Uroczystość św. Michała Archanioła
(29 września)
Św. Michał należy do grona owych siedmiu duchów, którzy najbliżej stoją tronu Bożego. Jest on hetmanem archaniołów, a zasłużył sobie na tę godność zwycięstwem, jakie odniósł nad szatanem. Pismo święte poucza nas, że jeszcze przed świata stworzeniem aniołowie nie byli w dobrem wiecznie umocnieni, lecz mieli wolną wolę, którą wysłużyć sobie mogli królestwo wieczne. Lecz część aniołów uniosła pycha; ci pod wodzą Lucyfera chcieli stać się równymi Bogu. – Wówczas na czele wiernych aniołów stanął św. Michał i z okrzykiem: – "Któż jak Bóg?!" stoczył z buntownikami wielką walkę na niebie. (Apok. 12, 7-9). I zrzucony jest Lucyfer do piekieł i aniołowie jego z nim razem. Od tego czasu stwardnieli w pysze i złości i na wieki wieków takimi pozostaną bez nadziei poprawy. Dobrzy aniołowie za swą wierność utwierdzeni zostali w cnocie, iż grzeszyć już nie mogą, i nie utracą nigdy wiecznej chwały w niebie. – Ów okrzyk zwycięski: "Któż jak Bóg" co znaczy po hebrajsku "Michael" stał się odtąd nazwą hetmana anielskich zastępów. W słowach "któż jako Bóg", wypowiedział św. Michał tę prawdę, że wszelkie stworzenia, wszystkie bogactwa, siła i doskonałości ludzkie i anielskie, niczym są wobec Boga, że więc nierozumem jest podnosić bunt przeciw Bogu. Jak toczyła się dawniej walka na niebie, tak toczy się obecnie ta walka na ziemi. Michał anioł walczy zawzięcie z całą piekieł potęgą dla sprawy Bożej, i mieczem swoim osłania duszę naszą i Kościół Chrystusowy przed szatanami pychy i zgorszenia. – Św. Michał wreszcie obecnym jest przy sądzie Boga, i on odważa dobre i złe czyny człowieka, według których otrzymuje nagrodę lub karę. W starym zakonie Bóg oddał św. Michałowi w opiekę państwo Izraelskie. Gdy jednak spełniło ono swą misję z przyjściem na świat Mesjasza, odtąd stał się św. Michał opiekunem Kościoła katolickiego. Kiedy część Polski przyłączono do Austrii 1772 roku, i nazwano ją Galicją, wówczas obrano dla niej świętego Michała jako patrona.
Punkty do rozmyślania
Najpierwszym gorszycielem był Lucyfer, gdyż uwiódł towarzyszów swoich, aby podnieśli bunt przeciwko Stwórcy. Dlatego to diabeł kocha się w zgorszeniu i stara się zgorszeniem gubić ludzi. Bóg buduje, a szatan burzy. W robocie swej przeklętej posługuje się szatan ludźmi oddanymi sobie. Czego sam dokonać nie może, to przeprowadza przy ich pomocy. – Zgorszenie to zaraza, która śmierć duchową szerzy dookoła. Niektórzy zarabiają szerząc zgorszenie złymi pismami, niemoralnymi powieściami, przewrotnymi gazetami; inni starają się być dowcipnymi rozpowiadając nieprzyzwoite żarty, dwuznaczne historyjki itp.
Unikaj gorszyciela, bo ten zawsze ma łuk napięty i każdej chwili gotów wypuścić zatrutą strzałę, jeżeli widzi, że przystęp do ciebie łatwy.
Modlitwa
Boże, który uwielbioną wolą swoją aniołom opiekę nad ludźmi przeznaczyłeś, spraw miłosiernie, niech Ci, co w niebie tron Twój otaczają, ochraniają nas tutaj na ziemi. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Żywoty Świętych, z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin. Napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., Nowe ulepszone wydanie wspaniałe. 1931. Warszawa i Wimperk (Czechy). Zakład katolickich wydawnictw i drukarnia J. Steinbrenera, "Marja Wspomożenia", ss. 548-549.
Nadesłał: Krzysztof Ś.
