Cwaniaczki od Palikota rządzą

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 04 październik 2010

Odsłony: 4543

Ci, którzy dziś wzięli udział w żałosnym spędzie pod groteskowym patronatem Palikota, to - jak było widać i słychać - grupka reprezentująca esencję antypolskości, głupoty i prymitywnego, prostackiego cwaniactwa. W czasie "zjazdu" przedstawiono zbiór ogólnikowych (ale nawet przy swej płytkości niezwykle szkodliwych) haseł, porechotano sobie histerycznie, poklaskano, powygłupiano się, ponabijano z "czarnych" i tyle. Pewnie dla mułowatej tłuszczy w sali kongresowej było nawet zabawnie.

Jednak ja, po obejrzeniu tego płatnego (tyle, że tym razem to zapewne bezmózgim "wyznawcom" płacono za przyjście) cyrku nabieram jednak przekonania, ze w rządach PO jest coś więcej niż tylko nieudolność i wszechobecna propaganda. Na naszych oczach tworzy się coś w rodzaju atrapowego stronnictwa satelickiego, przeznaczonego dla najbardziej sfrustrowanych, zajadłych lumpenliberałów i lewaków spod znaku Kuca czy Środy. Jako, że przestał im odpowiadać rzekomy konserwatyzm PO, to trzeba było coś im stworzyć, aby nadal mogli - choć teraz już pośrednio - popierać władzę. Tusk nie mógł sobie pozwolić na tak agresywną frakcję w ramach partii (groziłoby to odejściem konserwatywnego skrzydła), dlatego wspólnie z Palikotem obmyślili takie właśnie rozwiązanie.

Czytaj więcej: Cwaniaczki od Palikota rządzą

W głowie się nie mieści, aby tacy ludzie rządzili Polską.

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 04 październik 2010

Odsłony: 9877

Pierwszą spółkę Janusz Palikot założył w 1988 r. – przez dwa lata przedmiotem jej działalności było m.in. brakowanie archiwów. Kolejne firmy zajmowały się głównie handlem, a ich wspólny mianownik stanowili tworzący je ludzie. Wśród bliskich współpracowników Janusza Palikota znalazły się osoby z PZPR, SB i ZMS. Osoby te swoje zawodowe doświadczenie spożytkowały też w innych firmach, m.in. w spółkach Jana Wejcherta, twórcy telewizji TVN, w Agorze czy w lokalnym samorządzie.

Bez pomocy współpracowników byłoby raczej niemożliwe dojście biednego chłopaka z Biłgoraja do olbrzymiej fortuny. To ich kontakty – zwłaszcza te sprzed 1990 r. – przyczyniły się do rozwoju firm Janusza Palikota. On sam miał niewiele, co wynika z jego wspomnień. Rodzinny dom Janusza Palikota mieścił się przy ul. Ogrodowej. „Wszystkie domy przy Ogrodowej to były tak zwane zagrody sitarskie – drewniane, długie, ze stodołą na końcu, z drewnianą bramą zamykaną wieczorami na cztery spusty. (…) Jako dorosły [ojciec – red.] wstąpił co prawda do partii komunistycznej, ale w domu wieczorami namiętnie słuchał Wolnej Europy i opowiadał mi i mojemu bratu o AK, bo wychowywał nas w duchu patriotycznym. Moja mama, Czesława Palikot, była zastępcą dyrektora w zakładach metalowych i też musiała się zapisać do PZPR” – wspomina Janusz Palikot w autobiografii Płoną koty w Biłgoraju.

Relegowany ze szkoły w Biłgoraju, liceum ukończył w Warszawie. Studiował na KUL, a dyplom uzyskał na UW w 1987 r. Rok później stawiał pierwsze kroki w biznesie i od razu z dużym sukcesem.

W 1990 r. obecny polityk PO był jednym z dziesięciu założycieli przedsiębiorstwa handlowego „Kram” spółka z o.o. „Janusz Palikot podkreśla, że tak naprawdę największy kapitał, jaki wówczas mieli, to był zapał do pracy i entuzjazm związany z wolnym rynkiem” – pisała w 1995 r. „Rzeczpospolita”.

Czytaj więcej: W głowie się nie mieści, aby tacy ludzie rządzili Polską.

Abp Michalik: Jeśli dziecko poczęte nie ma prawa do życia, to koniec człowieczeństwa jest bliski

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 03 październik 2010

Odsłony: 3434

Mam nadzieję, że tego rodzaju wystrzał bojowy zmobilizuje siły dobra, a nie tylko siły zła – powiedział KAI abp Józef Michalik odnosząc się do ogłoszonej przez SLD propozycji liberalizacji ustawy aborcyjnej, pozwalającej na „aborcję na życzenie” do 10 tygodnia życia dziecka.
„Dramatem jest zagubione sumienie człowieka – powiedział przewodniczący Konferencji Episkopatu. - Jeśli dziecko poczęte pod sercem matki nie ma prawa do życia, to koniec człowieczeństwa w każdym z nas i w świecie jest bardzo bliski”.
Metropolita przemyski podkreślił, że „jest zbolały całym sercem, słysząc jakie absurdy może współczesny człowiek głosić i do czego się posuwa”.

„Współczuję ludziom, którzy pójdą za tym głosem, Mam nadzieję, że tego rodzaju wystrzał bojowy zmobilizuje siły dobra, a nie tylko siły zła” – dodał abp Michalik przed rozpoczęciem 353. zebrania plenarnego Konferencji Episkopatu Polski.
Przewodniczący Episkopatu wyraził też radość z przybycia nowego Nuncjusza abp Celestino Migliore, który przybył na dzisiejsze, odbywające się w Warszawie, obrady.

Czytaj więcej: Abp Michalik: Jeśli dziecko poczęte nie ma prawa do życia, to koniec człowieczeństwa jest bliski

Radosław Brzózka - Reklama na bezdrożach antysztuki

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 03 październik 2010

Odsłony: 6140

Lewica pod wodzą Grzegorza Napieralskiego kluczowym elementem marketingu politycznego dla swojej formacji uczyniła retorykę antykatolicką. Jerzy Urban ze swoimi przemyśleniami na temat krzyża wizytuje opiniotwórczy tygodnik i telewizję publiczną. Jeśli prześledzimy inne obszary działalności reklamowej z łatwością odnajdziemy również radykalne manifestacje antyreligijne i antymoralnościowe. Skąd czerpią inspirację twórcy reklam i strategii wizerunkowych?

Reklama to sztuka użytkowa polegająca na zalecaniu artykułów handlowych i innych rzeczy, zwłaszcza przy pomocy środków masowej komunikacji. Może sprowadzać się do bezpośredniego zachwalania. Biel jest jeszcze bielsza; szczęście rodzinne kwitnie w trakcie jedzenia serka homogenizowanego albo dlatego, że pani domu ugotowała zupę z proszku; rozwiązanie problemów ze wzdęciem otwiera dostęp do pełni życia przed nowoczesną kobietą... Twórcy reklam zdają sobie sprawę, że intensywność ich działalności stępia wrażliwość odbiorców mediów. W coraz bardziej wyszukany sposób starają się zyskać naszą uwagę. Stosują stare chwyty retoryczne i najświeższe mody. Apelują „do sakiewki” – będzie jeszcze taniej; straszą – dziecko nie było zaszczepione, więc zawartość jego pokoju można już demontować w półmroku; warto się zapożyczyć, bo ulubieniec publiczności kojarzący się z dużymi sumami uśmiecha się z ekranu; telekom jest najlepszy, bo w jego reklamie jest oddany klimat studenckiej „imprezy” itd. Kolejne metody wabienia klienta (których manipulatorski charakter w ujęciu psychologiczno-socjologicznym opisują liczni autorzy np. ks. M. Nowosielski, Reklama słodkim kłamstwem, „Nasz Dziennik” z 20-21.02.2010) tracą na sile. Żeby zwrócić uwagę na produkt czy nową markę, coraz częściej szuka się sposobu zaskoczenia, a nawet zaszokowania potencjalnego konsumenta. W tym punkcie dochodzi do bliskiego spotkania świata reklamy i współczesnej sztuki-antysztuki.

Czytaj więcej: Radosław Brzózka - Reklama na bezdrożach antysztuki