Jedną z formacji Ruchu Narodowego w okresie dwudziestolecia międzywojennego był Obóz Wielkiej Polski (OWP). Założono go z inicjatywy Romana Dmowskiego 4.12.1926 r. w poznańskim hotelu "Bazar". Powołanie obozu było reakcją na majowy zamach Józefa Piłsudskiego. Pierwotna koncepcja OWP zakładała skupienie wokół niego wszystkich prawicowych i centrowych organizacji politycznych, sprzeciwiających się rządom sanacyjnym. Jednak takie partie jak PSL "Piast", Narodowa Partia Robotnicza, Stronnictwo Chrześcijańsko-Narodowe, chadecja i ugrupowania konserwatywne nie wyraziły ochoty współdziałania.
R. Dmowski po fiasku pierwotnego założenia postanowił oprzeć się w dalszych działaniach na młodzieży narodowej. 3 kwietnia 1927 r. odbył się inauguracyjny zjazd Ruchu Młodych (RM) OWP. W przeciągu dwóch następnych lat zdobyli oni w organizacji zdecydowaną przewagę. Została ona potwierdzona w czerwcu 1931 r. w Poznaniu, gdzie postanowiono ściśle powiązać RM z OWP. Przypieczętowało to dominację młodego pokolenia w tej formacji.
Na początku lat trzydziestych zapanowała wśród młodych, moda na przynależność do tej organizacji. Jednym z elementów były formy zewnętrzne tzw. symbolika formacji. Przede wszystkim chodzi tutaj o umundurowanie, pieśni i odznakę OWP. Każdy członek "Obwiepolu" nosił mundur składający się z granatowego beretu bałkijskiego, piaskowej bluzy i granatowych spodni. Witano się podnosząc prawą rękę w górę, z zawołaniem "czołem". Podczas wszystkich zebrań, manifestacji, wycieczek śpiewano "Hymn Młodych". Najbardziej wyrazistym symbolem OWP był jednak "Szczerbiec", nazywany też "mieczykiem Chrobrego". Miecz króla Bolesława Chrobrego, a w późniejszym okresie miecz koronacyjny władców Polski, owinięty trzykrotnie biało-amarantową wstęgą w kształcie pasa rycerskiego, z umieszczonymi na niej literkami OWP stał się nieodłącznym elementem graficznym ugrupowania. Jako przypinkę noszono go w lewym wyłogu marynarki lub na bluzie mundurowej. Symbolizował zachodnią orientację myśli narodowej i potęgę państwa z okresu panowania pierwszych królów Polski. Od potencjalnego członka OWP, którym mógł zostać tylko obywatel polski wyznania chrześcijańskiego, wymagano przejścia przez kilkutygodniowy kurs kandydacki o charakterze ideowopolitycznym, podczas którego zaznajamiał się z programem obozu, formami jego działania i "Hymnem Młodych". Po ukończeniu szkolenia na uroczystym zebraniu wręczano "mieczyk Chrobrego".
Składano też przysięgę o treści: "Przyrzekam uroczyście słowem honoru stać i trwać zawsze na straży idei OWP, być posłusznym rozkazom władz obozu, z godnością nosić jego znak – mieczyk Chrobrego, a wszystkie siły, a nawet życie, złożyć w ofierze dla dobra Wielkiej Polski". Warto zaznaczyć, że wszystkie spotkania kończono odśpiewaniem "Hymnu Młodych" i hasłem "Młodzi czuwajcie". Do zwyczajowych pozdrowień należał zwrot "Czołem Wielkiej Polsce", na który odpowiadano "Czołem".Andrzej Jankowski (Poznań)
"Myśl Polska" (Nr 21-22 (1934/35)
