Odrodzisz się, Polsko
Ojczyzno moja, wewnętrznie rozdarta
jeszcze istniejesz... Jak długo?
Kiedy odwróci się Twoja zła karta?
Kiedy przestaniesz być możnych sługą?
Czy jesteś panną bez posagu, brzydką?
Jak twierdzą złem ku ziemi przygięci.
Co piękno w Tobie chcą wyrzucić wszystko,
A Twoją wielkość wyrzucić z pamięci.
Jesteś jak owca przez wilki osaczona.
Co chcą Ci z serca wyrwać Twą Polskość.
Przez wielu ludzi zdeptana, zdradzona.
Oni chcą sprzedać Twą godność i wolność.
Twoja historia dla wielu jest garbem.
Twój honor - nieznośnym ciężarem.
Serca tych ludzi jak kamień twarde.
Chcą w Tobie zniszczyć i Krzyż, i Wiarę.
Lecz jest jeszcze Bóg, a Wiara nie zgasła.
Nasza modlitwa i w rękach różaniec.
Miłość do Ciebie jak słońce jasna.
Ty się odrodzisz. Z upadku powstaniesz.
Zbigniew Tabor, Czeladź
Ojczyzno moja, wewnętrznie rozdarta
jeszcze istniejesz... Jak długo?
Kiedy odwróci się Twoja zła karta?
Kiedy przestaniesz być możnych sługą?
Czy jesteś panną bez posagu, brzydką?
Jak twierdzą złem ku ziemi przygięci.
Co piękno w Tobie chcą wyrzucić wszystko,
A Twoją wielkość wyrzucić z pamięci.
Jesteś jak owca przez wilki osaczona.
Co chcą Ci z serca wyrwać Twą Polskość.
Przez wielu ludzi zdeptana, zdradzona.
Oni chcą sprzedać Twą godność i wolność.
Twoja historia dla wielu jest garbem.
Twój honor - nieznośnym ciężarem.
Serca tych ludzi jak kamień twarde.
Chcą w Tobie zniszczyć i Krzyż, i Wiarę.
Lecz jest jeszcze Bóg, a Wiara nie zgasła.
Nasza modlitwa i w rękach różaniec.
Miłość do Ciebie jak słońce jasna.
Ty się odrodzisz. Z upadku powstaniesz.
Zbigniew Tabor, Czeladź
