Wiadomości

Nadesłane z Lublina.

Lublin, dnia 10 grudnia 2010 r.

Pan Dariusz Kołacz

Redaktor Naczelny

„Polska - Kurier Lubelski”

ul .Krakowskie Przedmieście 10,

20-002 Lublin

PROTEST

wobec publikacji pana Kazimierza Pawełka pt „Partyzanci wystąp!” zamieszczonej na łamach „Polska - Kurier Lubelski” w dniu 6 grudnia 2010 r.

Stowarzyszenia zrzeszające kombatantów i spadkobierców tradycji Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”, Narodowych Sił Zbrojnych, a także środowiska AK–WiN „Zaporczyków” z Lublina stanowczo protestują wobec treści i przekazu felietonu jaki ukazał się na łamach „Polska - Kurier Lubelski” w dniu 6 grudnia 2010 r. pt. „Partyzanci wystąp!”. Autor działacz partii postkomunistycznej (SLD) pan Kazimierz Pawełek wykazał się brakiem elementarnej wiedzy historycznej dotyczącej okresu II wojny światowej a następnie okresu sowietyzacji Polski dokonanej przez aparatczyków PPR i ich moskiewskich mocodawców.

Pan Pawełek napisał między innymi: „Co dziwne, zaczęto gloryfikować Narodowe Siły Zbrojne, WiN i inne organizacje mniej liczne i często o mocno kontrowersyjnej przeszłości”. Dla Nas bardzo niepokojące jest to co pan Pawełek miał na myśli pisząc o „kontrowersyjnej przeszłości”? Być może nadal wykazuje się wiedzą jaką nabył podczas ciemnej nocy komunistycznego zniewolenia, w której to historię przedstawiano pod dyktando wytycznych cenzury i biura politycznego PZPR. Po egzekucji polskich oficerów, w 1943 r. ukazała się stalinowska dyrektywa, która zalecała: „Gdy obstrukcjoniści staną się zbyt irytujący, nazwijcie ich faszystami, nazistami albo antysemitami. Skojarzenie to, wystarczająco często powtarzane, stanie się faktem w opinii publicznej”, stała się ona powszechnie obowiązującą wykładnią wizji historii w okresie tzw. Polski Ludowej, którą po 1989 r. kontynuowali postkomuniści oraz przedstawiciele środowisk intelektualnych wywodzących się z trockistowskiej i libertariańskiej opozycji.

            Pragniemy nadmienić, iż Narodowe Siły Zbrojne które powstały we wrześniu 1942 r. z połączenia Związku Jaszczurczego, Narodowo-Ludowej Organizacji Wojskowej oraz części oddziałów Narodowej Organizacji Wojskowej, które nie dokonały scalenia z Armią Krajową,  osiągnęły w kwietniu 1944 r. liczbę ponad 90 tysięcy oficerów i żołnierzy. Wielu żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych swoją ofiarną służbę Ojczyźnie podczas niemieckiej okupacji a następnie w okresie sowieckiego zniewoleniu przepłaciło życiem, inni którzy przeżyli byli przez lata męczeni, prześladowani oraz inwigilowani przez uzurpatorskie władze komunistyczne i zależnych od nich bezpieczniaków. Narodowcy jako pierwsi głosili postulat powrotu do Macierzy ziem leżących nad Odrą i Nysą Łużycką, powrotu do Polski: Opola, Wrocławia i Szczecina. W związku ze swoim programem politycznych byli szczególnie tępieni przez hitlerowskich najeźdźców: mordowani byli w hitlerowskich obozach koncentracyjnych, aresztach gestapo, byli ścinani mieczem w berlińskich więzieniach, ginęli podczas bezpośrednich walk ze znacznie silniejszymi oddziałami niemieckiego aparatu terroru. Podobny los spotykał narodowców którzy dostali się do sowieckiej niewoli. Należy także dodać, iż wielu narodowców – Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych narażając życie wykazało się chrześcijańskim miłosierdziem niosąc pomoc prześladowanym Żydom. Za tę działalność niektórzy z nich zostali uhonorowani przyznanym przez Instytut Yad Vashem medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata – taki honor spotkał m.in. Edwarda Kemnitza. W najnowszej historiografii można odnaleźć wiele innych opisanych świadectw pomocy ludności żydowskiej ze strony żołnierzy NSZ (np. zob. Sebastian Bojemski, Z więzień, „Glaukopis” 2003, nr 1).

            Z przesłania felietonu pana Pawełka wynika jego niepokój także dotyczący przewracania pamięci o Żołnierzach Zrzeszeniach „Wolność i Niezawisłość”, gdyż nie mogli się wylegitymować walką z hitlerowcami. Nie mogli, ponieważ WiN jako cywilno-wojskową organizacja antykomunistyczna został założony 2 września 1945 w Warszawie. Jej trzon stanowiły pozostałości rozwiązanej w 1945 Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj, bezpośredniej kontynuatorki Armii Krajowej. WiN przejął jej strukturę organizacyjną, kadry, majątek a także częściowo oddziały leśne. Dowódcy obszarów AK i DSZ zostali prezesami obszarów WiN. Zrzeszenie „Wolność i Niezawisłość” domagało się, by Armia Czerwona i NKWD opuściły obszar Polski. Organizacja odrzucała kształt granicy wschodniej ustalony w Jałcie. Organizacja sprzeciwiała się także prześladowaniom politycznym i czynionej przez wojska sowieckie dewastacji kraju. Członkowie WiN chcieli stworzyć wspólną armię, uniezależnić się politycznie od Związku Sowieckiego.

Pan Pawełek widzi kontrowersje wokół NSZ, WiN i jak to określił „organizacji mniej licznych” a nie widzi tych kontrowersji wokół powstałych z umocowania Związku Sowieckiego i samego Stalina Polskiej Partii Robotniczej i ich zbrojnego ramienia Gwardii Ludowej a następnie Armii Ludowej i sił komunistycznej bezpieki.

Jak dowodzą wyniki badań - między innymi dra Piotra Gontarczyka - komunistom niezwykle zależało na budzeniu w społeczeństwie polskim rewolucyjnych nastrojów. Działalność Gwardii Ludowej przyniosła katastrofalne skutki, bowiem w odwecie za niegroźne akcje dywersyjne grup komunistycznych Niemcy dokonywali brutalnych represji wobec okolicznej ludności cywilnej. Jako przykład można podać jedną bandę rabunkową z powiatu kraśnickiego, która za swoją przestępczą wobec ludności cywilnej działalność została w sierpniu 1943 r. zlikwidowana przez jeden z oddziałów NSZ w Borowie. Opisujący te wydarzenia Pan Rafał Drabik – młody lubelski historyk na tak scharakteryzował panującą w Gwardii Ludowej politykę kadrową „Bandy te w wielu przypadkach uznawały za słuszne podporządkowanie się lokalnemu dowództwu GL, chcąc używając szyldu organizacyjnego jako alibi do swojego przestępczego procederu. GL chętnie brała pod opiekę różnego rodzaju grupy zbrojne działające w lasach. Komunistom zależało na tym, aby wykazać się jak największą liczbą oddziałów partyzanckich. Dowództwo GL, zgodnie z wytycznymi NKWD, nie widziało potrzeby ukierunkowania podległych sobie grup na walk z Niemcami. Działania tych band były na rękę przywódcom PPR i GL, szczególnie gdy ofiarami napadów były wsie o nastawieniu niepodległościowym. (…) Kiedy jednak oddziały AK bądź NSZ likwidowały te bandyckie grupy, komuniści głośno krzyczeli o »bratobójczych mordach«. W ten sposób komuniści pozbywając się kłopotliwych »partyzantów«, zyskiwali »bohaterów« poległych w walce »o wolność ludu«” (Wydarzenia pod Borowem, „Glaukopis” nr 1/2003, s. 116).

Najwidoczniej dla pana Pawełka wojna skończyła się wraz z przyjściem na ziemie polskie Armii Czerwonej i NKWD. Nawet pisząc z taką atencją o Batalionach Chłopskich felietonista „Kuriera Lubelskiego" słowem nie wspomina, że tysiące Żołnierzy BCh było zamordowanych i prześladowanych w tzw „Polsce Ludowej”, która była dla nich katem. Można tutaj podać przykład żołnierza Batalionów Chłopskich Stanisława Sokołowskiego z Niemienic (Okręg Krasnostawski) który został zamordowany przez oddział NKWD - UB w dniu 24 listopada 1945 roku.

Pragniemy przypomnieć, że ofiary żołnierzy polskiego podziemia nie dzieliły się na tych z dużych ugrupowań i tych mniejszych. Dla tych wszystkich, którzy oddali swoje życie za Ojczyznę, zarówno tych z AK, BCh, NSZ, ważne było, że robili to dla Wolnej Polski. Dlatego tak istotna jest pamięć o wszystkich ofiarach II wojny światowej. Także tych „małych” wywodzących się m.in. z „Muszkieterów”, Konfederacji Narodu, Organizacji Wojskowej „Wilki”, czy „Związku Jaszczurczego”.

W jednym jednak, zgadzamy się w zupełności z red. Pawełkiem. My również cieszymy się z kolejnej części „Słownika biograficznego żołnierzy Batalionów Chłopskich”. Mamy także nadzieję na kolejne jego części. I to bynajmniej nie z tego powodu, że zdecydowana większość członków NSZ czy WiN pochodziła ze wsi. Uważamy, że żołnierze BCh, ich trud i walka o Wolną Polskę na to zasługują.

Wyrażamy nadzieje, iż w przyszłości na łamach państwa dziennika nie będzie miejsca dla felietonów, w których występują niedomówienia budzące fermenty i niepokoje ze strony tych którzy w imię Wolności Ojczyzny przelewali krew i gotowi byli oddać to co najcenniejsze - własne życie, tych którzy przez blisko półwieku byli prześladowani przez kolejnych okupantów – komunistów.