12 Kwiecień 2016
Pomimo rezolucji ONZ podjętej pod przewodnictwem Francji w 1973 roku, która zamyka strefę powietrzna nad Libią w celu ochrony jej obywateli, jeden z 30 000 upublicznionych maili Hilary Clinton dowodzi, że USA i NATO użyły tej strefy w celu eliminacji Kaddafiego.
Historycy opisujący akcje przeprowadzone przez NATO w 2011 w Libii będą mieli parę faktów do dodania do oficjalnej wersji wydarzeń: m innymi wspieranie opozycji przez USA i uzbrajanie oponentów Kadafiego, wspieranie Al Kaidy w celach „wprowadzenia demokracji”, plany eksploatacji libijskiej ropy naftowej przez Francuzów oraz obawy Zachodu o zasoby złota i srebra, które to Kadafi nagromadził w celu wprowadzenia nowej waluty, tzw. złotego dinara, stanowiącego ogromne zagrożenie dla interesów Europy i zachodniego świata.
Dwa paragrafy z opublikowanych maili Clinton odsłaniają tajny plan, który realizowała administracja Obamy pod przewodnictwem Hilary Clinton. Była Sekretarz Stanu, będąc od początku propagatorem idei arabskiej zmiany reżimowej, czyli tzw. „Arabskiej Wiosny” (wykorzystując do tego celu Bractwo Muzułmańskie) doprowadziła do wojny w Libii, która szybko zamieniła się w wojnę pod przewodnictwem NATO. Pod przykrywką ochrony Libijczyków – co było propagowane na lamach fundacji Sorosa (Instytut Społeczeństwa Otwartego – Open Society Foundations), Hilary namawiala do interwencji w Libii, twierdząc że Kaddafi bombarduje niewinną ludność cywilną w rejonie Bengazi.
Według New York Times, cytującego źródła administracji Obamy, Hillary Clinton, wspierana przez Samantę Power – dzisiejsza ambasador ONZ oraz Susan Rice – obecną doradczynię do spraw bezpieczeństwa, przekonała prezydenta Obamę do akcji militarnej w Libii, pokonując odmienne stanowisko sekretarza Obrony Roberta Gatesa, Toma Donilona – doradcę do spraw bezpieczeństwa i Johna Brennana – doradcę do spraw terroryzmu – dzisiejszego szefa CIA.
Hilary Clinton skomentowała brutalne zamordowania Kaddafiego dokonane przez wspieranych przez USA terrorystów tzw „demokratycznej opozycji” dla stacji CBS słowami Juliusza Cezara: “We came, we saw, he died” :
Bardzo mało informacji jest rozpowszechnionych na temat tego, co Kaddafi zdziałał w Libii i świecie arabskim – rewelacje mailowe Clinton odsłaniając mroczne motywy ataku na Libię i operacji na Bliskim Wschodzie. Decyzja o eliminacji Kadafiego zapadła na wyższych szczeblach amerykańskiej oligarchii, a Interwencja miała na celu zdławić w zarodku plan wprowadzenia złotego dinara, który miał zastąpić amerykański dolar w handlu ropą.
Szwadrony Śmierci Hilary Clinton
Zarchiwizowany mail wysłany w dniu 2 Kwietnia 2011 przez długotrwałego współpracownika i nieoficjalnego doradcę Hillary Clinton – Sidneya Blumenthala – prawnika, który notabene bronił Billa Clintona w sprawie Moniki Lewinski i innych skandalach łóżkowych z czasów jego prezydentury, zawiera czysty dowód na zbrodnie przeciwko ludzkości popełnione przez wspieranych przez NATO rebeliantów.
Cytując jako źródło komendanta rebeliantów, Blumenthal raportuje swojej przełożonej, że ze względu na atak sil powietrznych i lądowych NATO, armia libijska rozpoczęła dezercję na stronę rebeliantów. Rebelianci starają się ich przyjąć z otwartymi rękoma, aby ośmielić dodatkowych żołnierzy, jednocześnie wyrzynając lokalną ludność sprzyjającą Kaddafiemu, faworyzowaną przez niego czarną ludność libijską i kontraktowych pracowników z Afryki Subsaharyjskiej określanych przez „rebeliantów” mianem „zagranicznych najemników”, skazanych za lojalność Kadafiemu na specjalne tortury, masowe egzekucje i czystki etniczne. Ten proceder jest udokumentowany na przykładzie miasta Tawergha, gdzie 30,000 czarnych i ciemnoskórych Libijczyków zniknęło do Sierpnia 2011 po przejęciu miasta przez wspierane przez NATO brygady Misrata. (z miasta Mistrata w Libii).
Maile dowodzą, ze Hillary Clinton była na bieżąco informowana o tych zdarzeniach przez samych rebeliantów na długo zanim te zbrodnie wyszły na jaw. Wynika z tego też, ze świadomie wspierała czystki etniczne ludności afrykańskiej w Libii – w 2012 roku fakty masowej rzezi ludności upubliczniono i opisano je w mediach nawet w angielskim The Telegraph.
Al-Kaida i trenowanie „rebeliantów” przez zachodnie siły zbrojne
Ten sam tajny mail Sydneya Blumenthala potwierdza doniesienia o tym, że zachodnie siły zbrojne szkoliły specjalne oddziały rebeliantów, które są jednocześnie podejrzane o powiązania z Al Kaida.
Blumenthal wskazuje na “bardzo wrażliwe źródło” potwierdzające, ze brytyjskie, francuskie i egipskie specjalne jednostki operacyjne trenowały libijskich „rebeliantów” w okolicy granicy egipsko-libijskiej, a także w okolicach Benghazi. Do 27 Marca 2011 jeszcze podczas trwającego zaledwie miesiąc protestu, który był odbierany jako populistyczne powstanie w Libii, zewnętrzne jednostki specjalne „nadzorowały już nie kończący się przerzut broni dla „rebeliantów” włączając w to „amunicje i karabiny szturmowe AK47“.
W mailu Clinton pojawia się krótkie mało znaczące ostrzeżenie o werbowaniu wojowników spośród tych wyszkolonych przez specjalne Siły zachodnie do grup typu Al Qa’ida, która infiltrowala m.innymi dowództwo militarne trenowanych jednostek.
“Klienci Francji i złoto Kadafiego”
Mail wysłany przez Sidneya Blumenthala o specjalnym tytule: “Klienci Francji i złoto Kaddafiego” opisuje, co tak naprawdę motywowało atak na Libię. Czytamy tu opis zagrożenia jakie stanowi złoto i srebro Kaddafiego, w ilości “143 ton złota, i porównywalna ilość srebra” w stosunku do francuskiego franka, będącego główna walutą Afryki. Złoto zostało zgromadzone przed rebelią i miało być użyte w celu ustanowienia afrykańskiej waluty opartej o libijski złoty Dinar, który miał konkurować z francuskim frankiem. Ten plan był zaprojektowany tak, by dostarczyć francuskojęzycznej Afryce alternatywę dla francuskiego franka (CFA) oraz doprowadzić do całkowitego uniezależnienia Afryki od świata zachodniego.
Nieoficjalne informacje donoszą, że wartość złota i srebra wynosiła 7 miliardów dolarów. Krótko po akcji rebeliantów, francuski wywiad odkrył prawdziwy plan Kaddafiego, co stanowiło decydujący czynnik podjęcia przez francuskiego prezydenta Sarkozego decyzji o ataku na Libię. Mail identyfikuje Nicholasa Sarkozego jako wiodącego atak na Libię dla pięciu głównych celów:
- aby mieć dostęp do libijskiej ropy,
- aby ustabilizować obecność Francuzów w regionie,
- aby podwyższyć znaczenie Sarkozego w kraju,
- aby zapewnić i ustabilizować obecność francuskiej siły militarnej w regionie oraz
- aby nie dopuścić do wpływu Kaddafi’ego na francuskojęzyczna Afrykę.
Stany Zjednoczone Afryki – nadchodzi Zloty Dinar
Muammar Kaddafi od wielu lat marzył o stworzeniu Stanów Zjednoczonych Afryki z niezależną walutą w postaci złotego dinara, która miałaby zmienić życie ekonomiczne Afryki – jednego z najbogatszych kontynentów pod względem złóż naturalnych. Rozwój tego regionu jest celowo blokowany poprzez niekończące się wojny i konflikty, aby zapobiec rozkwitowi kontynentu, a instytucje takie jak Międzynarodowy Fundusz Walutowy i Bank Światowy przez ostatnie dekady były narzędziarniami Waszyngtonu do powstrzymania rozwoju tego regionu.
Przed inwazją na Libię w 2011 roku Kaddafi stworzył i sfinansował plan niezależności ekonomicznej kontynentu, do czego udało mu się przekonać większość afrykańskich przywódców. Po wielu latach dyskusji przywódcy pięćdziesięciu trzech krajów zdecydowali się przystąpić do planu utworzenia wspólnej afrykańskiej waluty. Plan powstał już w 2004 roku z datą wprowadzenia waluty planowaną na 2023 rok. Kaddafi został wybrany przewodniczącym Unii Afrykańskiej w 2009 roku, a członkowie zdecydowali się zaadoptować libijski dinar jako afrykańska walutę kontynentu, opartą na złocie oraz jedyną możliwą walutę w handlu afrykańską ropą.
Oprócz arabskiego suwerennego OPEC-u (Organizacja Krajów Eksportujących Ropę Naftową) inne nacje afrykańskie, a w szczególności Angola i Nigeria, przygotowywały się do stworzenia własnych funduszy inwestycyjnych w czasie, kiedy NATO bombardowało już Libię. Te suwerenne krajowe fundusze powiązane z koncepcją złotego dinara Kaddafiego pomogłyby zrealizować wielkie marzenie o niezależności tych krajów od kolonialnej monetarnej kontroli Afryki realizowanej za pomocą funta brytyjskiego albo francuskiego franka, euro i dolara.
Złoto vs Petrodolar
Afryka jest bogata w złoża ropy – ponad dwadzieścia krajów tego regionu ja produkuje.
Afrykańskie kraje produkujące ropę za namowa Kaddafiego planowały odrzucenie tzw. petrodolara, oczekując opłat za gaz i ropę naftową tylko w złocie. Na liście krajów znalazł się: Egipt, Sudan, Płd. Sudan, Gwinea Równikowa, Kongo, Demokratyczna Republika Kongo, Tunezja, Gabon, Płd. Afryka, Uganda, Chad, Surinam, Kamerun, Mauretania, Maroko, Zambia, Somalia, Ghana, Etiopia, Kenia, Tanzania, Mozambik, Wybrzeże Kości Słoniowej oraz Jemen, który dopiero co odkrył złoża ropy. Cztery kraje członkowskie OPEC-u: Algieria, Angola, Nigeria – wielki producent ropy i kraj o największych zasobach gazu w Afryce oraz Libia ze swoimi największymi zasobami ropy w Afryce stanowiłaby nowy system oparty na złotym dinarze.
Nie dziwi wiec fakt, ze francuski prezydent Nicolas Sarkozy, któremu Waszyngton dał główną rolę w przewodzeniu atakowi na Libię, posunął się do nazwania Libii: zagrożeniem dla stabilizacji finansowej „całego świata”.
Wykorzystanie złota jako waluty przetargowej oraz niechęć do dolara były zauważalne wśród afrykańskich i arabskich krajów już od 2000 roku, kiedy to Saddam Hussain po raz pierwszy zażądał płatności za ropę w Euro podważając wartość amerykańskiego dolara. Następnym krajem, który zbojkotował dolara, był Iran, który w 2009 zażądał płatności za ropę w euro. W 2011 przywódca Libii Muammar Al Kaddafi zażądał płatności za libijska ropa nie w euro lecz w zlocie.
Inwazja NATO na Libię vs Arabska Wiosna – konspiracja Clinton
Hillary Clinton, jak dowodzą jej maile, była głęboko uwikłana w konspirację związaną z tzw. „Arabską Wiosną” – mającą na celu obalenie rządów arabskich państw na Bliskim Wschodzie z pomocą amerykańskiego wparcia, zgodnie z koncepcja stworzoną jeszcze za czasów Busha i po inwazji na Irak. Pierwsze 3 docelowe kraje Bliskiego Wschodu wg. tej koncepcji z 2011 roku, do której Waszyngton wykorzystał swoje organizacje humanitarne, Fundacje milionera George Sorosa, Departament Stanu i CIA były: Tunezja, Egipt i Libia.
Maile ex pani Sekretarz rzucają trochę więcej światła na te pozornie nie powiązane ze sobą fakty.
Biorąc pod uwagę ramy czasowe wydarzeń na Bliskim Wschodzie oraz treść maili Clinton nie trudno zauważyć zbieżności pomiędzy wydarzeniami „Arabskiej Wiosny” a świadomą destabilizacja regionu Bliskiego Wschodu, począwszy od Libii, dla konkretnych interesów koalicji zachodniej, co m. innymi obnaża treść maila doradcy Clinton, Sydneya Blumenthala.
Korespondencja Hillary Clinton jest przykładem dokładniej i zaplanowanej interwencji w Libii, obrazującej rzeczywiste działania polityki zagranicznej zachodnich mocarstw, które wykorzystują NATO dla swoich własnych interesów geopolitycznych.
Rebelianci Hilary tworzą bank centralny w Libii
Jednym z najbardziej zaskakujących faktów jest to, że wspierani przez USA „rebelianci” w środku wojny w Libii na długo przed obaleniem Kaddafiego stworzyli bank centralny w stylu zachodnim.
W bardzo wczesnej fazie protestu rebelianci oznajmili, ze centralny bank został stworzony po to, by zastąpić państwowy bank Kadafiego (z tonami złota do produkcji złotego dinara). Rebelianci utworzyli także własna firmę w Bengazi handlująca okupowana ropa jednocześnie ogłaszając swój bank centralnym bankiem państwa.
Komentując tę dziwaczna sytuację utworzenia banku przez rebeliantów podczas gdy nawet nie wiadomo jeszcze było, jak protesty się skończą dla Kaddafiego, Robert Wenzel z „Economic Policy Journal” powiedział: “Nigdy nie słyszałem o stworzeniu zachodniego banku w parę tygodni w rezultacie protestów antyrządowych – to sugeruje, ze są w regionie nie tylko rebelianci, biegający w koło z kałachami, ale muszą tam być ludzie o bardzo specyficznych wpływach…”
W świetle maili Pani Clinton staje się jasne, że te specyficzne wpływy, są powiązane z Wall Street oraz z Londynem. Osoba promowana w regionie jako przewodnik „rebeliantów”, to Khalifa Hafter, który spędził ostatnie 20 lat swojego życia na obrzeżach Virginii niedaleko biura CIA, po tym jak zerwał kontakty z Libią, będąc tam wysokiej rangi dowódcą wojskowym Kaddafiego. Po 1987 roku Hafter zaoferował swoje usługi władzom Czadu i USA, a w celu obalenia rządów Muammara Kaddafiego, założył własną formację paramilitarną finansowaną przez CIA.
„Viagra dla żołnierzy Kadafiego” – czarny PR i propaganda absurdu
Już we wczesnej fazie konfliktu w Libii Hilary Clinton oskarżyła publicznie Muamara Kadafiego o zaopatrywanie swojej armii w viagrę i gwałty zbiorowe jako taktykę wojenną. Pomimo szybkiego zdemaskowania tej plotki przez wiele organizacji praw człowieka w tym m. innymi Amnesty International, oskarżenia były powtarzane przez rożnych polityków i media na całym świecie.
Bez względu na absurdalność tych pomówień Kaddafiego media zachodnie pod dyktando Hillary Clinton uznały te wieści za wiarygodne, powielając je w rożnych czasopismach i okraszając nagłówki newsów i programów telewizyjnych.
Jak pokazują kolejne maile byłej Sekretarz, fałsz i świadome manipulacje tymi absurdalnymi oskarżeniami stanowiły taktykę propagandowa wymierzoną przeciwko libijskiemu przywódcy. Historia o tym, jak Kaddafi zamawiał tony viagry dla swoich żołnierzy do masowych gwałtów oraz to, że ciała zamordowanych Libijczyków po bombardowaniu NATO były sztucznie aranżowane do zdjęć przez ludzi Kadafiego tak, by rzekomo oskarżyć NATO o zbrodnie, to dwa przykłady najbardziej kuriozalnych pomysłów, mających zaszkodzić wizerunkowi Kadafiego i usprawiedliwić atak na Libię.
W Marcu 2011 Blumenthal wyznaje Clinton w mailu, że historie o użyciu przez przywódcę Libii statystów do zdjęć była plotką. Podobną plotką była pochodząca od rebeliantów wiadomość, ze Kaddafi zaadoptował politykę gwałtu i rozpowszechniał viagrę wśród żołnierzy do gwałtów zbiorowych.
Nie dość, że niepotwierdzona teoria o zainscenizowaniu przez Kadafiego statystów byla promowana w telewizji CBS i oskarżenia związane z Viagra zdobiły nagłówki newsów międzynarodowych, doszło nawet do tego, ze ambasador USA Susan Rice złożyła oficjalne oskarżenie przeciwko Libii na forum ONZ.
Email dowodzi, ze Departament Stanu nie tylko wiedział o plotkarskim pochodzeniu tych niepotwierdzonych rewelacji Blumenthala pochodzących od tzw, rebeliantów ale nie poczynił tez żadnych kroków, by zakończyć cyrkulacje fałszywych informacji z ust wysokich ranga polityków, dając im publicznie kredyt zaufania.
Zgliszcza Libii
Plany Kadafiego zmierzające do uzyskania niezależności Afryki umarły wraz z nim. Libia jest dzisiaj pogrążona w chaosie gospodarczym, wojnie plemiennej, przepełniona terrorystycznymi organizacjami takimi jak Al Kaida, Daesh/ISIS.
Niezależność monetarna Libii z czasów Kadafiego, kiedy wszystkie instytucje były państwowe, a dochody z ropy utrzymywały wysoki status życia obywateli Libii wraz z bankiem mającym produkować i chronić niezależność złotego dinara, stanowią przeszłość. Bank Kaddafiego został zastąpiony przez „niezależny bank centralny” powiązany z amerykańskim dolarem.
Pomimo niepowodzenia planu wprowadzenia złotego dinara nie trudno zaobserwować kontynuacje projektu handlu w złotej walucie, która podjęła grupa państw pod przewodnictwem Rosji i Chin – największych wytwórców złota na świecie. Ta grupa powiązana w chińska inicjatywę Jeden pas, jedna droga (ang. One Belt, One Road) ma na celu reaktywację Jedwabnego Szlaku i rozbudowę sieci infrastruktury łączącej Chiny, kraje Azji Środkowej, Bliskiego Wschodu, Afryki i Europy i stwarzając szczególnie korzystne możliwości współpracy. Głównymi inicjatorami projektu jest Chińska Fundacja Rozwoju Złota (Gold Development Fund) – co można ocenić jako pierwsze kroki zastąpienia Londynu i Nowego Yorku jako głównych centr handlu zlotem.
Ten euroazjatycki system stanowi wyzwanie dla amerykańskiej hegemonii i pokaże czy otworzymy się na nowe możliwości finansowe czy będziemy tonąć w kryzysie wraz z skorumpowanym amerykańskim dolarem.
Za: http://mediumpubliczne.pl/2016/04/kaddafi-zostal-zabity-pomysl-zlotego-dinara-maile-hillary-clinton/
