Niewdzięczna Kambodża

Szczegóły

Kategoria: Wiadomości

Opublikowano: 24 kwiecień 2018

Odsłony: 13

A Polska… A gdzie tam Polsce do Kambodży… – admin (Marucha przyp. red. WSP)

Zdaje się, że kolejny kraj urywa się Amerykanom ze smyczy.

Niespełna dwa lata temu, nagradzany częściej od Wałęsy, utytułowany bardziej niż Tusk i zachwalany w sposób nieosiągalny dla Dudy – kambodżański przywódca, Hun Sen nagle ogłosił, że może i było miło, ale już wystarczy bycia „prymusem Zachodu”, nie ma też co oglądać się za bardzo na mocno nadopiekuńczy w swoim czasie Wietnam – i czas poszukać sojuszników lepiej zabezpieczających khmerskie interesy [1].

Czytaj więcej: Niewdzięczna Kambodża

Zdegradować prezydenta!

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 24 kwiecień 2018

Odsłony: 8

"Decyzja prezydenta spadła więc na patriotów jak przysłowiowy grom z jasnego nieba i pozbawiła ich jakichkolwiek złudzeń, że obóz rządzący, z którego szeregów wyszedł Andrzej Duda, może dokonać głębszych zmian w polskiej polityce."

Wojciech Podjacki

W dniu 6 marca 2018 roku, gdy Sejm uchwalił tzw. ustawę degradacyjną, co prawa strona sali przyjęła gromkimi brawami i okrzykami – „Precz z komuną!”, nikt nie mógł przeczuwać, jaki będzie finał tej inicjatywy, która miała posłużyć do „oczyszczenia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w sferze symbolicznej” oraz do przywrócenia „właściwego miejsca najwyższym wartościom, wywodzącym się z polskiej tradycji rycerskiej i wojskowej”i. W przeświadczeniu, że proces legislacyjny przebiega sprawnie i bez zakłóceń umacniała nas decyzja podjęta 8 marca przez Senat, który bez zmian przyjął tę ustawę.

Prezydent Andrzej Duda na etapie jej procedowania również nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń, o czym świadczy wypowiedź jego rzecznika Krzysztofa Łapińskiego, który jeszcze 26 marca twierdził, że: „Z tego, co wiem, to opinie prawników prezydenckich w żaden sposób nie podważają sensowności czy istoty tej ustawy”ii. Z tymi słowami korespondują także informacje przekazane przez szefa kancelarii premiera, Michała Dworczyka, który powiedział, że: „Ustawa degradacyjna była dość długo przygotowywana i na żadnym etapie kancelaria prezydenta nie zgłaszała zastrzeżeń. […] Z wcześniejszych wypowiedzi urzędników kancelarii pana prezydenta można było wnioskować, że ta ustawa zostanie podpisana, że co do kierunków ideowych nie ma tutaj żadnych wątpliwości, a same zapisy też nie budzą jakichś większych zastrzeżeń”iii. Nie było też widać większego oporu ze strony „opozycji totalnej”, która najwidoczniej pogodziła się z rozwojem wypadków. Słychać było jedynie skowyt „etatowych” obrońców wdów i sierot po utrwalaczach władzy „ludowej”, takich jak senator Rulewski, który uznał, że przyjęte przepisy „noszą w sobie charakter analfabetyzmu historycznego”.

Czytaj więcej: Zdegradować prezydenta!

W Waszyngtonie zdecydują o naszym przeznaczeniu

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 23 kwiecień 2018

Odsłony: 37

"Paul Ryan, Przewodniczący Izby Reprezentantów Kongresu USA (Speaker of the House) zamierza zawiesić normalnie obowiązującą procedurę kongresową i dopuścić głosowanie nie nad własną ustawą H.R.1226, a nad senacką S.447 !! Głosowanie może się odbyć już w najbliższy wtorek (24 kwietnia 2018).

Stanie się to prawdopodobnie zgodnie ze wskazaniami procedury znanej jako „suspension of the rules” tzn. debata może zostać ograniczona do 40 minut i kongresmani nie będą mogli proponować żadnych zmian tekstu ustawy. "
"Ustawa 447 nie nakłada na Polskę żadnych nowych obowiązków, które nie wynikałyby już z przyjętej w 2009 r. przez rząd Donalda Tuska Deklaracji Terezińskiej, dot. zwrotu Żydom mienia straconego w czasie Holokaustu. Więc ewentualne pretensje nie powinny być kierowane w stronę USA – komentuje w rozmowie z portalem niezalezna.pl amerykanista Wiktor Młynarz." TUTAJ

---

W Waszyngtonie zdecydują o naszym przeznaczeniu
Dziś moja moc się przesili. Dziś poznam, czym najwyższy, czylim tylko dumny” – pisał Adam Mickiewicz w III części „Dziadów”, wkładając tę deklarację w usta Konrada, właśnie rozpoczynającego – jak to na użytek gimnazjastów nazwali nauczyciele – „wadzenie się z Bogiem”.

Jak wiemy, nie skończyło się to dla Konrada dobrze, ale to i tak nic, ponieważ – jak mówił żmudzki szlachcic, pan Surwint – „z Panem Bogiem łatwiej niż z ludźmi”, a zwłaszcza z niektórymi ludźmi, to znaczy – z Żydami.

Kiedyś obwiniano ich o spowodowanie śmierci Jezusa, ale odkąd, w ramach szerzącego się z szybkością płomienia kultu Świętego Spokoju ustalono, że to nie Żydzi, a nie jest wykluczone, że już wkrótce się wyjaśni, że Jezus zmarł śmiercią naturalną, dzięki czemu problem zniknie sam przez się, mało kto odważa się Żydom sprzeciwiać. Nie żeby się bał, co to, to nie, tylko, żeby nie zostać antysemitą. Jak bowiem wiadomo, antysemityzm jest grzechem, a jak ktoś w ten sposób grzeszy, to może trafić do piekła, gdzie cały czas będzie go bolało.

Portal „Fronda” codziennie dostarcza świeżych opisów piekła, więc nic dziwnego, że wszyscy unikają wszelkiej konfrontacji z Żydami.

Czytaj więcej: W Waszyngtonie zdecydują o naszym przeznaczeniu

W uścisku „realistów”

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 17 kwiecień 2018

Odsłony: 80

Wiele lat, a nawet dziesięcioleci musi upłynąć, „nim się przedmiot świeży, jak figa ucukruje, jak tytuń uleży” - pisał Adam Mickiewicz, wkładając tę opinię w usta Kajetana Koźmiana, poety pseudoklasycznego, co to „opiewał tysiąc wierszy o sadzeniu grochu”. W przypadku tak zwanych „żołnierzy wyklętych”, których na dobrą sprawę należałoby raczej nazywać niezłomnymi, dziesięciolecia chyba nie wystarczą.

Z jednej strony „niech na zawsze w piosence zostanie chwała Polski, partyzancka brać” - jak śpiewaliśmy na obozach harcerskich w Zwierzyńcu na Roztoczu w latach 1957 i 1958, kiedy po październiku 1956 roku na krótko dopuszczono do harcerstwa „starych” instruktorów, niekiedy nawet AK-owców, których miejsce zajęli wkrótce potem partyjni karierowicze – ale z drugiej „reakcyjne podziemie” wzbudzało nienawiść przedstawicieli polskojęzycznej wspólnoty rozbójniczej, która – korzystając z dobrego fartu pod sowiecką okupacją – rozwnuczyła się w kolejnych pokoleniach. Reakcja potomstwa hitlerowskich i sowieckich kolaborantów na przywracanie w Polsce pamięci o żołnierzach niezłomnych pokazuje, że polskojęzycznej wspólnocie rozbójniczej najwyraźniej nie wystarczyło fizyczne ich wytępienie, ale pragnęliby również zatrzeć o nich wszelką pamięć tak, żeby nie pozostał nawet ślad po zatarciu.

Czytaj więcej: W uścisku „realistów”