Prowokatorzy w opałach

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 13 listopad 2012

Odsłony: 3305

Na obrzeżach marszu biegali wśród uczestników policjanci, ubrani po cywilnemu, w czarnych maskach. Udało się ludziom jednego takiego policjanta otoczyć, miał w ręku teleskopową pałkę. Żądaliśmy od niego, żeby zdjął maskę i podał swój numer. Absolutnie nie chciał tego zrobić, nie zaprzeczył jednak, że jest policjantem. Za chwilę podbiegli dwaj inni policjanci w maskach i odciągnęli go do policji - relacjonuje poseł Artur Górski (PiS), uczestnik Marszu Niepodległości.

Na organizowany przez środowiska prawicowe Marsz Niepodległości w Warszawie przybyło kilkadziesiąt tysięcy ludzi z biało-czerwonymi flagami. Młodzi, starsi, rodziny z dziećmi, zorganizowane grupy i osoby indywidualne. Wszyscy szli zgodnie, ramię w ramię, śpiewając pieśni patriotyczne. Nieśli transparenty, na których można było przeczytać m.in.: "Nie ma wolności bez suwerenności", "Niepodległość nie na sprzedaż" czy "Dał nam przykład Viktor Orbán, jak zwyciężyć mamy". Na czele pochodu jechał samochód, na plandece którego znajdowali się organizatorzy marszu. Nieustannie prosili i nawoływali z megafonów, by nie dać się sprowokować policji i uważać na "tajniaków".

- Nie możemy dać się sprowokować, wiemy, że w naszych szeregach są tajniacy - apelowali organizatorzy. Ludzie reagowali na apele organizatorów i wykonywali ich polecenia. Słowa o tajniakach nie były bezpodstawne, w tłum uczestników Marszu Niepodległości wmieszało się bowiem wielu prowokatorów - wśród nich zorganizowane, zamaskowane grupy w kominiarkach - którzy zachowywali się bardzo agresywnie w stosunku do policji. Większość z nich zdawała się pijana, wykrzykiwali niecenzuralne słowa pod adresem funkcjonariuszy i rzucali w nich niebezpiecznymi przedmiotami. Sam byłem świadkiem, jak grupa kilku mężczyzn w kominiarkach na głowach tuż obok mnie wydzierała z ziemi kostki brukowe. Takich osób na marsz nikt nie zapraszał.

Czytaj więcej: Prowokatorzy w opałach

Ks. abp Sławoj Leszek Głódź

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 12 listopad 2012

Odsłony: 3742

Nie stawiajcie nikogo poza Narodem. Nie odmawiajcie nikomu miejsca przy stole Ojczyzny! Metropolita gdański ks. abp Sławoj Leszek Głódź w stanowczych słowach skrytykował arogancję władzy w Polsce
O autentyzm życia publicznego, rozwiązywanie polskich problemów takich jak: bezrobocie, exodus młodych, trudna sytuacja rodzin, zapaść w służbie zdrowia czy brak pluralizmu w mediach, apelował w Święto Niepodległości ks. abp Sławoj Leszek Głódź.

W homilii wygłoszonej podczas Mszy św. sprawowanej w bazylice Mariackiej w Gdańsku zwrócił uwagę, że choroba relatywizmu, liberalizmu, sekularyzmu toczy organizm Europy, a jej symptomy dają o sobie znać też w Polsce.

Dlatego w 94. rocznicę odzyskania niepodległości zaapelował, aby stać na straży tego, co nasze, polskie, święte. Przestrzegł władzę przed uprawianiem propagandy sukcesu. Ubolewał nad brudną falą antyklerykalizmu, przyzwoleniem na kpiny z krzyża i Pisma Świętego oraz nad projektami uderzającymi w życie ludzkie i istotę małżeństwa.

- Nie zbudujemy ładu polskich serc, kiedy w Ojczyźnie naszej dojdzie do głosu, także w materii ustawowej, ciemny nurt negacji tego, co święte, tego, co od Boga płynie. To szczególna uzurpacja, kiedy pod głosowanie poddaje się prawa, które od Boga pochodzą, które są wpisane w prawa naturalne, w serce i sumienie człowieka - ostrzegał ks. abp Głódź.

W zdecydowanych słowach napiętnował alienowanie się władzy od obywateli.

Czytaj więcej: Ks. abp Sławoj Leszek Głódź

Korwinizm, czyli lustracja na skróty

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 12 listopad 2012

Odsłony: 4063

Dzień 28 maja 1992 r. nie zapowiadał się w polskim Sejmie szczególnie ciekawie. Na ten dzień przewidziano dyskusję nad projektami ustaw o miarach i normalizacji, co samo w sobie nie wróżyło szczególnych emocji; choć zaś ustawa o ujawnianiu majątku przez parlamentarzystów[1] gwarantowała kilku politykom emocjonującą przyszłość – to sama dyskusja nad projektem miała przebiegać w formie rytmicznego potakiwania. Była to jednak, jak się okazało, cisza przed burzą. Kiedy bowiem, krótko po godzinie jedenastej, na sejmową mównicę dziarskim krokiem wkroczył Janusz Korwin-Mikke, rozpoczęła się oficjalnie najciekawsza gra Trzeciej Rzeczpospolitej: gra teczkami.

I

Nim jednak o niej – małe zastrzeżenie. Autor, wbrew temu co będzie mu się pewnie zarzucać, nie jest przeciwnikiem rozliczeń z przeszłością. Przeciwnie: za Stephenem Garretem powtórzyć trzeba, iż w sytuacji tranzycji, w której „poprzedni, autorytarny reżim ustąpił reżimowi demokratycznemu, nowa demokracja (…) musi stawić czoła problemowi odpowiedzi na naruszenia praw człowieka obciążające poprzedni system”; rządzący zaś  zobowiązani są zadać sobie pytania: „co pamiętać z przeszłości, jak zdefiniować przeszłość, co zrobić z przeszłością oraz w jaki sposób wszystkie te kwestie mogą wpłynąć (lub wpłyną) na teraźniejszość i przyszłość społeczeństwa”[2]. Ów „problem kata” – jak go obrazowo określa Samuel Huntington[3] – sprowadza się w istocie do następującego dylematu: jak w społeczeństwie dotkniętym dziedzictwem naruszeń praw człowieka przywrócić elementarne zaufanie obywatelskie, tak do instytucji państwa, jak i do siebie nawzajem[4]. Jak wskazuje Susan Opatow, nie ma jednej ku temu drogi: każde społeczeństwo jak i każdy konflikt mają odmienną charakterystykę, stąd też wiele jest metod służących tak rozumianemu pojednaniu[5]. Wśród narzędzi sprawiedliwości okresu tranzycji (transitional justice) wskazuje się przy tym nie tylko procesy karne – pozostające nadal podstawowym środkiem rozliczeń naruszeń praw człowieka[6] – ale także zadośćuczynienie ofiarom, środki o charakterze symbolicznym oraz, znajdujące wspólny wyraz w procedurze lustracji, środki służące poszukiwaniu prawdy o zbrodniach poprzedniego reżimu (truth-seeking) oraz reformie instytucji państwowych[7].

Czytaj więcej: Korwinizm, czyli lustracja na skróty

Modlitwa za Ojczyznę

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 09 listopad 2012

Odsłony: 3999