Ks. abp Sławoj Leszek Głódź

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 12 listopad 2012

Odsłony: 3541

Nie stawiajcie nikogo poza Narodem. Nie odmawiajcie nikomu miejsca przy stole Ojczyzny! Metropolita gdański ks. abp Sławoj Leszek Głódź w stanowczych słowach skrytykował arogancję władzy w Polsce
O autentyzm życia publicznego, rozwiązywanie polskich problemów takich jak: bezrobocie, exodus młodych, trudna sytuacja rodzin, zapaść w służbie zdrowia czy brak pluralizmu w mediach, apelował w Święto Niepodległości ks. abp Sławoj Leszek Głódź.

W homilii wygłoszonej podczas Mszy św. sprawowanej w bazylice Mariackiej w Gdańsku zwrócił uwagę, że choroba relatywizmu, liberalizmu, sekularyzmu toczy organizm Europy, a jej symptomy dają o sobie znać też w Polsce.

Dlatego w 94. rocznicę odzyskania niepodległości zaapelował, aby stać na straży tego, co nasze, polskie, święte. Przestrzegł władzę przed uprawianiem propagandy sukcesu. Ubolewał nad brudną falą antyklerykalizmu, przyzwoleniem na kpiny z krzyża i Pisma Świętego oraz nad projektami uderzającymi w życie ludzkie i istotę małżeństwa.

- Nie zbudujemy ładu polskich serc, kiedy w Ojczyźnie naszej dojdzie do głosu, także w materii ustawowej, ciemny nurt negacji tego, co święte, tego, co od Boga płynie. To szczególna uzurpacja, kiedy pod głosowanie poddaje się prawa, które od Boga pochodzą, które są wpisane w prawa naturalne, w serce i sumienie człowieka - ostrzegał ks. abp Głódź.

W zdecydowanych słowach napiętnował alienowanie się władzy od obywateli.

Czytaj więcej: Ks. abp Sławoj Leszek Głódź

Korwinizm, czyli lustracja na skróty

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 12 listopad 2012

Odsłony: 3753

Dzień 28 maja 1992 r. nie zapowiadał się w polskim Sejmie szczególnie ciekawie. Na ten dzień przewidziano dyskusję nad projektami ustaw o miarach i normalizacji, co samo w sobie nie wróżyło szczególnych emocji; choć zaś ustawa o ujawnianiu majątku przez parlamentarzystów[1] gwarantowała kilku politykom emocjonującą przyszłość – to sama dyskusja nad projektem miała przebiegać w formie rytmicznego potakiwania. Była to jednak, jak się okazało, cisza przed burzą. Kiedy bowiem, krótko po godzinie jedenastej, na sejmową mównicę dziarskim krokiem wkroczył Janusz Korwin-Mikke, rozpoczęła się oficjalnie najciekawsza gra Trzeciej Rzeczpospolitej: gra teczkami.

I

Nim jednak o niej – małe zastrzeżenie. Autor, wbrew temu co będzie mu się pewnie zarzucać, nie jest przeciwnikiem rozliczeń z przeszłością. Przeciwnie: za Stephenem Garretem powtórzyć trzeba, iż w sytuacji tranzycji, w której „poprzedni, autorytarny reżim ustąpił reżimowi demokratycznemu, nowa demokracja (…) musi stawić czoła problemowi odpowiedzi na naruszenia praw człowieka obciążające poprzedni system”; rządzący zaś  zobowiązani są zadać sobie pytania: „co pamiętać z przeszłości, jak zdefiniować przeszłość, co zrobić z przeszłością oraz w jaki sposób wszystkie te kwestie mogą wpłynąć (lub wpłyną) na teraźniejszość i przyszłość społeczeństwa”[2]. Ów „problem kata” – jak go obrazowo określa Samuel Huntington[3] – sprowadza się w istocie do następującego dylematu: jak w społeczeństwie dotkniętym dziedzictwem naruszeń praw człowieka przywrócić elementarne zaufanie obywatelskie, tak do instytucji państwa, jak i do siebie nawzajem[4]. Jak wskazuje Susan Opatow, nie ma jednej ku temu drogi: każde społeczeństwo jak i każdy konflikt mają odmienną charakterystykę, stąd też wiele jest metod służących tak rozumianemu pojednaniu[5]. Wśród narzędzi sprawiedliwości okresu tranzycji (transitional justice) wskazuje się przy tym nie tylko procesy karne – pozostające nadal podstawowym środkiem rozliczeń naruszeń praw człowieka[6] – ale także zadośćuczynienie ofiarom, środki o charakterze symbolicznym oraz, znajdujące wspólny wyraz w procedurze lustracji, środki służące poszukiwaniu prawdy o zbrodniach poprzedniego reżimu (truth-seeking) oraz reformie instytucji państwowych[7].

Czytaj więcej: Korwinizm, czyli lustracja na skróty