Pięć Prawd Polaków 1. Jesteśmy Polakami.
2. Wiara ojców naszych jest wiarą naszych dzieci.
3. Polak Polakowi bratem.
4. Co dzień Polak Narodowi służy.
5. Polska matką naszą, nie można o Matce mówić źle.
Historia znaku Rodła mocno związana jest z ogłoszeniem 5 Prawd Polaków, które miało miejsce 6 marca 1938 roku. Można powiedzieć, że jest to epizod historii zapomnianej, aczkolwiek bardzo istotnej dla spuścizny polskiego narodu.
Dzisiaj mało osób wie, czym było Rodło, dlatego chciałbym przybliżyć lub przypomnieć, jego znaczenie. Rodło jest znakiem Związku Polaków w Niemczech (ZPwN) i wyraża ich łączność z narodem polskim i jego kulturą. Samo Rodło powstało w 1932 roku i miało na celu przeciwstawienie się swastyce hitlerowskiej. Drugą przyczyną powstania tego znaku był fakt, iż Polacy w Niemczech nie chcieli popierać coraz częstszych na ulicach niemieckich miast hitlerowskich symboli, a zarazem nie mogli wywieszać polskiej flagi. To skłoniło Polaków do skonstruowania swojego godła.
Tak powstało Rodło - wyobrażony na czerwonym tle biały graficzny znak Wisły z Krakowem. Autorką projektu znaku „Rodła" była Janina Kłopocka, natomiast autorem nazwy był Edmund Osmańczyk (nazwa oddaje mistyczny charakter znaku, a zarazem jest połączeniem części staropolskich nazw: ROdzina i goDŁO).
Nie można przy okazji nie wspomnieć o historii ZPwN. Organizacja powstała 27 III 1922 roku w Berlinie, jako reprezentacja prawna interesu Polaków - obywateli niemieckich. Związek ten był główną i naczelną organizacją ludności polskiej w Republice Weimarskiej i III Rzeszy; kontynuacją idei zjednoczenia wszystkich Polaków w Niemczech.
Niestety trzeba podkreślić, że ZPwN był wówczas dyskryminowany. Bronił bowiem pełnych praw mniejszości narodowych i ich interesów we wszystkich dziedzinach życia społecznego. ZPwN swoją centralną siedzibę miał w Berlinie, a struktury krajowe obejmowały 5 dzielnic (okręgów terytorialnych) w ówczesnych Niemczech (Śląsk Opolski i Dolny; Berlin i Ziemie Połabskie; Westfalię i Nadrenię; Prusy Wschodnie pogranicze i Kaszuby). Związek prowadził działalność polityczną, kulturalną i gospodarczą, miał reprezentantów w sejmiku pruskim jak i w sejmikach prowincjonalnych. Wspierał on też i inne organizacje polonijne, m.in. Polskie Towarzystwo Szkolne, ZHP w Niemczech. Związek Akademii w Niemczech oraz wiele jeszcze innych organizacji o różnym profilu. Wydawał również prasę terytorialną i centralną („Gazeta Olsztyńska", „Dziennik Berliński", „Młody Polak w Niemczech"). ZPwN miał swój oddział w Szczecinie, przy dzisiejszym pl. Lotników 1. Pierwszym szefem tego oddziału był Jan Chmara, a innymi znanymi działaczami byli m.in. Aleksander Omieczyński, Maksymilian Golisz.
Z chwilą agresji na Polskę w 1939 roku Związek został rozwiązany przez władze hitlerowskie, a jego majątek skonfiskowano. Ponad 2 tysiące działaczy zostało wziętych do obozów koncentracyjnych, gdzie według niepełnych danych zginęło co najmniej 200 osób. W latach 1939-1946 ZPwN nie działał. Reaktywacja tej organizacji nastąpiła w listopadzie 1946 roku. Związek w latach 1946-1990 był podzielony na dwie organizacje, co było spowodowane podziałem Niemiec na NRD i RFN. Po zjednoczeniu Niemiec nastąpiła również konsolidacja tej organizacji w jeden organ działania.
Wiekopomne chwile przeżyła organizacja 6 marca 1938 roku. Tego dnia w Theater das Volkes w Berlinie odbył się Kongres, na którym oficjalnie ogłoszono Pięć Prawd Polaków. Na kongres z całych Niemiec przybyło prawie 6 tysięcy Polaków. Akt ten został przyjęty przez zebranych w głębokim skupieniu i świadomości, iż to jest moment historyczny.
Szczepan Ostrowski
Za: http://www.mysl.pl/?m=11&art_id=867&more=more
