O co chodzi?

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 28 kwiecień 2014

Odsłony: 7106

Jeśli nie wiecie o co chodzi, to bez wątpienia chodzi zawsze o pieniądze. A jeśli chodzi o pieniądze to wiąże się to z neokolonialną eksploatacją krajów wybranych przez bezpaństwową lichwokrację na swój łup.

Aby zrozumieć w czym problem rozpoczę na początku od przypomnienia faktów sprzed trzech lat.

Otóż jak podano w połowie 2011 roku, Ukraina rozpoczęła wydobycie złota:

"09.08.2011.

Ukraina jeszcze w tym roku wznowi wydobycie złota, które zostało przerwane na początku pierwszej dekady XXI wieku – oświadczył szef ukraińskiej państwowej służby geologii i zasobów mineralnych, Edward Stavitsky.

Wydobycie złota ma ruszyć w obwodzie kirowogradzkim leżącym w środkowej części Ukrainy. Złoża złota występują także na zachodzie kraju, w obwodzie dniepropietrowskim w południowo-wschodniej części Ukrainy i na Krymie. Ukraińskie zasoby tego szlachetnego kruszcu szacowane są na 2.500-3000 ton.

Nie podano ile złota zamierza Ukraina wydobyć w 2011 roku. Zdaniem szefa państwowej służby geologii i zasobów mineralnych, Ukraina będzie w stanie po 3-5 latach osiągnąć poziom wydobycia złota w ilości jednej tony rocznie. Dla porównania, w Rosji jednym z największych producentów tego metalu szlachetnego na świecie w 2010 roku wydobyto ponad 176 ton złota. Na pierwszym miejscu plasują się Chiny – roczne wydobycie to ponad 340 ton.

Ukraina zajmowała się wydobyciem złoto już w latach 90-tych ubiegłego wieku. Niestety wydobycie zostało zawieszone w 2003 roku z powodu braku rentowności.

W wyniku napiętej sytuacji na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej wzrosły ceny metali szlachetnych: złota i srebra. Metale szlachetne stały się dla inwestorów schronieniem przed inflacją i zawirowaniami politycznymi. Złoto drożeje systematycznie od 11 lat. W tym roku cena złota wzrosła już o 20 proc. Za uncję trzeba zapłacić ponad 1700 dolarów.

Czytaj więcej: O co chodzi?

My Nowe Pokolenie !

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 28 kwiecień 2014

Odsłony: 6979

 Bojkot wyborów
8 Październik 2011

Wszystkie wybory w tzw.”wolnej” i  „demokratycznej” III RP były i są farsą dla otumanionych i sprzedanych mas. Wybór pomiędzy dżuma a cholerą nie jest żadnym wyborem, jest zbiorowym samobójstwem, którego jedynym skutkiem jest pogłębiający się rozkład polskiej państwowości. Najwyższa pora aby przestać udawać że mamy inny wybór niż bojkot skorumpowanych i antypolskich władz. Bojkot ich farsy, w której karty są już rozdane.  Admin

http://stopsyjonizmowi.wordpress.com/2011/10/08/bojkot-wyborow/

---

---

„I mogę państwa zapewnić, że chociaż rządy w Polsce się zmieniają, jak w każdym demokratycznym państwie, to polityka wobec Izraela się nie zmieni”
- Prezydent RP Lech Kaczyński, Izrael – 11.09.2006 r.

(Przyp. red WsP )

---

---

 My Nowe Pokolenie !

Inspiracją do napisania tego tekstu jest obecny czas, obecna sytuacja Polski, obecne wybory do PE , wybory samorządowe i inne tego typu przypadki nawiedzające co jakiś czas Polskę. 

Narodowcy bojkotujący Wybory do Parlamentu Europejskiego stają przed wyzwaniami i zarzutami wobec siebie. wyzwaniem, pokazania co proponują przeciwko zarzutom. 

Wydział N-R Obozu Wielkiej Polski w swoich propozycjach manifestu politycznego nakreśla kierunek drogi a zarazem nie odcina się od dyskusji i stopniowego poszerzania idei Narodowego Radykalizmu Drogą Odnowy dla Polski. Tylko wyłącznie oddolne działania edukacyjne dają podstawy do osiągnięcia ogólnonarodowego zrywu niepodległościowego, wyzwolenia się z pod jarzma Unii Europejskiej, USA, Izraela i innych Pracodawców polskiego systemu gospodarczo – podatkowego. 

Tylko zastąpienie obecnego systemu władzą Narodu, przywróceniem tożsamości i suwerenności narodowej, nakreśla idee wzniesienie od fundamentów Wielkiej Polski. Drogą osiągnięcia sukcesu w tym kierunku to narodowo – radykalna praca od podstaw wśród społeczeństwa i aktywny udział w życiu lokalnym. Oczywiście to życie lokalne nie może być zbytnio związane z ukierunkowanym sposobem postrzegania poprawności politycznej jako tego jedynego kierunku myślenia. 

Wielka Polska – to Polska sprawiedliwa. Budując Wielką Polskę budujemy zamożne społeczeństwo. Jedno z drugim musi być zintegrowane tak aby owe składniki były nieodzowne. Tylko idea gospodarcza oparta na koncepcji ustroju wypracowanej przez katolicyzm daje szanse na równy i zrównoważony rozwój solidarności zawodowej czyli współpracy kapitału i pracy nie pomijając przy tym własności prywatnej jako podstawę ustroju społeczno-gospodarczego.

Czytaj więcej: My Nowe Pokolenie !

Andrzej Kumor: Tatuś z mamusią nie uczyli?

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 28 kwiecień 2014

Odsłony: 6553

Tak patrzę i tak słucham tego, co dzieje się w Polsce, i ogarnia mnie poczucie prostego wyalienowania. Wydawało mi się, że moi krajanie to deko poważniejsi ludzie. A jednak…

---

Kilka dni temu usłyszałem dobrego „ekonomicznego” witza, a ponieważ takie historyjki od razu wietrzeją mi z głowy, więc rzecz sprzedaję…
- Do hotelu przychodzi turysta, kładzie na kontuarze banknot studolarowy i mówi, że chce wynająć pokój… Recepcjonistka banknot zatrzymuje, turysta idzie na górę obejrzeć pokój. Widząc stówę, właściciel hotelu natychmiast wysyła ją przez boya do restauracji, gdzie wisi za ostatnią bibkę, właściciel restauracji bierze pieniądze i natychmiast wysyła do rzeźnika, któremu winien jest za mięso, rzeźnik jeszcze w tej samej minucie oddaje stówkę księgowemu, któremu nie zapłacił za ostatnie rozliczenie podatkowe, księgowy, któremu stówa spada jak z nieba, oddaje ją prostytutce, która ostatnio była tak miła, że zgodziła się trochę poczekać, ta leci z banknotem wprost do hotelu, gdzie winna jest za pokój, i kładzie na kontuarze. Gdy tylko wychodzi, z góry schodzi turysta, który bierze swoja stówkę, mówi, że się rozmyślił, i wychodzi…
Tak właśnie wygląda globalny system monetarny.
Co się stanie, jeśli turysta zejdzie z góry za wcześnie? Otóż, wówczas mamy kryzys światowy, wielkie aj-waj i konieczność organizowania spotkań G-20.
To, które właśnie zaczęło się w Londynie, ma na celu „naprawę światowych finansów”, a zatem najtęższe głowy będą deliberować nad tym, co zrobić, żeby turystę zatrzymać na górze jednak na trochę dłużej.
Na dodatek, owej stówy od dawna nikt na oczy nie widział, a turysta kładzie na kontuarze jedynie podpisane zobowiązanie do dostarczenia stu dolarów na czas, czyli weksel, papier wartościowy czy jak to tam zwać. W zaufaniu powiem zaś, że turysta nawet i tego weksla nie wyłożył, a jedynie przekazał drogą elektroniczną pakiet zobowiązań, które inne osoby mają wobec jego dalekiego wujka, ten wujek zresztą też mu nie dał tych zobowiązań, tylko obietnice zobowiązań, które kupił za 30 proc. nominalnej wartości od jednego domokrążcy finansowego, podobno o niepodważalnej reputacji (byłego szefa giełdy NASDAQ).
No i teraz wszyscy zachodzą w głowę, kto to wszystko popsuł, żądają rządowych gwarancji oraz dotacji dla zachowania miejsc pracy.
Dlatego właśnie w Londynie odbywa się spotkanie G-20, o czym już wspominałem.

Czytaj więcej: Andrzej Kumor: Tatuś z mamusią nie uczyli?

KOŚCIÓŁ JAKO POLITYCZNY WYCHOWAWCA NARODÓW

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 25 kwiecień 2014

Odsłony: 10102

 

 

I.

O METODACH 

           Rozważając zagadnienia państwa chrześcijańskiego, a zwłaszcza temat "Kościół jako polityczny wychowawca narodów", zastosujemy do tych problemów metodę indukcyjna, jedyną, która wiedzie do odkryć w naukach historycznych. Jest ona też dziełem historyka zawodowego. Historykiem bowiem był jej twórca, Bacon werulamski (1561-1626), który wychodząc od historii ogarnął najrozleglejsze rozłogi wiedzy, a którego wiedza miała w jego myśli służyć jednakowo naukom humanistycznym i przyrodniczym.

 Ale zjawiły się metody inne, a wśród nich medytacyjna. Nazywam ją tak od Condorceta, który w 1793 oświadczył, że w naukach humanistycznych "odkrycia stanowią nagrodę samej medytacji". Przypomnę też, jak zdaniem Wrońskiego (1778-1853), "wiedza, jak taka, jest z góry czysto kontemplacyjną lub spekulatywną", co wychodzi zupełnie na to samo, co tamta "medytacyjność".

Należy te sposoby rozumowania odróżnić od dedukcji naukowej, która musi mieć wpierw przed sobą jakieś założenie (już przedtem udowodnione), ażeby z niego snuć wnioski. Medytacyjna metoda nie wymaga w ogóle żadnych uprzednich studiów. Cała szkoła Condorceta poprzestawała na tym, że coś komuś wydało się jakimś, bo tak sobie "wyspekulował". Sądzono, że człowiek inteligentny (a zwłaszcza matematyk lub literat ) może samą siłą swej inteligencji rozwiązywać wszelkie zagadnienia humanistyczne, nie potrzebując wcale studiów specjalnych "fachowych". Metoda ta żyje dotychczas, a typowym jej piastunem jest znów matematyk, Bertrand Russel. Metodę tę trzeba śledzić i poznawać, żeby wiedzieć czego się wystrzegać, w jaki sposób nie należy i nie można rozumować o żadnej a żadnej sprawie z zakresu humanistyki. Rezultaty pewne otrzymuje się tylko indukcją.

Pierwszym warunkiem indukcji w tematach historycznych jest, żeby się zawsze liczyć z... chronologią.

Pozwolę sobie na mała dygresję, ażeby okazać na przykładzie, jak dana kwestia może przybrać zgoła inne oblicze, stosownie do tego, czy się będzie pedantem wobec chronologii, czy też potraktuje się ją bardziej liberalnie. Wybieram dla przykładu ciekawą sprawę o Macchiavella.

Wiadomo, jak obfitą jest tu literatura, ile studiów pochłonęło pytanie, czy krytyczny Florentczyk na serio urabiał swego "księcia"; jak to wytłumaczyć i usprawiedliwić (warto przypomnieć zdanie wielkiego Rankego, że Macchiavelli uważał Italię za dość silną, żeby jej w celach leczniczych móc zastrzyknąć truciznę). Ileż komentarzy do tego dzieła, ileż wyłoniło się argumentów, że w polityce nie sposób trzymać się moralności! Uznać trzeba, że piśmiennictwo naukowe, rozwinięte wokół "Księcia" obfituje w dzieła godne wszelkich pochwał dla wielu a wielu względów naukowych. Budzi atoli zdziwienie pewna okoliczność:

Jeżeli "Książe" miał służyć księciu na usprawiedliwienie (rządowi żołniersko-uzurpatorskiemu), jeśli miał tej państwowości dostarczyć duchowych fundamentów, czemuż książe nie łożył w wydanie "Księcia"? A gdyby przyłożyć do sprawy noniusz chronologii, sprawa będzie jeszcze ciekawsza: Dzieło było napisane w r. 1514, autor trzymał je w ukryciu i wyszło drukiem (w Rzymie) dopiero osiem lat po jego zgonie (1527-1535). Chronologia świadczyłaby tedy raczej, że Macchiavelli "sobie pisał, nie ludziom", bo drukować nie mógł dla łatwo zrozumiałych okoliczności; a w takim razie nie będzie żadnej sprzeczności pomiędzy życiem autora, a chowanym przez niego pod kluczem... aktem oskarżenia. Ale nastać miały takie czasy, że książkę jego potraktowano pozytywnie, zamiast negatywnie.

Czytaj więcej: KOŚCIÓŁ JAKO POLITYCZNY WYCHOWAWCA NARODÓW