Iwo Cyprian Pogonowski
Kiedy Anglia była największą potęgą na świecie głównymi twórcami jej polityki byli kupcy i fabrykanci – wówczas najbogatsi ludzie w tym państwie. Ludzie ci chcieli zawładnąć światem. Brytania dominowała na początku XX wieku ale była w stadium powolnego upadku, tak że z końcem Drugiej Wojny Światowej w 1945 roku USA było bezpieczne i posiadało połowę zasobów świata, jak też kontrolowało w sposób bezprzykładny w historii Zachodnią Półkulę oraz Oceany Spokojny i Atlantycki.
Planiści Roosevelta w czasie Drugiej Wojny Światowej planowali powojenną „wielką przestrzeń” zajmującą całą Zachodnią Półkulę, cały Daleki Wschód, wszystkie byłe kolonie brytyjskie i centra handlowe i przemysłowe Eurazji i Europy Zachodniej za pomocą siły wojskowej i dominacji ekonomicznej, jednocześnie zapewniając sobie ograniczenie suwerenności państw, które mogłyby w tych planach przeszkadzać.
Tak jak Roosevelt miał nadzieję już w 1937 roku, w czasie Drugiej Wojny Światowej amerykańska produkcja przemysłowa czterokrotnie wzrosła, wyprowadziła USA z depresji, w czasie kiedy rywale byli niszczeni i osłabiani. Obecnie sformułowane zasady są nadal stosowane mimo osłabienia USA „wojną na kredyt” przeciwko Irakowi.
Pismo Foreign Affairs opublikowało niedawno jako główny artykuł, tekst prof. Chomsky’ego, pod tytułem „Czy Ameryka wykończyła się” („Is America Over?”). Stwierdzano w nim, że „potęga rośnie w Chinach i w Indiach które prawdopodobnie będą hegemonami globu w przeszłości”.
Profesor Chomsky uważa że w niedalekiej przyszłości będzie inaczej. Mianowicie Chiny i Indie są ubogimi państwami w stosunku do zaludnienia ich. Według ONZ Chiny są na 90. miejscu, a Indie na 120 miejscu według indeksu „rozwoju człowieka”. Mają one kolosalne problemy demograficzne, biedy, kontrastów stanu posiadania i zatrucia środowiska. Chiny stały się wielkim ośrodkiem przemysłowym zasilanym częściami produktów wysokiej technologii pochodzących z Japonii, USA, Europy, Tajwanu, Korei Południowej, Singapuru i Europy. Wartość towarów dodana w Chinach jest jak dotąd stosunkowo mała.
Od czasu kiedy Chiny odzyskały niepodległość w późnych latach 1940., kiedy “Amerykanie stracili Chiny” w czasie kiedy wielu Amerkańw wierzyło, że USA jest właścicielem całego globu. W latch 1950. „Amerykanie stracili Azję Południowo Wschodnią”, gdzie uwikłali się w wojnę w Wietnamie i gdzie w 1965 roku pucz Soharto w Indonezji i mordy masowe otworzyły nowy teren dla eksploatacji Zachodu w Azji.
Henry Kissinger mówił w 1965 roku o skutecznym zwalczaniu “wirusa niepodległości” z pomocą Suharto w Indonezji i Marcom na Filipinach oraz dyktaturach w Tajlandii i Południowej Korei.
Ameryka Łacińska oswobodziła się w czasie ostatnich 10 lat z kontroli USA trwająej blisko 500 lat od czasu Conquistadorów i ostatnio rządów białej elity rządzącej masami nędzarzy a zorientowanej w kierunku Europy i w kierunku USA. W ostatnich 10 latach państwa łacińskie zaczęły działać bardziej solidarnie w kierunku niepodległości, mimo problemów wewnętrznych. Obecnie USA nie ma baz wojskowych a Ameryce Łacińskiej, z wyjątkiem Guantanamo na Kubie.
Wiosna Arabska stanowi nowe zagrożenie interesów USA strategicznie ważniejsze niż straty w Południowo Wschodniej Azji i w Ameryce jako Południowej. W latach 1940. Departament Stanu oceniał Bliski Wschód jako „największą materialną zdobycz w historii świata” i spektakularne źródło strategicznej potęgi potrzebnej do kontrolowania globu.
Pucz USA do spółki Brytanią w Iranie w 1953 roku rzuca cień na dzień dzisiejszy mimo tego, że nie ma już Zimnej Wojny. Był to objaw nacjonalizmu, który przeszkadzał w kontrolowaniu świata przez USA. Obecnie Wiosna Arabów została siłą opanowana przy pomocy rządu Arabii Saudyjskiej. Egipt natomiast jest ważnym państwem, w którym USA na początku broniło posłusznego dyktatora, póki armia nie zwróciła się przeciwko niemu i wtedy pozwolono inteligentom mówić o ich miłości dla demokracji, tak jak było wcześniej w Nikaragui, Haiti, na Filipinach, Korei Południowej. W Kongo Mobutu, etc., gdzie dla USA prawdziwa demokracja jest niewygodna według Chomsky’ego, w świecie w którym istnieje gwarantowane obopólne zniszczenie nuklearne obok katastrof środowiska powodowanych ocieplaniem się atmosfery ziemskiej oraz topieniem się lodowców do roku 2020, a nie 2050. Politycy szkodzą ochronie środowiska, tak w ograniczniu gazów cieplarnianych jak w wydobywaniu ropy naftowej bez ograniczeń.
Sprawa obrony monopolu nuklearnego Izraela przed Iranem natrafia na to, że nie ma sposobu udowodnienia faktu, że nie ma tam budowy broni nuklearnej i dlatego Iranowi trzeba zabronić prawa do wzbogacania uranu – prawa gwarantowanego dla państw członkowskich Traktatu „Non-Proliferation” – mimo członkostwa w nim Iranu, Iranowi ma być zabronione korzystanie z tego prawa mimo poparcia większości mieszkańców kuli ziemskiej, którzy uważają, że obecnie największe zagrożenie nuklearne stanowi Izrael i na drugim miejscu USA – wspomina o tym profesor Noam Chomsky w swoich rozważaniach na temat „Do Kogo Świat Należy”.
