Skretynienie totalne

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 16 grudzień 2010

Odsłony: 15918

Dzisiejszy świat, nasza europejska z proweniencji cywilizacja przypomina zidiociałego samobójcę, który stojąc na chwiejącym się stołku i strojąc błazeńskie miny, próbuje sobie założyć na szyję pętlę, póki co, nieco ciasnawą. Ale tylko patrzeć, a mu się to uda. Dowody tego kompletnego zidiocenia są widoczne jak na dłoni i tylko jedno pytanie nasuwałoby się przerażonemu potencjalnemu obserwatorowi:

- Czy to charakterystyczne tylko dla naszej ponowoczesności, czy raczej jest to ciągłe powtarzający się cykl starzenia się cywilizacji, idiocenia i w efekcie tego ich samozniszczenia. Na tę druga możliwość wskazywałyby dzieje tego świata. Kolejne cywilizacje implodują, dławią się swoją głupotą, by potem hordy, kolejnych barbarzyńców dobijały resztki ginącej kultury, na jej gruzach budując nową, swoją, zupełnie inną. Jeżeli tak – to obserwujemy właśnie początek końca cywilizacji europejskiej w dotychczasowym kształcie.

Jeżeli jednak to tylko symptom naszych czasów – to może uda się jeszcze coś można zmienić. Zatrzymać ten postępujący proces totalnego kretynienia całych społeczeństw.Mówi się, że kiedy Bóg chce kogoś ukarać – zabiera mu rozum. Wtedy już nie trzeba nic więcej. Głupiec zniszczy się sam. Unicestwi w radosnym i bezmyślnym przekonaniu, że oto kroczy w awangardzie ludzkości ku mniej lub bardziej świetlanej przyszłości. Z historii wiemy, że całe legiony głupców uczestnicząc w takim obłąkańczych marszach ginęły, jak owe owce skaczące z urwisk bezmyślnie podążając za szalonymi przywódcami. Jakież to zatem symptomy tego  fin de siècle cywilizacyjnego możemy zaobserwować.

Co tak przede wszystkim, przeraża i zastanawia nielicznych, mających świadomość tego, co się dzieje.
Po kolei zatem! Przyjrzyjmy się najbardziej spektakularnym nonsensom, absurdom:

Czytaj więcej: Skretynienie totalne

Lech Zborowski: ZDRADA

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 16 grudzień 2010

Odsłony: 4432

Życiorys Wałęsy jak przystało na jedno z największych oszustw naszej najnowszej historii pełen jest kłamstw i wytworów chorej fantazji. Nie brak w nim również wielu białych plam. A to dlatego, że są epizody w życiu naszego „ wyzwoliciela ”, których ani on sam ani jego etatowi kronikarze dotykać nie chcą za żadna cenę. Przyczyna jest prosta. Niektórych faktów nie można wykręcić nawet najbardziej aroganckim kłamstwem. Oczywiście te z pozoru puste miejsca wypełniały w rzeczywistości wydarzenia lub postawy najczęściej na tyle ohydne, że ich opowiadanie jest dziś niemile widziane.

Życiorys wodza pełen jest zdrady. Zdrady małej i wielkiej. Z reguły im większą pozycję zdobywał tym większej dopuszczał się zdrady. Zaczynał już z początkiem zawodowej kariery, kiedy w małym przedsiębiorstwie rolniczym donosił milicji na swoich kolegów pod płaszczykiem walki z kradzieżami.
W wojsku donosił na kolegów żołnierzy do WSW. W grudniu 1970 zdradzał swych stoczniowych kolegów oddając ich w łapy bezpieki. W stoczni wybrany społecznym inspektorem pracy zdradzał pokrzywdzonych, których miał bronić stając zawsze po stronie dyrekcji.

Czytaj więcej: Lech Zborowski: ZDRADA

Aleksander Szumański: NATARCIE ŚWIATOWEJ MASONERII Z UNIĄ EUROPEJSKĄ W TLE

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 15 grudzień 2010

Odsłony: 10798

Przedstawiciele najwyższych władz Unii Europejskiej spotkali się  z reprezentantami masonerii. Nastąpiło to w ramach corocznego spotkania szefów Komisji Europejskiej, Rady Europejskiej i Parlamentu Europejskiego z organizacjami filozoficznymi i ruchami niewyznaniowymi. Jose Barroso, Herman Van Rompuy i Jerzy Buzek rozmawiali z członkami tej największej na świecie i najbardziej zaciekłej organizacji antykatolickiej, aby – jak wyjaśniono – dyskutować na temat walki z biedą i wykluczeniem społecznym. Przedstawiciele Brukseli spotkanie z masonami uzasadniali koniecznością dialogu między unijnymi instytucjami, a wspólnotami religijnymi, Kościołem, oraz stowarzyszeniami niewyznaniowymi. Jose Barroso jako szef Komisji Europejskiej od wielu już lat spotyka się z najwyższymi władzami masonerii. Za każdym razem, kiedy w Brukseli przyjmowana jest delegacja tego stowarzyszenia, towarzyszy temu niezwykłe zainteresowanie, grzeczność, a wręcz spolegliwość unijnych polityków wobec jej przedstawicieli. Wcześniej masoni przyjmowani byli zazwyczaj na prywatne zaproszenie któregoś z wysoko postawionych unijnych oficjeli, aż do roku 2008, kiedy już oficjalnie Barroso jako przewodniczący KE zaprosił do Brukseli władze Międzynarodowego Mieszanego Zakonu Wolnomularskiego „Le Droit Humain”. Wówczas po raz pierwszy przedstawiciel masonerii mógł przemawiać na tak wysokim szczeblu instytucji europejskich, korzystając z ich niezwykłej gościnności. Taka postawa jednak nie dziwi, zwłaszcza w kontekście słów przewodniczącego Barroso, który na każdym kroku zapewniał masońskich delegatów o swoim głębokim przywiązaniu do „ducha laickości”, oraz zasady rozdzielenia państwa od religii.

W czasie tego spotkania przywołano zasady patronujące filozofii masonerii , które odbijają się w jasny sposób w postępowaniu władz Unii Europejskiej. Wspomniano o konieczności podkreślania roli epoki oświecenia w ukształtowaniu się współczesnej Europy, o deprecjacji w jej historii jakichkolwiek powiązań z religią, aż do zlikwidowania w świadomości społecznej faktu o chrześcijańskich korzeniach Starego Kontynentu.

Czytaj więcej: Aleksander Szumański: NATARCIE ŚWIATOWEJ MASONERII Z UNIĄ EUROPEJSKĄ W TLE

Skąd się wzięli "starsi bracia"?

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 15 grudzień 2010

Odsłony: 5935

Wśród wielu popularnych frazesów przedziwnej formacji religijnej, którą nazywamy katolicyzmem posoborowym»,
ważne miejsce zajmuje ten, który współczesnych wyznawców judaizmu talmudycznego
określa «starszymi (?!) braćmi» chrześcijan.

 Nie chcemy tu polemizować z dziwacznym konceptem, który ewidentnie talmudyczny judaizm, to wyznanie bez świątyni, bez kapłanów i bez ofiary, powstałe - tak samo jak islam - w reakcji na chrześcijaństwo, zamienia miejscami ze starozakonnym żydostwem; jego nonsensowność jest oczywista dla każdego katolika. Możemy tylko pokrótce odwołać się do trafnych słów szwajcarskiego teologa Karola Journeta, wybitnego dwudziestowiecznego tomisty, później mianowanego kardynałem, który pisał: „Żydowski błąd jest pomyłką łodygi, która w chwili, gdy zakwitnie, nie poznaje samej siebie, skonsternowana odrzuca kwiat i zwraca się ku korzeniom. Oto powstaje nowa formacja religijna. Jest nią obecne żydostwo. Ma dwa tysiące lat". Journet dodaje dalej, że judaizm wraz z islamem to dwaj skłóceni bracia, nawzajem do siebie podobni, którzy „wzajemnie głoszą Bożą transcendencję, wykluczając Trójcę i Wcielenie" i którzy „Bożemu objawieniu o duchowym zbawieniu świata stawiają na drodze doczesne losy własnego narodu"

Spróbujmy teraz prześledzić powstanie inkryminowanego powiedzenia. Pierwszym człowiekiem, który w czasach nam współczesnych    wypowiedział    się o talmudycznych   żydach jako o „starszych braciach" chrześcijan, był Jan Paweł II. Stało się to 13 kwietnia 1986 r. podczas papieskiej wizyty w synagodze rzymskiej , w której papieża przy jął ówczesny naczelny rabin Rzymu Eliasz Toaff. Dosłowna  wypowiedź  papieża brzmiała: „Siete i nostri fratelli prediletti e, in un certo modo, si  potrebbe   dire,1nostri fratelli maggiori", zatem:   „Jesteście  naszymi szczególnie umiłowanymi braćmi i w pewnym sensie, jeśli można tak powiedzieć, naszymi starszymi braćmi". Bliższego uzasadnienia tego zaskakującego  sformułowania,   które możemy eufemistycznie nazwać niefortunnym, już w papieskim przemówieniu nie znajdujemy.

Czytaj więcej: Skąd się wzięli "starsi bracia"?