ks. prof. Andrzej Zwoliński - Nowy porządek świata cz. 1

Czarny piątek 13 kwietnia 2012 roku Donalda Tuska

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 17 kwiecień 2012

Odsłony: 3390

W tym dniu skończył się Donald Tusk, jako premier Polski. I choć będzie nadal trwać, to swąd z gnijącego premiera stawać się będzie nie do zniesienia. Minęły bowiem zaledwie 3 dni od jego wykrzyczanych słów w sejmie RP o „prawdzie smoleńskiej” i pukającego się w czoło min. Rostowskiego w trakcie przemówienia Jarosława Kaczyńskiego – by padła ostatnia linia obrony rządu, który usiłował przez dwa lata odesłać do czubków wszystkich, którzy nie uwierzyli w raport Anodiny-Millera.

„Tej prawdy o Smoleńsku nie zagłuszy ani skandowanie pod Pałacem Prezydenckim, ani na tej sali, nie zagłuszy krzyk PiS ani innych polityków, którzy z katastrofy robią machinę polityczną. Możecie krzyczeć przez cały rok, nie zakrzyczycie prawdy” - tak krzyczał Donald Tusk z trybuny sejmowej w dniu 13.04.2012r

W dzisiejszym wywiadzie dla RMF FM, były akredytowany przy komisji Anodiny Edmund Klich ujawnia całą „prawdę” Tuska i potwierdza, że to rząd Tuska oddając śledztwo Rosji, sam usiłował zwalić winę na pilotów a wersja o zamachu nawet nie była badana ! Te parę cytatów z wypowiedzi Klicha w RM FM,  to jeden z ostatnich gwoździ do trumny tego rządu:

„Nie sprawdzaliśmy wersji zamachu” - przyznaje gość RMF FM Edmund Klich. „Patrząc na to, co w tej chwili się dzieje, uważam, że to powinno było zostać zbadane”- dodaje.

Czytaj więcej: Czarny piątek 13 kwietnia 2012 roku Donalda Tuska

Wolność Słowa - Wolne media - Wolna Polska

Szczegóły

Kategoria: Wiadomości

Opublikowano: 17 kwiecień 2012

Odsłony: 3570

foto: Antoni Klusik 

Pod takim właśnie hasłem zebrało się 15 kwietnia w Opolu parę osób. Może nawet trochę więcej niż parę. Na tym zdjęciu widać sporą ich część, ale mniej niż połowę. Ilość tych zebranych ważna jest z różnych powodów. Tak jak wolność słowa jest ważna z różnych powodów. Powiem może tylko o tym, który uważam za najważniejszy.

Po jaką cholerę jest ona tak naprawdę potrzebna? Moim zdaniem ma ona wielkie znaczenie dla bezpieczeństwa Państwa jako takiego. Tylko w swobodnej, niczym nie skrępowanej dyskusji mają szansę się przebić i być zrealizowane najlepsze pomysły, najlepsze idee dotyczące urządzania życia w naszym kraju. Brak wolności słowa, to złe rządzenie, a w konsekwencji upadek państwa. Władza walcząca ze swobodnym wypowiadaniem opinii przez obywateli działa na swoją niekorzyść. Państwo upadnie i nie będą mieli czym zrządzać!

Czytaj więcej: Wolność Słowa - Wolne media - Wolna Polska

Koneczny komentuje Unię Europejską zza grobu

Szczegóły

Kategoria: Myśl Narodowa

Opublikowano: 12 kwiecień 2012

Odsłony: 14721

W książce „Prawa dziejowe” Feliksa Konecznego znajduje się fragment, który przytaczam poniżej (str. 171-173, 190 wydania londyńskiego z 1982 r.), stanowiący świetny komentarz do zjawiska politycznego jakim jest Unia Europejska: 

          Uniwersalizm polityczny Aleksandra Wielkiego oparł się o mylne mniemanie, jakoby dało się w sposób sztuczny wyhodować „nowego człowieka” wyższego ponad „przesądy” (że użyję dzisiejszej terminologii) religii, rasy, narodu; człowieka persko-greckiego, przejętego „ideałem ludzkości”. Zasługą historyczną Aleksandra jest, że nikogo nie chciał prześladować, a wprowadzał równość polityczną wszystkich ludów. Jego uniwersalizm był ideowym, podczas gdy wszystkie poprzednie nie miały na myśli niczego innego, jak tylko rozszerzanie granic i panowania „czterem stronom świata”. Rzymski uniwersalizm poszedł także tym śladem. Później dopiero dostrzeżono, że dobrodziejstwem była „pax romana”.

          Następuje uniwersalizm bizantyński. Ideałem granice jak najszersze i nie ma w działalności Bizancjum żadnego innego motywu, jakkolwiek było to już państwo chrześcijańskie. Cesarz ma być zwierzchnikiem całego świata; z tego założenia wyprowadza się wszelkie wnioski. Społeczeństwo nie ma głosu w polityce; państwo bizantyńskie stało się nawet antyspołecznym.

Czytaj więcej: Koneczny komentuje Unię Europejską zza grobu

Ad limina masonorum

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 11 kwiecień 2012

Odsłony: 9865

Wybory prezydenckie we Francji tuż, tuż, więc – jak zwykle – poglądy, wypowiedzi, zachowania i szanse kandydatów są przedmiotem zainteresowania komentatorów. Mało kto jednak (u nas) zwraca uwagę na zwyczaj tak bardzo już utrwalony w związku z tą okolicznością, że można śmiało uznać go za „tradycję republikańską”, a mianowicie przedwyborcze spotkania pretendentów do urzędowania w dawnej rezydencji Madame Pompadour  (przez lud zwanej mniej wytwornie „Domem dziwki króla”) ze zwierzchnikami lóż masońskich.

We Francji albowiem – nie dość tego przypominać ignorantom – masoneria nie udaje, że nie istnieje albo, że jeśli nawet istnieje, to jest apolitycznym kółkiem hobbystycznym. Przeciwnie, nie ukrywa swego zainteresowania życiem politycznym i przy każdej okazji podkreśla swoje „zasługi” w dziele laicyzacji państwa, edukacji oraz „wywalczenia” takich postępowych reform, jak rozwody, aborcja, „związki partnerskie” itp.

W szczególności dotyczy to najbardziej radykalnego i otwarcie ateistycznego odłamu masonerii, jakim jest Wielki Wschód Francji, który może się pochwalić największą ze wszystkich obediencji liczbą głów państwa, premierów, ministrów, deputowanych, senatorów i innych wyższych funkcjonariuszy w historii wszystkich francuskich republik. Już sam gmach GOdF przy rue Cadet 16 w Paryżu (od dwóch lat będący także, na mocy decyzji Ministerstwa Kultury, Muzeum Masonerii) – o fasadzie monumentalnego bunkra – musi budzić wśród postronnych respekt należny każdej władzy realnej, czyli niewybieralnej, stałej, nieprzerwanej i od nikogo niezależnej, a zatem wyczerpującej znamiona Bodinowskiej władzy suwerennej (La souveraineté est la puissance absolue et perpétuelle d’une République).

Czytaj więcej: Ad limina masonorum