Szczegóły

Kategoria: Myśl Narodowa

Opublikowano: 11 maj 2009

Odsłony: 16440

"Prof. Roman Rybarski był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli ruchu narodowego, którego spostrzeżenia do dziś zachwycają przenikliwością".
Roman Rybarski był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli ruchu narodowego, którego spostrzeżenia do dziś zachwycają przenikliwością. Rola jaką pełnił w przedwojennym ruchu narodowym była ogromna. Wystarczy wspomień o tym, że w latach 1928-1935 pełnił funkcję prezesa Klubu Narodowego w Sejmie RP, a w latach 1926-1932 był twórcą programu gospodarczego Związku Ludowo-Narodowego, zaś po jego rozwiązaniu Stronnictwa Narodowego.
Aż dziwne, że tak zasłużona osoba jest postacią w dużym stopniu zapomnianą i to nawet w kręgach narodowców. Dlatego warto choć trochę przybliżyć jego poglądy. Ze względu na olbrzymią wszechstronność działalności polityczno-naukowej Romana Rybarskiego ciężko streścić cały jego dorobek w zwięzłym artykule. Dlatego poprzestanę na przedstawieniu rysu jego myśli ekonomicznej. Zaznajomienie się z nią jest obowiązkiem każdego narodowca, zarówno ze względu na szacunek jaki okazujemy historii ruchu narodowego jak i aktualność jego poglądów w kontekście obecnych problemów ekonomicznych Polski.

ANTYSOCJALIZM

Roman Rybarski całkowicie przeciwstawiał się wszelkim pomysłom dotyczącym szeroko zakrojonej polityki socjalnej oraz wysokim podatkom. Ośmieszał stawiane często przez socjalistów argumenty o tak zwanej sprawiedliwości społecznej. Uważał, że odbieranie pieniędzy warstwie osób zamożnych na rzecz warstwy ubogiej jest czymś niemoralnym i niesprawiedliwym.
Zadawał pytania, o to jakie prawo ma społeczeństwo, aby zabierać, a mówiąc dosadniej okradać osoby, które żyją dostatnio, ale zasłużyli na to swoją ciężką i uczciwą pracą. Bo zasłużyli, jeśli ktoś dobrowolnie im tyle zapłacił. Sytuacja taka nie tylko narusza prawo do wolności gospodarczej oraz prawo do własności, ale tworzy swoiste błędne koło. Wytwarza się pewna grupa osób, której głównym źródłem dochodów jest praca innych osób. Grupa ta zaczyna się powoli, ale systematyczne powiększać. Obejmuje coraz szersze kręgi społeczeństwa. Dołączają do nich ludzie, którzy do tej pory pracowali, ale nie na tyle efektywnie, aby zarabiać znacznie więcej niż ludzie utrzymujący się z pomocy socjalnej.
Wraz ze wzrostem liczebności tej grupy społecznej zaczyna ona być coraz lepiej zorganizowana i wywierać coraz silniejszy wpływ na dalsze decyzje rządu. Władza chcąc uniknąć większych protestów spełnia kolejne żądania dotyczące pomocy socjalnej. W kosekwencji prowadzi to do sytuacji, w której nieliczna grupa efektywnie pracujących jest zmuszana przez państwo do utrzymywania coraz liczniejszej armii nierobów. Wydatki na cele socjalne są olbrzymie, zaś dochody ze względu na nieliczność grupy osób płacących podatki są niewielkie. Zmusza to państwo do cięć w sferze polityki socjalnej.
Tak oto wracamy do punktu wyjścia, tyle że przy ogromnym bezrobociu i zacofanym społeczeństwie, którego przeważająca część nie widziała sensu uczyć się ani pracować. Bo niby po co? Skoro państwo z jednej strony obdarzało olbrzymią pomocą socjalną osoby niepracujące. Z drugiej zaś strony nakładało wysokie podatki dla wykształconej, pracującej efektywnie elity.
Jakby tego było mało państwo targane jest falami protestów oburzonej ludności. W systemie pomocy społecznej "ludzie nie pytają się skąd państwo weźmie środki na wypełnienie narzuconych na nie zadań, czy potrafi im podołać, czy do nich dorosło, wierzy się, że wystarczy uchwalić ustawę, by ją można było wykonać". Państwo dając ludziom obietnice niemożliwe do spełnienia, rozbudza postawy roszczeniowe, co prowadzi nieuchronnie do komunistycznej rewolucji sfrustrowanych mas społecznych.

Czytaj więcej: Geniusz Myśli Rybarskiego - część 1 i 2

Szczegóły

Kategoria: Myśl Narodowa

Opublikowano: 04 maj 2009

Odsłony: 13427

Idea narodowa zawsze szczególny nacisk kładła na oszczędzanie energii narodu. Podobnie Współczesny Nacjonalizm za jeden z priorytetów uważa rozsądek w traceniu energii.  W przeciwieństwie do sanacyjnej tradycji romantycznej narodowcy zawsze uważali bezsensowną walkę z wiatrakami za grzech przeciwko Polakom.

 Nasz kraj od wieków nie ma szczęścia do sąsiadów. Od stuleci nasz wzrok zawsze musiał być szczególnie kierowany na wschodnią i na zachodnią stronę. Byliśmy i jesteśmy łakomym kąskiem zarówno dla wschodnich jak też zachodnich sąsiadów. Realnie oceniając, Polsce nie zagraża niebezpieczeństwo militarne od Rosji jak tez od Niemiec. Tym niemniej oba kraje chętnie wciągnęłyby nas w swoje strefy wpływów, gdyż oba maja potężne aspiracje na rynku światowym. Polski nie stać na konflikty z oboma potężnymi sąsiadami, więc dobrym rozwiązaniem byłoby ułożenie sobie dobrej współpracy z jednym sąsiadem a nie zadrażnianie stosunków z drugim. Rosja pokazała się jako sojusznik niegodny zaufania - jeżeli kraj sojuszniczy ma niewielkie znaczenie dla jej interesów potrafi pozostawić go na pastwę innych mocarstw bez mrugnięcia okiem. Doskonałym przykładem jest Serbia, której przemocą odebrano kolebkę – Kosowo, przy praktycznie zerowym sprzeciwie Rosji. Nie oszukujmy się, Osetia nie była odwetem za Serbię – Gruzja leży na terenie którym żywotnie zainteresowany jest Kreml – terenie tranzytowym surowców na handlu których Rosja chce zbudować swoją potęgę. Stąd wcale nie chodzi o przyjaźń czy sojusz Rosji z Osetią i Abchazją, tylko o interesy ekonomiczne.

Czytaj więcej: Zamiast walki z wiatrakami

Szczegóły

Kategoria: Myśl Narodowa

Opublikowano: 08 maj 2009

Odsłony: 13438

Przemówienie wygłoszone na zakończenie obrad powołujących do istnienia OWP w Poznaniu - grudzień 1926 r..

ROMAN DMOWSKI
ZASADY MORALNE


W Obozie Wielkiej Polski szeregują się ludzie, wyrośli w pracy politycznej różnych stronnictw, a obok nich wielu, którzy w życiu politycznym dotychczas czynnego udziału nie brali. Wobec tego uważam za konieczne od początku jasno określić zasady moralne, którymi wszyscy członkowie organizacji muszą się kierować w swym postępowaniu.

Zorganizowany należycie naród jest potęgą, której nic na świecie przeciwstawić się nie zdoła. Wobec tego organizacja narodowa ma obowiązek działać uczciwie i otwarcie. Tylko obozy, działające przeciw narodowi i jego dobru, mają potrzebę uciekania się w walce o swe cele do środków nikczemnych - do kłamstwa, obłudy, oszczerstwa, nawet do skrytobójstwa.

Organizacja, wysoko ceniąca godność swego narodu, pragnąca, ażeby jak najwyżej stał pod względem religijnym i moralnym, może działać tylko środkami uczciwymi. Uczciwość wszakże, gdy staje do walki, wymaga wielkiego męstwa. Tchórze nigdy nie walczą uczciwie.

Dlatego Obóz Wielkiej Polski wymaga od wszystkich członków swoich bezwzględnej uczciwości w postępowaniu politycznym i męskiej odwagi.

Czytaj więcej: ROMAN DMOWSKI - ZASADY MORALNE

Szczegóły

Kategoria: Myśl Narodowa

Opublikowano: 30 kwiecień 2009

Odsłony: 18925

Współczesny Nacjonalizm jest ideą umiaru. W związku z tym jest jej obcy wszelki szowinizm.

Współczesny Narodowiec nie uważa, że jego naród został stworzony przez Boga do wyższych celów niż inne narody. Odrzuca mesjanizm oraz poniżanie innych nacji, kultur, religii, ras. Współczesny Nacjonalizm przyjmuje, że Polacy są takim samym narodem jak inne cywilizowane narody – ani lepszym ani gorszym. Nasza idea nie została stworzona dla ludzi, którzy są ślepi na przywary Polaków, ale też nie dotyczy ona tych, którzy posiadają kompleksy na tle swojej przynależności do narodu Polskiego.

Dostrzegając fakt, że jesteśmy jednym z wielu cywilizowanych narodów twardo stoimy na stanowisku, że Polacy muszą mieć swoje silne państwo. Państwo nie jest celem dla narodu, ale środkiem do utrzymania swojej odrębności.

Współczesny nacjonalizm nie postuluje zamknięcia granic dla imigrantów. Uważamy, że kontrolowany napływ przybyszów z innych krajów może mieć dobry wpływ na rozwój technologiczny, ekonomiczny, oraz naukowy naszego państwa.

Natomiast zawsze będziemy uważali, że to Polacy są wyłącznymi gospodarzami w Polsce.

Państwo można porównać do domu. W tradycji polskiej zawsze było dobre odnoszenie się do gości. Stare przysłowie mówi “Gość w dom, Bóg w dom”. Gość zawsze mógł liczyć na bardzo życzliwe traktowanie w polskim domu, niezależnie od statusu społecznego, oraz ekonomicznego gospodarza. Jednakowoż nigdy gospodarz nie pozwolił aby gość uchybił zwyczajom panującym w jego domu. Taki gość był traktowany jako intruz i jako taki mógł zostać wyproszony.

Czytaj więcej: Współczesny Nacjonalizm a szowinizm