400 lat temu Matka Boża ogłosiła się Królową Polski - ks. Ksawery Wilczyński

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 04 sierpień 2010

Odsłony: 5727

Naród Polski od zarania dziejów wyczuwał, że wszelkie dobro pochodzi od Boga i Bogu należy je składać w ofierze przez Maryję. Matka Boża wybrała sobie Polaków i obdarzyła ich wyjątkową łaskawością. Osobiście wyraziła życzenie, aby polskie królestwo oddać Jej w opiekę. Jeszcze przed ślubami Jana Kazimierza sama nazwała się Królową Polski - najpierw w Neapolu w roku 1608, a później 8 maja 1610 r. w Krakowie.

Żył wtedy w Neapolu sławny ze swej świętości i Bożych darów jezuita, ojciec Juliusz Mancinelli (1537-1618), bliski przyjaciel polskiego króla - Zygmunta III Wazy. Był on wielkim misjonarzem. Apostołował w Europie, pieszo przeszedł sporą część Azji i Afryki. Miał opinię proroka i cudotwórcy. Zakładał wiele dzieł miłosierdzia, a tam, dokąd przybywał, stwierdzano liczne nawrócenia. Kapłan ten odznaczał się wielkim nabożeństwem do Niepokalanej i świętych polskich, szczególnie zaś czcił św. Stanisława biskupa i św. Stanisława Kostkę. Modlił się też często za Polskę.
Gdy 14 sierpnia 1608 r. ojciec Juliusz Mancinelli zatopiony w modlitwie w klasztorze Il Gesu Nuovo w Neapolu pragnął oddać najgłębszą cześć Wniebowziętej, ukazała mu się Niepokalana Dziewica z Dzieciątkiem na ręku. Była okryta królewską purpurą. U Jej stóp klęczał św. Stanisław Kostka. Ojciec Juliusz nigdy nie widział Maryi w tak wielkim majestacie i zapragnął pozdrowić Ją takim tytułem, jakim jeszcze nikt Jej nie uczcił. Wtedy Najświętsza Panna powiedziała: "A czemu Mnie Królową Polski nie zowiesz? Ja to królestwo wielce umiłowałam i wielkie rzeczy dlań zamierzam, ponieważ osobliwą miłością ku Mnie pałają jego synowie".

Czytaj więcej: 400 lat temu Matka Boża ogłosiła się Królową Polski - ks. Ksawery Wilczyński

POLSKIE INTERESY ZAGADKOWEJ SPÓŁKI Z IZRAELA

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 04 sierpień 2010

Odsłony: 11324

Od 1991 roku firma Sapiens roku robi interesy w Polsce – dowiedziała się „Gazeta Polska”. Systemy informatyczne spółki Sapiens funkcjonowały w najważniejszych państwowych firmach i instytucjach, m.in. w NBP, PKO BP i Kancelarii Sejmu.

O sprzedającej specjalistyczne systemy komputerowe firmie Sapiens zrobiło się w Polsce głośno po naszych publikacjach dotyczących United International Trust (UIT) – nieznanej szerzej spółki z Antyli Holenderskich, która kupiła majątek stoczni w Gdyni i Szczecinie. Ujawniliśmy wówczas, że Sapiens to podmiot, z którym UIT współpracuje od 20 lat. UIT jest m.in. członkiem zarządu Sapiens International (prawo Antyli Holenderskich zezwala na taką operację), a Gregory Elias z UIT ma prawo reprezentować udziałowców Sapiens. Wspomnieliśmy też – opierając się na oficjalnych dokumentach firmy z Izraela – o wojskowej przeszłości ludzi z kierownictwa Sapiens oraz o tym, że jednym z dyrektorów Emblaze Group (konsorcjum, do którego należy Sapiens), jest Nahum Admoni – były szef Mossadu.

Reakcja była natychmiastowa. Prawnicy Sapiens w nadesłanym do redakcji piśmie stanowczo zaprzeczyli, że ich klienci mają jakikolwiek związek z nabyciem majątku polskich stoczni. Według nich UIT pomaga jedynie Sapiens w działalności na Antylach Holenderskich, a między oboma podmiotami nie ma żadnego bliższego związku.

Czytaj więcej: POLSKIE INTERESY ZAGADKOWEJ SPÓŁKI Z IZRAELA

Krzysztof Zagozda: "Kto się boi Królowej Polski? Na drogach i bezdrożach Maryjnego wybraństwa"

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 04 sierpień 2010

Odsłony: 6298

Katolicyzm to nieodłączny element polskości, bez którego kruszeje ona niczym guma na słońcu. Odrzucenie prawd wiary to pierwszy krok ku całkowitemu zobojętnieniu na sprawy publiczne. (...) Dopóki Polska była katolicka, rosła w siłę i radziła sobie we wszystkich trudnych sytuacjach dziejowych. A – jak już się przekonaliśmy – mitologizowany dziś wiek „religijnej tolerancji” to pasmo niezliczonych zdrad i konfliktów zbrojnych, na końcu których czekała noc niewoli. Czyż historia nie ma tego do siebie, że lubi się powtarzać?

fot. Królowa Polski

 Zamiast wstępu
Obóz-muzeum Auschwitz. Szkolna wycieczka zatrzymuje się przed jedną z cel bloku 11. Przewodnik przez dłuższą chwilę przestępuje z nogi na nogę i uważnie przygląda się opiekunce grupy. Wreszcie zdobywa się na odwagę i pyta: - „Czy mogę opowiedzieć młodzieży historię męczeń-stwa ojca Maksymiliana?” To wówczas dzięki małemu bohaterstwu pracownika muzeum i nauczy-cielki chemii, ja i moi koledzy mogliśmy poczuć ducha wielkiego bohaterstwa, dotknąć jednej z najważniejszych kart historii Polski i Kościoła. Zdarzenie, które miało miejsce przed ponad trzy-dziestu laty, z czasem stało się dla mnie symbolem spontanicznej walki narodu polskiego z ideolo-giczną indoktrynacją uparcie rugującą z przestrzeni publicznej wszystko to, co mogłoby przypomi-nać Polakom o ich niespotykanym, wręcz nadzwyczajnym współistnieniu z chrześcijaństwem. Symbolem, który niczego nie stracił ze swojej aktualności. Bo czyż tak trudno wyobrazić sobie taką samą scenę rozgrywającą się pod oświęcimską celą w realiach dzisiejszej Rzeczypospolitej?
Zanim spróbujemy zmierzyć się ze współczesnością, poszperajmy przez kilka chwil w na-szej wspólnej przeszłości. Od razu zaznaczam, że czeka nas podróż niezwykła, otwierająca prze-strzenie, których istnienia mało kto w ogóle się domyśla. I nie będzie to standardowa powtórka szkolnego kursu historii, lecz wyprawa odbywająca się w scenerii klasycznego thrillera, obarczona całym inwentarzem tego gatunku, ze słowem "tajemnica" odmienianym we wszystkich możliwych przypadkach. Nie, nie piszę tego po to, by kogokolwiek zniechęcić. Wprost przeciwnie. Marzy mi się masowy pęd do wiedzy skutkującej wzrostem religijno-politycznej mądrości Polaków. Chcę jednak już na starcie postawić sprawę jasno. Ta podróż wymagać będzie gotowości do radykalnej zmiany w postrzeganiu większości codziennych wydarzeń oraz odrzucenia skostniałych schematów
myślenia, pójścia pod prąd, na przekór polukrowanym definicjom i politycznej poprawności. I teraz to, co najważniejsze: na końcu tej wyprawy może czekać na nas towarzyski ostracyzm i ryzyko za-łamania się zawodowej kariery. Krótko mówiąc, nic już odtąd nie będzie takie samo. I co, ruszamy?

Czytaj więcej: Krzysztof Zagozda: "Kto się boi Królowej Polski? Na drogach i bezdrożach Maryjnego wybraństwa"

Krzyż przydrożny

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 04 sierpień 2010

Odsłony: 5361

Partia się znowu oderwała.
W latach mojej młodości, kiedy coś było nie tak, ale po ulicznych, mniej czy bardziej ostrych przepychankach jakoś się w końcu porządkowało pojawiało się takie właśnie wyjaśnienie: „Partia się oderwała od mas”. Oczywiście „masy” doprowadzały wyżej wspomnianą metodą do ponownego nawiązania kontaktu partii z nimi i wszystko już było dalej w jak najlepszym porządku. Obserwowane dziś wydarzenia przed pałacem, nomen omen, Namiestnikowskim nasuwają na myśl taką właśnie sytuację. Osoby sprawujące funkcje, jakie dawniej były w „zakresie czynności” „przewodniej siły narodu” zupełnie zatraciły jakąkolwiek orientację. Dla wspólnego dobra pozwolę sobie przekazać im kilka podstawowych informacji.

Czytaj więcej: Krzyż przydrożny