Poznań, 4 XII l926 r.1. Obóz Wielkiej Polski jest organizacją świadomych sił narodu, mających za zadanie uczynić go zdolnym do silnego ujęcia w swe ręce spraw swoich, sprawić, ażeby stał się on w pełnym tego słowa znaczeniu panem swoich losów.
2. Celem naszego narodu, w pojęciu Obozu Wielkiej Polski, jest stać się narodem wielkim, zarówno w życiu wewnętrznym państwa, jak w stosunkach międzynarodowych. Wielkim jest naród, który wysoko nosi sztandar swej wiary, swej cywilizacji i swej państwowości. Działalność Obozu zmierza do tego, ażeby Polacy sami czcili i nakazywali innym cześć dla swej wiary, dla cywilizacji polskiej i dla państwa polskiego.
3. Wiara narodu polskiego, religia rzymskokatolicka, musi zajmować stanowisko religii panującej, ściśle związanej z państwem i jego życiem, oraz stanowić podstawę wychowania młodych pokoleń. Przy zapewnionej ustawami państwowymi wolności sumienia - zorganizowany naród nie może tolerować, ażeby jego wiara była przedmiotem ataków lub doznała obrazy z czyjejkolwiek strony, ażeby religią frymarczono dla jakichkolwiek celów lub prowadzono zorganizowana akcje w celu rozkładu życia religijnego narodu.
4. Cywilizacja polska, jeżeli ma być cywilizacja wielkiego narodu, musi się wyrażać:
1) w przywiązaniu i czci dla przeszłości, dla tradycji polskiej, w noszeniu z godnością mienia Polaka;
2) w głębokim poczuciu obowiązku względem Ojczyzny i odpowiedzialności każdego obywatela za swe czyny na zajmowanym stanowisku w życiu narodu;
3) w poczuciu hierarchii przy organizacji zarówno pracy, jak walki - i w surowej karności, bez hierarchii bowiem i karności naród jest bezwładnym ciałem, niezdolnym do jakiegokolwiek działania;
4) w wysokim poziomie obyczajów i dyscyplinie obyczajowej, nakazującej wszystkim szanować poczucie moralne narodu;
5) w organizacji surowej opinii publicznej, swym naciskiem nie dopuszczającej do czynów, przynoszących narodowi szkodę polityczna, moralna lub materialna;
6) w bogatej i posiadającej wysoki poziom twórczości duchowej we wszystkich dziedzinach;
7) w wielkiej wytwórczości materialnej, w wytężonej i sprawnie zorganizowanej pracy, zapewniającej narodowi środki do życia, a państwu potęgę; wreszcie w męstwie obywateli, w odważnej ich walce przeciw wszystkiemu, co naród rozkłada, osłabia lub poniża.
5. Państwo wielkiego narodu musi być zorganizowane, ażeby było zdolne:
1) zapewnić sobie szacunek i uznanie swych praw u obcych, zabezpieczyć siebie i swych obywateli od upokorzenia i wyzysku gospodarczego;
2) zapewnić wszystkim obywatelom sprawiedliwość, zabezpieczyć ich od krzywdy z czyjejkolwiek strony, zapewnić im bezpieczeństwo życia i mienia, spokój i wolność pracy, wreszcie obronić ich, a zwłaszcza młode pokolenie, od zgorszenia;
3) przestrzegać surowo prawa, na którym istnienie jego i życie społeczeństwa się opiera - i zmuszać wszystkich do poszanowania praw, żadnego bezprawia nie pozostawiać bezkarnie;
4) nakazywać szacunek dla siebie i swych instytucji wszystkim, poczynając od rządu i jego organów, które muszą spełniać należycie swe obowiązki i ściśle dotrzymywać przyjętych zobowiązań;
5) wreszcie musi być gotowy do natychmiastowego tłumienia wszelkich objawów anarchii i do wystąpienia każdej chwili na zewnątrz w obronie swych interesów i swej godności.
6. Na powyższych zasadach opiera się program Obozu Wielkiej Polski, który w poszczególnych działach będzie rozwijany w publikacjach i instrukcjach organizacyjnych.
Obóz Wielkiej Polski – 84. rocznica powstania
4 grudnia przypada 84. rocznica powstania Obozu Wielkiej Polski, organizacji, która dokonała radykalnej odmiany Ruchu Narodowego, odchodząc od demoliberalnego partyjniactwa na rzecz idealizmu i zorganizowania.
Samo powołanie nowej organizacji w Ruchu Narodowym było spowodowane znacznymi zmianami w systemie politycznym II RP. Demokratyczne partie nie miały żadnego wpływu na sprawy kraju. Stworzenie masowego ruchu miało odmienić rolę Ruchu Narodowego w Polsce, a sam OWP miał być nadzieją na zjednoczenie całej polskiej Prawicy z Ruchem Narodowym (Stronnictwa Chrześcijańsko-Narodowego, PSL-Piasta, Narodowej Partii Robotniczej). Nadziei tych nie spełnił, ale stał się najbardziej liczną organizacją polityczną w kraju, z liczbą członków przekraczającą trzysta tysięcy. Siła organizacji oczywiście musiała wywołać strach wśród rządzących sanatorów, który był powodem licznych państwowych represji; zamykanie wydawnictw, notoryczne rewizje w biurach, pobicia, aresztowania, konfiskata mienia itp. (już w maju 1927 roku aresztowano piętnastu czołowych działaczy OWP, w tym Jana Rembielińskiego i Jana Jodzewicza).
Program Obozu zakładał zwiększenie roli Kościoła Katolickiego w Polsce. Najbardziej popularna broszura Romana Dmowskiego wydana w czasach powojennych -„Kościół Naród Państwo” stała się nie tylko wykładnią w kwestiach religijnych, ale spowodowała masowy powrót polskiej młodzieży do wiary katolickiej.
W kwestiach gospodarczych, które dla narodowców nie były priorytetowe, istniały dwie równoległe koncepcje. Pierwsza-wolnorynkowa Romana Rybarskiego, zawarta w broszurze „Polityka i gospodarstwo” oraz druga, która popularność zyskała później, szczególnie wśród młodszych działaczy, zakładająca solidaryzm społeczny i czerpiąca wzorce z chrześcijańskiego korporacjonizmu Chesterona, której głównym twórcą był Adam Doboszyński.
Młodych OWP, który z czasem zyskiwał coraz większe wpływy i autonomię w organizacji.
Sam Ruch Młodych liczył ponad sto dwadzieścia tysięcy działaczy i był kierowany przez członków Młodzieży Wszechpolskiej. Dmowski, widząc poświęcenie, ideowość i doskonałą formacje młodych narodowców, dopuszczał ich do coraz wyższych stanowisk w kierownictwie OWP. 3 kwietnia 1927 roku we Lwowie doszło do I Zjazdu RM OWP, na czele którego stanęli działacze MW-Bielecki i Stahl. Oficjalna przysięga członków Ruchu brzmiała: „Przysięgam słowem honoru stać i trwać na straży idei Obozu Wielkiej Polski, być posłusznym rozkazom władz obozu, z godnością nosić jego znak – „Miecz Chrobrego”, a wszystkie siły ,nawet życie, złożyć w ofierze dla dobra Wielkiej Polski”. Z końcem lat
dwudziestych Młodzi przejęli całkowicie kierownictwo w Obozie.
Zjazd 4 grudnia 1926 roku w Poznaniu w „białej sali” hotelu Bazar powołał do życia organizację, która radykalnie różniła się od funkcjonujących ugrupowań. Członkowie OWP wyróżniali się dyscypliną, karnością, jednolitym ubiorem(piaskowe koszule lub kurtki) oraz zorganizowaniem. Symbolem Obozu był Szczerbiec, pozdrowieniem „Czołem!”, a oficjalną pieśnią Hymn Młodych Jana Kasprowicza.
Obóz odegrał kluczową rolę w uformowaniu się idei narodowej na pozycjach narodowo-katolickich, zrywając z wcześniejszymi założeniami pozytywistyczno-agnostycznego „egoizmu narodowego”. Należeli do niego przede wszystkim ludzie młodzi, studenci oraz klasa średnia. Najsilniejsze struktury posiadał w Warszawie, na Pomorzu, Śląsku, w Wielkopolsce oraz miastach uniwersyteckich.
Z początkiem lat trzydziestych rozpoczęło się coraz mocniejsze prześladowanie organizacji przez władze państwowe. Tylko w Wielkopolsce odbyło się około sto pięćdziesiąt procesów członków OWP. Sanacja przystąpiła do delegalizacji kolejnych struktur Obozu; 2 września 1932 pomorskich, następnie wielkopolskich , aż w końcu 26 marca 1933 roku zdelegalizowała całą organizację.
PL
na naszej stronie jest udostępniona do ściągnięcia deklaracja ideowa Obozu Wielkiej Polski
Za: http://narodowcy.net/oboz-wielkiej-polski-84-rocznica-powstania/2010/12/04/
