Przed stu laty, będąc trzema kawałkami, zbudowaliśmy jedność. Dzisiaj, będąc jednym kawałkiem, rozsypujemy się na części. Jesteśmy jak rozbite lustro, którego największy ocalały kawałek i tak pozostaje spękaną taflą. 
Patrzmy, co się dzieje dzisiaj. Na świecie ponad 7 miliardów ludzi, może jeszcze więcej. Nie do wszystkich jednak dotarła Ewangelia, a Pan Bóg, Pan Jezus umarł za wszystkich i chce nawrócenia każdego. Dlatego posłał apostołów: Idźcie na cały świat, głoście Ewangelię. Głoście prawdę o Bogu i o stworzeniu. Nie może być inna prawda. Jest wciąż taka sama.
Jeżeli Pan Bóg troszczy się o nawrócenie człowieka, bo on grzeszny, to ci, których Pan Bóg posyła, powinni tak samo być przejęci tą troską. Dlatego są konfesjonały, dlatego są spowiednicy, dlatego są księża, dlatego są biskupi, którzy powinni to robić.
A jeżeli tego nie robią, to wtedy ludzie nie nawracają się. Wtedy żyją w grzechach, w błędzie. Wtedy idą do piekła. Dlatego też, jak mówi Pismo Święte, będą iść po szerokiej, przestrzennej drodze, będzie ich dużo, która prowadzi do piekła. Tylko jednostki będą iść po wąskiej, kamienistej drodze, która prowadzi do Nieba.
Co dzisiaj widzimy? Co się dzieje?
Ubrali się w szaty poprawności.
Nabrali wody w usta i śpią, kiedy wilki diabelskie zalewają łódź, zalewają ludzi grzechem, zalewają świat grzechem.
A oni ani sami się nie modlą, sami grzeszni, sami nie robią sobie rachunku sumienia i nie upominają grzesznych.
Czytaj więcej: Ks. abp Jan Paweł Lenga, Napominać grzesznych
