Naród

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 27 październik 2014

Odsłony: 6442

Dlaczego przypominam postać autorki „Dekalogu Polaka” - Zofia Kossak-Szczucka bo o niej mowa wzbudziła swoim „Dekalogiem Polaka” już niejednokrotnie mieszane uczucia.

Współcześni Polacy a są wśród nich również wychowawcy młodego pokolenia wydają się nie pamiętać, kiedy i kto pisał „Dekalog Polaka”

Na wskroś patriotyczna autorka szokuje współczesnych, podobieństwem swojego utworu do dziesięciu przykazań Bożych, ale trzeba pamiętać że napisany w 1940 r. „Dekalog” nie odbiegał niczym od innych utworów z przedwojennej patriotycznej literatury.

+++

..Jam jest Polska, Ojczyzna twoja, ziemia Ojców, z ktorej wzrosłeś. Wszystko, czymś jest, po Bogu mnie zawdzięczasz.
1. Nie będziesz miał ukochania ziemskiego nade mnie.
2. Nie będziesz wzywał imienia Polski dla własnej chwały, kariery albo nagrody.
3. Pamiętaj, abyś Polsce oddał bez wahania majątek, szczęście osobiste i życie.

Czytaj więcej: Dekalog Polaka

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 27 październik 2014

Odsłony: 5853

Przypominamy

Wbrew twierdzeniom Aliny Całej to nie Kościół katolicki i katolicka pisarka Zofia Kossak-Szczucka uprawiali antysemicki rasizm, ale ich lewicowi przeciwnicy spod znaków Hitlera i Stalina.

Zofia Kossak zwana w kręgach organizacyjnych Delegatury Rządu i AK „Weroniką”, a wśród bliskich współpracowników, przyjaciół i znajomych po prostu „Ciotką”. Nazywano ja także „Duchową Księżną, Panią pięknego Podbeskidzia” czy „Córą Sienkiewicza”. Swe powołanie rodzinne i publiczne traktowała jako służbę. Wierna córka Kościoła katolickiego, promieniująca głęboką wiarą, widziała przyszłość Polski w idealistycznych kategoriach odrodzenia moralnego ogółu jej obywateli, wychowania młodzieży w szlachetnym duchu służby Bogu i Ojczyźnie, sprawiedliwości społecznej i solidarnego, wręcz bohaterskiego i siostrzanego współdziałania ludzi. Jej patriotyzm splatał się z wątkami historycznymi dziejów oraz interpretacją religijną. Myślała i czuła poprzez historię. Z niej wybierała fakty najbardziej donośne i z wielką starannością odmalowywała uczucia, charaktery, postawy i niezłomne czyny swoich bohaterów, ukazując przy tym doskonale epokę, na których rozgrywa się akcja danej powieści.

Córa Sienkiewicza

Zofia Kossak należy do elity autorów polskiej powieści historycznej, a zarazem jest czołową przedstawicielką idei uniwersalizmu chrześcijańskiego w literaturze polskiej. Jej postawa została przedstawiona w tekstach publikowanych w okupacyjnych czasopismach: „Orlęta”, „Polska żyje”, czy „Prawda”. Przywołajmy więc „Dekalog Polaka” wydany w czasie okupacji, w którym czytamy: .. Jam jest Polska Ojczyzna twoja, ziemia Ojców, z której wzrosłeś. Wszystko, czymś jest, po Bogu mnie zawdzięczasz.

Widać w nim bliskie pokrewieństwo z „Prawdami Polaków” z pod Znaku Rodła wydanymi 6 marca 1939 roku w stolicy III Rzeszy w warunkach narastającego, brutalnego terroru antypolskiego.

Żeby zrozumieć postawę życiową pisarki trzeba odwołać się do faszystowskich Niemiec. Oto już 22 sierpnia 1939 roku Adolf Hitler w swojej mowie w przeddzień napaści na Polskę stwierdził: Wydałem rozkaz zabijania bez litości i bez miłosierdzia mężczyzn, kobiety i dzieci polskiej mowy i polskiego pochodzenia. Tylko w ten sposób zdobędziemy potrzebną nam przestrzeń życiową. Polska będzie wyludniona i zasiedlona Niemcami. To tylko jedno z doświadczeń poniesionych przez system totalitarny jakim był faszyzm, a przecież tak trudno otrząsnąć się i z drugiego jakim był komunizm, walczący z religią, kulturą i tożsamością.

Polska bez Śląska, jak bez głowy

Czytaj więcej: Myślenie i świadectwo życia

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 27 październik 2014

Odsłony: 5168

Zofia Kossak jest autorką ok. 40 książek, które zostały przetłumaczone na 18 języków świata, wydane w 26 krajach, w wielomilionowym nakładzie. Plasuje się więc w czołówce najbardziej płodnych, znanych i ciągle wznawianych pisarzy polskich. Ale paradoksalnie, żadne z jej dzieł nie znajduje się w kanonie lektur szkolnych, co oznacza, że Zofia Kossak praktycznie nie istnieje w świadomości młodego pokolenia. Nie tylko ona. 

Twórczość Zofii Kossak jest głęboko zakorzeniona w glebie polskiej, glebie, która obejmuje ziemię, przyrodę, dzieje, Naród, wiarę, kulturę, państwowość, ród i rodzinę. Nie mamy tu więc do czynienia z kimś, kto jest tylko literatem, dla którego pisarstwo jest zawodem albo sposobem na życie, nie mówiąc już o pisarstwie na zamówienie. Pisarstwo Zofii Kossak organicznie wyrasta z żywych soków polskości i wiary. Stąd brała się jego moc i autentyzm. Stąd brała się siła i skala jego oddziaływania.

Ród artystów

Dom otwiera człowieka na życie i wartości, podstawowe i najważniejsze. Pani Zofia należała do słynnej rodziny Kossaków. Jej ojcem był Tadeusz, syn wielkiego malarza, Juliusza, a stryjem – Wojciech, równie wielki malarz. Malarstwo Kossaków dojrzewało w okresie zaborów i jak w przypadku wielu innych polskich artystów było formą protestu wobec niesprawiedliwości, jaka spotkała Polskę, ale także formą wyrazu czci i hołdu dla jej wielkości i osiągnięć. Stąd właśnie tematyka dzieł, z których wiele było arcydziełami na miarę światową, dotyczyła spraw polskich.

Czytaj więcej: Zofia Kossak – na wskroś polska

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 11 październik 2014

Odsłony: 5541

 "MAMY TU OBSZERNE WYPOWIEDZI REPREZENTANTA Ruchu Narodowego - ALE JAKIEGO NARODU się zastanawiam ???"

-  Anna Tomala

---

---

Redakcja wsercupolska.org nie zawsze zgadza się z wieloma poglądami i tezami, ale publikujemy teksty, które uważamy za ważne lub ciekawe. 

---

Jakub Siemiątkowski, ur. 1989 – sekretarz Młodzieży Wszechpolskiej, publicysta m.in. „Polityki Narodowej” i portalu www.narodowcy.net

- - I. Czy zdecydowane polskie poparcie dla Ukrainy (w jej obecnym konflikcie z Rosją) da się wpisać w sposób myślenia o Polsce charakterystyczny dla bliskiej Ci przecież tradycji endeckiej i narodowo-radykalnej?

Paradoksalnie, myślę że bez problemu. Tematem zajmowałem się również naukowo i oczywiście mam świadomość, że endecja była kierunkiem w głównej mierze antyukraińskim. Podobnie z grubsza wygląda to z jej narodowo-radykalnym odłamem. Da się jednak, szczególnie w drugiej połowie lat 30-tych zauważyć w publicystyce kilku ideologów młodego pokolenia ruchu narodowego zwrot w kierunku dowartościowania niepodległościowych dążeń Ukraińców i uznania niepodległej Ukrainy za fakt pożądany z polskiego punktu widzenia. Sam zresztą Dmowski pisał przecież w „Myślach nowoczesnego Polaka”, że jeśli Ukraińcy (Rusini) będą w stanie wywalczyć sobie państwo i je obronić, to będzie to oznaczało, że na nie zasłużyli.

Jak wiemy, na skutek szeregu różnych czynników, z których być może najważniejszym była niska świadomość narodowa wśród mas, nie udało się to im w latach 1917-21. Wynikało to z nieproporcjonalnie dużych prześladowań wobec ukraińskiego ruchu narodowego w Rosji carskiej na tle analogicznych represji w innych monarchiach niewolących inne nacje. Sam Dmowski przecież nie sprzeciwiał się istnieniu Ukrainy ze względu na wrodzony antypolonizm Ukraińców – po prostu obawiał się, że oparte na nieświadomym własnej indywidualności narodzie państwo zamiast bufora, chroniącego nas przed Rosją, będzie pełnić rolę ekspozytury wpływów niemieckich.

W książce „Polska i świat powojenny” z 1931 roku Dmowski spogląda na problem ukraiński nieco inaczej niż kilkanaście lat wcześniej, choć oczywiście wciąż jeszcze krytycznie. Jawną sympatię wobec ukraińskich dążeń przejawiał redaktor naczelny „Prosto z mostu” Stanisław Piasecki. Także Karol Stefan Frycz, jeden z bardziej konserwatywnych publicystów nacjonalistycznych tłumaczył to zarówno względami cywilizacyjnymi (odciągnięcie Ukraińców od azjatyckiej Rosji, „poszerzenie Zachodu”), jak i nacjonalistycznymi (sojusznicza Ukraina jako przedłużenie polskich wpływów na wschodzie). Jeden z najoryginalniejszych ideologów młodego pokolenia endecji Adam Doboszyński pisał w 1940 roku o koniecznej integracji ludów regionu, w ramach „Wielkiego narodu”. Jego podstawą mieli być, z racji liczebności, Polacy i właśnie Ukraińcy. Co ważne i wielokrotnie przez niego podkreślane, nie chodziło o zwykłą polonizację, ale dosłowne zlanie się ze sobą omawianych nacji.

Czytaj więcej: Wywiad z Jakubem Siemiątkowskim