Wyszedłem z piekła. Przekleństwo – Joga – Wiedza Tajemna – Okultyzm

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 21 marzec 2014

Odsłony: 9184

Chciałbym dać świadectwo, jak bardzo niebezpieczne są: okultyzm i magia, medytacje, praktyki i techniki pogańskiego Wschodu. Na początku wszystko to wygląda niewinnie, jednak prowadzi do grzechu bałwochwalstwa, a nawet satanizmu. W moim życiu przeszedłem całą tę drogę. Ale dzięki Bogu, powróciłem do Pana.

Mam na imię Wiesław. Jako najstarszy z sześciorga rodzeństwa nie miałem łatwego dzieciństwa. Obowiązki przerastające dziecinne możliwości, brak miłości, złe traktowanie i przekleństwa ojca sprawiły, że od dziecka byłem raniony i bardzo cierpiałem. W wieku dwunastu lat Pan Bóg dokonuje w moim życiu pierwszego cudu ratując mi życie. Byłem człowiekiem wierzącym i praktykującym, dwa razy w roku spowiadałem się i przystępowałem do Komunii św. Jednak dzisiaj wiem, że wówczas byłem letnim i nijakim katolikiem. Nie znałem katechizmu, Jezusa i Pisma Świętego, nie żyłem zgodnie z Dekalogiem, ciągle łamałem któreś z dziesięciu przykazań. Ponadto wierzyłem w zabobony (czarny kot przebiegający drogę – to nieszczęście, kominiarz zwiastuje szczęście itd.). Wierzyłem w przepowiednie, chodziłem do wróżki, korzystałem z usług numerologa. Nie wiedziałem, że trzymanie w domu posążków Buddy, znaków zodiaku, książek ezoterycznych, noszenie talizmanów – ostatnio modny i bardzo niebezpieczny pierścień Atlantów – wiara w horoskopy, nałogowe oglądanie telewizji i złych treści w Internecie jest grzechem bałwochwalstwa, który rozwija się w człowieku jak choroba nowotworowa. Każdy spirytyzm, okultyzm i każda magia – jakikolwiek ma rodowód – jest źródłem złych energii, emanujących na człowieka i otoczenie. One powoli, ale skutecznie rujnowały moją psychikę, ciało i duszę. Nie byłem świadomy, że przekleństwa szczególnie rodziców, działają do czwartego pokolenia i to one są źródłem moich cierpień i niepowodzeń, a jedynym lekarstwem na skutki przekleństwa jest przebaczenie, przyjmowanie sakramentów św. i uczestniczenie w grupach charyzmatycznych, np. we Wspólnotach Odnowy w Duchu Świętym.

Czytaj więcej: Wyszedłem z piekła. Przekleństwo – Joga – Wiedza Tajemna – Okultyzm

W obronie księdza S. Małkowskiego

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 19 marzec 2014

Odsłony: 8365

Ocena użytkowników: 5 / 5

[bo Onety kłamią – na pewno najęte... MD]

fr_parvus  2014-3-18 http://pl.gloria.tv/?media=583963

Kodeks Prawa Kanonicznego, Kan. 747, par. 2: «Kościołowi przysługuje prawo głoszenia zawsze i wszędzie zasad moralnych również w odniesieniu do porządku społecznego, oraz wypowiadania oceny o wszystkich sprawach ludzkich, na ile wymagają tego … 

Wbrew rozpowszechnianym przez niektóre laickie media informacjom, nie było żadnej reakcji Episkopatu Polski na incydent, jaki miał miejsce podczas kazania ks. Stanisława Małkowskiego, które jeden z prowokatorów zakłócił swoim nieodpowiednim zachowaniem. Należy przypomnieć o tym, że miała miejsce jedynie publiczna wypowiedź, która nie jest oficjalnym komunikatem Episkopatu Polski, lecz prywatną opinią księdza Klocha, jaką przedstawił Radiu Zet, występując nie w imieniu episkopatu, lecz prywatnie jako ksiądz.

[cytuję; za Onet: zajście skomentował na antenie Radia ZET rzecznik Episkopatu ksiądz Józef Kloch. - Kościół nie jest miejscem na przedstawianie swych politycznych poglądów. To nie rola księdza – powiedział.  MD]

Podobnie prywatny charakter miała wypowiedź ks. bpa Pieronka. Obie te wypowiedzi nie mają nic wspólnego z oficjalnym stanowiskiem Episkopatu Polski, a są to jedynie prywatne opinie, wyrażone publicznie.

Czytaj więcej: W obronie księdza S. Małkowskiego

Polska po Alaskę

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 19 marzec 2014

Odsłony: 8889

Nie znajdziemy chyba w historii Polski – włączając w to również okres najnowszy – daty znanej powszechniej niż rok 1410. W umysłach wielu Polaków dawne dzieje ich ojczyzny Grunwaldem stoją. Dlatego też można żywić uzasadnioną obawę, iż odniesionej dwa wieki później pod Kłuszynem, gdzie 4 lipca 1610 hetman Stanisław Żółkiewski rozbił w perzynę siedemkroć liczniejszą armię moskiewską, po czym witany na klęczkach przez Rosjan, aresztował cara i pod strażą odesłał do Warszawy, moskiewski Kreml zaś obsadził polską załogą.

Państwo polskie, jako najdalej na wschód wysunięta rubież cywilizacji łacińskiej, od samego zarania swego politycznego bytu pozostawało w stanie ożywionego kontaktu ze światem postgreckim. Nie raz zdarzało się polskim władcom żenić z ruskimi księżniczkami lub wydawać swe córki za synów tamtejszych władyków; nie raz strąceni z tronu władcy Rusi szukali na polskim dworze schronienia, protekcji i wsparcia. Królowie polscy aktywnie interweniowali w wewnętrzne sprawy Rusi, czy to sadzając na tamtejszym tronie powolnych sobie pretendentów, czy inkorporując całe połacie ziem rozciągających się na wschód od Sanu, Bugu i Zbrucza.

 Przechył ku wschodowi

Mimo to jednak przez cały okres panowania dynastii Piastów było Królestwo Polskie państwem mocno wrośniętym w cywilizacyjno-kulturową tkankę Zachodu i przede wszystkim na Zachód zorientowanym – mającym zachodnie interesy, zachodnie sojusze i zobowiązania, zachodnie krzywdy do pomszczenia i terytoria do odzyskania. Sytuacja zmieniła się po roku 1385, kiedy zawarto w Krewie unię personalną ze wschodnim sąsiadem – Wielkim Księstwem Litewskim (choć w tamtej chwili nikt jeszcze nie był w stanie ogarnąć umysłem ogromu przemiany cywilizacyjnej, jakiej w ciągu dwóch następnych stuleci ulegnie państwo polskie). Panowanie dynastii jagiellońskiej przyniosło wciągnięcie zachodniego do szpiku kości Królestwa Polskiego w orbitę na wskroś wschodnich interesów Litwy.

Czytaj więcej: Polska po Alaskę

Ciekawa wersja rachunku sumienia z roku 1925.

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 19 marzec 2014

Odsłony: 10441

Ocena użytkowników: 5 / 5

Rachunek sumienia

Jak dawno spowiadałeś się? Czyś odprawił pokutę? To jest: Czyś odprawił nabożnie zadane pacierze lub posty odpościł wiernie? Sławę odebraną czyś naprawił, rzeczy pokradzione czyś oddał, a krzywdę wyrządzoną nagrodził? Czyś się pogodził z nieprzyjaciółmi?

Spowiedzi przeszłe czy były szczere i zupełne? Czyś dobrowolnie dla wstydu lub bojaźni grzechu jakiego nie zataił? Na wielu spowiedziach to było?

1. Może nie wierzyłeś w jaką prawdę wiary katolickiej lub dobrowolnie o niej powątpiewałeś? Może się wstydziłeś swej wiary wobec ludzi? Może brałeś udział w nabożeństwie innowierców lub chodziłeś na zebrania przeciwne naszej wierze? Czy nie czytałeś pism, książek, wrogich wierze św.? Czyś nie wygadywał przeciw wierze św. i Kościołowi katolickiemu?

Może wierzyłeś w sny, zabobony, czary, może radziłeś się wróżbiarzy? Czy nie rozpaczałeś o zbawieniu swej duszy? Czy nie grzeszyłeś, rachując zuchwale na miłosierdzie Boże? Może zaniedbałeś często modlitwę poranną i wieczorną lub myślałeś podczas niej dobrowolnie o czem innem?

2. Czyś nie używał przekleństw zwłaszcza takich, które łączyły się z używaniem imienia Bożego? Czyś nie bluźnił przeciw Bogu, Najśw. Marji Pannie? Czyś nie szemrał na Boga? Czyś nie szydził z osób Bogu poświęconych, z praktyk religijnych, rzeczy świętych lub czyjej pobożności? Może niepotrzebnie lub fałszywie przysięgałeś w sądzie? Czy nie złamałeś przysięgi? Czy wypełniłeś śluby (obietnice) Bogu złożone?

Czytaj więcej: Ciekawa wersja rachunku sumienia z roku 1925.