Wybory a Teoria postkolonialna

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 07 październik 2011

Odsłony: 3060

Ocena użytkowników: 4 / 5

Wybory 2011

Teoria postkolonialna

W dniu 9 Października 2011 odbędą się wybory parlamentarne. Dla narodowców jest to smutny dzień ponieważ żadna ze startujących we wyborach partii nie jest wolna od zewnętrznej zależności i nie reprezentuje  żywotnych interesów naszego narodu.

Aby zrozumieć  trudne położenie naszego narodu można posłużyć się teorią postkolonialną. Jest to bardzo ciekawa koncepcja odnosząca się do skutków dominacji potęg imperialnych nad swoimi dominiami.  Jak wskazują klasycy teorii postkolonialnej, wyzwolenie z podkolonialnej dominacji nie spowodowało nigdy automatycznego przywrócenia faktycznej niezależności i równowagi społecznej w skolonizowanych wcześniej społeczeństwach.  Jeśli uznać okres PRL za okres rozwoju zależnego od ZSRR(od całkowitej zależności z początku PRL-u do stopniowego uniezależniania tak jak pod koniec PRL-u), to Polska elita sprawująca władzę jest elitą postkolonialną. Cechą wspólną elit postkolonialnych jest pozostałe po okresie kolonialnym a widoczne w różnych typach dyskursów pojawiających się w dawnych koloniach syndromy braku wiary we własną wartość, wpojone skolonizowanym narodom głębokie przekonanie o ich niższości, nienowoczesności ich instytucji społecznych i anachronizmie tradycji.

Czytaj więcej: Wybory a Teoria postkolonialna

Dziesięć zapomnianych faktów o Fatimie

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 07 październik 2011

Odsłony: 3866

Ocena użytkowników: 5 / 5

Chociaż wielu czcicieli Matki Bożej Fatimskiej dużo wie na temat najistotniejszych aspektów dotyczących Jej Orędzia i licznych wydarzeń związanych z objawieniami, niektóre szczegóły mogły jednak zostać przeoczone. Dlatego przedstawiamy tutaj kilka kwestii do przeanalizowania i osobistej refleksji w nadziei, że pomogą one lepiej docenić znaczenie Orędzia, wypowiedzianego w Fatimie:

1. Siódme Objawienie

Matka Boża ukazała się w Fatimie sześć razy od maja do października 1917 roku. Już podczas pierwszego objawienia wspominała, że powróci do Cova da Iria, w to samo miejsce jeszcze siódmy raz. Jej słowa brzmiały:
„Przybyłam was prosić, abyście przychodzili tu przez sześć kolejnych miesięcy, trzynastego dnia, o tej samej godzinie. Potem wam powiem, kim jestem i czego sobie życzę. Następnie powrócę tu jeszcze siódmy raz”.

Chociaż specjaliści od objawień fatimskich różnią się w opiniach dotyczących interpretacji tych słów, nic nie stoi na przeszkodzie i nie sprzeciwia się wierze, by mieć nadzieję i ufać, że ta obietnica będzie spełniona w najbliższej przyszłości. Z pewnością jest to chwalebne i najbardziej wyjątkowe wydarzenie, na jakie wierny katolik może z niecierpliwością oczekiwać, zwłaszcza w obecnych niespokojnych i chaotycznych czasach. Być może to siódme objawienie nastąpi w czasie pokoju, który Ludwik Grignion de Montfort opisał jako „Królestwo Maryi”, a które Matka Boża przepowiedziała jako triumf Jej Niepokalanego Serca.

Czytaj więcej: Dziesięć zapomnianych faktów o Fatimie

Katolicki socjalizm?

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 07 październik 2011

Odsłony: 6315

Ocena użytkowników: 5 / 5

Katolicyzm jest przede wszystkim religią a nie cywilizacją. Gdyby był cywilizacją, niemożliwe byłoby szerzenie „Dobrej Nowiny” wśród różnych cywilizacji, zachowując ich odrębność. Tymczasem  katolikami są ludzie należący do różnych kręgów cywilizacyjnych, łącznie z Chinami czy Afryką. Nie oznacza to, że nie próbowano i nie próbuje się wykorzystać religii jako narzędzia do realizacji celów zwłaszcza politycznych. Najbardziej spektakularnym przykładem byli Krzyżacy, którzy za zasłoną krzyża napadali, rabowali i zabijali nie tylko pogan, ale i chrześcijan.

Współcześnie pojawiło się nowe zagrożenie. Jest nim przenikanie ideologii do religii. Szczególnie niebezpieczny był komunizm, który w krajach Ameryki Południowej doprowadził do powstania tzw. teologii wyzwolenia, której cele i deklaracje pozostawały niby chrześcijańskie, ale metody jak najbardziej zbrodnicze, bo zaczerpnięte właśnie z komunizmu. Teologia ta została jednoznacznie obnażona i odrzucona przez bł. Jana Pawła II. Ale oprócz komunizmu mamy jeszcze socjalizm. Tu sprawa bardziej się komplikuje. Byli tacy, którzy w czasach PRL-u próbowali godzić chrześcijaństwo z socjalizmem w zakresie ideologii. Przylgnęła do nich łatka katolewicy. Ówczesne władze patrzyły na to środowisko wyjątkowo przychylnie, ale nie dlatego że odnalazły w nim bratnią duszę, lecz dlatego że liczyły na to, że rozsadzi ono Kościół polski od wewnątrz. Jednak ks. prymas Stefan Wyszyński doskonale widział to zagrożenie i rozszyfrował sam podstęp, dzięki czemu cała gra nie osiągnęła wówczas swojego celu. Ale jak bardzo środowiska te są zwarte, zdeterminowane i cierpliwe widać po ich późniejszej aktywności i metamorfozach aż po dziś dzień, bo to one przecież stanowią zaplecze ideologiczne obecnego prezydenta.

Czytaj więcej: Katolicki socjalizm?

Jest Tablica Kowalczyków! - na razie wędrowna

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 07 październik 2011

Odsłony: 3655

To właśnie dziś 6 października 2011 mija 40 lat od chwili, gdy miała miejsce historyczna eksplozja. Znaczące uderzenie przede wszystkim w pychę ówczesnej komunistycznej władzy nad naszym Narodem, bo przecież fizycznie nie ucierpiała ona wcale. I chyba ta urażona wtedy duma, do dziś nie pozwala podkulić pod siebie ogona spadkobiercom tamtych morderców. Zamiast się cieszyć, że i wtedy ocaleli (bo przecież mógł Jerzy poczekać te kilkanaście godzin), i dziś nikt ich specjalnie nie szuka, po sądach nie ciąga, chodzą po gabinetach i ...

A ludzie, którzy nie mają odwagi samodzielnie podjąć decyzji, wyciągnąć konsekwencji z tego, że ustrój wtedy panujący (albo dopiero budowany) jest w obecnie obowiązującej Konstytucji potępiony i zakazany, wysłuchują ich i potulnie stosują się do zaleceń. Jak bardzo trzeba być "elastycznym", aby odrzucić pamięć o bezkrwawo przecież protestujących "mścicielach" i tym samym stanąć po stronie tych, którzy są winni przelania krwi niewinnych? Jak bardzo trzeba być "elastycznym", aby w naszym wolnym kraju być profesorem uniwersytetu, radnym, prezydentem? Jak długo jeszcze takich "elastycznych" będziemy popierać, wybierać, tolerować na wysokich stanowiskach?

Czytaj więcej: Jest Tablica Kowalczyków! - na razie wędrowna