Zygmunt Wrzodak do pana Dr. Ryszarda Opary*

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 18 czerwiec 2012

Odsłony: 3033

M.P.: Ostrzegam, tekst jest bardzo “niepoprawny politycznie”!

Na stronie internetowej klubinteligencjipolskiej.pl (kip) ukazał się artykuł Dr. Opary, który ocenia ostatnie 23 lata tzw. ,,transformacji ustrojowej” w naszym kraju. Uważam, że tekst jest tylko częściowo trafny, dlatego postanowiłem kilka spraw wyprostować.

W tekście tym najwięcej oberwało się Rosji i to że w Polsce jest żle to wina Rosji itd. Podaje Pan Opara, że “Rosja okupuje do dziś połowę naszego kraju”. Niestety, ale Pan Opara nie wskazuje, którą połowę Polski Rosja okupuje!!! Może chodziło panu, o to, że Rosjanie wykupili polską ziemię, zakłady pracy, banki, elektrownie, elektrociepłownie, telekomunikację, przesył energii, stocznie itd. a może doprowadzili do rozbrojenia polskiej armii, służb specjalnych, doprowadzili do upadku polskiego przemysłu!!! Panie Opara nie zgadzam się z pana, tezą, że to Rosjanie okupują pół Polski. Taka teza polega na tym, że odwraca się uwagę czytelników od prawdziwego okupanta Polski.

Niech Pan zauważy, że Rosjanie kręcili się wokół rafinerii gdańskiej, cóż był za huk pro-pisowskich działaczy aby bronić przed Rosjanami rafinerii gdańskiej (uważam, że przemysł petrochemiczny musi być w polskich rękach). Wszyscy mogą kupić rafinerię według pisowców, tylko aby nie Rosjanie, najlepiej ,,amerykanie”. ,,Obrońcy” rafinerii cicho siedzieli, gdy za dopłatą od skarbu państwa nawet Ukraińcy dostali stocznię gdańską, ci co dokonali ludobójstwa na narodzie polskim na Wołyniu, nawet ludobójstwo na narodzie polskim im nie przeszkadzało w nabywaniu polskiego majątku.

Czytaj więcej: Zygmunt Wrzodak do pana Dr. Ryszarda Opary*

Zaborco przybywaj! – III Rzeczpospolita dzień przed upadkiem

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 13 czerwiec 2012

Odsłony: 3330

Wieża Babel rok przed zawaleniem Brukselska wersja Związku Sowieckiego jest rzecz jasna o wiele przyjemniejszym projektem, niż moskiewski ZSRR. Nie było u jej zarania powszechnych mordów, grabieży, przesiedlania całych narodów. Ale istota była ta sama. Polega na pyszałkowatym pomyśle, że możliwe jest stworzenie całkowicie zaprojektowanego świata i nowego człowieka wyzbytego właściwości, które dla społecznych inżynierów zawsze stanowiły wady. Weźmy taki patriotyzm, czyli przywiązanie do własnej kultury, własnego języka, historii i Ojczyzny. Zarówno dla Lenina z Moskwy, jak i dla Barroso z Brukseli, są to wady, które należy wykorzenić.

Podobnie jest z religią i jej moralnym paradygmatem, podobnie z rodziną. Dla inżynierów społecznych, którzy chcą stworzyć nową ludzkość patriotyzm, rodzina, religia  są przeszkodami. Człowiek, który te wady ma wpisane w swoją mentalność nie daje się manipulować, nie chce roztopić się w uniwersalnych mechanizmach, nie nadaje się na przedmiot manipulacji.

Dlatego kiedyś Moskwa, dziś Bruksela z równą gorliwością zwalczają te przesądy. Oczywiście każda na swój sposób. Komuniści rozstrzeliwali, wysyłali do obozów – posługiwali się strachem, a Bruksela przyjęła inne metody, ale walczy z rodziną, patriotyzmem i religią równie konsekwentnie. Promocja homoseksualizmu, utożsamianie patriotyzmu z szowinizmem, spychanie chrześcijaństwa w sferę prywatności. To wszystko obserwujemy w tolerancyjnej Unii Europejskiej, w której nazwa Boże Narodzenie zostaje zastąpiona przez święto Choinki, a publiczne manifestowanie chrześcijaństwa staje się zagrożeniem dla tolerancji.

Czytaj więcej: Zaborco przybywaj! – III Rzeczpospolita dzień przed upadkiem

Jeszcze o lichwie

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 13 czerwiec 2012

Odsłony: 6793

Znalazłem bardzo zgrabne podsumowanie tego czym jest i czym nie jest lichwa

autorstwa dr. Anthony Santelli w amerykańskim miesięczniku Culture Wars (XII. 2011). Autor zaczyna od podsumowania swoich tez, które potem rozwija. Oto to podsumowanie:

          Przeprowadzona analiza udowodni co zawierają następujące wnioski: 

1) Wszelki procent składany to lichwa niezależnie od wysokości procentu.

2) Opłaty pokrywające autentyczne koszta poniesione przez pożyczkodawcę mogą być płacone. Obejmują one koszta uruchomienia pożyczki (czas i wydatki pożyczkodawcy). Można też ponosić opłaty późniejsze wynikające ze straty poniesionej przez pożyczkodawcę z tytułu opóźnienia spłat albo wyprzedzająco na rzecz ubezpieczenia od ryzyka braku lub opóźnienia spłaty, ale nie oba.

3) Wszelkie opłaty powyżej tego co zapewnia pożyczkodawcy uniknięcie strat stanowi lichwę. Dotyczy to opłat za utracony czas, utracone możliwości czy cokolwiek innego. Jeżeli nie ma ryzyka, że całość nie będzie spłacona [bo np. był zastaw - MG], również oplata za to ryzyko jest nieuzasadniona.

4) Opłaty za ryzyko przekraczające sumę pożyczoną stanowią naruszenie uczciwej ceny.

5) Można uczciwie zarobić na pożyczce tylko wtedy, gdy pożyczkobiorca zwraca pożyczoną sumę plus premię za ryzyko w sytuacji, gdy jest uzgodniona opłata za ryzyko straty, a w rzeczywistości tej straty nie było.

Czytaj więcej: Jeszcze o lichwie

Berlin "ratuje" euro

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 13 czerwiec 2012

Odsłony: 5808

prof. Mieczysław Ryba

Wielu zastanawiając się nad sytuacją finansową strefy euro, nie do końca rozumie istotę sporu, który toczy się wśród krajów Unii Europejskiej. Z pozoru najbardziej sensowne wydają się propozycje Berlina, wszak w sytuacji ogromnego zadłużenia oszczędności wydają się koniecznością. Ponieważ do tej pory poszczególne państwa zadłużały się bez opamiętania, w związku z tym kontrola budżetów poszczególnych krajów przez Brukselę też jawi się jako rzecz oczywista. Tymczasem rzeczywistość jest o wiele bardziej skomplikowana.
To Niemcy najbardziej skorzystały na stworzeniu strefy euro, osiągając gigantyczne nadwyżki eksportowe. Kraje słabsze nie mogą się obronić przed napływem wysoko przetworzonych produktów niemieckich poprzez deprecjację własnej waluty (wówczas towary greckie czy hiszpańskie stałyby się konkurencyjne cenowo wobec drogich produktów niemieckich), gdyż własnej waluty po prostu nie posiadają. Doszło do sytuacji, że wspólny system walutowy zablokował naturalne wyrównywanie potencjałów gospodarczych poszczególnych podmiotów strefy euro. Nieformalny układ wydawał się dość prosty: Niemcy mają największe zyski ze strefy euro, pozostałe kraje w zamian za to mogą się bardziej zadłużać. Oczywiście układ ten musiał się w końcu zakorkować. Jak mówią specjaliści, dzisiaj nadwyżki eksportowe Niemiec przekraczają wartość zadłużenia krajów strefy euro. Zatem wielu straciło na unii walutowej, Niemcy potężnie zyskały.

Czytaj więcej: Berlin "ratuje" euro