Dnia 28 marca 2003 roku grupa działaczy narodowych zarejestrowała Obóz Wielkiej Polski, miało to miejsce dokładnie w 70-tą rocznicę delegalizacji ruchu o tej samej nazwie, który działał w Polsce w latach 1926-33. Ta największa w historii naszego kraju organizacja masowa o podbudowie ideologicznej, bo licząca ponad 200 tysięcy członków została uznana przez autorytarne władze sanacyjne za antypaństwową podobnie jak inne stronnictwa, które nie podzielały politycznych działań rządu, a zyskiwały poparcie społeczne. Na czele OWP stał przez cały okres jego politycznej działalności niewątpliwie jeden z najwybitniejszych polityków polskich XX wieku - Roman Dmowski.

Członkowie OWP wyznawali słynna zasadę „trzeciej pozycji” – opcje narodową. Oznaczało to, że nie określali się ani jako prawica ani lewica, pragnęli reprezentować cały naród, nie oddając się podziałom na klasy czy grupy interesu.

Opierając się na zasadzie „interesu narodowego” – pojęciu sformułowanym przez samego Dmowskiego wszelkie podziały uważano za próbę demontażu narodu, przez co były uznane z oczywistych względów za wrogie. Pojęcie to pozostaje aktualnym szczególnie dziś, kiedy mamy do czynienia z definitywnym łamaniem wszelkich konwencji moralnych i próbą rozproszkowania społeczeństwa.

Pierwsze lata reaktywowanego Obozu Wielkiej Polski to budowa struktur na terenie całego kraju. Aktywnie uczestniczyliśmy we wszelkich zjazdach konsolidujących Obóz Narodowy. Wiele wysiłków poświęcaliśmy na informowanie społeczeństwa o realnych kosztach wstąpienia do Unii Europejskiej. Organizowaliśmy odczyty, akcje ulotkowe, plakatowe oraz debaty. Administracja publiczna nie dopuszczała do głosu przeciwników Polski w UE. Jednoczyliśmy się z innymi ugrupowaniami narodowymi aby nasz głos był donioślejszy. Zawsze pamiętamy o rocznicy śmierci Romana Dmowskiego, aby oddać hołd Wielkiemu Polakowi. Przypominamy, zwłaszcza młodemu pokoleniu, o kolejnych rocznicach podpisania Traktatu Wersalskiego, dzięki któremu Polska powróciła na mapę Europy.

Obóz Wielkiej Polski jako jedna z pierwszych organizacji narodowych, już w 2007r. aktywnie protestował pod ambasadą Ukrainy przeciwko gloryfikowaniu zbrodniarzy OUN-UPA. Gdy w 2009r. Alina Cała, pracownik Żydowskiego Instytutu Historycznego publicznie twierdziła, jakoby Obóz Narodowy oraz Kościół katolicki a za nimi cały naród polski, byli współodpowiedzialni zbrodni holokaustu na narodzie żydowskim, nie wahaliśmy się jako jedyni zaprotestować przeciwko tym kłamstwom pod siedzibą ŻIH w Warszawie. Przeciwko naszej legalnej pikiecie, protestowało w nielegalnej kontrmanifestacji wielu pracowników Żydowskiego Instytutu Historycznego, ze wspomnianą Aliną Całą oraz naczelnym rabinem Polski Michaelem Schudrichem. Policja oraz przedstawiciele ratusza nie wyciągnęli żadnych konsekwencji wobec tego złamania prawa.

W ostatnich latach nasza działalność skupiała się na protestowaniu przeciwko wspieraniu kijowskiej junty, wywyższającej do rangi bohaterów zbrodniarzy z OUN-UPA oraz aktywnych protestach przeciwko wymuszanej na Polsce dyrektywie nakazującej przyjmowanie islamskich imigrantów.

Uczestniczymy od początku we wszystkich edycjach Marszu Niepodległości. Wydajemy drukiem własną gazetkę, roczniki podsumowujące naszą działalność, ulotki i inne materiały. Na przestrzeni 15 lat naszej działalności, przez Obóz Wielkiej Polski przewinęło się bardzo wielu członków stowarzyszenia. Jedni byli krócej, inni dłużej, pomimo zapewnień jaki mają zapał i chęć pracy dla naszej idei. Pozostało niewielu, którzy trwają nieprzerwanie od 2003r. Ale nas nie zniechęca słomiany zapał innych, nie zarażą nas swoim czarnowidztwem, brakiem energii i woli poświęcenia. Zdajemy sobie sprawę, że za nasze poglądy nie dają orderów, nie ma i nie będzie zaszczytów ani hołdów. Wręcz nie wolno nam o nich myśleć. Nie wolno nam popadać w pychę. Nawet jeśli cała nasza praca i energia to będzie tylko budowa przyszłych fundamentów dla powrotu Narodowej Demokracji na scenę polityczną, nie będziemy dalej szczędzić wysiłków w dążeniu do swego celu. Siejemy ziarna endecji w tym zakłamanym świecie, nie bacząc że być może owoców swej pracy za życia oglądać nie będziemy.

Z nadzieją patrzymy na kolejne 15 lat. Zapraszamy wszystkich, którym leży na sercu dobro Polski. Nie można stać z boku i przyklaskiwać innym w ich wysiłkach. Im nas więcej, tym większa szansa w osiągnięciu naszego celu – Wielkiej, suwerennej Polski.

Nic dla siebie, wszystko dla Ojczyzny.

 

                                                                                           Prezes

                                                                                Obozu Wielkiej Polski

                                                                                    Maciej Wydrych


Za: http://www.owp.org.pl/index.php/774-oboz-wielkiej-polski-2003-2018