WARSZAWA jak „L”

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 14 październik 2013

Odsłony: 4756

Dzień 13 października 2013 r. ujawnił, że symbolem Warszawy nie jest ani „W”, ani też „P” – symbol odnoszący się do Polski Walczącej. To miasto jest w swej większości zbiorowiskiem wystraszonych lemingów, a tradycje wielkiej, niezwyciężonej Warszawy podtrzymuje zaledwie co czwarty jej mieszkaniec.

Nie łudźmy się więc, że Warszawa jest zdolna dzisiaj do jakiegokolwiek zrywu, skoro na rozkaz władz większość pozostanie posłusznie w domu. Stąd też dzisiejszym symbolem Warszawy, coraz częściej nazywanej Leminggradem powinna być litera „L” – oznaczającą stabilizację na takim poziomie, że nawet wyłączenie ciepłej wody nie skłoni zastraszonej większości warszawiaków do wyjścia na ulice tego miasta.

Bo ta dawna Warszawa już nie istnieje. Ona została skutecznie zawalcowana, nie tylko przez ostatnie siedem lat władzy HGW, ale przez 45 lat komuny. Leminggrad szybko się z klęczek nie podniesie, tak zresztą jak i Gdańsk – matecznik POkomuny, gdzie prezydent tego miasta może spokojnie lansować aferalne biznesy, sam zajmując się przejmowaniem kolejnych mieszkań, których nawet nie potrafi już zliczyć w swoim zeznaniu majątkowym.

Wprawdzie ta jedna czwarta warszawiaków, która się jeszcze nie poddała – to kapitał w sumie znacznie większy niż zastraszona większość. Jednak w warunkach tzw. demokracji to większość wygrywa. Mniejszość wygrywa tylko rewolucje, ale dzisiejszy Leminggrad bardziej zasłuchany jest w słowa Marii Peszek, niż w powstańcze piosenki. "Po kanałach z karabinem nie biegałabym, nie oddałabym ci Polsko ani jednej kropli krwi" – tak śpiewa dziś każda uczestniczka i uczestnik cosobotnich warszawskich imprezek, oraz niedzielnych nabożeństw w warszawskich galeriach...

Czytaj więcej: WARSZAWA jak „L”

Ku pamięci Żołnierzy wyklętych - płyta Panny wyklęte..

Szczegóły

Kategoria: video

Opublikowano: 14 październik 2013

Odsłony: 7694

Projekt muzyczny Fundacji Niepodległości, która chcąc oddać hołd Żołnierzom Wyklętym  - zaprosiła Darka Malejonka z zespołem Maleo Reggae Rockers i niezwykłe polskie Wokalistki do zrobienia tego, co tylko prawdziwi artyści potrafią. Do obudzenia ducha polskiej historii muzyką pisaną sercem… Wyśpiewane, wykrzyczane i wyszeptane przejmujące historie Wyklętych, widziane oczami żon, matek, żołnierek i też samej historii. Płyta wprowadza w niezwykły nastrój i nie chodzi tu tylko o zadumanie się nad tym wstrząsającym czasem naszej historii. Niezwykłe w niej jest to, że słuchając tych utworów przeżywa się i momenty solidarności z bohaterami tekstów, gotowości do walki o pamięć  Niezłomnych na przemian z buntem, bezradnością i wzruszeniem takim do łez i dreszczy... Utwory oddają uczucia, które towarzyszyły tamtym ludziom i tamtym czasom. Słowa wbudowane są w niezwykłą muzykę, tak różnorodna jak różnorodne są teksty i ich Autorki. Każda wokalistka śpiewa w zgodzie z tym co czuje, wszystkie napisały teksty pod dyktando serca przejętego losami Wyklętych. Poza utworem Pań Przybysz – wszystkie pieśni – od soulowych, reggae’owych przez rap po wręcz metalicznego rocka – to muzyczne pióro Darka Malejonka. Do walki o dobre imię polskich bohaterów Darek zaprosił: Anię Brachaczek, Gonix, Halinkę Mlynkovą, Ifi Ude, Kasię Kowalską, Lilu, Kasię Malejonek, Marcelinę, Marikę, Monę, duet Paresłów (Dore i Fala), Annę Przybysz, Natalię Przybysz, Paulinę Przybysz. Wszystkie Artystki zaśpiewały tak niesamowicie, jak tylko może zaśpiewać kobieta – o mężczyźnie, za którym tęskni, o którego się boi, którego traci i którego kocha i szanuje. Kobieta osłabiona brakiem mężczyzny, ojczyzny i troska o codzienność a mimo to mocna wiarą, wiernością i miłością. Ekstremalnie niebezpieczne czasy, gdzie życie ociera się o śmierć, miłość i wierność duszona jest nienawiścią i zdradą, gdzie Niezłomnych wychowanych na świętościach: Bóg, Honor Ojczyzna  - historia wciągnęła w czasy zła,  donosów, strachu i kolejnego politycznego poddaństwa. Te moce stworzyły płytę która jest symbiozą misterium dla ducha i uczty dla ucha. Prawdziwy polski elementarz  patriotyzmu i śpiewnik, który powinien znaleźć się w każdym polskim domu. Projekt wsparty honorowymi patronatami najważniejszych polskich instytucji: Instytutu Pamięci Narodowej, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

 Track lista:
 1. Siła – Mona & MRR
 2. On nie zapomni – Marcelina & MRR
 3. Niezłomni - Kasia Kowalska & MRR

Czytaj więcej: Ku pamięci Żołnierzy wyklętych - płyta Panny wyklęte..

My będziemy z was robić idiotów, a wy klaszczcie w łapki, czyli, gdzie jest granica głupoty Polaków...

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 11 październik 2013

Odsłony: 4366

 ...bo, że ferajna rządząca nie kwapi się już w zakładanie białych rękawiczek kręcąc wałki i pogrążając kraj widać niemal codziennie. Na każdym wręcz kroku.
Ja osobiście pojąć jednak nie potrafię jednego.

Mianowicie.

Trwa batalia o zachowanie stanowiska prezydent miasta, przez Bufetową Hanię.
Batalia trwa na ulicach, ale przede wszystkim w mediach, tych niezależnych, rządowych mediach.
Nie byłoby w tym nic dziwnego - przecież walka polityczna to rzecz normalna - gdyby nie fakt, że niezależne, rządowe media nie ukrywają przed "światłym" narodem, że wszystko to, co dzieje się wokół HGW to zwykłe świadome, marketingowe zabiegi.

Hasło typu "poprawa wizerunku partii", w tym wypadku pani Hani nijak się mają do rzeczywistości namacalnej w postaci sukcesów. Wręcz przeciwnie, brak tych sukcesów jest sprytnie spychany na plan odległy, a w miejsce tego niewygodnego tematu wyciąga się coś, co ma uwiarygodnić HGW, czyli nikczemny PiS.
Nie ważne jest, że cała akcja nie zrodziła się w szeregach Kaczystów. Ważne jest, że ich zaangażowanie w sprawę daje propagandzie idealne powody do wybielania bufetowej - nie ważne, że HGW rządzi kiepsko, ważne, że PiS jest zły...

Na tym zresztą polega cała polityka partii Tuska, który tematy ważne, pozorne zaangażowanie i obietnice przyszłych spektakularnych sukcesów wyciąga zawsze wtedy, kiedy już żadne zabiegi propagandowe nie są w stanie ukryć nieudolności i hipokryzji władzy.

Wtedy media snują opowieści o tym, co i jak zacznie się dziać, ale nie zająkują się słowem na temat tego, dlaczego "coś" nie działo się wcześniej, tylko zacznie się dziać właśnie teraz, i że wszystko to ma na celu poprawę wspomnianego wizerunku.

Czytaj więcej: My będziemy z was robić idiotów, a wy klaszczcie w łapki, czyli, gdzie jest granica głupoty...

św. Maksymilian Kolbe - "Dzisiejsi wrogowie Kościoła" (1922)

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 10 październik 2013

Odsłony: 10697

 [Kraków, przed 22 X 1922]

"Nie mam zamiaru w tym krótkim referacie mówić o wrogach Kościoła wewnętrznych, ale pragnąłbym tylko zwrócić uwagę na nieprzyjaciół z zewnątrz.
Jesteśmy świadkami gorączkowej akcji zwróconej przeciw Kościołowi Bożemu i to, niestety, nie bezowocnej. Apostołów bez liku.
W rejestrze [a] Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego zapisano aż 15 ich grup: badacze Pisma św., baptyści [b], zwolennicy nauki pierwszych chrześcijan, adwentyści, adwentyści siódmego dnia, joannici, metodyści, Kościół Boży, Wolny Kościół ewangelicki, ewangeliczni chrześcijanie, sztundyści karaimi, duchoborcy, mesjaniści, staroobrzędowcy (starowiercy-starokatolicy) i czesko-bracki Kościół. Nie ograniczają się oni do głoszenia fałszu słowem, ale też, i to bardzo obficie, zasypują nasze miasta i wnioski najróżnorodniejszymi drukami w postaci czasopism, broszur, kartek ulotnych, a nawet książek. Różne "Ameryka-Echo", "Strażnice", "Nowe Drogi", "Ewangelie Myśli", "Zwiastuny Ewangeliczne", "Polski Odrodzone" itp. przechodzą z rąk do rąk i zatruwają serca wiernych.
Cała ta robota jednak to tylko wstęp.
Za tymi strażami przednimi idzie dopiero gros armii nieprzyjaciela. Kto nim jest? Może na pierwszy rzut oka zda się przesadzone, jeżeli powiem, że pierwszorzędnym, największym i najpotężniejszym wrogiem Kościoła to - masoneria.
Że powódź sekt protestanckich jest rzeczywiście awangardą [c] masonerii, to wyraźnie wyznaje organ masoński "Wolna Myśl". Mówi on: "Zastrzegając sobie całkowitą niezależność sądu o wewnętrznej wartości nauki kościoła narodowego, możemy jednak poprzeć jego walkę jak i każdej innej sekty protestanckiej z supremacją Kościoła rzymskiego".
Kto to są masoni?
Ocenę ich podali już papieże, a najpierw w r. 1738 dnia 27 kwietnia Ojciec św. Klemens XII bullą In eminenti, zarzuca im, że "pod zmyślonym jakimś poczciwości naturalnej pozorem i pod ścisłym, jak tajemnym przymierzem" działają. Potępia też masonerię i zabrania styczności z masonami pod karą ekskomuniki ipso facto [2], zarezerwowanej papieżowi.
A w 13 lat potem Benedykt XIV bullą z dnia 18 marca [1751] "Providas Romanorum Pontificum" ponawia potępienie Klemensa XII i jako powody podaje między innymi, że do masonerii "przypuszczani bywają ludzie wszystkich religii i sekt i że, wedle opinii ludzi rozumnych i uczciwych, sekta ta jest zła i zepsuta".

Czytaj więcej: św. Maksymilian Kolbe - "Dzisiejsi wrogowie Kościoła" (1922)