„Polska to dziwny kraj...” mawiał przed laty w programie satyrycznym Zulu-gula imigrant z bliżej nieokreślonego kraju dziwiąc się polskiej rzeczywistości. Chociaż program miał charakter satyryczny coraz częściej zdarza mi się podzielać opinię jego bohatera. Jak by nie patrzeć zdziwienie i zaskoczenie muszą wywoływać sytuacje jakimi karmią nas polskie media .
Sytuacje wynikające bezpośrednio z niuansów prawnych i obyczajowych funkcjonujących w naszym społeczeństwie.
Mienimy się państwem katolickim szczycąc się kulturą europejską i osiągnięciami cywilizacji. W krajach muzułmańskich (trzeciego świata …?...) za dokonanie aborcji (zabicia dziecka przed urodzeniem) przewidziana jest kara śmierci zarówno dla kobiety poddającej się zabiegowi jak i dla lekarza dokonującego operacji. W katolickiej cywilizowanej Polsce za zwrócenie uwagi na problem aborcji można być pozwanym do sądu przez osobę która dokonała zabiegu i bynajmniej prawodawstwo polskie nie potraktuje zwracającego uwagę łagodnie. Wśród ludów pierwotnych (trzeciego świata …?...) podnosząc rękę na osobę starszą można się narazić na ukamienowanie.
W katolickiej cywilizowanej Polsce rozważa się wprowadzenie eutanazji na razie jeszcze nieśmiało nazywając to humanitarnym skróceniem cierpień, rodzi się jednak od razu pytanie czyich cierpień czy człowieka poddanego „śmierci na życzenie” czy raczej jego potomstwa , któremu chory człowiek jest niewygodny? A może cierpień finansowych ZUS-u wypłacającego renty i zasiłki chorobowe osobom chorym? Czy w rozwoju cywilizacji zmierzamy do przykładów z okresu komuny w Związku radzieckim gdzie odchodzący na rentę otrzymywał Wołgę... ale do przepłynięcia jeśli przepłyną to do roboty jak niet, nie ma człowieka nie ma problemu. Mienimy się państwem katolickim ale media katolickie w naszym państwie nieustannie są pod pręgierzem ( nawet te na poły liberalne), a symbole wiary są poddawane rosnącej cenzurze ( przykład usuwanie krzyży z miejsc publicznych: karetek pogotowia, zakładów pracy, szlaków turystycznych czy nawet zwykłych krzyży przydrożnych pod pretekstem zagrożenia bezpieczeństwa). Polska to dziwny kraj jak mawiał Zulu gula i pewno miał rację bo podobnych przykładów i dwuznaczności praw i obyczajów można by przytaczać na pęczki.red. Błażusiak J.
