Wykład o polskości

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 18 styczeń 2012

Odsłony: 5826

Ocena użytkowników: 5 / 5

Słowo wstępne do wykładu o polskości

„...Zanim stąd odejdę, proszę Was, abyście całe to duchowe dziedzictwo,
któremu na imię „Polska” raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością
– łaską, jaką zaszczepia w nas Chrystus  na chrzcie świętym,   - abyście nigdy nie zwątpili i nie znużyli się i nie zniechęcili, - abyście nie podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy...”

Te słowa wypowiedział Papież Jan Paweł II w czasie Mszy świętej na Błoniach Krakowskich, 10 czerwca 1979 roku; są one swoistego rodzaju testamentem, który winniśmy realizować.

Ks. dr Stanisław Koczwara wygłosił w miejscu szczególnym dla Polaków, w Wilnie, skąd przez całe dziesięciolecia promieniowała kultura polska na cały naród, wykład „Polskość jako trwały budulec jedności Europy”. Przeczytałem go z wielką radością, gdyż został wygłoszony i napisany pięknym polskim językiem, z olbrzymią erudycją historyczną. Dzięki znajomości kultury grecko-rzymskiej i Bożego objawienia, możemy prześledzić drogę, która doprowadziła w znacznej mierze do ukształtowania i rozwinięcia w naszych dziejach ojczystych zjawiska polskości.

 Przed naszymi oczami przesuwają się dzieje Naszego a wzajemnie się dopełniają, warunkują Narodu, począwszy od Chrztu w roku 966 aż do dziś. Wyłania się niezwykle sugestywny i żywy obraz człowieka, narodu i państwa. Nie może to wszystko być oddalone od kultury i religii. W Polsce bowiem religia i kultura wzajemnie się dopełniają, warunkują i potrzebują dla wyższego rozwoju.

Z wielką finezją, ubogaconą fragmentami polskiej literatury i poezji, Ks. Stanisław dale nam syntezę dziejów „polonitas”. Chrzest Mieszka I i utworzenie biskupstwa zależnego bezpośrednio od Stolicy Apostolskiej wprowadziło Polskę od razu na forum uniwersalne, w rodzinę europejską, wkrąg polityki ponadnarodowej, wywodzącej się duchowo z Rzymu. Dziś upersonifikowana polskość, której na imię Jan Paweł II, każe nam spojrzeć krytycznym okiem na Europę w kontekście procesów integracyjnych Polski z Unią europejską. Europa opiera się bowiem o grecką filozofię, rzymskie prawo i wartości, jakie przynosi nam orędzie Ewangelii.

Czytaj więcej: Wykład o polskości

Ostatnia szansa demokracji

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 17 styczeń 2012

Odsłony: 2430

Ocena użytkowników: 5 / 5

W Polsce już naprawdę mało rzeczy działa tak jak w normalnym kraju. Wybory są jedynie formalnie demokratyczne, liczenie głosów często wątpliwe. Finansowanie kampanii stało się skrajnie nieuczciwe, jedni dostają z budżetu, a drudzy i z budżetu, i pod stołem. Rząd nie zajmuje się rządzeniem, lecz tworzeniem własnego wizerunku. Służby budują swoją pozycję polityczną, a politycy robią, co mogą, by je wykorzystać do własnych celów. Prezydent zajmuje się odbudowywaniem pozycji wojskowych esbeków, a premier zawłaszczaniem wszelkich obszarów władzy. Prokuratura walczy sama ze sobą. Obce ambasady uprawiają nam politykę wewnętrzną, a nasi ministrowie starają się za wszelką cenę im przypodobać. Demokracja staje się więc podobnie fasadowa jak całe państwo. Jedyną nadzieją na odbudowę normalnego państwa, obojętnie przez kogo rządzonego, są wolne media. To one mogą zmusić instytucje do prawidłowego działania. Wolne znaczy przede wszystkim różnorodne. Chodzi o to, by wszystkie poglądy były równie mocno reprezentowane w życiu publicznym. Media muszą być jeszcze bardziej pluralistyczne niż partie polityczne. Gdy odbiorcy mediów będą mieli szansę zetrzeć się z różnymi poglądami, zetrzeć w taki sposób, żeby je zauważyli we właściwych proporcjach, dopiero wtedy politycy poczują się pod pręgierzem opinii publicznej. Polskę należy zacząć odbudowywać właśnie od mediów. Jest to dokładnie w interesie każdego z nas. Póki istnieje cień pluralizmu w mediach, póty jeszcze w ogóle można mówić o demokracji.

Czytaj więcej: Ostatnia szansa demokracji