Jeśli myślisz, że nie możesz nic zmienić - zmień myślenie

Oświadczenie prezesa Stowarzyszenia "Marsz Niepodległości"

Szczegóły

Kategoria: Wiadomości

Opublikowano: 06 sierpień 2013

Odsłony: 7788

Ocena użytkowników: 5 / 5

"Żeby była jasność.
Marsz Niepodległości 2010 odbył się niezależnie od tego jakie plany miała Gazet Wyborcza. Marsz Niepodległości 2011 odbył się niezależnie od tego jakie plany mieli niemieccy bandyci, przyjaciele Krytyki Politycznej. Marsz Niepodległości 2012 odbył się niezależnie od tego jakie plany miał prezydent Komorowski i niekompetentne oddziały policji.
Deklaruję, że Marsz Niepodległości 2013 ODBĘDZIE SIĘ niezależnie od tego co planuje premier Tusk, premier Kaczyński czy nawet Organizacja Narodów Zjednoczonych!" - Witold Tumanowicz prezes Stowarzyszenia "Marsz Niepodległości"

Czytaj więcej: Oświadczenie prezesa Stowarzyszenia "Marsz Niepodległości"

Cud Eucharystyczny w Guadalajara – Meksyk

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 06 sierpień 2013

Odsłony: 11226

Ocena użytkowników: 2 / 5

Cud Eucharystyczny w Guadalajara – Meksyk

Bracia i Siostry,

W środę 24 lipca 2013r w Guadalajara – Meksyk wydarzył się cud Eucharystyczny (opis w załączniku), kolejny ogromny znak i dowód obecności oraz miłości Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Niech ten DAR "służy nam w nawróceniu i napełni wszystkie dusze błogosławieństwem". Niech nasze dziękczynienie będzie wynagrodzeniem oziębłości tak wielu dusz wobec tak ogromnej miłości...       
         
                "Paść na kolana przed Bogiem obecnym w Eucharystii oznacza wyznanie miłości. Kto składa hołd Jezusowi, ten nie musi kłaniać się żadnej ziemskiej potędze, choćby była największa. My, chrześcijanie, klękamy tylko przed Najświętszym Sakramentem, bo wiemy i wierzymy, że jest w nim obecny jedyny prawdziwy Bóg, który ten świat stworzył i tak bardzo umiłował, że dał nam swego Syna Jednorodzonego."
         Benedykt XVI

Czytaj więcej: Cud Eucharystyczny w Guadalajara – Meksyk

Andrzej Kumor: Coraz piękniejsza bajka o PRL-u

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 06 sierpień 2013

Odsłony: 3818

Ocena użytkowników: 5 / 5

22 lipca, wypada przypomnieć o “norymberdze” dla komunistów. Niestety, byli komuniści raczej wybierają się na Sąd Boży niż do prokuratora, jednak postulat zgłaszany dzisiaj głośno przez Ruch Narodowy w postaci stryczka, jakim Robert Winnicki straszył Jaruzelskiego w 90. urodziny, przypomina o tym, dlaczego III RP stoi na głowie.

Poleciały głowy, polityków i biurokratów; ludzi, którzy wydawali rozkazy i stanowili prawa III Rzeszy, ale zwykli Haensel i Gretel, jeszcze niedawno orgazmujący na widok wodza, mogli spać spokojnie i odbudowywać nowe Niemcy.

Hordy członków NSDAP, jeśli tylko nie miały na sumieniu wyjątkowych zbrodni, przeszły suchą nogą do Bundesrepubliki, gładko zrywając z brunatną przeszłością. Norymberga stworzyła fundament pod nowe Niemcy; fundament, który okazał się bardzo trwały.

W Polsce “norymberga” dla komunistów nie była w 1989 roku możliwa, bo nie było komu jej robić. Dla odzyskania Polski konieczne jednak było osądzenie najbardziej prominentnych komunistów; tych, co wydawali rozkazy i brylowali u towarzyszy sowieckich przy jednoczesnym przebaczeniu zdrady wszystkim szeregowym członkom partii oraz aparatowi bezpieczeństwa (o ile nie miał na rękach konkretnych zbrodni). Tego rodzaju posunięcie pozwoliłoby odciąć się od komunistycznej hańby narodowej, ale zachować “substancję ludzką”, zdolną przeprowadzić proces odbudowy.

Jakkolwiek by na PRL patrzeć, było to państwo bardzo podobne do Francji-Vichy. Jednak marszałka Petaine’a, mimo że był “człowiekiem honoru”, osądzono, przed sądami stanęli najbardziej prominentni kolaboranci. To oczyściło pole do tego, by w odbudowie wolnej Francji wzięły udział całe rzesze umoczonych we współpracę z Niemcami Francuzów, którzy berety La Résistance założyli dopiero na odgłos amerykańskich armat.

Czytaj więcej: Andrzej Kumor: Coraz piękniejsza bajka o PRL-u

Męczennicy narodowej Sprawy

Szczegóły

Kategoria: Pamięć Walka i Męczeństwo

Opublikowano: 06 sierpień 2013

Odsłony: 11456

Ocena użytkowników: 5 / 5

To był jeden z najsmutniejszych dni w historii Warszawy. W piątek, 5 sierpnia 1864 r., na stokach Cytadeli Rosjanie zamordowali na szubienicy przywódców Powstania Styczniowego, członków Rządu Narodowego: Romualda Traugutta, Jana Jeziorańskiego, Rafała Krajewskiego, Józefa Toczyskiego i Romana Żulińskiego. Zbrodnię obserwowało 30 tysięcy rodaków, na zmianę płacząc, modląc się i śpiewając „Święty Boże”…

Do tego traumatycznego wydarzenia będzie się odwoływał Józef Piłsudski – znawca historii Powstania Styczniowego, opiekun jego weteranów. Termin wymarszu z Krakowa I Kompanii Kadrowej (6 sierpnia 1914 r.) upamiętniał 50. rocznicę egzekucji.

Romuald Traugutt, ostatni dyktator Powstania, był najstarszy z zamordowanych, miał lat 38. Aresztowany przez policję rosyjską 10 kwietnia 1864 r. nie wydał tajemnic rządu. Przed śmiercią ucałował krzyż. Prymas Tysiąclecia był orędownikiem jego beatyfikacji. Sprawa jest otwarta.

Józef Toczyski miał lat 36, kierował Wydziałem Skarbu. Już jako 20-latek zesłany był na Sybir za działalność niepodległościową.

Roman Żuliński miał 30 lat, był nauczycielem i znanym już matematykiem.

Rafał Krajewski miał lat 29. Był absolwentem Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, architektem, kierował Wydziałem Spraw Wewnętrznych. W śledztwie był bity, głodzony, zamknięty w lochu.

Jan Jeziorański miał 28 lat, kierował Wydziałem Komunikacji.

Czytaj więcej: Męczennicy narodowej Sprawy