Wiadomości

·  Rekompensaty za własność prywatną w Polsce zostały już wypłacone prawowitym właścicielom Wzywając do zwrotu prawowitemu właścicielowi mienia, które zostało "bezprawnie zabrane lub przekazane", BOM naruszają Umowę między Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki a Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej dotyczącą roszczeń obywateli Stanów Zjednoczonych. Państwa podpisane w Waszyngtonie 16 lipca 1960 r. I zarejestrowane w Organizacji Narodów Zjednoczonych przez Stany Zjednoczone 6 stycznia 1961 r. ("Traktat z 1960 r."). Zgodnie z traktatem z 1960 r., Polska zapłaciła Stanom Zjednoczonym 40 milionów dolarów z tytułu pełnego zaspokojenia roszczeń obywateli Stanów Zjednoczonych w związku z nacjonalizacją lub innym przejęciem własności, przywłaszczeniem lub utratą użytkowania ich własności i długiem wobec przedsiębiorstw przejętych przez państwo. 1 40 milionów dolarów zapłaconych zgodnie z traktatem z 1960 r. Stanowi ponad miliard dolarów w 2017 r. Stąd te znaczne odszkodowania miały na celu uregulowanie roszczeń majątkowych przeciwko Polsce ze strony obywateli Stanów Zjednoczonych.

Zgodnie z artykułem IV traktatu z 1960 r. Stany Zjednoczone zgodziły się w pełni zabezpieczyć Polskę przed wszelkimi roszczeniami majątkowymi obywateli Stanów Zjednoczonych, które miały miejsce przed wejściem w życie traktatu z 1960 r. 2 W dniu 31 marca 1966 r. Komisja ds. Rozliczeń Zagranicznych Stanów Zjednoczonych zakończyła administrowanie programem polskich roszczeń zgodnie z Traktatem z 1960 r. I przedłożyła raport końcowy różnym komitetom Kongresu. Nagrody przyznane w ramach Programu Polskich roszczeń wyniosły 100 773 681,63 USD w kwocie głównej plus odsetki w wysokości 51 051 815,01 USD. W związku z tym, w świetle zobowiązania umownego Stanów Zjednoczonych do zapewnienia Polsce rekompensaty z tytułu roszczeń dotyczących własności prywatnej, uchwalenie ustaw, które nakazują Sekretarzowi Stanu USA wywieranie presji na Polskę na dalsze dalsze roszczenia własności prywatnej, narusza zobowiązania umowne Stanów Zjednoczonych. Stany Zjednoczone. Należy również zauważyć, że w latach 1948-1971 Polska zawarła umowy o naprawie majątku i odszkodowania nie tylko ze Stanami Zjednoczonymi, lecz także z Austrią, Belgią, Kanadą, Danią, Francją, Wielką Brytanią, Grecją, Holandią, Luksemburgiem, Norwegią, Szwecją i Szwajcaria. Wszystkie wierzytelności dotyczące nieruchomości znajdujących się w Polsce od obywateli tych krajów zostały od tego czasu uregulowane w całości i zniesione. Ponadto, od 1989 r. Wszystkie legalne roszczenia majątkowe osób fizycznych mogą być swobodnie ścigane przed polskimi sądami zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego. Każda osoba bez względu na narodowość lub pochodzenie etniczne może egzekwować swoje prawa majątkowe i spadkowe przed polskimi sądami zgodnie z procedurami kodeksu postępowania cywilnego. Stąd każda osoba posiadająca odpowiedni tytuł może złożyć wniosek o deklarację nabycia spadku. Tysiące osób legitymujących się roszczeniami prawnymi - bez względu na pochodzenie etniczne - odzyskały swoje mienie w Polsce na podstawie prawa własności prywatnej.

·  Dobra religijne i komunalne zwrócone lub zrekompensowane w Polsce Zwrot żydowskich własności religijnych i komunalnych został wprowadzony w Polsce na mocy ustawy z 1997 r. O stosunku państwa polskiego do żydowskich organizacji religijnych. 3 Na podstawie tego bezprecedensowego ustawodawstwa Polska przyznała mniejszości żydowskiej szerokie uprawnienia decyzyjne w zakresie wdrażania tego ustawodawstwa. Komisja ds. Społeczności Żydowskich przeprowadziła restytucję żydowskiego programu gmin religijnych i komunalnych w ścisłej współpracy ze Związkiem Gmin Wyznaniowych Żydowskich. 4 Ponad 2500 obiektów komunalnych, w tym synagogi, cmentarze i ośrodki kultury, zostało zwróconych lub zrekompensowanych na podstawie ustawy z 1997 roku. W związku z tym praktycznie wszystkie nieruchomości religijne i komunalne o odpowiednio udokumentowanej własności zostały już zwrócone lub zrekompensowane. W związku z tym roszczenia dotyczące tego rodzaju zwrotu mienia zostały uregulowane w Polsce.

·  Przywrócenie bezpotomnej własności jest niezgodne z prawem Jeśli nie ma spadkobierców, własność nie jest "bezprawnie przejęta lub przeniesiona". To przesuwa się do stanu. Takie jest prawo w każdym kraju. Ustawy wprowadzają niepewny precedens rekompensaty "bezdomnego majątku", która jest sprzeczna z zachodnią tradycją prawną i zasadami judykatury. W S. 447 celem i celem w stosunku do bezdomnego mienia jest "zapewnienie własności lub rekompensaty pomocy potrzebującym ofiarom Holocaustu, wspieranie edukacji o Holokauście i do innych celów. . . "HR 1226 określa cel i cel jako" restytucję bezpańskiej własności, by pomóc potrzebującym ocalonym z Holocaustu i dla innych celów. . "" Restytucja bez włosów "jest z definicji aberracją. "Restytucja" oznacza przywrócenie czegoś prawowitemu właścicielowi. Jeżeli nieruchomość jest "pozbawiona głowy", to z definicji zwrot nieruchomości prawowitemu właścicielowi jest niemożliwy. Właściwość mogła zostać "bezprawnie przejęta lub przeniesiona" pierwotnie, ale jeśli nieruchomość jest teraz bezpowrotna, przechodzi do stanu. To prawo wszędzie, łącznie ze Stanami Zjednoczonymi. Bony wzywają Sekretarza Stanu do przedstawienia raportów, które mają zająć się "niesłusznie przejętymi lub przeniesionymi majątkami epoki holokaustu". Stąd takie doniesienia nie powinny obejmować "majątku pozbawionego włosów", który zawsze i wszędzie krąży do państwa; takie escheat jest zgodne z prawem i legalne, niezależnie od tego, czy mienie zostało wcześniej bezprawnie przejęte lub przekazane. Kwestia ta ma kluczowe znaczenie dla Polski, ponieważ większość bezdomnych roszczeń majątkowych dotyczy Polski. Stworzenie ex post facto precedensu prawnego zwrotu mienia "nie-spadkobiercom" za "inne cele" oznacza wyłudzenie środków od "innych" nierekompensowanych ofiar niemieckiego ludobójstwa z II wojny światowej. Taki system traktuje polskich podatników, którzy sami są ofiarami niemieckiego ludobójstwa i bezprawnego zajmowania mienia, jako winni żydowskiego Holokaustu, a zatem jest on nieuczciwy.

·  Wielokrotne płatności za te same roszczenia są błędne pod względem prawa i kapitału Polska wdrożyła liczne ustawy i procedury, zgodnie z którymi skutecznie dochodziło do roszczeń majątkowych z II wojny światowej. Od 1951 roku Niemcy zapłacili równowartości ponad 100 miliardów dolarów Żydom, organizacjom żydowskim i państwu Izrael. Niemieckie płatności obejmowały całą żydowską własność skonfiskowaną i wywłaszczoną przez Niemcy w czasie II wojny światowej, w tym nieruchomości położone na terytorium Polski podbite i okupowane przez III Rzeszę. 2. Rachunki są niekonstytucyjne Kongres Stanów Zjednoczonych nie ma konstytucyjnej mocy uchwalenia którejkolwiek z dwóch Ustaw. Zasada XII Klauzula 7 (c) Izby Reprezentantów wymaga, aby wszystkie rachunki (HR) i wspólne rezolucje (HJRes.) Zawierały dokument stwierdzający "tak konkretnie, jak to możliwe, uprawnienia lub uprawnienia przyznane Kongresowi w Konstytucji w celu uchwalenia ustawy". lub wspólna rezolucja ", która zostanie zaakceptowana do wprowadzenia przez House Clerk. Zgodnie z oświadczeniem Organu Konstytucyjnego, Kongres ma prawo uchwalać ustawy zgodnie z artykułem I rozdział 8 zdanie 3 Konstytucji Stanów Zjednoczonych. 5 Cytowana klauzula „Artykuł I sekcja 8 pkt 3” jest powszechnie znany jako klauzuli Commerce, 6 , co daje Kongresu moc „do regulowania handlu z obcych narodów, a wśród kilku państw, a także z indiańskich plemion.” Oczywiste jest, ani S 447, ani HR 1226 nie są związane z regulacją handlu. O ile nie jest to możliwe, ma on na celu zbieranie informacji, zgodnie z mocą dochodzeniową Kongresu, do wykorzystania w przyszłym ustawodawstwie, które nakładałoby sankcje na kraje, które uważane są za niewystarczające w stosunku do roszczeń o przywrócenie Holokaustu (Shoah). Jeśli tak, cel ten powinien zostać wyraźnie określony w HR 1226. 3. Ustawy mają charakter dyskryminacyjny. Projekty ustaw odwołują się do Deklaracji Terezin przyjętej na konferencji poświęconej zasobom z okazji Holokaustu w 2009 r., Która odbyła się w Terezinie w Republice Czeskiej. Deklaracja Terezin przyjęła sformułowanie "Holocaust (Shoah), którzy przeżyli i inne ofiary prześladowań nazistowskich" w całym tekście, z wyjątkiem części zatytułowanej "Nieruchomość nieruchoma", w której bardziej wąska definicja ofiar, tj. "Ofiary Holokaustu (Shoah)" " Jest używane. Użycie "Shoah" ma na celu ograniczenie "Holocaustu" tylko do Żydów i nie obejmuje innych ofiar. Stany Zjednoczone nie będą dyskryminować grup rasowych, etnicznych lub religijnych, których członkowie mogą znajdować się dokładnie w takiej samej sytuacji jak Żydzi. Około 5 milionów nie-Żydów (głównie chrześcijan) zostało zabitych przez Niemców. W szczególności blisko 3 miliony Polaków zostało zabitych w czasie II wojny światowej przez hitlerowskie Niemcy i Związek Radziecki, a szacuje się, że około 80% potencjalnych roszczeń majątkowych dotyczyć będzie etnicznych Polaków, a około 20% etnicznych Żydów. "Inne ofiary", w szczególności polskie ofiary niemieckiej eksterminacji, muszą być wyraźnie uwzględnione w roszczeniach reprywatyzacyjnych, aby uniknąć nieporozumień i skarg na rzecz faworyzowania, bezprawnego wpływu i jawnej dyskryminacji. Obydwie ustawy wymagałyby od Sekretarza Stanu USA przedstawienia raportu "który ocenia i opisuje charakter i zakres ustawodawstw krajowych i możliwych do wyegzekwowania polityk" "krajów objętych ochroną" w odniesieniu do "identyfikacji i zwrotu lub restytucji za niesłusznie przejęte lub przekazane Holokaust era aktywów. "Raport będzie również oceniać i opisywać postępy krajów objętych procesem w osiąganiu celów konferencji 2009 dotyczących Holokaustu (S. 447) lub Deklaracji Terezin z 2009 roku na temat zasobów związanych z Holokaustem i pokrewnymi zagadnieniami (HR 1226 ). Ustawy dają Sekretarzowi Stanu we współpracy z Przedstawicielem Holokaustu możliwość określenia "w porozumieniu ze specjalistycznymi organizacjami pozarządowymi", czy projektowana ustawa ma zastosowanie do danego kraju. Termin "eksperckie organizacje pozarządowe" jest jedną z wielu niedopuszczalnych niejednoznaczności w tych rachunkach. Wymaganie od Sekretarza Stanu lub wysłannika Holokaustu konsultacji z nieokreślonymi organizacjami pozarządowymi przed wyborem "krajów objętych ochroną" daje sekretarzowi lub posłowi zbyt dużo swobody i zachęca do roszczeń o dyskryminację etnicznych Polaków i społeczności polskiej. Organizacje pozarządowe, z którymi należy się konsultować przy wyznaczaniu "krajów objętych ochroną", powinny być wyraźnie wymienione. Ponieważ większość potencjalnych roszczeń dotyczy polskich nieruchomości, polsko-amerykańskie organizacje pozarządowe powinny być jasno określone do konsultacji, a Polska powinna mieć pełną możliwość bycia wysłuchanym. Polska i polscy Amerykanie powinni przekazać swój wkład i przedstawić swoje stanowisko w tej sprawie, zanim zostanie podjęta jakakolwiek decyzja o zastosowaniu Rachunków do Polski. 4. Rachunki są duplikatem Studium ESLI Raport Sekretarza Stanu USA wymagany przez ustawy będzie duplikatem kompleksowego badania opublikowanego po wprowadzeniu rachunków. Zgodnie z Deklaracją Terezin, w 2010 r. Rząd czeski powołał Europejski Instytut Dziedzictwa Shoah (ESLI) w Terezinie, aby monitorować postęp i bronić zasad Deklaracji Terezin. 7 W ramach misji ESLI zlecił w 2014 r. Badanie dotyczące restytucji mienia związanego z nieruchomościami Holocaustu ("Shoah") ("Studium"). Opublikowane 24 kwietnia 2017 r. 8 Studium to kompleksowa kompilacja wszystkich istotnych aktów prawnych uchwalonych przez 47 państw od 1945 r., Dotyczących zwrotu lub rekompensaty gruntów i przedsiębiorstw skonfiskowanych lub w inny sposób przywłaszczonych w erze Holocaustu. 9 Według podsumowania przeprowadzonego przez kierownictwo, pretendenci żydowscy i nieżydowscy, spadkobiercy, rządy, organizacje pozarządowe i inne zainteresowane strony będą teraz dysponować pojedynczym źródłem, w którym wszystkie znaczące przepisy prawne dotyczące restytucji holokaustu i orzecznictwa dotyczące nieruchomości 70 lat zostało skompilowane i przeanalizowane. Dlatego każde sprawozdanie na podstawie HR 1226 zasadniczo powielałoby raport z badania ESLI. Koszt raportu Sekretarza Stanu USA szacowany jest przez Biuro Budżetowe Kongresu na mniej niż 500 000 $. Te pieniądze zostaną zmarnowane, ponieważ większość prac została już wykonana. W związku z tym duplikowane cele rachunków oznaczają marnotrawienie pieniędzy rządowych. 5. Odmowa ludobójstwa podkreśla przesłankę Billów Należy zauważyć, że streszczenie streszczenia studium stwierdza: "W następstwie Holocaustu, powracające ofiary - nie tylko żyjący europejscy Żydzi, ale także Romowie, dysydenci polityczni, homoseksualiści, osoby z niepełnosprawni, Świadkowie Jehowy i inni - musieli poruszać się często niejasną ścieżką, aby odzyskać swoją własność od rządów i sąsiadów, którzy nie zdołali ich chronić, i często byli współwinni prześladowań. " 10 Powyższe stwierdzenie ma wielkie znaczenie i prawdziwa troska o polskich Amerykanów, ponieważ wyklucza z definicji ofiary drugą co do wielkości grupę niemieckiego ludobójstwa z II wojny światowej, tj. etnicznych Polaków. Ofiary te są albo pomijane razem, albo objęte "innymi". Takie zaniedbanie tej ważnej grupy etnicznej nie jest przypadkowe, biorąc pod uwagę, że prawie połowa wszystkich restytucji Holokaustu (Shoah) w ramach Deklaracji Terezin jest przeciwko Polsce. Należy zauważyć, że Polska była największą ofiarą II wojny światowej pod względem utraty życia ludzkiego i skarbów. W 1939 r. Hitler oświadczył: "Głównym celem będzie zniszczenie Polski. Celem jest eliminacja sił żywych, a nie przybycie do pewnej linii. "Około 3 milionów etnicznych Polaków i 3 miliony etnicznych Żydów zginęło w czasie II wojny światowej. Zniszczone zostało około 40% majątku narodowego Polski. Większość polskiego przemysłu i infrastruktury zaginęła. Warszawa i wiele innych miast zostało zrównanych z ziemią przez bezmyślne zniszczenie i dewastację. Marginalizacja polskich ofiar, zmniejszenie ich cierpień i tłumienie ich głosu przez zwolenników roszczeń o restytucję Holokaustu (Shoah) jest skierowana przeciwko drugiej najbardziej prześladowanej grupie etnicznej przez nazistowskie Niemcy. Takie traktowanie polskich ofiar ludobójstwa w czasie II wojny światowej graniczy z odmową ludobójstwa i jest nie tylko nielegalne, ale także moralnie odrażające, rażąco niesprawiedliwe, a zatem sprzeczne z deklarowanymi celami ustaw. Zalecenie Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe, społeczność polonijna nalega, aby przedstawiciele Kongresu głosowali przeciw HR 1226. Ponadto, jest rekomendacją społeczności polonijnej, że wysłannik do II wojny światowej Ludobójstwo na etnicznych Polakach zostanie ustanowione na tym samym poziomie administracyjnym co Holocaust Wysłannik. Taki wysłannik w sprawie polskiego Zagłady będzie konsultowany podczas wszelkich kwestii związanych z restytucją II wojny światowej, czy to przeciwko Polsce, czy w imieniu Polski. 1 ? Sztuka. II traktatu z 1960 r. Przewiduje rekompensatę z tytułu: a) nacjonalizacji lub innego przejęcia przez Polskę własności oraz praw i interesów w odniesieniu do mienia; (b) przywłaszczenia lub utraty użytkowania lub korzystania z mienia zgodnie z polskimi przepisami, dekretami lub innymi środkami ograniczającymi lub ograniczającymi prawa i interesy związane z własnością i (c) długami przedsiębiorstw, które zostały upaństwowione lub przejęte przez Polska i długi, które były obciążeniem majątkiem, który został znacjonalizowany, przywłaszczony lub w inny sposób zajęty przez Polskę. 2 ? Artykuł IV traktatu z 1960 r. Stanowi: Po wejściu w życie niniejszej Umowy rząd Stanów Zjednoczonych nie przedstawi Rządowi Rzeczypospolitej Polskiej ani nie uwzględni roszczeń obywateli Stanów Zjednoczonych przeciwko Rządowi Rzeczypospolitej Polskiej, do których odniesiono się w Artykuł I niniejszej Umowy. W przypadku, gdy takie roszczenia zgłaszane są bezpośrednio obywatelom Stanów Zjednoczonych Rządowi Rzeczypospolitej Polskiej, Rząd Polski przekaże je Rządowi Stanów Zjednoczonych. 3 ? Prawo z 20 lutego 1997 r., DZ. U. 1997 nr 41, punkt 251. 4 ? Sztuka. 32.1 ustawy z 1997 r. 5 ? Zobacz: https://www.congress.gov/bill/115th-congress/house-bill/1226 Od rekordu Kongresu Online przez rządowe biuro wydawnicze. Pan CROWLEY: HR 1226 - następujące: Artykuł I Rozdział 8 Klauzula 3 [Strona H1355]. 6 ? https://www.law.cornell.edu/wex/commerce_clause . 7 ? Zobacz stronę ESLI: http://shoahlegacy.org 8 ? Według strony internetowej Światowej Żydowskiej Organizacji Restytucyjnej, 24 kwietnia 2017 r. Opublikowano badanie restytucji mienia związanego z nieruchomościami Holocaustu (Shoah). 9 ? http://shoahlegacy.org/property-issues/immovable-property/immovable-property-study-2014-2017 . Prof. Michael J. Bazyler i Lee Crawford-Boyd kierowali projektem, który zgromadził wysiłki badawcze ponad 40 adwokatów pro bono z głównych światowych firm prawniczych, w tym White & Case, O'Melveny & Myers, Morgan Lewis, Fried Frank, i Brownstein Hyatt Farber & Schreck. Ci adwokaci pro bono, pod kierunkiem dyrektorów firm i współpracowników, wypełnili raporty badawcze dotyczące statusu ustawodawstwa restytucyjnego w wyznaczonym kraju deklaracji Terezin. Ponadto raporty zawierają wstępną analizę zgodności kraju z zobowiązaniami wynikającymi z Deklaracji Terezin. Badanie jest dostępne w trzech wersjach: pierwsza to interaktywny dokument o rozdzielczości 1200 stron, który można pobrać w całości z tej strony internetowej; drugi to interaktywna mapa, z której można pobierać poszczególne raporty krajowe; a trzecia to publikacja przygotowana w formie drukowanej przez Oxford University Press, którą uważamy za ogromne osiągnięcie potwierdzające wysoką jakość i standard badania. 10 ? Streszczenie studium, strona 1.

• Compensation for private property in Poland already paid to rightful owners

• Religious and communal property returned or compensated for in Poland

• Restitution of heirless property is against the law

• Multiple payments for the same claims are wrong in law and equity

Poland has implemented numerous laws and procedures under which WWII property claims have been effectively pursued. Since 1951 Germany has paid the equivalent of over 100 billion dollars to Jewish individuals, Jewish organizations and the State of Israel. The German payments covered all of the Jewish property seized and expropriated by Germany during WW2, including the immovable property located on the Polish territory conquered and occupied by the Third Reich. 2. The Bills are Unconstitutional The US Congress does not have the constitutional power to enact either of the two Bills. Rule XII Clause 7(c) of the House of Representatives requires that all bills (H.R.) and joint resolutions (H.J.Res.) must provide a document stating “as specifically as practicable the power or powers granted to Congress in the Constitution to enact the bill or joint resolution” to be accepted for introduction by the House Clerk. According to the Constitutional Authority Statement, Congress has the power to enact the Bills pursuant to Article I Section 8 Clause 3 of the Constitution of the United States.5 The cited clause of “Article I Section 8 Clause 3” is commonly known as the Commerce Clause,6 which gives Congress the power “to regulate commerce with foreign nations, and among the several states, and with the Indian tribes.” Clearly, neither S 447 nor HR 1226 are related to the regulation of commerce. Unless, perhaps, it is intended to gather information, under Congress’ investigatory power, to be used in future legislation that would impose sanctions on countries that are deemed not to have made sufficient progress towards the Holocaust (Shoah) Era restitution claims. If so, this purpose should be stated explicitly in HR 1226. 3. The Bills are discriminatory in nature The Bills make reference to the Terezin Declaration adopted at the 2009 Holocaust Era Assets Conference held in Terezin, Czech Republic. The Terezin Declaration adopted the phrase, “Holocaust (Shoah) survivors and other victims of Nazi persecution” throughout, except under the section entitled “Immovable (Real) Property,” in which a more narrow definition of victims i.e. “Holocaust (Shoah) victims” is used. The use of “Shoah” is intended to restrict “Holocaust” to Jews only and not include other victims. The United States shall not discriminate against racial, ethnic or religious groups whose members may be in the exact same situation as Jews. Approximately 5 million non-Jews (mostly Christians) were killed by the Germans. In particular, close to 3 million Poles were killed in WWII by Hitler’s Germany and the Soviet Union, and it is estimated that about 80% of the potential property claims would be by ethnic Poles while about 20% by ethnic Jewish. The “other victims” in particular the Polish victims of German extermination, must be explicitly included in the restitution claims to avoid misunderstandings and complaints of favoritism, undue influence and outright discrimination. Both Bills would require the US Secretary of State to submit a report “that assesses and describes the nature and extent of national laws and enforceable policies” of “covered countries” regarding the “identification and the return of or restitution for wrongfully seized or transferred Holocaust era assets.” The report would also assess and describe the covered countries’ progress towards meeting the goals and objectives of the 2009 Holocaust Era Assets Conference (S. 447), or the 2009 Terezin Declaration on Holocaust Era Assets and Related Issues (H.R. 1226). The Bills give the Secretary of State in cooperation with the Holocaust Envoy the power to determine, “in consultation with expert nongovernmental organizations” whether the proposed law applies to a particular country. The term “expert nongovernmental organizations” is one of several unacceptable ambiguities in these Bills. Requiring the Secretary of State or Holocaust Envoy to consult with undefined NGOs before choosing “covered countries” gives the Secretary or Envoy too much discretion and invites claims of discrimination of ethnic Poles and the Polish American community. The NGOs that are to be consulted in designating “covered countries” should be explicitly named. As most of the potential claims will involve Polish properties, Polish-American NGOs shall be clearly identified for consultation, and Poland should be given full opportunity to be heard. Poland and the Polish Americans should give input and present their position regarding the issues involved before any decision to apply the Bills to Poland is made. 4. The Bills are duplicative of ESLI Study The US Secretary of State report required by the Bills would be duplicative of a comprehensive study published after the Bills were introduced. In accordance with the Terezin Declaration, in 2010 the Czech government established the European Shoah Legacy Institute (ESLI) in Terezin to monitor the progress and advocate for the principles of the Terezin Declaration.7 In fulfillment of its mission, ESLI commissioned in 2014 the Holocaust (Shoah) Immovable Property Restitution Study (the “Study”). Published on April 24, 2017,8 the Study is the comprehensive compilation of all significant legislation passed by the 47 states since 1945, dealing with the return or compensation of land and businesses confiscated or otherwise misappropriated during the Holocaust era. 9 According to the Executive Summary of the Study, Jewish and non-Jewish claimants, heirs, governments, NGOs, and other stakeholders will now have a one-stop resource where all significant Holocaust restitution legislation and case law dealing with immovable property over the last 70 years has been compiled and analyzed. Therefore, any report pursuant to HR 1226 would substantially duplicate the ESLI’s Study Report. The cost of a US Secretary of State report is estimated by the Congressional Budget Office to be less than $500,000. That money would be wasted because most of the work has already been done. Therefore, the Bills’ duplicative objectives represent waste of government money. 5. Genocide denial underlines the premise of the Bills It shall be noted that the Executive Summary of the Study states” “In the aftermath of the Holocaust, returning victims – not only surviving European Jews but also Roma, political dissidents, homosexuals, persons with disabilities, Jehovah’s Witnesses, and others – had to navigate a frequently unclear path to recover their property from governments and neighbors who had failed to protect them, and often, who had been complicit in their persecution.”10 The above statement is of great significance and real concern to the Polish Americans because it excludes from the definition of victims the second-largest group of WWII German genocide, i.e. ethnic Poles. These victims are either omitted all together or covered under “others.” Such omission of this important ethnic group is not coincidental considering that almost half of all Holocaust (Shoah) restitution claims under the Terezin Declaration are against Poland. It shall be noted that Poland was the greatest victim of WWII in terms of the loss of human life and treasure. In 1939 Hitler declared: “The destruction of Poland shall be the primary objective. The aim is elimination of living forces, not the arrival at a certain line.” About 3 million of ethnic Poles and 3 million of ethnic Jews perished in WWII. About 40% of Poland’s national assets were destroyed. Most of the Polish industry and infrastructure had been lost. Warsaw and many other cities were leveled to the ground through wanton destruction and devastation. The marginalization of the Polish victims, diminishing of their suffering, and suppression of their voice by proponents of the Holocaust (Shoah) restitution claims is directed against the second most persecuted ethnic group by Nazi Germany. Such treatment of the Polish victims of German WWII genocide borders on genocide denial and is not only illegal but also morally repugnant, grossly unjust, and hence contradictory to the stated objectives of the Bills. Recommendation Considering all the above, the Polish American community urges its congressional representatives to vote against H.R. 1226. Furthermore, it is the recommendation of the Polish American community that the Envoy for WWII Genocide on Ethnic Poles be established at the same administrative level as the Holocaust Envoy. Such Envoy on Polish Holocaust shall be consulted on any WWII restitution issues, whether against Poland or on behalf of Poland. 1 Art. II of the 1960 Treaty provides compensation for the following: (a) the nationalization or other taking by Poland of property and of rights and interests in and with respect to property; (b) the appropriation or the loss of use or enjoyment of property under Polish laws, decrees or other measures limiting or restricting rights and interests in and with respect to property, and (c) debts owed by enterprises which have been nationalized or taken by Poland and debts which were a charge upon property which has been nationalized, appropriated or otherwise taken by Poland. 2 Article IV of the 1960 Treaty provides: After the entry into force of this Agreement the Government of the United States will neither present to the Government of Poland nor espouse claims of nationals of the United States against the Government of Poland to which reference is made in Article I of this Agreement. In the event that such claims are presented directly by nationals of the United States to the Government of Poland, the Government of Poland will refer them to the Government of the United States. 3 Law dated February 20, 1997, DZ. U. 1997 No. 41 Item 251. 4 Art. 32.1 of the 1997 Law . 5 See: https://www.congress.gov/bill/115th-congress/house-bill/1226 From the Congressional Record Online through the Government Publishing Office. By Mr. CROWLEY: H.R. 1226 – the following: Article I Section 8 Clause 3 [Page H1355]. 6 https://www.law.cornell.edu/wex/commerce_clause. 7 See the ESLI website: http://shoahlegacy.org 8 According to the World Jewish Restitution Organization website, the Holocaust (Shoah) Immovable Property Restitution Study was published on April 24, 2017. 9 http://shoahlegacy.org/property-issues/immovable-property/immovable-property-study-2014-2017. Prof. Michael J. Bazyler and Lee Crawford-Boyd led the project, which brought together the research efforts of over 40 pro bono attorneys from major global law firms, including White & Case, O’Melveny & Myers, Morgan Lewis, Fried Frank, and Brownstein Hyatt Farber & Schreck. These pro bono attorneys, under the guidance of Firm directors and associates, completed research reports addressing the status of restitution legislation in an assigned Terezin Declaration country. In addition, the reports provide a preliminary analysis of the country’s compliance with its Terezin Declaration commitments. The Study is available in three versions: The first one is a 1200 page interactive PDF document that can be downloaded in full from this website; the second is an interactive map organized from which individual country reports can be downloaded; and the third is a hard-copy publication of the study through Oxford University Press, which we consider an enormous achievement confirming the high quality and standard of the study. 10 Executive Summary of the Study, Page 1.

Za: http://www.internationalresearchcenter.org/en/outreach-contentious-issues-war-of-cultures2/legal-objections-to-bills-s-447-and-h-r-1226

Nadesłała: Gosia