Jędrzej Giertych, O Piłsudskim

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 29 październik 2014

Odsłony: 8550

Źródło: Jędrzej Giertych, O Piłsudskim, Londyn 1987, Nakładem własnym

Wydawca: Jędrzej Giertych, 175 Carlingford Road Londyn N. 15. 3ET

Printed by Inprint Ltd 39 Chiltem St London W1M 1HJ Tel. 0l- 935 7140

[Książka J. Giertycha, O Piłsudskim, na charakter popularyzatorski. Autor nie zaopatrzył jej -- jak inne swoje dzieła -- w szereg przypisów źródłowych i komentarzy. Jest zwięzła, by była tania, i by była łatwiejsza w czytaniu. Na str. 3 Autor dodał taki przypisek: Kto chce poznać dzieje Piłsudskiego dokładniej, winien zapoznać się z książkami obszerniejszymi i o charakterze źródłowym i o naukowej dokumentacji. Także i z moimi. Wymieniłbym z tych ostatnich rozdziały dotyczące Piłsudskiego, w książce „Tragizm losów Polski”, Pelplin 1936. „Rola dziejowa Dmowskiego”, Chicago, tom I, 1968. Józef Piłsudski 1914-1917”, Londyn tom I 1979, tom II 1982. „Rozważania o bitwie warszawskiej 1920 roku”, Londyn 1984. „Kulisy powstania styczniowego”, Kurytyba, 1965 i liczne mniejsze rozprawy, zwłaszcza w „Komunikatach Towarzystwa im. Romana Dmowskiego”, Londyn, tom I 1970/71, tom II

Polska w chwili obecnej przeżywa wiele klęsk i nieszczęść i narażona jest na wiele niebezpieczeństw. Została pod koniec drugiej wojny światowej wydana przez niewiernych sprzymierzeńców — układami w Teheranie i Jałcie — w ręce Rosji Sowieckiej. Narzucony Polsce został, na bagnetach rosyjskich i przy pobłażliwym przymrużeniu oczu przez Anglię i Amerykę, system komunistyczny, oparty na filozofii i ekonomii Marksa i Lenina. Polska została poddana sowieckiej eksploatacji, zmuszona do masowej produkcji swoich wytworów, — węgla, stali, okrętów i innych — dla Rosji, w taki sposób, że eksport ten przynosi nieustające straty i oznacza wyciskanie polskiej gospodarki jak cytryny. Niezależna polska myśl i życie duchowe są skrępowane, może się w Polsce ukazywać w druku tylko to, na co pozwala komunistyczna cenzura. W szkołach młodzież polska uczona jest pojęć fałszywych, dyktowanych przez komunistyczną propagandę.

Tysiące Polaków zwłaszcza w pierwszych latach po wojnie zostało przez sądy komunistyczne — albo i bez sądu poskazywanych za swoje uczciwie polskie i chrześcijańskie poglądy na śmierć i porozstrzeliwanych lub powieszonych, albo też skazanych na długoletnie więzienia albo powywożonych na Syberie. A przecież było to tuż po latach wojennych, gdy także miliony Polaków doznawały prześladowań od Niemców, ginąc masowo w obozach koncentracyjnych i masowych egzekucjach, albo znosząc wszelkiego rodzaj cierpienia jako więźniowie i robotnicy przymusowi, gdy Polska doznawała takich zniszczeń. W porównaniu do tego to, co tu napiszę, może się wydawać mało ważne.

A jednak jest to w istocie sprawa także ważna. I nie można jej lekceważyć. Nawet małe sprawy powinny być załatwiane, mimo, że są one błahe w porównaniu do spraw wielkich, a to nie jest sprawa ani mała, ani błaha.

Mówię o ogromnej propagandzie, prowadzonej w Polsce, zmierzającej da wypaczenia politycznego sposobu myślenia polskiego narodu i popchnięcia tego narodu w kierunku dla niego niebezpiecznym i szkodliwym, a nawet groźnym i wiodącym do katastrofy.

Czytaj więcej: Jędrzej Giertych, O Piłsudskim

"Rz": wzrasta aktywność ukraińskich nacjonalistów na krańcach Polski

Szczegóły

Kategoria: Wiadomości

Opublikowano: 29 październik 2014

Odsłony: 9642

- zjw

---

ONET

"Rzecz­po­spo­li­ta" in­for­mu­je, że pol­skie służ­by spe­cjal­ne przy­glą­da­ją się ukra­iń­skim na­cjo­na­li­stom. Ich ak­tyw­ność na po­łu­dnio­wo-wschod­nich krań­cach na­sze­go kraju miała ostat­nio znacz­nie wzro­snąć.

Cho­dzi przede wszyst­kim o sym­pa­ty­ków pra­wi­co­wych ukra­iń­skich ugru­po­wań: Swo­bo­dy oraz Pra­we­go Sek­to­ra, or­ga­ni­za­cji skraj­nej, fa­szy­zu­ją­cej. Oba śro­do­wi­ska od­wo­łu­ją się do ide­ałów Ukra­iń­skiej Po­wstań­czej Armii i Or­ga­ni­za­cji Ukra­iń­skich Na­cjo­na­li­stów, któ­rych człon­ko­wie w cza­sie II wojny świa­to­wej do­ko­na­li ma­so­wej zbrod­ni na Po­la­kach na Wo­ły­niu.

Dziś skraj­ni na­cjo­na­li­ści ukra­iń­scy do­ma­ga­ją się przy­łą­cze­nia czę­ści krań­co­wych ziem pol­skich do Ukra­iny. Na czym po­le­ga ich wzmo­żo­na ak­tyw­ność w ostat­nim cza­sie? - Pod­czas spo­tkań i debat mówią np. o włą­cze­niu kil­ku­na­stu przy­gra­nicz­nych po­wia­tów do Ukra­iny - mówi "Rzecz­po­spo­li­tej" wy­so­kiej rangi ofi­cer ABW.

Jak czy­ta­my w ga­ze­cie, sym­pa­ty­cy Swo­bo­dy i Pra­we­go Sek­to­ra przy­jeż­dża­ją naj­czę­ściej na spo­tka­nia na Pod­kar­pa­ciu i Lu­belsz­czyź­nie. Do spięć mię­dzy nimi a Po­la­ka­mi do­szło już kil­ku­krot­nie, ale do tej pory do­ty­czy­ły one tylko sym­bo­li.

W tym kon­tek­ście nie­po­ko­ją­ca jest ostat­nia de­cy­zja pre­zy­den­ta Petra Po­ro­szen­ki o usta­le­niu no­we­go na­ro­do­we­go świę­ta Ukra­iny. Po­ro­szen­ko zli­kwi­do­wał znany z cza­sów ZSRR i ob­cho­dzo­ny także w Rosji - w obu kra­jach 23 lu­te­go - Dzień Obroń­cy Oj­czy­zny i usta­no­wił Dzień Obroń­cy Ukra­iny, świę­to woj­ska, które bę­dzie odtąd ob­cho­dzo­ne 14 paź­dzier­ni­ka. To sym­bo­licz­na data - przy­pa­da­ją­ca na czas za­ło­że­nia UPA.

Czytaj więcej: "Rz": wzrasta aktywność ukraińskich nacjonalistów na krańcach Polski

Rola symboli w walce.

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 29 październik 2014

Odsłony: 6649

Rola symboli w walce

Przyczynek: Korona , Orzeł.

Rolę tę zawsze doceniają nasi wrogowie- my zaś zbyt często lekceważymy. Opowiem na przykładzie Korony.

Korona [Za analizą Jacka Bartyzela]:

Zasadniczy (w kontekście pojęcia suwerenności) stał się od schyłku średniowiecza podział na korona otwartą (corona aperta) i korona zamkniętą (corona clausa).
Korona zamknięta posiada obręcz spiętą od góry kabłąkami, na których przecięciu znajduje się jabłko z krzyżem; przyjęcie przez władcę korona zamkniętej miało doniosły sens polityczny, oznaczając pełnię suwerennej władzy

Wyłącznie korony zamkniętej królowie polscy używali począwszy od Zygmunta Starego (1506-1548).

Korony heraldyczne różnią się między sobą ilością tzw. pałek, w zależności od stopnia w hierarchii feudalnej; w Polsce korona 9-pałkowa oznacza hrabiego, 7-pałkowa barona, a 5-pałkowa zwykłego szlachcica.

---

Korona w godle Polski ma jakieś trzy fintyfluszki...

Ostatnio pojawiły się korony, właściwie „koronki” z ... trzema pałkami. Znajomy interesujący się heraldyką zamyślił się, gdy go o to spytałem – i odrzekł: „Na wsiach parobcy fundowali sobie u kowala obręcze, na których były trzy hufnale. Przed weselami, na których do dobrego tonu należało się spić i walić po łbach sztachetą lub kłonicą”.

Może to stąd...

         Po „wybuchu Polski” w 1918-tym godłem Polski ustanowiono Białego Orła w zamkniętej koronie. Suweren, suwerenna Polska. W roku 1927-mym , po przewrocie majowym, gdy we władzach ( i w mediach) przewagę uzyskała „postępowa” masoneria, zmieniono to godło na  Orła w koronie otwartej (książęcej czy lennej), na skrzydłach dodano lucyferiańskie, pięcioramienne gwiazdki (Pentalfa). W gwiazdce tej współcześni widzieli ewidentny symbol masonerii, pentagram.

Czytaj więcej: Rola symboli w walce.

Synodalne drżenie ziemi

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 29 październik 2014

Odsłony: 5496

Czy faktycznie podczas synodu „nic się nie stało”? Udawanie dzisiaj, że tak właśnie jest, to lekceważenie symptomów poważnej choroby, która jednak - odpowiednio wcześnie zdiagnozowana – daje się leczyć. 

Powracający po watykańskim synodzie biskupi, będą musieli w końcu spojrzeć w oczy wiernym. Od wieków bowiem Kościół słusznie powtarza prawdę o nierozerwalności małżeństwa. Tym razem jednak wprost z synodalnego zgromadzenia biskupów dotarł do wiernych jasny sygnał, że hierarchowie nie stanowią jedności wokół tego, co oczywiste. Podobnie rzecz ma się z podejściem do homoseksualistów. Robocze – jak to określono – Relatio prezentowało aprobatywny stosunek wobec par jednopłciowych, a austriacki kard. Christoph Schonborn zachwycał się wzajemną pomocą wyświadczaną sobie przez znaną mu parę homoseksualistów.

I choć kwestie te ostatecznie nie znalazły uznania w oczach większości biskupów, bo wypadły z dokumentu podsumowującego obrady synodalne, to niesmak pozostał. Dlaczego biskupi w ogóle – znając z kart Ewangelii jasne i klarowne słowa Pana Jezusa na temat nierozerwalności małżeństwa – podejmowali dyskusję nad usilnie promowanym przez kard. Waltera Kaspera pomysłem dopuszczenia do Komunii świętej osób rozwiedzionych, żyjących w ponownych związkach? Dlaczego na synodzie dotyczącym rodziny (sic!), podnoszono w ogóle temat homoseksualistów, dając w ten sposób jednoznacznie do zrozumienia, że kwestia par jednopłciowych mieści się w obrębie szeroko rozumianej problematyki rodzinnej? To pytania, przed którymi będzie musiało stanąć wielu biskupów, gdy spojrzą w oczy wiernym po powrocie z Rzymu. Chyba że medialna gorączka wciągnie ich w zgoła inną rolę – duchownych tłumaczących się z niewystarczająco postępowej dla progresistów wymowy zakończonego synodu.

„Nic się nie stało”?

Czytaj więcej: Synodalne drżenie ziemi