Mirosław Matyja: Gilets jaunes et démocratie directe

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 26 marzec 2019

Odsłony: 1694

Mirosław Matyja

Gilets jaunes et démocratie directe
(Żółte kamizelki i demokracja bezpośrednia - przyp. red.)

Wszystko wskazuje na to, że we Francji demokracja przedstawicielska przeżyła się. Dzięki ruchowi gilets jaunes zapanowało przekonanie, że bez narzędzi demokracji bezpośredniej, nie ma możliwości  poskromienia dominacji elit politycznych. Idea oddolnego rządzenia państwem dorastała latami, a przejawiało się to w coraz mniejszym udziale w wyborach i w szerzącej się niewierze w reformy typu „dobra zmiana”. Skąd my to znamy?

Skąd się wzięły gilets jaunes?
W kampanii wyborczej prezydent Macron zapowiadał, że będzie przeprowadzał reformy i ludzie mu uwierzyli i wybrali go.  Wyjątkowe środki, czyli rządzenie dekretami i arogancką politykę parlamentarnej większości Emmanuel Macron wykorzystał do rozbijania społecznego niezadowolenia, m.in. przy okazji reformy prawa pracy. Macron nie pozwalał na tworzenie nowych miejsc pracy i zaczął rządzić dekretami. I to był jego wielki błąd.
Na reformach mieli zyskać zwykli Francuzi – dokładnie ci, którzy dziś wychodzą na ulice w żółtych kamizelkach, a więc klasa średnia, drobni przedsiębiorcy, studenci i zwykli pracownicy.
Ponieważ efekty reform Macrona uderzyły po kieszeniach w szczególności właśnie klasę średnią, sytuacja prezydenta i rządu francuskiego stała się bardzo skomplikowana.

Czytaj więcej: Mirosław Matyja: Gilets jaunes et démocratie directe

Krzysztof Baliński - I TY ZOSTANIESZ ANTYSEMITĄ

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 08 sierpień 2016

Odsłony: 3425

"Co do lasów przypomnijmy - w marcu 2008 r. w N. Jorku  na tajnym spotkaniu z przedstawicielami organizacji żydowskich, w tym ADL, Tusk obiecał rozwiązanie problemu restytucji mienia żydowskiego poprzez sprzedaż lasów państwowych. Ujawnił to przedstawiciel ADL Michael Salberg, a potwierdził sam Tusk w kwietniu 2014 w Jerozolimie."

Wiele dyplomatycznych wizyt w Warszawie przemija niepostrzeżenie, jak na przykład ta Jonathana Greenblatta, dyrektora Ligi Przeciwko Zniesławieniu, czwarta już w tym roku inspekcja przedstawiciela organizacji żydowskiej z USA w resorcie ministra Waszczykowskiego. Gospodarz nie mógł się gościa nachwalić, jaki to z niego wielki przyjaciel, jak to wspiera Polskę w obronie prawdy historycznej. Komunikat rzecznika MSZ o tym epokowym wydarzeniu dużo mówi o „szczególnym charakterze partnerstwa polsko-izraelskiego”, nic natomiast o szczególnym partnerstwie Waszczykowskiego z amerykańskimi Żydami. Nowojorska Liga Przeciwko Zniesławieniu to zbrojne polityczne i propagandowe ramię loży masońskiej Zakonu Synów Przymierza (jej pełna oficjalna nazwa to The Anti-Defamation League of B’nai B’rith), ma oddziały w 42 krajach, na promocję żydowskich interesów wydaje rocznie 55 milionów dolarów i bezwzględnie tropi wszelkie przejawy wrogości wobec Żydów w każdym zakątku świata, od Alaski po Birobidżan,.

W książce „Nigdy więcej?: Zagrożenie nowego antysemityzmu” b. dyrektor ADL Abraham Foxman wyznał: „Jestem przekonany, że obecnie stoimy przed wielkim zagrożeniem bezpieczeństwa narodu żydowskiego, takim jak w latach 30., jeśli nie większym”. Wg Elie Wiesela,  „świat zmienił się w ostatnich 2000 lat, a pozostał tylko antysemityzm, jedyna choroba na którą nie znaleziono leku”. „Choroba” jest przy tym nieracjonalna i bezprzyczynowa, bez żadnego związku z tym, co Żydzi robią, i tym co nie-Żydzi o nich myślą. Inny prominentny lider ADL Elan Steinberg mówi wprost: Musimy to jasno zrozumieć, antysemityzmu nie wywołują Żydzi, on jest wywoływany przez antysemitów. Jest nim więc jakakolwiek krytyka Żydów. Definicję poszerzono o krytykę Wall Street, Hollywood i Izraela, a wobec oponentów stosowana jest stara, sprawdzona metoda propagandy rodem z Kremla - narracja o „faszystach”.

Żydowskie Gestapo

Czytaj więcej: Krzysztof Baliński - I TY ZOSTANIESZ ANTYSEMITĄ

Kilka pytań o … DEMOKRACJĘ

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 20 marzec 2019

Odsłony: 1817

Z prof. Mirosławem Matyją z Zakładu Kultury Politycznej i Badań nad Demokracją Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie w Londynie rozmawia Justyna Gorzkowicz.

Justyna Gorzkowicz: Panie Profesorze, jest Pan autorem licznych publikacji na temat demokracji. Jaki punkt widzenia interesuje Pana najbardziej?

Mirosław Matyja: Badam funkcjonalność i dysfunkcjonalność demokracji w różnych krajach. Jestem zwolennikiem demokracji oddolnej, a więc wywodzącej się bezpośrednio od obywateli. Chodzi konkretnie o system polityczny, w którym nie tzw. władza, ale elektorat /suweren ma decydujący głos w sprawach ważnych dla państwa. Dokonuje się to w ramach wiążącego i bezprogowego referendum. Tak się składa, że demokracja bezpośrednia stosowana jest na świecie praktycznie tylko w Szwajcarii, gdzie mieszkam od 30 lat. Moje rozważania nie mają zatem  charakteru czysto teoretycznego i nie są niezweryfikowanymi i „wyssanymi z palca” wizjami.

Czym właściwie jest dla Pana demokracja?

Demokracja, jak się wielu może wydaje, nie jest ustrojem najdoskonalszym, „ustrojem ponad ustrojami”, który ma jednolitą strukturę i jest całkowicie stabilny. Świadczyć o tym może fakt, że wyróżnia się kilka podstawowych form demokratycznego sprawowania władzy i tak naprawdę trudno wskazać tę najbardziej funkcjonalną oraz skuteczną. Każda forma demokracji powinna przyczyniać się do rozwiązywania konfliktów międzyludzkich, bowiem demokracja i konflikt są zjawiskami silnie ze sobą związanymi. Pożądanym oddziaływaniem instytucji demokratycznych jest ustawicznie dążenie do rozwiązywania owych konfliktów w ramach szeroko pojętej kultury politycznej. Demokracja to ciągłe poszukiwanie najlepszego, najbardziej optymalnego sposobu zarządzania państwem z udziałem i akceptacją jak największej ilości obywateli. To forma rządzenia państwem, która jest najbliższa obywatelom i wciąga ich w proces decyzyjny zarówno na szczeblu ogólnokrajowym, jak i lokalnym.

Czytaj więcej: Kilka pytań o … DEMOKRACJĘ

Mirosław Matyja: W Polsce potrzeba radykalnej zmiany. Wszyscy to widzą i czują, niewielu jednak ma receptę na jej przeprowadzenie

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 20 marzec 2019

Odsłony: 13579

Podział na lewicę i prawicę to fikcja i propaganda, mająca służyć zamydleniu oczu społeczeństwu polskiemu i światu, że istnieje w Polsce ideologiczny pluralizm i spełnione są wymagania demokracji.

Mirosław Matyja

Przejście z epoki komunizmu do systemu semidemokratycznego w Polsce było 30 lat temu skokowe, nacechowane wyprzedażą majątku narodowego, aferami gospodarczymi, nieudanym planem Balcerowicza i przejęciem władzy przez ustalone z góry elity polityczno-ekonomiczne? Niestety, tak było i… ta sytuacja trwa. (…) Polska straciła na tej „pierestrojce” od pół do dwóch bilionów dolarów. Dług Gierka z lat 70. ubiegłego wieku przedstawia się w tym porównaniu jako zwykle „kieszonkowe”. To bezprecedensowe w skali świata ogołocenie polskiego narodu z jego własności doprowadziło do sytuacji, w której tylko praca jest własna, bowiem kapitał znajduje się w obcych rękach. Majątek banków i przemysłu został upłynniony za ok. 10% jego wartości – w ten sposób polska gospodarka uzależniła się od obcych gospodarek. Z gospodarką, głównie w rękach zagranicznych, można oczekiwać, że polityka też może przejść w ręce zagraniczne – jak wiadomo politykę trudno oderwać od gospodarki.

W historycznym wymiarze, jakim była strategiczna decyzja akcesji Polski do UE, została ona podjęta jednomyślnie przez prawicę i lewicę. Mało tego, oba te ugrupowania prześcigały się w tym, kto z nich dostąpi „zaszczytu” podpisania unijnego traktatu.

    Rzeczowych i rzetelnych negocjacji z biurokracją UE nie było – były tylko pertraktacje polityczne i jednomyślność ideologiczna, aby podporządkować Polskę biurokratycznym strukturom unijnym.

Czytaj więcej: Mirosław Matyja: W Polsce potrzeba radykalnej zmiany. Wszyscy to widzą i czują, niewielu jednak ma...