"Podobnie jak wówczas, także i obecnie, podstawą oskarżeń Obozu Narodowego są selektywnie dobrane archiwalne materiały prasowe. W moim referacie zamierzam wykazać, że nie jest prawdą, jakoby publikacje podziemia narodowego w okresie wojny miały wyłącznie nastawienie antysemickie."
Antysemityzm – antyspołeczne uprzedzenie i dyskryminacja Żydów oraz osób pochodzenia żydowskiego, postrzeganych jako grupa religijna, etniczna lub rasowa. Ekstremalny antysemityzm głosiła ideologia niemieckiego nazizmu, doprowadzając do próby wyniszczenia narodu żydowskiego w okupowanej Europie.
"Wbrew nazwie, która mogłaby wskazywać uprzedzenie do wszystkich ludzi pochodzenia semickiego, antysemityzm używany jest wyłącznie jako określenie wrogości do Żydów. Jako pierwszy nazwy "antysemityzm" użył niemiecki dziennikarz Wilhelm Marr w 1879 r. W XIX i 1 poł. XX wieku miało charakter pozytywny lub neutralny, nierzadko funkcjonowało jako samookreślenie osób i środowisk o poglądach antysemickich. Po doświadczeniach holocaustu, którego przyczyną był radykalny antysemityzm hitleryzmu określenie to nabrało pejoratywnego charakteru. Współcześnie niewiele osób przyznaje się do poglądów antysemickich, a określenie to uważane jest za obraźliwe.
Za: http://pl.wikipedia.org/wiki/Antysemityzm
Antysemityzm, postawa niechęci bądź wrogości wobec Żydów lub osób pochodzenia żydowskiego, ich prześladowanie i dyskryminacja, poglądy uzasadniające takie działania.
Do XIX w. antysemityzm miał charakter głównie religijny (oskarżanie Żydów o zamordowanie Jezusa Chrystusa oraz dokonywanie rytualnych mordów religijnych) i przejawiał się w dyskryminujących przepisach prawnych, rzadziej w pogromach, przymusowej chrystianizacji (Hiszpania 1492), czy wypędzaniu ludności żydowskiej z poszczególnych krajów (z Anglii 1290, z Francji 1306 i 1394, z Hiszpanii i Portugalii 1492–1497; w Rosji zakaz osiedlania się Żydów obowiązywał od XV w. do 1772).
W XIX w. jego podłożem stały się również przesłanki gospodarcze i polityczne, przejawiające się traktowaniem środowisk żydowskich jako konkurencji w życiu gospodarczym oraz oskarżaniem Żydów o spisek w celu przejęcia władzy nad światem. Antysemityzm potęgowały rozpowszechnione pod koniec XIX w. idee syjonizmu. Powstały wówczas na terenie Niemiec i Austro-Węgier pierwsze partie polityczne zawierające w swych programach hasła antysemicke. W wielu krajach nastroje antysemityzmu były wykorzystywane do walki politycznej i rozładowywania napięć społecznych (m.in. pogromy w Rosji 1881, 1903–1906 i innych krajach Europy Wschodniej spowodowały masową emigrację Żydów do Europy Zachodniej i USA).
W Polsce w okresie międzywojennym nasiliły się oskarżenia Żydów o związki z komunizmem i monopolizowanie życia gospodarczego. Po zdobyciu władzy przez A. Hitlera antysemityzm stał się oficjalnym składnikiem ideologii i polityki III Rzeszy, zmierzającej do "radykalnego rozwiązania kwestii żydowskiej" (Ustawy Norymberskie 1935, "noc kryształowa" XI 1938, konferencja w Wannsee 1942 oraz będące jej wynikiem metodyczne ludobójstwo – Holocaust, przeprowadzane w obozach zagłady i obozach koncentracyjnych, w wyniku którego zginęła większość Żydów ze środkowej i wschodniej Europy).
Pod wpływem III Rzeszy antysemityzm rozwijał się w także na Węgrzech i w Rumunii oraz w anektowanych przez Niemcy, Czechosłowacji i Austrii. Prezentowany jako antysyjonizm, występował również w ZSRR i krajach satelickich (1946 pogrom kielecki, 1952 proces R. Slanskyego w Czechosłowacji, 1953 tzw. sprawa lekarzy kremlowskich, 1968 wydarzenia marcowe w Polsce). Współcześnie antysemityzm jest potępiany przez społeczność międzynarodową, do jego zwalczania przyczynia się, od Soboru Watykańskiego II, także Kościół katolicki.
Za: http://portalwiedzy.onet.pl/65024,,,,antysemityzm,haslo.html
Ostatnio często mówi się o antysemityzmie.
Dlatego pozwalam sobie na przytoczenie hasła – antysemityzm, abyśmy wiedzieli z czym walczymy.
Obrona interesów polskich i dobrego imienia Polaków nie jest antysemityzmem.
Znalazłam tekst, który jest świetnym uzupełnieniem tematu .
Wojciech Muszyński, IPN Warszawa – Tekst pochodzi z Biuletynu wydanego z okazji Konferencji Naukowej „ OBÓZ NARODOWY W OBLICZU DWÓCH TOTALITARYZMÓW 1939-1956.”
Konferencja odbyła się 10 grudnia 2007roku.
PROPAGANDA ZAPLECZA POLITYCZNEGO NSZ WOBEC ŻYDÓW
Stosunek Obozu Narodowego do Żydów jest jednym z najmniej zbadanych problemów najnowszej historii Polski. W okresie PRL temat ten był wielokrotnie wykorzystywany przez propagandę komunistyczną w celu planowego oczerniania podziemia niepodległościowego i antykomunistycznego, w tym zwłaszcza narodowców.
Podobnie jak wówczas, także i obecnie, podstawą oskarżeń Obozu Narodowego są selektywnie dobrane archiwalne materiały prasowe. W moim referacie zamierzam wykazać, że nie jest prawdą, jakoby publikacje podziemia narodowego w okresie wojny miały wyłącznie nastawienie antysemickie.
Na łamach tej prasy niejednokrotnie potępiano niemieckie ludobójstwo i dystansowano się od rasistowskiej propagandy okupanta. Narodowcy odcięli się od jakiejkolwiek współpracy z Niemcami w ich antysemickiej polityce- tego rodzaju pomysły odrzucano, zanim jeszcze okazało się, że ich celem jest fizyczna eksterminacja ludności żydowskiej. Wszelka pomoc udzielana Niemcom w akcji skierowanej przeciwko Żydom była przez narodowców uznawana za zdradę narodową. Nie ulega wątpliwości, że po analizie dostępnych obecnie źródeł archiwalnych można odrzucić twierdzenia historyków z okresu PRL, jak i części badaczy żydowskich, że na łamach prasy NSZ prowadzono „antysemicką kampanię”. Krytyki nie wytrzymuje także twierdzenie o poparciu lub milczącym przyzwoleniu podziemia narodowego na zagładę Żydów.
Manifestowany w wielu wydawnictwach sprzeciw polskich narodowców wobec zbrodni miał wymiar moralny. Potępiano niemieckich ludobójców, jak też ludzi wykorzystujących tragedię ukrywających się Żydów do szantażowania ich w celu uzyskania ich korzyści majątkowych – tzw. szmalcownictwo uważano za patologię niegodną Polaka i katolika. Zagłada Żydów nie była przeprowadzona rękami polskich nacjonalistów, nie była także przez nich propagowana, akceptowana ani pochwalana. Przypominanie i informowanie przez prasę ugrupowań narodowych o losie Żydów na ziemiach polskich przyczyniło się do pomocy, jaką Polacy, w tym także działacze podziemia narodowego, nieśli z narażeniem życia potrzebującym.
Mieczysława Zalewska
Za: http://zalewska.blog.onet.pl/
