Warto przeczytać

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 02 czerwiec 2018

Odsłony: 2660

Polacy, jako ofiary Hitlera, są z punktu widzenia religii Holokaustu wyjątkowo niewygodni. Nawet jeśli naszych ofiar było mniej niż ofiar żydowskich, to wciąż jest to liczba porównywalna z liczbą zamordowanych Żydów mówi w rozmowie z PCh24.pl Paweł Lisicki, redaktor naczelny tygodnika „Do Rzeczy”, autor książki „Krew na naszych rękach?”.

Dlaczego, zdaniem Żydów, Nowy Testament jest pierwszym i najważniejszym źródłem antysemityzmu?

Oczywiście, nie można tu uogólniać i mówić, że twierdzą tak wszyscy Żydzi. Jest natomiast faktem, że od końca XIX wieku wielu ich egzegetów i badaczy starało się wskazywać na rzekomy antysemityzm zawarty w Nowym Testamencie. W pewnej mierze wynikało to z faktu, że dawne antychrześcijańskie stanowisko – tradycyjne, przekazywane przez Talmud, czyli podstawową księgę judaizmu, zaczęło być prezentowane w nowej, naukowej formie.

Prawdziwy przełom w tej sprawie nastąpił po II wojnie światowej. Od tej pory przekonanie, że Nowy Testament zawiera teksty antysemickie, zaczęło dominować wśród badaczy. Główny zarzut, jaki większość z nich czyni Ewangeliom jest taki, że mają one zniekształcać prawdę historyczną, przesuwając winę na Żydów i pokazując ich w fałszywym, negatywnym świetle. Teza, że Ewangelie oczerniają Żydów i wybielają Rzymian, jest niemal wszechobecna – można ją spotkać u teologów katolickich, protestanckich i żydowskich.

Zdaniem tych autorów, Ewangelie powstały późno, bo 30-40 lat po śmierci Jezusa Chrystusa. Miałyby zatem, według nich, w dużym stopniu stanowić zapis polemik wczesnych chrześcijan z Żydami, a nie opis faktów.

Czytaj więcej: Dlaczego Polacy są skazani na żydowską niechęć?

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 15 maj 2018

Odsłony: 2592

Wszystkie aspekty ustawy 447 Kongresu USA mają charakter negatywny. To rażąco zła  ustawa pod każdym względem – nie tylko  prawnym, moralnym i politycznym, ale również  cywilizacyjnym. Jej determinantą jest teza o nierówności ofiar niemieckiego nazizmu i II wojny światowej  zarówno w sferze prawa i sprawiedliwości, jak i prawdy oraz  moralności – czynników kształtujących nie tylko politykę oraz relacje społeczne, ale również kulturę i cywilizację. Ustawa mówi o zadośćuczynieniu finansowym jedynie dla ofiar holokaustu – również w sytuacji, gdy nie pozostawiły one spadkobierców – a więc o mieniu bezspadkowym. Trzeba więc mocno podkreślać, że mówi jawnie o haraczu, gdyż roszczenia spadkobierców żydowskich – w tym wypadku z USA- zostały zaspokojone już w 1960 roku, kiedy Polska wypłaciła na ten cel 40 milionów dolarów rządowi amerykańskiemu na mocy umowy międzypaństwowej.

Czytaj więcej: Raźny: Ustawa 447 – triumf rasizmu