Rafał Ziemkiewicz: Zwycięstwo prowokacji

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 03 sierpień 2010

Odsłony: 4566

Tytuł z Mackiewicza chyba najlepiej pasuje do sytuacji pod Pałacem Namiestnikowskim (od niedawna znow bardziej zasługującym na swą historyczną nazwę). Siedzię na wsi, więc dostęp do informacji mam ograniczony, a początków śledzić sprawy nie mogłem uważnie, bo też siedziałem na wsi, i to tureckiej - więc moje robocze uwagi nacechowane są brakiem pewności. Ale mam wrażenie, że kluczowy impuls wyszedł od strony władzy polityczno-medialnej. Jeśli jakakolwiek inna gazeta zaczęła by wywiad z nowym prezydentem od pytania "kiedy pan usunie krzyż spod pałacu", to uznałbym to tylko za przejaw fanatyzmu jej pracowników, którzy nie widzą dla prezydenta ważniejszych zadań niż walka z mitem poprzednika i symbolami religijnymi (inna sprawa, że szanujący się prezydent-elekt powinien to pytanie zbyć albo wręcz usunąć w autoryzacji). Ale w wypadku gdy robi to giewu, od zawsze mające ambicje metapolityczne, to raczej należy uznać rzecz za śiwadomą polityczną kreację, nie mniej niż zamierzchły wstępniak "wasz prezydent - nasz premier".

Żałoba oczywiście musi się kiedyś kończyć, krzyż musiał zostać przeniesiony, ale bez trudu można to było zrobić spokojnie. Komorowski wespół z Michnikiem specjalnie rozpoczęli wokół sprawy awanturę, co im przyszło o tyle łatwiej, że z dotychczasowym dorobkiem PO i salonu w chamskich atakach na uczucia patriotów i katolików wystarczyło im dać sygnał.

Czytaj więcej: Rafał Ziemkiewicz: Zwycięstwo prowokacji

Komorowski i Buda Ruska

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 03 sierpień 2010

Odsłony: 4363

Deklaracje Bronisława Komorowskiego, że nie chce mieszkać w Pałacu Prezydenckim, a od Juraty woli swoją działkę w Budzie Ruskiej wywołują zażenowanie.
Wydawało się, że czego jak czego, ale zrozumienia dla tradycji państwowej Bronisławowi Komorowskiemu nie brakuje. To on przecież już w latach 70. organizował niezależne obchody tych nie najlepiej widzianych przez komunistyczne władze rocznic – 1 sierpnia czy 11 listopada.

Niestety deklaracje prezydenta elekta, że nie chce mieszkać w Pałacu Prezydenckim, a od ośrodka w Juracie woli Budę Ruską pokazują, że swoje dawne wyczucie tradycji najwyraźniej zatracił. Jakoś żadnemu prezydentowi USA nie przychodzi do głowy, żeby zrezygnować z mieszkania w Białym Domu na rzecz na przykład swojego dotychczasowego lokalu. Nie przychodzi, bo mieszkanie i urzędowanie prezydenta w Białym Domu jest właśnie elementem tradycji. U nas ta tradycja nie jest długa – obejmuje tylko trzech prezydentów – ale powinna być kultywowana.

Komorowski tłumaczy, że nie chce się „zamknąć w złotej klatce”. Jeśli tak boi się obciążeń związanych ze sprawowaniem urzędu prezydenta, to nie powinien się był w ogóle o niego ubiegać.

Czytaj więcej: Komorowski i Buda Ruska

Jerzy Przystawa - Co ma Polska do Grecji a Grecja do Polski?

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 03 sierpień 2010

Odsłony: 4148

Katastrofa Smoleńska wywołała erupcję tekstów i komentarzy na temat stanu państwa polskiego i odpowiedzialności polityków. Aczkolwiek kwestia bezpośrednich przyczyn katastrofy podzieliła Polskę na dwa wrogie obozy, organicznie niejako związane z bezwzględnie ze sobą konkurującymi PiS i PO, to po obu stronach nie brak głosów wskazujących, jako na źródło i niejako praprzyczynę tragedii, opłakany stan głównych instytucji państwa. Państwo polskie nie wywiązuje się ze swoich podstawowych obowiązków, a w tym konkretnym przypadku z obowiązku zapewnienia bezpieczeństwa swemu prezydentowi i najwyższym dostojnikom państwa.

Z przykrością stwierdzam, że ta burzliwa dyskusja, przy całej swojej gwałtowności i kontrowersyjności, spolaryzowała się wzdłuż osi partyjnej PiS - PO, spersonifikowanej przez osoby Janusza Palikota i Antoniego Macierewicza i ani rusz nie jest w stanie od tej osi się oderwać, spojrzeć na sprawy państwa pod innym kątem i z głębszej perspektywy. Dobrze ilustruje to artykuł Igora Jankego w Rzeczpospolitej z 28 lipca pt. „Jeszcze słabsza Polska”, przeniesiony potem na portal internetowy Salon24 pod jeszcze bardziej wymownym tytułem „Do następnej katastrofy”. Pod tekstem tym od razu pojawiło się 345 komentarzy, co samo w sobie oddaje temperaturę dyskusji. „Państwo źle działa” – woła Janke – „zabrnęliśmy w ślepy zaułek… potrzebujemy zmiany jakości życia publicznego… marna, pusta polityka, niekończące się wojny o nic, głupie media, niesprawne urzędy, otępiali urzędnicy, brak zasad i procedur – wszystko to razem wzięte doprowadziło prezydencki samolot do katastrofy”.  Do tej tonacji i wokół tej osi kręcą się autorzy ponad 300 komentarzy.  I dlatego, pomimo, że zgadzam się z taką oceną stanu państwa, uważam, że ten kierunek dyskusji prowadzi donikąd, pomija sprawy daleko ważniejsze niż sama Katastrofa Smoleńska, a w diagnozie sytuacji i postulatach naprawy nie porusza, a nawet nie dotyka spraw najważniejszych. Dużo głębszą i poważniejszą analizę, chyba jako jedyny w tej burzy krytyki, przedstawił socjolog i ekonomista Wojciech Błasiak w tekście „Odpowiedzialność za stan państwa”, który jednak nie przebił się ani do opiniotwórczej Rzeczpospolitej, ani do żadnych innych popularnych periodyków, a znaleźć go można tylko na niszowych portalach jak www.jow.pl czy www.prawica.net. W swojej publicystyce Błasiak często powtarza, że „najważniejsze jest to, o czym się milczy” i ta opinia znajduje pełne uzasadnienie w dyskusji o stanie państwa, jaka się toczy po wyborach prezydenckich w Polsce.

Czytaj więcej: Jerzy Przystawa - Co ma Polska do Grecji a Grecja do Polski?

List otwarty prof. Stanisława Gomułki do premiera

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 03 sierpień 2010

Odsłony: 4110

Szanowni Państwo,

Mocne słowa krytyczne wobec ekonomistów wypowiedziane przez Premiera Tuska na konferencji prasowej w piątek 30 lipca miały jedno przesłanie: To ja i moi koledzy politycy, chociaż zadłużamy Polskę w tempie rekordowym, wiemy, co jest dobre dla "zwykłych ludzi", natomiast ekonomiści ostrzegając przed konsekwencjami dużego i szybko rosnącego długu publicznego działają w interesie niejasnym, prawdopodobnie motywowani niezdrowymi ambicjami własnymi.

Zauważmy, że mówi to historyk z wykształcenia, w imieniu rządu w którym szefem doradców ekonomicznych jest filolog, a wicepremierem inżynier, w imieniu koalicji w której marszałkiem Sejmu jest, jeśli się nie mylę, także historyk. Ci ludzie są może genialnymi politykami, wybitnymi ekspertami od zdobywania i utrzymywania władzy, ale Premier Tusk mówi w gruncie rzeczy także, że jest genialnym ekonomistą. Niestety tego typu arogancja może Polskę, tj. właśnie zwykłych ludzi, całkiem dużo kosztować. Niedawno był z wizytą w Polsce premier Łotwy i mówił jak jego kraj stał się ofiarą tego typu arogancji w ostatnich kilku latach. Na świecie takich sytuacji, kryzysów spowodowanych przez polityków, było około 150 w okresie od II wojny światowej. Mechanizm jest podobny, krótko- czy średnioterminowy interes polityczny głównych decydentów powodował tendencję do zaniżania oceny ryzyka makro-finansowego kryzysu.

Czytaj więcej: List otwarty prof. Stanisława Gomułki do premiera