Uchwała nr.4 Instytutu Żydowskiego w Warszawie z dnia 2 kwietnia: Duda na prezydenta

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 30 kwiecień 2015

Odsłony: 3140

2 kwietnia w Instytucie Żydowskim w Warszawie podjęto następującą uchwałę: Uchwała nr.4 Instytutu Żydowskiego w Warszawie z dnia 2 kwietnia

Duda na prezydenta

Zgromadzeni zdecydowanie popierają pana Andrzeja Dudę jako kandydata na Prezydenta RP [] dr Andrzej Duda reprezentuje wartości, które są bliskie całej społeczności żydowskiej w Polsce. Mamy nadzieję, że jako Prezydent będzie realizował politykę, mającą na celu zapewnienie Żydom mieszkającym w Polsce, odpowiednich warunków funkcjonowania i rozwoju we wszystkich dziedzinach życia politycznego, społecznego, gospodarczego oraz wspierania kultury i wielowiekowej tradycji żydowskiej. []

Czytaj więcej: Uchwała nr.4 Instytutu Żydowskiego w Warszawie z dnia 2 kwietnia: Duda na prezydenta

List katolików do prezydenta Rosji

Szczegóły

Kategoria: Wiadomości

Opublikowano: 29 kwiecień 2015

Odsłony: 2553

Szanowny Panie Prezydencie

Od wybuchu „arabskiej wiosny” na terenach państw północnej Afryki i Bliskiego Wschodu radykalizują się agresywne siły islamu. Skutkiem tego jest ludobójstwo chrześcijan, którzy giną śmiercią męczeńską, nie znajdując obrońców wśród państw zachodnich. Straty są ogromne i nieodwracalne. Przelewana jest krew naszych Braci w Chrystusie, niszczone są kościoły i zabytki światowej kultury.

W czasie, gdy dokonywane są te przerażające zbrodnie, zmanierowany Zachód milczy, gdyż Unia Europejska i Ameryka utraciły swoje żywotne siły i nie są w stanie oprzeć się islamskiej ekspansji i terroryzmowi, budując wizerunek islamu, jako źródło terroru.

Wielce Szanowny Panie Prezydencie

Zwracamy się do Pana – przywódcy światowej potęgi, jaką jest Rosja, o interwencję w obronie chrześcijan mordowanych w nieludzki sposób na oczach świata.

Tylko Rosja pod Pana przywództwem może powstrzymać dalszy rozlew krwi i eskalację prześladowań.

Dwa lata temu, dzięki Pana zaangażowaniu świat zobaczył, jak zapobiegać konfliktom zbrojnym. Sprawna dyplomacja rosyjska doprowadziła do likwidacji arsenałów broni chemicznej w Syrii, dzięki czemu nie doszło wówczas do wybuchu wojny. Wierzymy, że i tym razem wołanie o obronę niewinnych i bezbronnych ludzi znajdzie posłuch w Rosji.

Czytaj więcej: List katolików do prezydenta Rosji

LUDZIE KISZCZAKA NA MEDIALNYCH SALONACH

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 27 kwiecień 2015

Odsłony: 2990

Krzysztof Baliński

Czerwiec 1989. System zaczyna się walić, a jego funkcjonariusze szukać nowych protektorów. Zaprawieni w bojach z USA wywiadowcy Departamentu I MSW swoją  wiedzę i doświadczenie oferują Amerykanom, licząc że ich dawne przewinienia zostaną puszczone w niepamięć. CIA, a także Mosad przeżywa czas żniw, a PRL-bis przedziwny rozkwit karier byłych esbeków. Dla Amerykanów stali się partnerem wymarzonym. Przyzwyczajeni do lokajstwa wobec Sowietów dawali gwarancje lojalności wobec nowego patrona. Byli przy tym wygodniejsi od mniej „zdyscyplinowanych” i często krnąbrnych kombatantów Solidarności. No i mieli doświadczenie w zarządzaniu i kontrolowaniu miejscowej populacji. Niektórym współpraca z agendami państwa amerykańskiego przyszła o tyle łatwiej, że - wbrew obiegowym ocenom - nienawidzili Sowietów, odczuwali ciężar sowieckiego buta, byli przez nich „upokarzani” koniecznością nieustannego wykazywania lojalności. W zamian Amerykanie jednoznacznie i konsekwentnie sprzeciwiali się lustracji i dekomunizacji. Ale i Rosjanie nie próżnowali.

Skutecznie dyscyplinowali „polskich towarzyszy”. Bo ci b. patronów ciągle się bali, na pogróżki Moskwy instynktownie reagowali strachem. Płk Aleksander Makowski, obok Czempińskiego i Petelickiego, był jednym z tych, którzy w interesie całej bezpieczniackiej familii zaprojektowali i przeprowadzili propagandową machinację - odcinania się od komunizmu, rozpuszczania mitów o niezależności wywiadu PRL od Sowietów i opowieści o wielkich kwalifikacjach i sukcesach wywiadowców PRL. Pomocna okazała się solidarność wielkiej resortowej rodziny, jak i wyuczone w Kiejkutach cwaniactwo pozwalające na utrzymanie się na powierzchni, mimo zmieniającego się otoczenia.

Czytaj więcej: LUDZIE KISZCZAKA NA MEDIALNYCH SALONACH

Testament nacjonalistyczny Roberta Larkowskiego

Szczegóły

Kategoria: Myśl Narodowa

Opublikowano: 26 kwiecień 2015

Odsłony: 5376

Larkowski Robert (1966-2013) Wybitny dziennikarz i publicysta portali i prasy narodowej. Nacjonalista młodego pokolenia . Związany w latach 90tych z pismem‘’Szczerbiec’’. U szczytu sławy teksty jego autorstwa ukazywały się w prawie wszystkich liczących się mediach społecznościowych o profilach konserwatywnych i narodowych. Przewodniczący Wydziału Narodowo Radykalnego Obozu Wielkiej Polski (OWP) oraz wiceprezes ds. Ideologicznych OWP. Śmierć zabrała go u szczytu sławy.

Testament nacjonalistyczny Roberta Larkowskiego:

I różnych można szukać przyczyn; przejść osobistych, lat dręczenia przez system, obojętności tłumu dla sprawy, prozaicznych kłopotów ze zdrowiem, niedawnego wydarzenia w moim życiu, które uczyniło mnie osobą postawioną w konflikcie z prawem. Prawem, którym jest poprawność polityczna, za której złamanie grozi krata. Puenta jest jedna i smutna. Organizm tego nie wytrzymuje, umysł jest okropnie zmęczony, dochodzi świadomość końca - czego?

Gdy honor przeliczają na pieniądze, bo w tym przeklętym systemie tracisz go, nie posiadając możliwości ich zwrotu. Ja marzę o walce na polu bitwy, ulicznym zrywie, który by podsumował bohaterską śmiercią drogę narodowego czynu. Lecz to nie przyjdzie, kiedy chcesz, musisz się dręczyć, choć dzień wstaje.

I.

O nacjonalizmie.

To fundament świadomego narodu; bez nacjonalizmu naród, praktycznie nie istnieje. Pozostaje zbiorem luźnych, liberalnych atomów bez troski o wspólnotę i pomyślność narodu. Często myli się go z faszyzmem, nazizmem, ksenofobią, co jest kompletną bzdurą. z kolei patriotą się bywa, z okazji świąt, uroczystości, zawodów sportowych. Wtedy, gdy w grę wchodzą uczucia, które przychodzą i mijają. Nacjonalistą jest się zawsze, bo wynika on z instynktu, wrodzonego nawyku bycia polakiem- w dobrym i złym czasie; przekonania, że świat nic nam nie da, wszystko sami musimy stworzyć, zbudować, wywalczyć – często w konflikcie z innymi narodami. Nacjonalizm to ideologia bez sentymentów, dlatego dla narodu polskiego, który tonie w sentymentach i cierpiętnictwie, jest idealny – uczy trzeźwości.

Nacjonalizm głosi, że Polakiem jest się teraz, byli nimi jego przodkowie i staną się następcy. Z tego wynika obowiązek poznawania mechanizmów, które mogą dać narodowi rozwój, nauka jak być świadomym członkiem swego narodu, a później, poprzez lata walki i doświadczeń, ukształtować się w narodowej hierarchii.

Czytaj więcej: Testament nacjonalistyczny Roberta Larkowskiego