W głowie się nie mieści, aby tacy ludzie rządzili Polską.

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 04 październik 2010

Odsłony: 10011

Pierwszą spółkę Janusz Palikot założył w 1988 r. – przez dwa lata przedmiotem jej działalności było m.in. brakowanie archiwów. Kolejne firmy zajmowały się głównie handlem, a ich wspólny mianownik stanowili tworzący je ludzie. Wśród bliskich współpracowników Janusza Palikota znalazły się osoby z PZPR, SB i ZMS. Osoby te swoje zawodowe doświadczenie spożytkowały też w innych firmach, m.in. w spółkach Jana Wejcherta, twórcy telewizji TVN, w Agorze czy w lokalnym samorządzie.

Bez pomocy współpracowników byłoby raczej niemożliwe dojście biednego chłopaka z Biłgoraja do olbrzymiej fortuny. To ich kontakty – zwłaszcza te sprzed 1990 r. – przyczyniły się do rozwoju firm Janusza Palikota. On sam miał niewiele, co wynika z jego wspomnień. Rodzinny dom Janusza Palikota mieścił się przy ul. Ogrodowej. „Wszystkie domy przy Ogrodowej to były tak zwane zagrody sitarskie – drewniane, długie, ze stodołą na końcu, z drewnianą bramą zamykaną wieczorami na cztery spusty. (…) Jako dorosły [ojciec – red.] wstąpił co prawda do partii komunistycznej, ale w domu wieczorami namiętnie słuchał Wolnej Europy i opowiadał mi i mojemu bratu o AK, bo wychowywał nas w duchu patriotycznym. Moja mama, Czesława Palikot, była zastępcą dyrektora w zakładach metalowych i też musiała się zapisać do PZPR” – wspomina Janusz Palikot w autobiografii Płoną koty w Biłgoraju.

Relegowany ze szkoły w Biłgoraju, liceum ukończył w Warszawie. Studiował na KUL, a dyplom uzyskał na UW w 1987 r. Rok później stawiał pierwsze kroki w biznesie i od razu z dużym sukcesem.

W 1990 r. obecny polityk PO był jednym z dziesięciu założycieli przedsiębiorstwa handlowego „Kram” spółka z o.o. „Janusz Palikot podkreśla, że tak naprawdę największy kapitał, jaki wówczas mieli, to był zapał do pracy i entuzjazm związany z wolnym rynkiem” – pisała w 1995 r. „Rzeczpospolita”.

Czytaj więcej: W głowie się nie mieści, aby tacy ludzie rządzili Polską.

Abp Michalik: Jeśli dziecko poczęte nie ma prawa do życia, to koniec człowieczeństwa jest bliski

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 03 październik 2010

Odsłony: 3556

Mam nadzieję, że tego rodzaju wystrzał bojowy zmobilizuje siły dobra, a nie tylko siły zła – powiedział KAI abp Józef Michalik odnosząc się do ogłoszonej przez SLD propozycji liberalizacji ustawy aborcyjnej, pozwalającej na „aborcję na życzenie” do 10 tygodnia życia dziecka.
„Dramatem jest zagubione sumienie człowieka – powiedział przewodniczący Konferencji Episkopatu. - Jeśli dziecko poczęte pod sercem matki nie ma prawa do życia, to koniec człowieczeństwa w każdym z nas i w świecie jest bardzo bliski”.
Metropolita przemyski podkreślił, że „jest zbolały całym sercem, słysząc jakie absurdy może współczesny człowiek głosić i do czego się posuwa”.

„Współczuję ludziom, którzy pójdą za tym głosem, Mam nadzieję, że tego rodzaju wystrzał bojowy zmobilizuje siły dobra, a nie tylko siły zła” – dodał abp Michalik przed rozpoczęciem 353. zebrania plenarnego Konferencji Episkopatu Polski.
Przewodniczący Episkopatu wyraził też radość z przybycia nowego Nuncjusza abp Celestino Migliore, który przybył na dzisiejsze, odbywające się w Warszawie, obrady.

Czytaj więcej: Abp Michalik: Jeśli dziecko poczęte nie ma prawa do życia, to koniec człowieczeństwa jest bliski

Radosław Brzózka - Reklama na bezdrożach antysztuki

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 03 październik 2010

Odsłony: 6284

Lewica pod wodzą Grzegorza Napieralskiego kluczowym elementem marketingu politycznego dla swojej formacji uczyniła retorykę antykatolicką. Jerzy Urban ze swoimi przemyśleniami na temat krzyża wizytuje opiniotwórczy tygodnik i telewizję publiczną. Jeśli prześledzimy inne obszary działalności reklamowej z łatwością odnajdziemy również radykalne manifestacje antyreligijne i antymoralnościowe. Skąd czerpią inspirację twórcy reklam i strategii wizerunkowych?

Reklama to sztuka użytkowa polegająca na zalecaniu artykułów handlowych i innych rzeczy, zwłaszcza przy pomocy środków masowej komunikacji. Może sprowadzać się do bezpośredniego zachwalania. Biel jest jeszcze bielsza; szczęście rodzinne kwitnie w trakcie jedzenia serka homogenizowanego albo dlatego, że pani domu ugotowała zupę z proszku; rozwiązanie problemów ze wzdęciem otwiera dostęp do pełni życia przed nowoczesną kobietą... Twórcy reklam zdają sobie sprawę, że intensywność ich działalności stępia wrażliwość odbiorców mediów. W coraz bardziej wyszukany sposób starają się zyskać naszą uwagę. Stosują stare chwyty retoryczne i najświeższe mody. Apelują „do sakiewki” – będzie jeszcze taniej; straszą – dziecko nie było zaszczepione, więc zawartość jego pokoju można już demontować w półmroku; warto się zapożyczyć, bo ulubieniec publiczności kojarzący się z dużymi sumami uśmiecha się z ekranu; telekom jest najlepszy, bo w jego reklamie jest oddany klimat studenckiej „imprezy” itd. Kolejne metody wabienia klienta (których manipulatorski charakter w ujęciu psychologiczno-socjologicznym opisują liczni autorzy np. ks. M. Nowosielski, Reklama słodkim kłamstwem, „Nasz Dziennik” z 20-21.02.2010) tracą na sile. Żeby zwrócić uwagę na produkt czy nową markę, coraz częściej szuka się sposobu zaskoczenia, a nawet zaszokowania potencjalnego konsumenta. W tym punkcie dochodzi do bliskiego spotkania świata reklamy i współczesnej sztuki-antysztuki.

Czytaj więcej: Radosław Brzózka - Reklama na bezdrożach antysztuki

Ogłoszenie Chrystusa królem ma głęboki sens społeczny

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 03 październik 2010

Odsłony: 3129

W chwili, gdy przywraca się dzień wolny od pracy w Święto Trzech Króli, warto podkreślić głęboki sens tego dnia. Przypomnienie o prawdzie, że Jezus jest naszym królem i ponowne poświęcenie się mu, byłoby bardzo ważnym aktem w momencie postępującej poganizacji licznych społeczeństw - mówi portalowi Fronda.pl Paweł Milcarek z "Christianitas".

Istnieje katolicka zasada, wedle której w wypowiedziach biskupów domniemywa się roztropności i wyczucia sytuacji. W komunikacie Konferencji Episkopatu Polski pojawiło się niestety wiele nieporozumień.
Głównie laiccy komentatorzy przedstawiają inicjatywę ogłoszenia Jezusa Chrystusa królem Polski tak, jakby grupa narwańców chciała ustanowić w Polsce ustrój quasi-monarchiczny, w dodatku intronizować Boga, który i tak jest uznawany za Króla Wszechświata. Jest jednak inaczej. Chrystus jest Królem Wszechświata, ale także narodów. Śpiewamy pieśń kościelną, w której Najświętszemu Sercu Bożemu poświęcamy naszą Ojczyznę, rodziny, także nas samych. Intronizacja odbywa się za każdym razem. Nie chodzi bowiem o jednorazową intronizację Chrystusa – on nie stanie się królem Polski od jej ogłoszenia, on już nim jest. Gdy w dawnych wiekach królowie polscy wracali do kraju (np. Kazimierz Odnowiciel), otrzymywali ponownie hołd od swych poddanych. Nie stawali się ponownie głowami państwa, gdyż już nimi byli.

Czytaj więcej: Ogłoszenie Chrystusa królem ma głęboki sens społeczny