/017/10171000.htm ). Posłowie znajdują w swych skrzynkach poselskich tzw. listę Macierewicza. W Sejmie powstaje wielka „zadyma”. Pada wniosek prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o natychmiastowe odwołanie Jana Olszewskiego ze stanowiska prezesa Rady Ministrów. W jego miejsce uzgadniana jest kandydatura Waldemara Pawlaka – co później dodatkowo skutecznie zneutralizuje opór posłów PSL w stosunku do Układu Europejskiego.
W sejmie przemawia Jan Olszewski - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/017/10171120.htm . Miliony Polaków przy telewizorach i odbiornikach radiowych słucha jego przemówienia z zapartym tchem. Jest znakomita okazja do poinformowaniu Narodu Polskiego o ukartowanym Układzie Europejskim, do wygłoszenia swego zdania na jego temat - skoro nigdy by on tego Układu Europejskiego nie podpisał, do ostrzeżenia Narodu Polskiego i posłów przed zgubnymi dla Polski zapisami tego Układu – a tym bardziej, że nie był on obecny na posiedzeniu Sejmu w dniu 21.05.1992 r., gdy w Sejmie toczyła się debata nad tym Układem. Tak się jednak nie stało.
Tuż po północy dn. 5.06.1992 r. Jan Olszewski zostaje odwołany z funkcji Prezesa Rady Ministrów. Odwołana zostaje również Rada Ministrów – ministrowie będą pełnić jeszcze swe funkcje do dnia 10.07.1992 r., kiedy to zostanie powołany Rząd Hanny Suchockiej po nieudanej „misji” sformowania Rządu przez Waldemara Pawlak (powołanego na Prezesa Rady Ministrów w dniu 5.06.1992 r. – stenogram: http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/017/10172000.htm ).
W dniach 4,5 i 6 czerwca 1992 r. skutecznie i całkowicie zdezorganizowano wszelkie prace Sejmu RP - również prace w komisjach, które miały się zająć wnikliwą oceną Układu Europejskiego. Skutecznie rozbito oponentów tego Układu, wielu skutecznie zamknięto usta. Zmiękczono skutecznie posłów PSL osobą Waldemara Pawlaka. Wszystkie media trąbią przez dłuższy czas o liście Macierewicza, o lustracji. I tak już będzie, aż do 10 lipca 1992 r.
1-4 lipca 1992 r. – 19 posiedzenie Sejmu RP 1-wszej kadencji – (stenogramy: http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/019/10191000.htm ; http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/019/10192000.htm ; http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/019/10193000.htm ; http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/019/10194000.htm
3 lipca 1992 r. – w 9 pkt. porządku obrad wraca z połączonych pięciu komisji pod obrady Sejmu Układ Europejski podpisany w Brukseli 16.12.1991 r. Posłem sprawozdawcą z prac tych komisji jest Marcin Przybyłowicz (z PC – ten sam, który w imieniu klubu PC wychwalał 21.05.1992 r. ten Układ) – (stenogram: http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/019/10193008.htm ). Z tekstu jego wystąpienia dowiadujemy się, że posiedzenia komisji odbyły się w dniach: 26 i 27 maja 1992 r., 2 i 10 czerwca 1992 r., a ostatnie 19 czerwca 1992 r. Przed komisjami wystąpili m.in.: Krzysztof Skubiszewski, Jacek Saryusz-Wolski, Andrzej Olechowski. Z łatwością można zauważyć, że po pierwszych 2-ch dniach (26 i 27.05.1992 r.) pracy połączonych komisji w dniu 28 maja 1992 r., w trybie nagłym wyskakuje na forum Sejmu z lustracją Korwin Mikke. Potem „prace” komisji toczą się bardzo szybko i kończą się w cieniu wrzawy lustracyjnej. Marcin Przybyłowicz (z klubu PC) informuje posłów:„Stanowisko połączonych komisji jest pozytywne. Proponujemy Wysokiej Izbie przyjęcie ustawy umożliwiającej prezydentowi ratyfikowanie układu o stowarzyszeniu.” Stanowisko komisji zawarte jest w druku nr 338.
A tak została podsumowana praca tych komisji przez posła Wiesława Janowskiego (Porozumienie Ludowe) : „Chciałbym wyrazić uznanie dla 5 komisji sejmowych, które po 5 wspólnych spotkaniach w ciągu 5 tygodni, jakie upłynęły od czasu skierowania do nich przez Wysoki Sejm ww. projektu, przedstawiają nam wyniki swych prac w formie bardzo lapidarnego sprawozdania i projektu stosownej uchwały w sprawie powołania Komisji Nadzwyczajnej do Spraw Układu Europejskiego. Jest to dowód, że komisje sejmowe doceniają znaczenie Układu Europejskiego dla Rzeczypospolitej Polskiej.” Po czym stwierdza, że PL będzie głosowało za ratyfikacją tego Układu. – (stenogram: http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/019/10193020.htm ).
Zaś poseł Jacek Turczyński (ZChN) powiedział:
„W stosunku do wagi i rangi tego dokumentu należy z ubolewaniem stwierdzić, iż dziwnie utajniany przez wiele miesięcy, nie przedstawiany opinii publicznej, nie konsultowany ze społeczeństwem, z siłami politycznymi, z parlamentem, został Sejmowi przedstawiony niejako z zaskoczenia, niejako w aurze dokumentu, nad którym w zasadzie nie można dyskutować. Postawiono Wysoką Izbę niejako wobec faktu dokonanego, nie konsultując z nią wcześniej kierunków negocjacji przez polskich przedstawicieli w EWG, nie konsultując treści tego układu.” – (stenogram: http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/019/10193016.htm ).
Ostatecznie za wyrażeniem zgody na ratyfikowanie Układu Europejskiego opowiedziało się m. in.: Porozumienie Centrum (PC) - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/019/10193018.htm , Ruch dla Rzeczpospolitej (RdR) - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/019/10193021.htm , Unia Polityki Realnej (UPR) - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/019/10193025.htm .
Przeciwko było: KPN - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/019/10193013.htm , ZChN.
Na temat Układu „zmienili swoje zdanie” PSL i inni.
4 lipca 1992 r. – Sejm ustawą wyraził zgodę na ratyfikację Układu Europejskiego (238 – za; 78 – przeciw; 20 – wstrzymujących się) – (stenogram: http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/019/10194000.htm ). Zgodę tę opublikowano w Dzienniku Ustaw Nr 60, poz. 302 z dn. 13 sierpnia 1992 r. W oparciu o tę zgodę Prezydent Lech Wałęsa 20 października 1992 r. ratyfikował Układ Europejski. Jednakże treść tego Układu Europejskiego została opublikowana dopiero 27 stycznia 1994 r. (Dziennik Ustaw nr 11, poz. 38) i do tego czasu była niedostępna dla ogółu. Do dnia dzisiejszego Układ ten stanowi temat tabu i nikt nie podjął się publicznego omówienia jego zapisów oraz okoliczności i sposobu jego wprowadzenia w życie. Dlaczego???
Po przeprowadzonym głosowaniu 4 lipca 1992 r., kiedy to wszystko już się dokonało i Polska została pojmana w nową niewolę – a skóra wielu została uratowana, na koniec posiedzenia Sejmu całość ponownie przykryto sprawozdaniem komisji do badania wykonywania przez ministra spraw wewnętrznych uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 maja 1992 r.
W roli sprawozdawcy wystąpił Jerzy Dziewulski (SLD) - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/019/10194110.htm . Wystąpił też Antoni Macierewicz – http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/019/10194120.htm - tyle tylko, że próżno szukać w stenogramach sejmowych (również tych wcześniejszych), aby pisnął chociaż słowo na temat Układu Europejskiego, a na takiego wielkiego obrońcę Polski i polskości się kreuje. Placek lustracyjny ponownie został odgrzany i wszystkie media znowu o tym tylko mówiły i pisały.
10 lipca 1992 r. – na 20 posiedzeniu Sejmu 1-wszej kadencji (stenogram: http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/020/10201000.htm ) - Waldemar Pawlak składa rezygnację z funkcji Prezesa Rady Ministrów stwierdzając jednocześnie: „Jestem przekonany, że podjęte w tym okresie decyzje były korzystne dla kraju. Myślę, że zdobyte doświadczenia przydadzą się nie tylko mnie, Polskiemu Stronnictwu Ludowemu, ale i całej Polsce.” – (stenogram: http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/020/10201002.htm ). „Misja” Pawlaka dobiegła końca. Prezesem Rady Ministrów zostaje w tym dniu Hanna Suchocka (UD) i powoływany jest nowy skład Rady Ministrów - http://ks.sejm.gov.pl:8009/kad1/020/10201027.htm .
Po 14-tu latach – rok 2006
Mieli rację ci posłowie, którzy 21 maja 1992 r. występowali przeciw Układowi Europejskiemu podpisanemu w Brukseli w dniu 16.12.1991 r. Sprawdził się ich czarny scenariusz, ale słuch po nich zaginał. Polska popadła w ruinę, a Naród Polski wpada w co raz to większą nędzę. U władzy ciągle na zmianę są ci, którzy w tamtym czasie stanęli po stronie „twórców” Układu Europejskiego i którzy odpowiedzialni są za obecny stan rzeczy.
To ci ludzie obejmują kolejno - na zmianę – najwyższe stanowiska i urzędy państwowe. Niektórzy z nich, o ironio, zostali wypromowani do odegrania roli zbawców Narodu Polskiego. Ci wypromowani „zbawcy” mówią, że mają teraz receptę na naprawę Polski, że teraz będzie prawo i sprawiedliwość – a naiwny lud polski w to wierzy.
Napuszcza się Polaków na Polaków. Stosowane są medialne nagonki dla niszczenia rękoma samych Polaków wszystkich tych, którzy nie chcą się poddać „jedynie słusznej” woli „zbawców”. Na powrót wróciła do gry karta lustracyjna, ale tym razem na szeroką skalę, aby Polacy między sobą się do cna pożarli, aby skłócić wszystkich ze wszystkimi, a to po to, aby w tym czasie w obcym interesie i bez żadnych oporów zainstalować na terytorium Polski tarczę antyrakietową – wyposażoną w rakiety z głowicami nuklearnymi - dla obrony terytorium USA i Izraela.
Jeżeli Naród Polski chce istnieć, jeżeli chce zachować własne państwo, to musi jak najszybciej stosownie podziękować ludziom PiS, PO, SLD, PSL, UPR i innym odpowiedzialnym (bezpośrednio i pośrednio) za przygotowanie i wprowadzenie w życie Układu Europejskiego z dnia 16.12.1991 r. oraz na jego podstawie późniejszych aktów prawnych. W aktualnym stanie rzeczy to w tym zakresie konieczna jest pilna i solidna lustracja – lustracja obejmująca okres po 1988 r. Wówczas też przyjdzie czas na rachunki krzywd sprzed tej daty, ale wówczas dokonane one zostaną przez Polaków i w interesie Polaków.
...
Boguchwała; A.D. 24 kwietnia 2006 r. - mgr inż. Józef Bizoń
....
Ps. Uwaga podane w artykule adresy stron internetowych mogły ulec zmianie.
Nadesłał: "Jacek"
