Najświętsza Maryja Panny dostała od swojego konającego na krzyżu Syna szczególny testament, aby stała się Matką wszystkich wierzących w Chrystusa, natomiast jako Oblubienica Ducha Świętego została Jego uprzywilejowanym narzędziem w pozyskiwaniu nowych wyznawców, gotowych przyjąć dar życia łaski i upojenia Duchem Bożym. Każda matka ma na celu dobro materialne oraz życie doczesne dzieci, ale matka naprawdę kochająca troszczy się ponad wszystko o ich dobro duchowe. Najświętsza Dziewica, bez cienia wątpliwości, jest najlepszą z matek, skoro wybrał Ją dla siebie sam Syn Boży. Potwierdzeniem tego jest ziemskie życie Przeczystej Maryi, która prowadziła na szczyt Golgoty umiłowanego ucznia Pańskiego, umacniając go w wierze w tak trudnej próbie. Ona jest także Tą, która po wniebowstąpieniu Pana Jezusa gromadzi przy sobie na modlitwie młody Kościół katolicki, w oczekiwaniu na zstąpienie Ducha Świętego – Dawcy Życia. 
Przywódca obozu narodowego, pisarz polityczny, dyplomata, jeden z najwybitniejszych polskich mężów stanu. 9 sierpnia 1864 r. urodził się Roman Dmowski. Człowiek, który przewodząc Narodowej Demokracji (najsilniejszej formacji ideowo-politycznej pierwszych dekad XX wieku) podpisał w 1919 r. traktat wersalski przywracający Polskę na polityczną mapę Europy. W kolejną rocznicę jego urodzin warto przypomnieć sobie jego dorobek, a zwłaszcza jedno konkretne przesłanie.
W najbliższym czasie ukaże się w „Warszawskiej Gazecie” moja bardzo krytyczna recenzja zafałszowań i dysproporcji w książce Piotra Zychowicza „Żydzi”. Tu pragnąłbym skupić się głównie na sprawach zafałszowań i wybielań w tej książce na temat roli wielkiej części zbolszewizowanych Żydów w stalinizacji Rosji i krajów tzw. demokracji ludowej. Wyliczone tu fakty dotyczą sprostowania kłamstw zamieszczonych w publikowanych w książce Zychowicza jego rozmowach z dwoma bardzo znanymi żydowskimi naukowcami: Antony Polonskym i Yehudą Bauerem. Fałsze te zostały podane w książce Zychowicza bez sprostowania i jakiegokolwiek krytycznego komentarza, być może z powodu zaskakującej ignorancji autora. Zniekształcenia te sprowokowały mnie do przedstawienia tu na mym blogu swoistego kompendium na temat udziału zbolszewizowanych Żydów w stalinizacji Polski i innych krajów Europy. Zapewniam czytelników mego blogu: w tym dwudziestokilkustronnicowym tekście znajdziecie Państwo z dziesięć razy więcej informacji, na dodatek udokumentowanych, o stosunku dużej części Żydów do komunizmu niż w 463-stronnicowej książce P. Zychowicza: „Żydzi”. Aby tym mocniej uwypuklić wiarygodność przytaczanych przeze mnie szokujących informacji o rozmiarach udziału zbolszewizowanych Żydów w stalinizacji Polski i innych krajów świata podkreślam, że przeważająca część podawanych niżej faktów została opisana przez autorów żydowskich, względnie filosemitów takich jak Czesław Miłosz.
Rola zbolszewizowanych Żydów w stalinizacji Polski
Znany ze skrajnego filosemityzmu i równocześnie bardzo mocnych fobii wobec Polski i Polaków, Czesław Miłosz stwierdził w wywiadzie dla żydowskiego czasopisma „Tikkun” w USA (nr 2 z 1987 r.) na temat roli żydowskich komunistów: „Oni zajęli wszystkie czołowe pozycje w Polsce, również w bardzo okrutnej policji bezpieczeństwa (podkr- J.R.N), ponieważ byli po prostu bardziej godni zaufania niż miejscowa ludność”. (They occupied all the top positisons in Poland and also in the very cruel security police, because they were more reliable, simply, than the local population) W tym stwierdzeniu Miłosz nieco przesadził, bo były jednak i nieżydowskie postacie na szczycie zarówno partii komunistycznej jak i bezpieki (choćby B. Bierut i S. Radkiewicz). Generalnie biorąc jednak Miłosz trafnie ocenił wyjątkową, dominującą rolę komunistów żydowskich w stalinizacji Polski.
Kandydat na prezydenta USA z Partii Demokratycznej Hillary Clinton oświadczyła, że jeśli dojdzie do władzy, to reakcja Waszyngtonu na ataki cybernetyczne może obejmować działania wojskowe, donosi International Business Times. 
