Krzysztof Baliński: ANTYSEMITA, ALE NASZ

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 10 wrzesień 2016

Odsłony: 2159

Ocena użytkowników: 5 / 5

W lutym 2010 r. Anna Rudnitskaya w żydowskim Forward pisała: „społeczność żydowska wita zwycięstwo Janukowycza”. Szczególnie zadowoleni byli Żydzi na zachodzie kraju. Rabin z gminy odeskiej Boleslaw Kapulkin przekazał, że  72 procent Ukraińców żyjących w Izraelu oddało głos na Janukowycza. Rabin Josef Zissels, od 1991 przewodniczący Vaad Ukrainy, konfederacji organizacji żydowskich i wiceprzewodniczący Światowego Kongresu Żydów mówił: „Podczas prezydentury Juszczenki nie obeszło się bez napięć.

Gdy pośmiertnie Banderze nadał tytułu bohatera, zbrodniarzowi wojennemu odpowiedzialnemu za śmierć tysięcy Żydów, główny rabin Ukrainy Mosze Asman zwrócił medal przyznany mu przez Juszczenkę. Rudnitskaya przypomniała, że Departament Stanu uznał jedną z uczelni ukraińskich za „najbardziej antysemicką instytucję w Europie Wschodniej” i wymusił na rządzie zamknięcie jej 26 filii. Przypomniała też, że za rządów Juszczenki nacjonalistom wznoszono pomniki, a dzieci dostały Podręcznik małego banderowca, w którym Bandera to ojciec narodu, a UPA to protoplasta narodowego ruchu wyzwoleńczego spod „polskiej okupacji”. Obowiązkową lekturą stały się też wiersze wieszcza narodowego Tarasa Szewczenki, który dla przykładu w poemacie „Hajdamacy” pochwala rzeź Polaków w Humaniu i wzywa do mordowania Żydów. Można w nim także przeczytać, że Żyd to świnia i parch.

Czytaj więcej: Krzysztof Baliński: ANTYSEMITA, ALE NASZ

Wytłumaczyć współczesnym doktrynę o Chrystusie Królu

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 08 wrzesień 2016

Odsłony: 2273

Franciszek Malkiewicz

Gdy kilka lat temu 46-osobowa grupa posłów poparła w sejmie starania Artura Górskiego o ogłoszenie Chrystusa „Królem Polski”, pomysł ten spotkał się z lewicowymi szykanami, ale też z niezrozumieniem ze strony przeciętnego Polaka. Jednak wytrwałość i upór tzw. środowisk intronizacyjnych, pewne otwarcie się episkopatu, a przede wszystkim Opatrzność Boża sprawiły, że 19 listopada br. polscy biskupi dokonają Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana.

We wstępie aktu stwierdza się: „my, Polacy, stajemy przed Tobą (wraz ze swymi władzami duchownymi i świeckimi)1, by uznać Twoje Panowanie, poddać się Twemu Prawu, zawierzyć i poświęcić Tobie naszą Ojczyznę i cały Naród”. W komentarzach autorzy aktu odwołują się m.in. do nauczania głoszącej społeczne panowanie Chrystusa Króla encykliki Piusa XI Quas primas, aktu poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu Jezusowemu oraz orędzia Rozalii Celakówny2. W dobie posoborowej detronizacji Chrystusa Króla w społeczeństwach akt cechuje się pobożnością oraz zaskakującą ortodoksją treści. Deo gratias! Szkoda tylko, że w pewnym sensie episkopat pomniejsza tradycyjne brzmienie tego aktu, zaznaczając, że chodzi o indywidualny i społeczny wymiar panowania Chrystusa, nie zaś o akt o znaczeniu politycznym, w myśl zgubnego nauczania Dignitatis humanæ, które wyparło się możliwości istnienia państw katolickich3. Takie stwierdzenie jest kuriozalne i wręcz bezsensowne, gdyż polityka jest nauką praktyczną o organizacji i zarządzaniu społeczeństwem. Co więcej, jak słusznie wykazał Arystoteles, polityka jest również zwieńczeniem etyki, czyli określeniem cnotliwego działania w życiu wspólnotowym.

Pod tym względem wrogowie religii objawionej okazują więcej spójności niż biskupi, domagając się wykorzenienia katolicyzmu z życiu publicznego, zdjęcia krzyży ze szkół i ze szpitali itd., gdyż przecież wszystko to ma wymiar polityczny. Sam zresztą wspomniany akt na szczęście wyraźnie wskazuje na polityczne konsekwencje panowania Chrystusa nad narodem polskim, określając Pana Jezusa jako „jedynego Władcę państw, narodów i całego stworzenia, Króla królów i Pana panujących”, prosząc o królowanie Chrystusa w urzędach oraz w państwie polskim, czy też poddając „życie narodowe” Chrystusowi.

Czytaj więcej: Wytłumaczyć współczesnym doktrynę o Chrystusie Królu

Śmierć, wokół której panuje zmowa milczenia od 65 lat. On mógł zmienić bieg historii…

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 08 wrzesień 2016

Odsłony: 3065

Nie wiem, jak potoczyłyby się losy Kościoła katolickiego w Polsce, gdyby nie zagadkowa śmierć bp. Stanisława Kostki Łukomskiego. Nie wiem, czy jego hipotetyczne prymasostwo mogłoby ocalić Kościół w Polsce w taki sposób, w jaki on sam ocalił przed zniszczeniem zaminowaną już przez Niemców łomżyńską katedrę.

Październik to miesiąc, w którym zawsze silnie nurtują mnie pytania dotyczące zmian, jakie zaszły w łonie Kościoła katolickiego w Polsce po roku 1945. Dlaczego właśnie w październiku? Bo w karty tego miesiąca na stałe wpisała się na wskroś tajemnicza śmierć polskiego biskupa, śmierć, która do dziś waży na losach Polski i Kościoła, śmierć, o którą nikt się nie głośno upomina.

Elie Wiesel - oszust stulecia?

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 08 wrzesień 2016

Odsłony: 3347

Ocena użytkowników: 5 / 5